Johan Heuver, 20 jaar, student Verpleegkunde.

‘Een poosje geleden hoorde ik een verhaal van Stephen Covey. Hij zei: ‘Stel je eens voor dat je op een begrafenis bent en je ziet al je familie, vrienden en bekenden. Je kijkt om je heen of je jezelf ziet staan, maar als je blik op de kist valt bekruipt je een ijzige gedachte: Dit is je eigen begrafenis… Covey wilde met dit verhaal mensen prikkelen om na te denken over hun eigen einde. Zijn gedachte was: ‘Begin met het einde voor ogen’. Dan leef je pas echt doelgericht. Ik denk dat Dr. Covey gelijk heeft. Het is goed om af en toe bij stil te staan bij de eindigheid van het leven. In de hoop door ons geloof kunnen we voorbijgaan aan de angst voor de dood die veel mensen beheerst. Mijn vader heeft pas een uitvaartverzekering voor me afgesloten. Zodoende werd ik gedwongen om na te denken over wat ik wilde vastleggen. Ik moet zeggen dat ik aan het begin wel even een drempel over moest, maar nu wordt het steeds natuurlijker om er over na te denken. Ik zie een begrafenis zelf vooral als een moment waarop nabestaanden afscheid kunnen nemen van de overledene.

In dat kader zou ik ook voldoende ruimte willen geven aan hun eigen invulling. Het gaat erom hoe zij mij herinneren. Wel weet ik zeker dat ik begraven wil worden, zodat mijn nabestaanden een fysieke plek hebben om naartoe te gaan. Aangezien ik nu in Ede studeer is het wat lastiger om de plaats te bepalen, maar ik kies toch voor Hoogeveen, wat ik nog steeds als mijn thuis zie. Wat mij betreft is iedereen welkom, zowel de mensen die ik heb leren kennen voor ik studeerde als de mensen die ik de laatste jaren heb ontmoet. Op mijn begrafenis zou ik het fijn vinden als iemand wil spreken. Dat is bemoedigend voor de mensen die achterblijven. De boodschap moet wel hoopvol en toekomstgericht zijn. Ik heb op het moment nog geen concrete ideeën over een tekst of een lied dat ik zou willen laten voorlezen of zingen. Wel hou ik erg van de muziek van Kees Kraayenoord en Stuart Towned, maar welke nummers er gespeeld worden laat ik over aan de nabestaanden. De dienst is toch vooral voor hun troost en bemoediging.  Daarom vind ik ook dat de gasten niet gekleed moeten gaan in treurig zwart. Ik heb niet zoveel met kleding, dus dat verwacht ik ook niet van de gasten. Maar zwart geeft geen hoopvol beeld. Bloemen of andere dingen om mij te herinneren mogen zeker een plaats hebben, maar vooral geen overdaad eraan. Dat vind ik zelf vooral erg jammer, een soort verspilling. De bloemen zijn gekocht om dood te liggen gaan, dat vind ik zonde. Maar wie mijn kist mogen dragen, hoe de dienst verder wordt ingevuld en wie er een plekje in krijgen, ook dat laat ik over aan de nabestaanden. 

Ik hoop trouwens dat ik op die verzekering waar ik het eerder over had, in elk geval op korte termijn, geen aanspraak hoef te doen. Ik kan nog erg genieten van dit leven!’

Lisette franken, gaat de Discipelschap Training School doen in Uganda

Toen mijn oma overleed twee jaar terug ben ik meer over mijn eigen dood na gaan denken. Ik zag hoe er verdeeldheid kwam in het regelen van de begrafenis. Welke liederen, welke teksten etc.  Toen heb ik het er wel eens met mijn moeder over gehad. Dat ik geen treurige bedoening wilde, maar een feestje. De dood is voor mij niet het einde, maar een nieuw begin. Ik hoop dat Jezus terugkomt voor ik sterf. Maar anders lijkt het me de beste manier om of ziek of oud te worden. In beide gevallen weet je dat je gaat sterven en is er tijd om afscheid te nemen. En natuurlijk, zoals de meeste mensen waarschijnlijk willen,  hoop ik op een einde zonder veel pijn. Ik wil in ieder geval begraven worden. Als in de Bijbel een lichaam verbrand wordt, is dat altijd een straf, of een teken van schande/oneer. Ik weet dat we nu in een heel andere tijd leven, maar toch heb ik gewoon een beter gevoel bij begraven. De begraafplaats moet dicht bij mijn familie zijn, zodat ze altijd langs kunnen komen. Ik ben een sociaal persoon, ik houd ervan als er veel mensen om mij heen zijn. Daardoor ken ik ook veel mensen, en als die naar mijn begrafenis willen komen, vind ik het prima. Als ze mij maar echt kennen en echt om mij geven. Ik wil graag dat de voorganger van mijn gemeente spreekt. Ik zou het mooi vinden als het gaat over het verlossingswonder van Jezus. Dat de dood nu geen grip meer op mij heeft, op niemand meer! Maar dat we mogen leven door Zijn bloed. Ik wil dat mensen met nieuwe kracht de dienst verlaten. En als er ongelovigen bij zijn, dat ze aangeraakt (en hopelijk bekeerd) de kerk uit gaan. 

Het nummer “all my tears – Jars of clay” vind ik een heel mooi nummer en dat zou zeker een plaats in de dienst moeten krijgen.  

‘When I go, don’t cry for me. 

In my Father’s arms I’ll be.

’Dit zijn de eerste twee regels, en het sluit precies aan bij wat ik vind. Ook het nummer ‘Say goodnight’ van This Beautiful Republic vind ik erg cool. 

‘Help me say goodnight, i won’t say goodbye’.

 Ik ga niet voor altijd weg. Daarom, say goodnight, want als de Morgen komt, zal ik weer leven. Verder wil ik geen verdrietige liedjes. Ik houd van rock, maar ik zal het mijn familie niet aandoen alleen maar harde muziek te laten draaien. En omdat het goed is om samen te zingen,  wil ik graag een ‘Dankdienst voor het leven’. Want waarom zou je op aarde verdrietig zijn, als je weet dat ik aan het feesten ben in de Hemel! Verder lijkt het mij mooi als er een lied van mij wordt gespeeld/gelezen. Ik schrijf zelf liedjes. Een nummer over dat iedereen zichzelf mag zijn, voor God is niets te gek. Dat lijkt me mooi om iedereen dan mee te geven.

Als mijn familie het emotioneel aankan, mogen ze mijn kist dragen. Zij hebben mij door het leven heen gedragen en het lijkt mij mooi als ze dan ook mij nu wegdragen. Ik vind het mooi als mijn familie en vrienden na de dienst bij elkaar komen om broodjes te eten en thee te drinken. Alles is dan achter de rug, en je hebt dan elkaar nog even om er over door te praten. Eigenlijk wil ik energydrink in plaats van koffie. Want wie mij kent, zou dat als één van de eerste associaties noemen bij mij. Maar ik weet niet of dit mogelijk is, haha. Verder zou ik ook graag hebben dat iedereen, qua kleding, komt zoals hij of zij is. Zwart mag, maar als iemand liever roze draagt: dat kan ook. Ik heb liever niet dat er veel geld wordt uitgegeven aan bloemen, ik heb liever dat mensen dat geld geven aan een goed doel. Maar nogmaals: iedereen mag komen zoals hij is. Juist ook op zo’n belangrijke gebeurtenis als het afscheid nemen van een geliefde!