Ik heb een generaliserende angststoornis. Een flinke, compleet met paniekaanvallen en depressies. Ik kan me overal druk om maken. Keek er iemand boos naar me? Moet ik alleen met het openbaar vervoer? Ben ik wel gezellig genoeg tijdens een avondje uit? Moet ik de boodschappen gaan doen? Gaat er iets niet goed met iemand van wie ik You name it, ik maak me er angstig over. 

De laatste tijd vraag ik me wel eens af of deze angststoornis wel samengaat met mijn geloofsleven. Dat heb ik namelijk ook, een bloeiend en rijk geloofsleven. Ik geloof in God, mijn Vader, in Jezus Christus mijn verlosser en de Heilige Geest leeft in mij. Maar keer op keer zie ik een tekst uit de Filippenzenbrief ( hoofdstuk 4 vers 6) voor me. ‘Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.’ Wees over NIETS bezorgd. Poe. 

Vertrouwen blijft een moeilijk thema, zeker met een angststoornis. Het is zonder psychische mankementen al moeilijk genoeg. Want zeg nou eens heel eerlijk, is het geen veel veiliger idee om zelf de controle in handen te houden? Om zelf precies te doen wat jij nodig vindt en dan uit te gaan van een goed resultaat? Vertrouwen gaat tegen al je controledrang in. Tegen al je gedachten dat je het zelf wel oplost en dat alles maakbaar is. Want vertrouwen is als een schot in het duister: je doet wat nodig is en hoopt op het beste. 

Vertrouwen heeft veel te maken met het verleden, in ieder geval het vertrouwen op God. Bij een reclame staat wel eens: resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Bij God is dat anders. Resultaten uit het verleden bieden júist garantie voor de toekomst. Ga maar eens na. Heeft God je ooit teleurgesteld? Niet gedaan wat Hij beloofde? En de belangrijkste gebeurtenis in het verleden, Jezus’ opstanding, is dat niet waarop je kunt vertrouwen? Zegt dat je niet heel veel over of je Hém kunt vertrouwen? 

Nog even over die Bijbeltekst. Gelukkig staat er nog iets bij. Vraag God wat je nodig hebt. In mijn geval vraag ik om durf, om kracht en om vertrouwen. Vertrouwen dat God weet wat ik nodig heb, dat Hij aanwezig is in ieder triviaal dingetje in mijn leven. Vertrouwen dat ik door Hem geleid word en niet door mijn angsten.  En dan kun je danken voor wat je krijgt. Gelukkig wel. Ook met een angststoornis.