Nathan Boosman (19) is een van de 52.000 Joden in Nederland. Dit themanummer leek ons
een goed idee om hem eens stevig aan de tand te voelen over zijn geloof, overtuigingen en het
leven in een ‘christelijk bolwerk’.

Nathan, vertel eens wat over je afkomst.
Ik kom uit een gewoon gezin: ik heb twee ouders, een broertje die maar een jaar jonger is dan
ik, een oudere broer die in Londen woont en een zus die in Australië woont. Ik heb altijd in
Amersfoort gewoond, maar na mijn middelbare school heb ik een jaar in Israël gewoond om
aan de yeshive (Talmoed – of Bijbelschool) te studeren. Nu woon ik, samen met mijn jongere
broertje, op kamers in Amsterdam en studeer ik communicatie aan de Christelijke Hogeschool
Ede.

Je bent onderdeel van een redelijk kleine groep Joden in Nederland. Wat betekent het voor jou
om Joods te zijn?

Het Joods-zijn is een groot deel van mijn identiteit. Als iemand aan je vraagt: ‘Wie of wat ben
jij?’ dan zouden sommigen waarschijnlijk zeggen dat ze accountant, topsporter of student
zijn. Maar ik bekijk het op een andere manier: het Jodendom doordringt letterlijk elk aspect
van mijn leven. Ik zie mijn Joods-zijn als wie ik ben. Ik ben Joods in relatie met G-d (veel
Joden schrijven JHWH’s naam op deze manier, omdat deze naam alleen uit medeklinkers
bestaat en zij niet zeker weten wat de originele klinker moet zijn, en ook omdat ze Zijn naam
niet willen vastleggen en/of ontheiligen) , tegenover anderen en ook met mezelf.

Hoe geef je persoonlijk vorm aan je Joods-zijn? Hou je je aan gebruiken en voorschriften?

Ik probeer me zoveel mogelijk te houden aan alle geboden en verboden in het Jodendom. Dit
is wel heel veeleisend, omdat het er zo veel zijn. Daarnaast is een deel van de ge- en verboden
niet meer uit te voeren sinds de vernietiging van de tempel in Jeruzalem, maar er zijn er toch
nog genoeg die ik wel kan uitvoeren. Ik probeer zoveel mogelijk te leven zoals G-d van mij
verlangt. Natuurlijk maakt iedereen fouten, ik ook. Ik probeer mijn fouten tot een minimum te
beperken en ik vraag vergiffenis voor de fouten die ik al heb gemaakt. Daarnaast vind ik het
heel belangrijk om blijvend nieuwe dingen te leren. Leren staat namelijk centraal in het
Jodendom. ‘G-d leren kennen is een zaak van het hele bestaan.’
Wat ook belangrijk is, is om anderen zoveel mogelijk te proberen te helpen. Dat helpen doe ik
vooral in de vorm van een ‘helpende hand’ bieden; bijvoorbeeld een oudere dame helpen met
het inladen van haar koffer in de trein. Zoiets doe ik ook als ik haar niet ken, dat hoort
gewoon zo. Ik vind dat trouwens niets buitengewoons, maar iets wat iedereen zou moeten
doen.
Het Jodendom gelooft niet dat het ene gebod groter is dan het andere. Christenen geloven dat
je alle geboden vervult door het doen van slechts een gebod, bijvoorbeeld naastenliefde. In
het Jodendom is dat dus niet zo, en daarom probeer ik zowel de kleine als de grote geboden
zorgvuldig te volgen.

Op welke manieren merken anderen aan je dat je Joods bent?

Het meest opvallende waaraan mensen kunnen herkennen dat ik Joods ben is mijn keppel. Dat
valt in Nederland natuurlijk nogal op. Ik vind het eigenlijk belangrijker dat mensen aan me kunnen zien dat ik goed en integer ben. Of in ieder geval dat ze zien dat ik op een juiste,
tolerante en zo goed mogelijke manier probeer te leven.

Welke betekenis heeft Israël voor je?

Israël is voor mij heel belangrijk. Aan de ene kant is het het Bijbelse beloofde land en het land
van mijn voorvaderen, aan de andere kant is het ook het land waar een groot deel van mijn
volk woont en waar familie en vrienden van mij wonen. Om die verschillende redenen hou ik
de situatie in Israël dan ook scherp in de gaten.
Ik ben redelijk vaak in Israël geweest, voordat ik aan de CHE ging studeren heb ik er zelfs
een jaar gewoond. Toen ik er woonde ben ik meer van het land gaan houden en het heeft mijn
band met Israël erg versterkt. Op het moment wil ik er nog niet permanent gaan wonen. Mijn
ouders zijn wel van plan er al over een paar jaar te gaan wonen. Ik weet nog niet zeker of ik
dan met ze mee wil gaan. De meeste van mijn vrienden wonen nu in Nederland. Als zijn
morgen allemaal op het vliegtuig naar Israël stappen, dan zou ik vandaag nog vertrekken!
Het is wel zo dat ik Nederland steeds onprettiger vind om te wonen, ik voel me er steeds
minder veilig. Dus dat telt ook mee in de beslissing. Maar desalniettemin ben ik echt een
Hollander wat karakter betreft!

Je studeert op de Christelijke Hogeschool Ede. Hoe ben je tot die keuze gekomen, en hoe vind
je het om te studeren op een Christelijke school?

Ik vind het een goede en vooral nette school. De mensen zijn beleefd en beschaafd, en lessen
in normen en waarden zijn opgenomen in het onderwijsprogramma. Er heerst een prettige
sfeer. Het had me niet veel uitgemaakt als de school niet Christelijk zou zijn. Ik heb nooit op
een Joodse school gezeten, behalve in Israël. Hiervoor zat ik op een openbare school.

Hoe is het om als Jood in een Christelijke omgeving te leven?

Ik vind het wel heel anders. De mentaliteit op school en onder medestudenten is toch wel
anders dan op openbare scholen. Op een niet-Christelijke school gaat het voornamelijk om
geld, seks, zuipen en lol, en hier niet, of in ieder geval veel minder. Ik had alleen nooit
gedacht dat er onder Christenen zoveel wordt gerookt, haha! Nee hoor, verder heb ik nu wel
een iets beter beeld van Christenen.

Wat spreekt je wel/niet aan aan Christenen? En zie je overeenkomsten met het Jodendom?

Ik zie vooral heel veel verschillen, waarvan sommige fundamenteel zijn. En toch kom ik dan
uit op de conclusie dat het Jodendom het bij het juiste eind heeft. Natuurlijk zijn er ook dingen
in het Jodendom waar ik moeite mee heb, maar dat heb ik te aanvaarden.

Welke relatie zou een Christen volgens jou met Israël moeten hebben? En hoe zouden we als
Nederlanders iets voor Israël kunnen betekenen?

Die relatie zou niet moeten verschillen met die van niet-Christelijke Nederlanders. Men zou,
vind ik, minder kritisch moeten zijn naar Israël toe. Kritiek is niet slecht, begrijp me niet
verkeerd, kritiek houdt je scherp. Maar tegenwoordig is men wel eenzijdig kritisch. Wij lezen
thuis het RD en daar ben ik erg tevreden over. Ze zijn kritisch richting Israël maar belichten
ook de andere kant van het verhaal. Zo zou ik het graag willen zien. Men zou Israël bijvoorbeeld goed kunnen (en moeten) steunen door Israëlische producten zoals fruit te
kopen, juist omdat deze vaak geboycot worden.

Heel erg bedankt Nathan!