• Home
  • Blog
    • Categories
      • photos
      • Pinterest
      • Inspiratie
      • Life lately
      • Persoonlijk
      • Family
      • God
      • lately
      • Bible
      • Muziek
  • Portfolio
  • About

Child of Light

Life in Words

Monday Thankfulness #19

18/03/2015

Monday ThankfulnessEnglish text below:

De voorjaarsvakantie is hier in de regio weer voorbij… Ik heb eigenlijk altijd ‘vakantie’ (onvrijwillig, maar toch), dus voor mij was deze week niet zo anders dan andere weken. Ik hoop dat degenen onder jullie die ook lekker vrij hadden, hebben genoten van jullie vrienden, familie, de natuur en de zeeeeeeën van tijd:-) Sterkte (of veel plezier) als je weer aan het huishouden, werk en/of studie moet. Ik heb het deze week erg druk gehad en ben weer erg gezegend, maar heb niet veel foto’s gemaakt. Wel heb ik nog een paar screenshots gemaakt van Twitter, Instagram en Facebook om te delen.

Dit is wat ik op 28 februari schreef. Inmiddels is het 18 maart en ben ik tussendoor ziek geweest en helaas had ik mijn laptop aangestoken, dus die is tussendoor ook naar de dokter geweest. Inmiddels ben ik jarig geweest en heb ik zondag mijn verjaardag gevierd, dus nog meer dankbaarheid en foto’s! Sorry dat ik twee hele dagen te laat ben, ik denk dat dat niet zo’n probleem is, toch? Lees en kijk lekker mee:

In our region of the country, the spring vacation is over… I really always have ‘vacation’ (unvoluntarily, but still), so for me this week wasn’t as different as any other week. I hope that the ones amongst you who were at home too have enjoyed your friends, family, nature and the hours and hours of free time:-) Good luch (or fun) when you have to get back to your household, work and/or studies. I have been really busy this week and have been very blessed again, but I didn’t take too many photo’s. I did however take some screenshots of Twitter, Instagram and Facebook to share with you.

This is what I wrote on the 28th of February. Now it’s the 18th of March and in the meanwhile I have been sick and unfortunately I’ve passed it on to my laptop, so it’s been to the doctor too. Last week was my birthday and Sunday I had a little celebration, so all the more gratefulness and pictures! I’m sorry for being two whole days too late, but that’s okay, right? Read and watch along:

:: Het is maart! Inmiddels al de achttiende, dus ik ben er een beetje laat mee, maar dit is de maand waarin de lente begint en daarom ben ik er altijd heel blij mee als maart zich aandient!

33

:: It’s March! It’s the eightteenth already, so I’m a little late celebrating it, but this is the month in which Spring begins and that’s why I’m always very happy when March arrives.

:: Ik ben dankbaar dat ik vorige week woensdag weer een jaar ouder mocht worden. Ik zag er best wel tegenop omdat ik griezelig dicht bij de dertig terecht ben gekomen en daar, voor mijn gevoel, eigenlijk niets voor te laten zien heb. Geen werk, geen huis, geen man en gezin, geen werk in de kerk, geen auto… Niets van wat heel veel van mijn leeftijdsgenoten al lang en breed hebben. Ik zag er dus behoorlijk tegenop om ouder te worden. De laatste vier jaar heb ik voor mijn gevoel totaal stil gestaan. Ik heb hard gewerkt om vooruit te komen, maar zie zelf eigenlijk geen enkele vooruitgang en voel me ook niet beter. Gelukkig heeft lieve vriendin J ook op m’n verjaardagskaartje en persoonlijk weer gezegd dat ze een groot verschil ziet in mijn gedrag. Verder kreeg ik héél veel kaarten met bloemen en bosjes bloemen en de wens dat ik mocht gaan groeien en bloeien en dat heel het jaar als lente, vol nieuw leven, voor me mocht zijn. En dat vind ik zó mooi! Als zoveel mensen tegelijk aan bloei en nieuw leven denken bij mijn verjaardag, dan kan dat maar één reden hebben: God is nog niet klaar met me. God zij dank!

:: I’m thankful that I got to get another year older last Wednesday. I really dreaded my birthday because I’m getting scaringly close to thirty and I feel like I have nothing to show for it. No job, no house, no husband and family, no church work, no car… Nothing of what people my age have had for years now. So I really dreaded getting older. The last four years I felt like I have been standing completely still. I’ve worked hard to get ahead, but I don’t really see any progress and I also don’t feel better. Thankfully sweet friend J said, again, on my birthday card and in person that she sees a big difference in my behaviour. Also, I got a LOT of cards with flowers on them and actual flowers with the wish that I could grow and blossom and that the entire year could be like Spring, filled with new life, for me. And that’s SO beautiful to me! When so many people at the same time think of blossoming and new life for my birthday, it can only have one reason: God isn’t finished with me yet. Thank God! 

:: Ik ben dankbaar voor alle prachtige, attente en liefdevolle kadootjes die ik heb gehad voor mijn verjaardag. Ik heb echt gemerkt dat iedereen goed heeft nagedacht over wat ze me wilden geven en heb zó ontzettend veel kadootjes gekregen! Ik voel me echt erg geliefd! Een paar kleine kadootjes staan niet op de foto’s: chocolaatjes, een fles douchegel en twee vulpennen – maar dat is niet omdat ik ze niet waardeer of mooi vind, maar omdat ik ze eventjes kwijt was- oeps! Nou, hier komt de hele lading foto’s:

10

Kadootje van lieve, lieve vriendin J, die (traditiegetrouw, net als met Valentijn) een paar daagjes eerder een kadootje kwam brengen. Ze had allerlei prachtige craftspullen voor me gekocht, een leuke uil, narcisjes in vaasjes, natuurlijk het superschattige mandje waar alles inzit en een schattig krijtbordje, dat nu naast de deur van mijn huisje hangt om me er iedere dag aan te herinneren dat ik geliefd ben! / Present from sweet, sweet friend J, who (according to her new tradition, just like she did with Valentine’s) brought by a present a few days earlier. She bought me all kinds of beautiful craft supplies, a fun owl, daffodils in little vases, the super cute basket with all the presents in it of course and a cute schoolboard painted sign, that hangs next to the door of my little home now to remind myself every day that I’m loved! 

6

The sign says, in her handwriting: I’m happy with you! 

19

Dit is een deel van de kaarten die ik heb gekregen. De kaart met het varkentje rechtsonder kreeg ik op de dag van mijn verjaardag (woensdag, maar vanwege een sterfgeval in de familie vierde ik mijn verjaardag op zondag) en er stond erg leuk nieuws in! R, mijn vriendin die tegenwoordig in Duitsland woont, kwam speciaal voor mijn verjaardag een weekendje naar huis! De andere kaart met het varkentje vind ik ook heel schattig; volgens mijn zusje en zwager is-ie er voor me om me op te vrolijken als ik verdrietig ben:-) Oh, en de kaart met het ‘ouderwetse meisje’ is mijn favoriet. Er staat boven: de beste tien jaren in het leven van een vrouw zijn tussen de 29 en 59. Hihi, superleuk, bedankt N!  / This is part of the pile of cards I recieved. The card with the pig on it on the bottom right I got on my actual birthday (on Wednesday, but because of a tragic death in the family I celebrated my birthday on Sunday) and it contained some great news! R, my friend who lives in Germany now, was coming to the Netherlands for the weekend especially for my birthday! The other card with the little pig I find adorable too: according to my little sis and brother in law it’s there for me to cheer me up when I’m sad:-) Oh, and the card with the ‘vintage girl’ is my favorite. Above the picture, it says: the ten best years in a woman’s life are between 29 and 59. Haha, super fun, thanks N! 

12

Vriendin J gaf me ook de prachtige sjaal die ik in mijn haar draag in deze foto. Je kunt er niet zoveel van zien, maar ik vind ‘m echt mooi en ze heeft er echt een naar mijn smaak gevonden! En ja, dat is mijn ik-vier-mijn-verjaardag-hoofd:-) / Friend J also gifted me the beautiful scarf I have in my hair in this picture. You can’t see a lot of it, but I really love it and she did a great job finding one to my taste! And yes, that’s my I’m-celebrating-my-birthday-head:-)

5

Dit is het kado wat ik kreeg van mijn neefje Albert: een prachtig schilderij! Zo lief, en ik ben er trots op, want het is het eerste kunstwerk dat ik van ‘m gekregen heb! Het hangt te schitteren aan de muur. / This is the present I got from my little nephew Albert: a beautiful painting! So sweet, and I’m very proud of it, because it’s the first work of art I ever recieved from him! It’s shining away on the wall. The writing says: For auntie Margriet. 

34

Nu we het toch over Albertje hebben: wat wordt hij toch groot! En zie die schattige tandjes! Hier was hij voor z’n pappa en mamma aan het ‘koken’, en als pappa een hapje (lucht dus) vies vond, kwam Albert hem gauw een kusje geven. Ach, het is zo’n schatje! / Now we’re talking about Albert anyway: he’s getting so big! Check out his cute little teeth! Here he was ‘cooking’ for mama and papa, and when papa didn’t like a bite (of air), Albert came running to give him a comforting kiss. Ah, he’s so adorable! 

15

Dit is een prachtige bos bloemen die op mijn verjaardag met vaas en al bij me bezorg werden. Ze waren van mijn vader (die overigens gewoon hier woont maar die dag naar een begrafenis was), en er zat een ontzettend lief kaartje bij; natuurlijk met felicitaties, maar ook met de mededeling dat ik één van zijn twee favoriete dochters was. Nu heeft hij er maar twee, maar ik vind het echt heel erg lief. Omdat mijn zusje altijd een hele vlaag energie, vrolijkheid en bedrijvigheid meeneemt als ze bij ons komt, zie ik altijd dat mijn vader daar vrolijk van wordt en echt helemaal dol op haar is. Ik weet wel dat hij nóóit zou zeggen dat hij een favoriet heeft, maar dacht toch altijd dat ze dat toch wel was, gewoon omdat ze hem weet op te vrolijken door er alleen maar te zijn. Ik heb niet zo’n energieke aanwezigheid en echt vrolijk kun je me ook niet noemen, dus ik voel me altijd nogal schuldig als ik mezelf vergelijk met mijn zusje. Mijn vader kreeg daar lucht van en zodoende kreeg ik dit ontzéttend lieve verjaardagskado! / This is a beautiful bunch of flowers that were delivered for me on my birthday, vase and all. They were from my dad (who by the way lives here too but was at a funeral that day), and a super sweet card was attached to it; of course with congratulations, but also with the stating that I am one of his two favorite daughters. Well, he only has two, but I really really love it. Because my little sister always brings along a whole swoop of energy, happiness and business when she comes here, I always see that that makes my father happy and that he really, really adores her. I know that he would néver say that he has a favorite, but always thought she was that anyway, just because she knows how to cheer him up by just being there. I don’t have such an energetic presence and you can’t really call me cheerful, so I always feel kind of guilty when I compare myself to my sister. My father found out and got me this super precious birthday gift! 

22

En dit zijn de kadootjes van mijn ouders samen; een mooie lijst met een print van een typemachine erin (zó leuk!), een soort huisvormig metalen bakje om planten, bloemen of andere leuke dingen in uit te stallen, wat leuke knutselspullen en de bloemen. Ook heb ik nog geld gekregen. Ik ben erg blij met deze superleuke kado’s! / And these are the presents of my parents together; a beautiful frame with a print of a typewriter in it (só fun!), a kind of house shaped metal thing to display plants, flowers or other lovely things, some nice crafting stuff and the flowers. I also got some money. I’m very happy with these super fun presents! 

23

Een close-up van het frame en de print / A close up of the frame and print

20

Dit kadokistje kreeg ik van mijn zusje en zwager. Het zit helemaal vol met allerlei leuke dingen, zoals maskertjes, pennen, een notitieblok, kaarsjes met een kuiken en een konijn erop, enveloppen… Ik vind het hélemaal leuk, en echt super dat ze alles speciaal voor mij hebben uitgezocht. Grappig trouwens: er zaten ook oorbellen in, die ik toevallig de dag ervoor zelf al gekocht had! Goed mijn smaak ingeschat! / This crate filled with presents I got from my sister and brother in law. It’s filled with all kinds of fun things, like facial masks, pens, a notebook, candles with a chick and a rabbit on them, envelopes… I love áll of it and think it’s really great they spent their time searching for things especially for me. What’s funny by the way: there were some earrings in there, that I happened to have bought for myself the day before too. A good assesment of my taste! 

9

Zaterdag, de dag voor ik mijn verjaardag vierde, ben ik ein-de-lijk op kraamvisite geweest bij kleine F van niet-meer-zwangere vriendin J. Het is een prachtig kindje, zó mooi! Donker haar, de neus van z’n pappa, verder het evenbeeld van z’n grote broer, echt een plaatje! Ik was op slag verliefd (op een niet enge maar ikhougewoonvanbaby’s-manier). Ook zij(vriendin J) kwam zondag met een tasje vol kadootjes aanzetten: deze prachtige bloemen, het groei-het-zelf-set links en twee pakjes washi tape. Ik vind het super! Dankjewel lieve J! / Saturday, the day before I celebrated my birthday, I FINALLY went to see little F of not-pregnant-anymore friend J. It’s a lovely little boy, só beautiful! Dark hair, his father’s nose and the spitting image of his big brother, really ready to frame:-) I fell instantly in love (in a non-creepy but Ijustlovebabies-way). She too (friend J) came to visit on Sunday with a bag filled with these beautiful flowers, the grow-it-yourself-set on the left and two stacks of washi tape. Love it! Thanks sweet J! 

8

Twee van mijn lieve tantes en mijn buren hebben allebei leuke knutselspullen voor me meegebracht. Ik vind het leuk om mijn post te versieren en om scrapbooks (versierde fotoboeken) te maken, dus ik ben heel blij met deze kadootjes! / Two of my sweet aunts and my neighbors gifted me all kinds of fun craft supplies. I love adorning my mail and to make scrapbooks, so I’m very happy with these presents! 

25

Twee andere lieve tantes kwamen ook allebei met superleuke kadootjes aanzetten. Ik schaam me diep, maar ik weet niet meer zo goed of deze kadootjes nu van één tante (en oom) waren, of van twee. Ik weet in ieder geval dat ik het poëzieboek van tante L heb gekregen en de (niet op de foto gezette) vulpennen van tante J. De schriften onder het boekje zijn ontzettend leuk: De ene heeft een blauwe en de andere een rode indeling en je kunt bovenaan de pagina de datum invullen, dus zijn ze heel geschikt als dagboek of voor een brief. Ik heb nog geen tijd gehad voor de dichtbundel, maar ik ben erg benieuwd! Dank lieve tantes! / Two other sweet aunts also came round to bring some superfun presents. I’m very ashamed, but I don’t really remember if these presents came from one aunt (and uncle) or from two. What I do know is that the poetry book is from aunt L and the (not pictured) pens from aunt J. De cahiers under the poetry book are so much fun; one has a blue layout, the other a red one and you can fill in the date on the top of the page. So they’re very suitable as a diary or a letter. I haven’t had time to read the poetry, but I can’t wait to read it! Thanks dear aunts!  

13

En als laatste maar zeker niet als minste; de tas vol kado’s van vriendin R! Het was natuurlijk al een enorm kado dat ze zomaar naar Nederland kwam om mijn verjaardag mee te vieren (en lekker heel de dag bleef, net zoals vroeger) maar toen had ze ook nog eens zoveel leuks bij zich! Twee lieve glaasjes met narcissen, wax en een stempel voor brieven (hoi! hoi!), fleurige pennen, boekenleggers, een heel leuk fotolijstje, een cd van Psalmen voor Nu (aanrader!), bruistabletten voor in bad en zakdoekjes met ‘God bless you’ erop (dat zegt men in Amerika en Engeland als je niest). / And last but certainly not least: the bag filled with presents from friend R! Of course it was already a huge gift that she just came to Holland to celebrate along (and stayed the entire day, just like she always used to), but then she brought so much fun stuff too! Two sweet glass vases with daffodils, wax and a stamp for letters (hooray!), colourful pens, bookmarks, a very cute photo frame, a cd of ‘Psalmen voor Nu’ (Psalms for Now), bubble tablets for in the bath and ‘God bless you’ handkerchiefs. We don’t say that to one another in Holland after we sneeze, we say something like ‘good health’, so this is a fun gift for someone who speaks Dutch. 

14En een paar dingen waarvan ik totaal vergeten was ze in de foto hierboven te stoppen; lieve kleine kaarsen en dit prachtige boekje met plakbriefjes. Ik denk dat ik de voorkant in ga lijsten en de plakbriefjes ga ik natuurlijk zoveel gebruiken als mijn hartje begeert! / And a few things I totally forgot to put in the picture above: sweet little candles and this beautiful little sticky note book! I think I’m going to frame the front and of course use the sticky notes to my heart’s desire! 

::  I’m thankful for all the wonderful, attentive and loving presents I recieved for my birthday. I really noticed that everyone really thought about what they wanted to get me and have gotten SO many presents! I feel really loved. A few little presents aren’t in the pictures: chocolates, a bottle of shower gel and two fountain pens – but that’s not because I don’t appreciate them or like them, but because I misplaced them for a while – oopsie! Well, above is the entire bunch of pictures! 

:: Ik ben dankbaar dat mijn dominee voor me bad in de kerk. Ik heb zelf die dienst niet gehoord, we hebben ’s ochtends namelijk twee diensten en omdat er al redelijk vroeg visite zou komen, hebben we naar de eerste dienst geluisterd. Maar ik geloof zeker dat je een gebed niet hoeft te horen om het te voelen. Ik ben zó dankbaar dat er aan me gedacht wordt, en dat een hele gemeente op zo’n moment voor me bidt! Dat is best overweldigend om over na te denken. Maar ik weet ook dat ik dat gebed hard nodig heb, en dat God werkt als Hij erom gebeden wordt. Soms ben ik te hopeloos, te moe, kan ik de woorden niet vinden of weet ik niet waar ik moet beginnen met bidden. Het is heel goed en bijzonder om dan te weten dat er mensen zijn die dat voor jou doen, die voor je pleiten bij God. In de Bijbel staat dat ook Jezus zelf onafgebroken voor ons pleit bij de Vader. Mooier kan niet.

:: I’m thankful that my pastor prayed for me in church. I haven’t heard the prayer (and the service) myself, we have two services in the morning and because visitors would come fairly early in the morning, we listened to the first service. But I’m sure you don’t have to hear a prayer to feel it. I am só grateful that I’m being thought of, and that, at that moment, an entire congregation is praying for me! It’s quite overwhelming to think about. But I also know that I really need tose prayers, and that God works when He’s asked to do so in prayer. Sometimes I’m too hopeless, too tired, can’t find the words or don’t know where to start praying. It’s very good and very special to know that there are people doing it for you, who plead for you with God. The Bible says that even Jesus Himself pleades for us with the Father, without ever stopping. There is nothing more beautiful. 

:: Ik ben (zoals altijd) dankbaar voor de schoonheid van de natuur. In huis, waar ik altijd zoveel mogelijk hoop-bloemetjes binnenhaal, maar ook buiten, waar het nu steeds iets warmer wordt en de zon steeds meer gaat schijnen. Ik heb in de auto heel hard ‘Halleluja!’ geroepen toen ik de eerste bloesembomen zag en eerlijk waar gehuild toen ik de eerste twee lammetjes (waarvan er één pasgeboren, nog helemaal vies en wiebelig op z’n pootjes was) zag. Alles wordt nieuw: zó’n belofte van trouw en liefde van mijn Vader!

7 16 21 24

:: I am (like always) very grateful for the beauty of nature. In the home, where I always try to put as many hope-flowers as I can, but also outside, where it’s getting warmer and the sun starts to shine more and more. I’ve cried out ‘Hallelujah!’ in the car when I saw the first trees in bloom, and – honestly- I cried when I saw the first two lambs (one of them was just born, still all dirty and wobbly on it’s little legs). Everything will be new: Súch a promise of faithfulness and love from my Father!

:: Er is zóveel om dankbaar voor te zijn, en ik heb de laatste tijd zoveel gekregen, dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Daarom stop ik nu maar met mijn ‘lijstje van dankbaarheden’ en deel ik nog even wat dingetjes die ik op internet tegenkwam.

:: There is só much to be thankful for, and I have been given so much lately, that I just can’t see the forest because of the trees (or is that just a Dutch expression?). So now I’ll stop my thankfulness-list and share some things I found on the internet. 

31

In the hardest days of my life I’ve come to know, that I know nothing and God everything. That’s how the hardest days of my life became the most precious ones… 

30

Oh, daar ben ik ook écht dankbaar voor! / Oh, I’m réally grateful for that too!

26

Prachtige waarheid / beautiful truth! 

29

Ik heb de neiging om dit van boven naar beneden te lezen, maar de prachtige waarheid is net zo groot als wanneer je het van beneden naar boven leest. / I’ve got the tendency to read this from above to below, but the beautiful truth is just as great when you read it from below to above. 

28

Iets om te onthouden rondom mijn verjaardag, als ik me soms waardeloos voel… / Something to remember around my birthday, when sometimes I feel worthless… 

27 18

Mijn ochtenduitzicht / My morning view

2 4 11 1

 

Mooi he, die laatste paar plaatjes? Ze zijn ook mooi om uit te printen. Een heel fijne week verder!

Beautiful, right, those last few pictures? They are also beautiful to print. Have a lovely week!  

 

 

signature

1 Comment · Labels: #SheReadsTruth, Birthday, child of light, Diary, Familie, Family, Friends, God, Gratefulness, Inspiratie, Inspiration, Instagram, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Music, Muziek, Personal, Persoonlijk, photos, Presents, Spring, Thanksgiving, Vakantie, Vrienden

Monday Thankfulness #18

23/02/2015

Monday ThankfulnessEnglish text below:

98

Maandag, start-van-een-drukke-week-dag. Voor mij niet zozeer, maar voor de meesten van jullie waarschijnlijk wel. Ik hoop dat jullie een goede week hebben! Lees en kijk gerust mee wat ik allemaal gedaan heb en waar ik dankbaar voor ben van de afgelopen week:

Monday, start-of-a-busy-week-day. For me, not so much, but for most of you it probably is. I hope you’ll have a good week! Read and watch along to what I’ve been up to and thankful for in the past week:

:: Ik ben bovenal dankbaar voor een toevoeging aan mijn ‘hart-familie’ (en eigenlijk ook aan mijn bloed-familie) want mijn ‘zwangere vriendin J’ is niet zwanger meer! Aan het begin van de week werd er een prachtig jongetje geboren, F. Aangezien J’s man mijn achterneef is, heb ik er dus niet alleen hart-familie bij, maar ook een achter-achterneefje! Alles is gelukkig goed met moeder en zoon (en vader en grote broer) en F is een stevige, gezonde Hollandse jongen. Helaas heb ik ‘m nog niet in het echt gezien omdat ik behoorlijk verkouden ben en ik het echt erg zou vinden om zo’n kleintje aan te steken, maar gelukkig stuurt z’n lieve moeder me regelmatig foto’s en updates! Ik had van de week een hele blogpost aan ‘m geweid, maar die is op de één of andere manier verdwenen, zo jammer! Dus nu laat ik het maar bij een zegenbede voor dit kleine wondertje:

de Here zegent jou, en hij beschermt jou.
hij schijnt zijn licht over jouw leven.
hij zal genadig zijn en heel dicht bij je zijn.
hij zal zijn leven voor je geven.

Ik hoop en bid dat F gelukkig op mag groeien tot een man van God, en ik weet zeker dat zijn ouders hem daarin voorleven. Welkom op de wereld, klein wonder!

:: Above all I’m grateful for an extension to my ‘heart family’ (and actually also to my blood-family), because ‘my pregnant friend J’ isn’t pregnant anymore! At the beginning of the week, a beautiful baby boy was born, F. Since J’s husband is my second cousin, I didn’t only gain heart family, but also a third cousin! Thankfully everything is well with both mother and son (and father and big brother:-)) and F is a firm, healthy Dutch boy. Unfortunately I haven’t seen him in real life because I have a big cold and I would feel really bad to get such a little one sick, but luckily his sweet mom sends me updates and pictures regularly! Last week I wrote a whole blogpost about him, but it suddenly dissapeared. Such a shame! So for now I just want to bless him with this kid’s song (imagine it being beautiful and rhyming in Dutch):

The Lord blesses you, and He protects you

He shines His light over your life

He will be merciful and very close to you

He will give His life for you 

I hope and pray that F will grow up happy to become a man of God, and I’m certain his parents are an example for him in that. Welcome to the world, little miracle!

:: Ik ben dankbaar voor de foto, hierboven, die mijn zusje naar me stuurde. Ze heeft de bloemen die ik haar had gegeven gedroogd en nu staan ze mooi te zijn in de keuken. Ik weet niet wat het is met mij en bloemen, maar ik kan gewoon helemaal vertederd zijn of hoop krijgen van bloemen. Op het moment staan er gemengde voorjaarsbloemen naast mijn bed, en ranonkels, witte druifjes, blauwe druifjes en gerbera’s in de woonkamer. Helaas zijn de lieve krokusjes die ik van andere vriendin J kreeg dood:( Maar goed, nog genoeg andere hoop-op-voorjaar-bloemen!

:: I’m grateful for the picture above that my little sister sent me. She dried the flowers I gave her and now they’re standing in the kitchen being pretty. I don’t know what it is with me and flowers, but I can get all mushy or hopeful when I see them. At the moment there are mixed spring flowers next to my bed, and ranunculus, grape hyacinth, white hyacinth and gerbera’s in the living room. Unfortunately the sweet crocusus other friend J gave me have died:( But still, enough other hope-for-spring flowers! 

:: Ik ben dankbaar voor de hartjespasta die ik van J kreeg- deze week heb ik de hele zak (met nog een zak strikjespasta, anders hadden we niet genoeg) verorberd samen met ons gezin. Het was heerlijk, en zag er vooral ook erg leuk uit. En ik heb bij élke hap gedacht aan de lieve vriendin die hiermee haar liefde betoonde:-)

104

::  I’m grateful for the heart shaped pasta J got me – this week I’ve eaten the whole bag (combined with a bag of bow tie pasta, otherwise we didn’t have enough) together with our family. It was delicious, and looked awesome! And with every bite I thought of my sweet friend who showed her love for me by getting me this:-)

:: Ik ben dankbaar voor onze dominees. De preek van zondagochtend was prachtig, en die van ’s avonds ook. Daarnaast kreeg ik weer een mailtje van onze ‘wijkdominee’ (onze gemeente is heel groot, dus is ie verdeeld in drie wijken met ieder een eigen predikant, maar ik luister naar alle drie de predikanten graag) waarin hij een uitgeschreven preek had meegestuurd. Hij vertelde me dat ik die preek misschien niet gehoord had, en dat hij erin had verteld hoe Jezus zelf ook een paniekaanval kreeg. Ik ben er nog niet aan toegekomen de preek te lezen of de dominee te bedanken, maar ik vind het heel fijn en lief dat hij zo meeleeft en laat merken dat er aan me wordt gedacht. Bedankt, dominee! Het is bijzonder hoe God’s Geest door u werkt, ik had net even een bemoediging nodig!

:: I’m grateful for our pastors. The sermon of Sunday morning was beautiful, and so was the one in the evening. I also got an email again from the pastor of our district (our church is very big, so it’s divided in three districts which each have their own pastor, but I love to listen to all three pastors) in which he sent along a sermon he had written. He told me I might not have heard that sermon and that he’d told in it how Jesus Himself also had a panick attack. I haven’t had the time to read the sermon or thank my pastor, but I think it’s really nice and sweet that he cares and lets me know people think about me. Thanks, pastor! It’s amazing how God’s Spirit works trough you, I just needed some encouragement! 

:: Ik ben dankbaar voor alle dieren om me heen. Hieronder hondje Frits en kat Nellie, die iedere avond het ‘ziekenbed’ in de huiskamer innemen. Het bed staat er nu al een hele tijd, eerst voor mijn oma die hier een tijd logeerde, toen voor mijn broertje die longontsteking had, toen voor mijn schoonzusje die migraine en griep had en toen weer voor mijn broertje die maar bleef hoesten en erg moe was. Vandaag hebben we het maar weer opgeklapt – gelukkig is iedereen een stuk beter en eventueel kan iedereen ook op de bank terecht voor verpleging:-) Ik vind het zo leuk dat de hond en kat zulke dikke vrienden zijn – iedere ochtend als Frits uit de slaapkamer van mijn ouders komt, komt Nellie hem kopjes geven. Ook spelen ze samen en ze hebben nooit ruzie. Gewoon fijn om om je heen te hebben, zulke knuffels.

101

:: I’m grateful for the animals surrounding me. Above are little dog Frits and cat Nellie, who take their places on the ‘sickbed’ in our living room every night. The bed has been standing there for quite some time now; first for my grandma who stayed here for a while, then for my little brother who had pneumonia, then for my sister in law who had migraine and the flu and then again for my little brother who kept coughing and getting tired. Today we folded it back up – luckily everyone’s a lot better now and if needed anyone is welcome to get nursed from the couch:-) I love it so much that the dog and cat are such good friends – every morning when Frits comes from my parent’s bedroom, Nellie comes to give him those little head buds that cats do.  They also play together and they never fight. Just nice to have around you, such sweet cuddly things. 

:: Ik ben dankbaar voor de periodes met zon tussen de winterse buien door. Het is nu steeds heel grijs, dan gaat het regenen, hagelen of zelfs sneeuwen en even later schijnt de zon weer. Van mij mag de lente nu wel komen, maar plaatjes als deze (uitzicht vanuit mijn slaapkamer) zijn toch ook wel mooi:

103

:: I’m grateful for the little times filled with sunshine in between the wintery weather. It keeps getting really grey, then it starts raining, hailing or even snowing, and a minute later the sun comes out again. For me, it’s time to get spring going, but pictures like this (the view from my bedroom) are, I admit, pretty too! 

:: Ik ben dankbaar voor, en trots op (verrassing!) mijn neefje! Hij is zo’n slimmerik. Hij is nu 20 maanden (dus anderhalf en twee maanden) en is echt snel met sommige dingen. Gisteren heeft ie voor het eerst keurig op de wc een grote en kleine boodschap gedaan, je kunt met ‘m praten (hij praat nog niet terug (kan alleen ‘koken’, ‘kiekeboe’, ‘mama’ en ‘papa’ zeggen) maar maakt heel goed duidelijk of hij je begrijpt en wat hij wil) en doet alles na. Zo wilde hij heel graag steeds met pappa computeren aan het grote bureau. Goede oplossing: een klein bureau met bijpassende stoel en een ‘echte’ laptop, net als pappa. Ook komt hij graag in de keuken, maar omdat dat een beetje gevaarlijk is, heeft hij nu zijn eigen mini-keuken, compleet met knopje waar je op kunt drukken zodat je een afzuiger-geluid hoort. Zo leuk, dat nadoen!

100 99

:: I’m thankful for, and proud of (surprise!) my little nephew! He’s so smart. He’s 20 months old now (so a year and a half plus two months) and picks up some things super fast. Yesterday he went on the toilet for the first time ever and did a number one and two, you can talk with him (he doesn’t talk back yet (he can only say ‘cooking’, ‘peekaboo’, ‘mama’ and ‘papa’) but he makes perfectly clear if he understands you and what he wants) and mimics everything.  He wanted to work with daddy on the computer behind the big desk all the time. Good solution: a small desk with matching chair and a ‘real’ laptop, just like daddy. He also likes to get into the kitchen, but because that’s kind of dangerous, he now has his own tiny kitchen, complete with a button you can press so you hear an exhaustion sound. So much fun, the mimicking! 

:: Ik ben dankbaar voor de dingen die me aan het lachen maken. Zoals deze review op amazon over een apparaatje dat bananen in stukjes hakt (iedereen heeft echt zijn best gedaan op die reviews!), deze vreselijk flauwe woordspeling en dingen (of mensen en dieren) om me heen, zoals deze vrienden die kont-aan-kont liggen te ronken:

102

:: I’m grateful for the things that make me laugh. Like this review on Amazon about a tool that chops banana’s into pieces (everyone really did good on those reviews), this terribly lame word joke and things (or people and animals) surrounding me, like these friends, snoring butt to butt.

Niet zoveel deze week, maar natuurlijk ben ik voor nog veel meer dankbaar. Ik ben alleen een beetje in tijdnood gekomen omdat het scherm van mijn laptop kapot was (en nu weer gemaakt is, maar alweer kuren begint te vertonen) dus enkel een paar dingetjes. Ik hoop jullie hier woensdag weer te zien, fijne week!

Not that much this week, but of course I’m grateful for a lot more. I’m just a little pressed for time because the screen of my laptop was broken (and got fixed again, but is already having symptons again) so only a few things this week. I hope to see you back here on Wednesday, have a nice week! 

 

signature

Leave a Comment · Labels: #SheReadsTruth, child of light, Diary, Encouragement, Familie, Family, Foto's, Friends, God, Gratefulness, lately, Lent, Life lately, Monday Thankfulness, Personal, Persoonlijk, photos, Thanksgiving, Vrienden

Monday Thankfulness #17

16/02/2015

Monday ThankfulnessEnglish text below: 

Mensen, dit weekend is voorbij gevlógen! Bij mij in ieder geval wel. Zaterdag heb ik kadootjes rondgebracht en wat gegeven aan mijn ouders en broertje, zelf ook hele mooie kadootjes (en lieve bedankjes!) gekregen en laat in de middag ben ik met mijn broer, schoonzus en neefje naar IKEA geweest. We hebben daar met z’n vieren lekker gegeten en het was erg gezellig. En nu (zondag) begint de nieuwe week alweer, en dus is het dan tijd voor Monday Thankfulness. Ik heb zo, zo veel om dankbaar voor te zijn! Lees en kijk lekker mee:

People, this weekend has flówn by. At least, my weekend did. On Saturday I delivered presents and gifted my parents and little brother something, got a lot of pretty gifts (and sweet thank you’s!) myself and late in the afternoon I went with my brother, sister in law and nephew to IKEA. We had a nice dinner there and I had a lot of fun. And now (SUnday) the new week has started again, so it’time for Monday Thankfulness. I have so so much to be thankful for!  Read and look along: 

:: Ik ben dankbaar voor mijn zusje. Ik zal niet vertellen waarom, want dat is persoonlijk, maar ik ben de afgelopen week zó dankbaar voor haar geweest. Ik heb God iedere dag, keer op keer, gedankt dat Hij zo goed voor haar zorgt. Dat Hij haar in Zijn hand houdt en haar kracht is. Ze was de afgelopen week samen met de familie van mijn zwager op wintersport, en toen ze thuiskwamen stonden er een mooi boeket bloemen, een kaartje en twee prints in lijstjes voor hen klaar. Op de ene print stond: Zij is gekleed in kracht en waardigheid en lacht zonder angst voor de toekomst. (uit Spreuken 31) Ik ben zó dankbaar dat ze inderdaad mag lachen, zonder angst voor de toekomst!

:: I’m thankful for my little sister. I won’t tell why because it’s personal, but the past week I have been só grateful for her! I’ve thanked God every day, time and again, that He takes such good care of her. That He holds her in His hand and is her strength. She went skiing the past week with my brother in law’s family, and when they got home there were a nice bouquet of flowers, a card and two prints in frames for them. The text on one of the prints said: She is clothed in strength and dignity, and she laughs without fear of the future (from Proverbs 31). I’m só grateful that indeed she can smile, without fear of the future! 

:: Ik ben dankbaar dat ik zulke ontzettend lieve, zorgzame en meelevende vriendinnen heb! Daarom was ik al ruim een maand geleden bezig met het uitzoeken van kadootjes voor Valentijnsdag. (Hoewel ik vrijwel niets van St. Valentijn weet en ik het allemaal nogal commercieel vind, vind ik het heerlijk om kado’s te geven en mensen van wie ik hou dat ook te laten merken, dus ik doe gewoon lekker mee:-)) Zaterdag heb ik die kadootjes bezorgd. Helaas kon ik het maar aan één van mijn vriendinnen persoonlijk overhandigen, de rest was niet thuis. Maar ik kreeg allemaal lieve en enthousiaste reacties en daar ben ik dan weer blij mee. Zo zag het kadootje eruit (alleen heb ik later nog van die grote snoephartjes met teksten erop toegevoegd, die zijn óók zo leuk!):

72

:: I’m thankful I have such amazingly sweet, caring and emphatic girlfriends! That’s why I was busy picking out presents for Valentines day over a month ago (Even though I know almost nothing about St. Valentine and I think the commercializing goes too far, I love giving gifts and showing the people I love that I care, so I always join in:-)). Saturday I delivered these presents. Unfortunately I could only give it to one friend personally, the rest weren’t at home. But I got all kinds of sweet and exited reactions, and that made me happy. Above is what the present looked like (only later I added those big candy hearts with texts on them, they are cute too): 

:: Ik ben dankbaar voor mijn lieve schoonzusje. Afgelopen dinsdag vierde ze haar verjaardag. Hopelijk is dit haar laatste verjaardag met maar één kindje en heeft ze er op haar volgende verjaardag drie! Ik weet nog goed dat ik haar voor het eerst ontmoette: ze was erg verlegen en noemde me zelfs ‘u’ (terwijl ze bijna tien jaar ouder is:-)) Nu, bijna tien jaar later, zijn we echte vriendinnen en hou ik heel veel van haar!

::  I’m thankful for my sweet sister in law. Last Tuesday she celebrated her birthday! Hopefully this will be her last birthday with only one kid and she will have three on her next one! I remember when I first met her – she was very shy and even called me ‘u’ (a form of ‘you’ you use in Dutch for people that are older, are your superior or you don’t know at all). Now, almost ten years later, we are real friends, and I really love her!

:: Het eerste ‘Valentijns’kadootje dat ik kreeg, kreeg ik twee dagen voor Valentijn van lieve vriendin J. Omdat ze niet van het hele commerciële gebeuren houdt, was ze (heel rebels:-)) vroeg met kadootjes. Ik kreeg een heel lief briefje, een zak pasta in de vorm van hartjes (ja, pasta, dat is de weg naar mijn hart) en verse krokusjes. Die bloemetjes gaven me zoveel hoop op het voorjaar, op een nieuw begin, op nieuw leven… Dank je lieve J!

79

 Zo zagen de krokusjes eruit toen ik ze kreeg (de pasta ziet er nog steeds zo uit:-)) / This is how the crocuses looked like when I got them (the pasta pretty much looks the same still:-))

77

De volgende ochtend werd ik wakker en zagen de krokusjes er zo uit / the next morning I woke up and the cocuses looked like this

82

En nu zien ze er zo uit! Prachtig! / And now they look like this. Beautiful!

:: The first ‘Valentines’ present I got, I got two days before Valentine’s from sweet friend J. Because she doesn’t like the whole commercial business, she was (very rebellious:-)) early with her presents. I recieved a very sweet note, a bag of pasta in the shape of hearts ( yes, pasta, that’s the way to my heart) and fresh crocuses. Those flowers gave me so much hope for Spring, for new beginnings, for new life… Thank you sweet J! 

:: Ik ben dankbaar voor mijn derde afspraak bij de nieuwe psychologenpraktijk. Mijn vaste behandelaar (de ‘baas’ van het bedrijf) heeft het zo druk dat we maar eens per maand een afspraak konden maken, en dat vond hij veel te weinig. Daarom stelde hij voor dat ik tussen de afspraken met hem door met een andere psycholoog uit zijn praktijk zou praten. Ik was vréselijk zenuwachtig om de nieuwe psycholoog te ontmoeten en was erg bang dat het totaal niet zou klikken. Gelukkig was het een ontzettend aardige, enthousiaste man die me goed begreep en waarbij ik me op mijn gemak voelde. Ik ben zó opgelucht, ik heb echt het idee dat God deze mensen gaat gebruiken om mijn leven weer op de rails te krijgen. En toen we thuis aankwamen, zag ik in de tuin sneeuwklokjes staan… Zoals jullie (misschien, ghehe) wel weten, geven lentebloemen me echt hoop. Het was net een teken, een teken dat ik inderdaad hoop mag hebben.

:: I’m thankful for my third appointment at the new Psychologists practice. My regular psychologist (the ‘boss’ of the practice) is so busy that he could only see me once a month, and he thought that was way too little. That’s why he suggested that, in between sessions with him, I would have sessions with another psychologist in his practice. I was terribly nervous to meet the new psychologist and was very afraid we wouldn’t get along at all. Luckily he was a very kind, enthousiastic man who understood me very well and who made me eel at ease. I’m só relieved, I really have the feeling that God is going to use these people to get my life back on track. And when we got back home, I saw snowdrops in the garden… As you (might, ghehe) know, Spring flowers really give me hope. It was like a sign, a sign that indeed I am allowed to have hope. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn tante, die deze week ook jarig was. Ruim een maand geleden was het vijf jaar geleden dat haar man overleed, en ik heb er echt bewondering voor hoe zij haar leven weer heeft opgepakt. Ook is ze er altijd voor ons als we haar nodig hebben en is ze een grote lieverd. Gefeliciteerd, tante D!

:: I’m thankful for my aunt, who also celebrated her birthday last week. A little over a month ago it was five years ago that her husband died, and I really admire how she’s going on with life. She’s also always there for us when we need her en she’s a big sweetheart. Happy birthday, aunt D! 

:: Ik ben dankbaar voor de kadootjes die ik zaterdag kreeg. Ik had eigenlijk niet echt iets verwacht, maar toch heb ik zóveel lieve dingen gekregen! Van lieve vriendin R kreeg ik een heel pakket met de post, met een prachtige lijst met een poster met de namen van God erop, een cd die ik graag wilde kopen maar waar ik geen geld voor had, een scháttig notitieboekje en een heel mooi tijdschrift. Ik ben er echt heel blij mee en voel me enorm verwend. Dank, lieve R! Van mijn moeder (ook namens mijn vader, denk ik:-)) kreeg ik een lief tasje met leuke spulletjes. Een zakdoek met veel liefde erop, een mooie, lieve kaart en een boekje met postkaarten met tekeningen erop uit het prentenboek ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’. Dank, lieve lieve pap en mam!

75

Het kado van R / R’s present

78

Het kado van mijn ouders / my parent’s present

:: I’m thankful for the presents I got on Saturday. I didn’t really expect to get anything, but still got só much sweet things! From sweet friend R I got a big package trough the mail, a beautiful frame with a poster in it with God’s names on it, a cd I really wanted to buy but didn’t have the money for, a supercute notebook and a beautiful magazine. I’m really very happy and feel really spoiled. Thank you, dear R! From my mom (and I guess also from my dad:-)) I got a cute bag with nice stuff. A handkerchief with lot’s of love on it, a beautiful, sweet card and a book with postcards with drawings from the children’s book ‘Guess how much I love you’ on it. Thanks, sweet sweet mom and dad.

:: Ik ben dankbaar voor de mooie snailmail die ik van mijn aangetrouwde nicht kreeg. Ze heeft er echt haar best op gedaan en ik ben er heel blij mee. Dankjewel, lieve A!

80

De snailmail van A. Met een brief, een envelop vol kleine kadootjes en heel veel confetti, een onderzetter in de vorm van een bloem die ze zelf voor me gehaakt heeft en een miniscuul doosje met mini-lucifers uit Zweden. Superleuk! / The snailmail from A. With a letter, an envelope filled with little presents and lts of confetti, a coaster shaped like a flower that sche crocheted herself and a tiny matchbook with tiny matches from Sweden. Super fun! 

:: I’m thankful for the lovely snailmail I got from my cousin in law A. She really worked hard on it and I’m very happy with it. Thanks, dear A! 

:: Afgelopen vrijdag had PostNL een leuke actie: als je je post frankeerde met een dikke lippenstiftzoen, verzonden ze het gratis. Ik schreef een dikke brief aan een vriendin en gaf de brief een zoen en jawel, zaterdag werd ie keurig bij haar bezorgd! We hebben ’s avonds nog even gechat over de inhoud, en ik ben blij dat ik heb geschreven wat ik schreef en met haar reactie. Ze is een enorme lieverd!

73

:: Last Friday the Dutch mail had a fun campaigne: when you ‘stamped’ your mail with a big lipstick kiss, they sent and delivered it for free. I wrote a big letter to my friend, kissed the envelope and lo and behold: Saturday it was neatly delivered at her home! That night we chatted a little about what I wrote, and I’m happy that I wrote what I did and with her reaction. She’s such a sweetheart! 

:: Deze week kreeg ik ook zelf post, naast het pakket van R en de snailmail van A. Ik kreeg een heel lieve kaart en een plastic kaartje met een prachtige Bijbeltekst van lieve vriendin J. (Ik zeg te vaak ‘lieve vriendin’, he? Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden, lief zijn ze!) De tekst op de kaart was enorm bemoedigend: ze schreef dat ze vond dat ik, vergeleken met een paar jaar geleden, enorm vooruit was gegaan en dat ik er samen met God wel kom. Zó lief, bedankt J! Je weet wat het voor me betekent!

71

:: This week I also got some mail myself, besides R’s package and A’s snailmail. I recieved a very touching card and a plastic card with a beautiful piece of Scripture on it from sweet friend J. (I say ‘sweet friend’ way too much, don’t I? I don’t know how to say it differently, they just are sweet!) The text she wrote on the card was very encouraging: she wrote that she thought that I, compared to a few years ago, have made huge progress and that I will get there with God’s help. Só sweet, thanks J! You know what it means to me! 

:: Ik ben dankbaar voor kunstwerken en wonderen, groot en klein. De tekening die mijn neefje op mijn arm maakte, de bloemen die naast mijn bed staan, de zon die weer een paar dagen heeft geschenen, een klein kindje uit de gemeente dat goed uit een grote hartoperatie is gekomen, mijn kat die heerlijk bovenop me op bed gaat liggen, hulp krijgen uit allerlei hoeken voor mijn schoonzusje nu ze door de zwangerschap weinig kan, in alle rust naar de kerkdiensten kunnen luisteren… God is goed!

74 76

:: I’m thankful for pieces of art and miracles, big and small. The drawing my little nephew made on my arm, the flowers standing next to my bed, the sun that made an appearance for a few days, a little boy from our church who is doing well after major heart surgery, my cat that makes itself comfortable on top of me on my bed, getting help from all kinds of ways for my sister in law who can’t do much because of her pregnancy, being able to listen to church services in peace… God is good! 

:: Ik ben dankbaar voor de dienst van zondagochtend. Er werden twee kleine baby’s gedoopt, een neefje en nichtje van elkaar, en hun opa, onze voormalige dominee, mocht hen dopen. Zo ontroerend, en zo’n wonder dat God Zijn genade al belooft aan kinderen die nog van niets weten!

:: I’m thankful for Sunday moning’s service. Two little babies were baptised, two cousins of each other, and their grandpa, our former pastor, baptised them. So touching, and such a miracle that God already promises His grace and mercy to children who don’t kinow anything yet. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn lieve, kleine neefje. Hij is nu ruim anderhalf, en een echt karaktertje. Hij praat nog niet, op wat babygebabbel na, maar weet precies wat je bedoelt en kan zichzelf ook érg goed duidelijk maken met wijzen, ja en nee schudden en, dat ook ja, door te gillen. Maar hij is zó ontzettend schattig en grappig! Zaterdag in de IKEA zaten we helemaal achterin het restaurant en hij besloot eens een stukje te gaan wandelen. Dus daar ging hij hoor, om de paar stappen zich omdraaiend en zwaaiend ‘Daa!’ roepend. Toen we ‘m niet meer konden zien (geen zorgen, hij was dichtbij maar hij is natuurlijk nog zo klein) hoorden we ‘m nog steeds ‘Daa!’ (dag) roepen, en is m’n broer ‘m maar eens op gaan zoeken. Het is zo grappig om ‘m zo bezig te zien, heel zelfverzekerd en nergens bang voor. Hier een ijs-eet-foto, mooi he?

81

:: I’m thankful for my sweet, little nephew. He’s over one and a half years old now, and a real character. He doesn’t talk yet (exept for mama, papa and ‘Daa’, which means something like ‘byyyyy’) exept for some baby babbling, but knows exactly what you mean and makes himself véry clear with pointing, shaking his head or nodding and, that too, by screaming. But he’s só very cute and funny. Saturday at IKEA we were in the back of the restaurant and he decided to go for a walk. So there he went, turning around waving every few steps and shouting ‘Daa!’. When we couldn’t see him anymore (no worries, he was close by but he’s still very small, of course) we still heard him call ‘Daa!'(bye), and my brother went to look for him. It’s so funny watching him act like that, very confident and fearless. Above an ice cream picture, cute right? 

:: Ik ben heel dankbaar voor de dienst van zondagavond. Een dominee die bevriend is met mijn vader kwam preken over wandelen in de Geest. Gods Geest, welteverstaan. Hij gaf goede voorbeelden (als je weet dat je moeite hebt om ’s avonds laat niet naar porno te kijken op je computer, bid dan van tevoren dat Gods Geest je leidt. En als je dan toch die behoefte gaat voelen, zet je computer dan gewoon uit. Als je, uit nieuwsgierigheid en het idee dat je altijd op de hoogte moet zijn van al het nieuws, filmpjes kijkt over bijvoorbeeld de gruweldaden van IS, raken sommige mensen min of meer afgehard, gewend aan geweld, en ook dat kan verkeerd zijn. Vraag Gods Geest dan of je er wel goed aan doet om die filmpjes te kijken, de krant te lezen…) en herinnerde me er weer aan hoe belangrijk Gods leiding in mijn leven is. Bij iedere beslissing, bij iedere zwakheid, bij elk moment van pijn. Soms vergeet ik Hem te betrekken bij dingen en worstel ik in mijn eentje door. En soms zit ik met een zonde en stop ik die weg tot de Heilige Geest me erop attent maakt. Dat gebeurde ook deze week. Ik had mijn oprechte excuses aan iemand aangeboden voor fouten die ik heb gemaakt, en nu benadrukte de dominee dat wandelen in de Geest ook inhoudt dat je elkaar (En God) je zonden belijdt. Heel mooi, die bevestiging, en gewoon helemaal een prachtige dienst. Voor de Hollanders en Vlamingen (oftewel Nederlandssprekenden:-)) onder ons: een lied van Matthijn Buwalda over het opgeven van je eigen strijd en God voor je laten strijden:

http://childoflight.nl/wp-content/uploads/2015/02/Matthijn-Buwalda-Staak-de-strijd.mp3

‘Staak de Strijd’ van Matthijn Buwalda. Als je dit leest via email kun je het liedje niet luisteren, daarvoor moet je dan even naar de site gaan.

:: I’m very thankful for the service on Sunday evening. A pastor who’s a friend of my father came to talk about walking with the Spirit. God’s Spirit, of course. He gave some good examples (when you know you struggle not to watch porn late at night behind your computer, then pray if God’s Spirit will lead you before you start up your computer. And when you still get that need, just turn of the computer. When you, because of curiosity and the idea you always have to know what’s going on in the world, watch video’s about, for example, the afwul things IS does, some people get more or less hardened, used to violence, and that can be a bad thing too. Ask God’s Spirit if it’s the right thing you’re doing – watching those video’s, reading the paper… ) and reminded me of how important God’s direction is in my life. With every decision, every weakness, every moment of pain. Sometimes I forget to involve Him in things and I wrestle along all alone. And sometimes I’m flawed by a sin and tuck it far away until the Holy Spirit points me to it. It happened this week too. I offered my sincere apologies to someone for mistakes I’ve made, and now the pastor emphasized that walking in the Spirit also means confessing your sins to others (and God). Very beautiful, this confirmation, and just a totally magnificent service! The song above is in Dutch, it’s about stopping to fight your own battles and letting God do the fighting. 

Veel om dankbaar voor te zijn, en nog zoveel meer waarin ik niet eens erg heb. God zorgt goed voor mij! Een heel fijne week, en ik hoop hier woensdag weer te zijn met een stukje over… *denkt hard na* – nou ja, dat zie je dan wel. Fijne week!

Lots to be thankful for, and even so much more I don’t even notice. God is taking good care of me. Have a very nice week, and I hope to be back here on Wednesday with a piece about… *thinks very hard* – well, you’ll see then. Happy week! 

 

signature

3 Comments · Labels: #SheReadsTruth, child of light, Diary, Familie, Family, Foto's, Friends, God, Gratefulness, Inspiratie, Inspiration, Kadootjes, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Music, Muziek, Personal, Persoonlijk, photos, Presents, Spring, Thanksgiving, Valentine, Valentines Day, Vrienden

Monday Thankfulness #16

09/02/2015

Monday ThankfulnessEnglish text below: 

Nieuwe ronde, nieuwe kansen: maandag! Vandaag mag ik weer met jullie delen waar ik dankbaar voor ben. Ook al kost het me soms moeite om iets te verzinnen (erg he, zo’n gezegend mens zijn en dan nog niet eens precies kunnen benoemen waar al die zegeningen ‘m in zitten!) ik heb weer een aardig lijstje kunnen maken. Lees lekker mee:

New round, new chances: Monday! Today I get to share with you again what I’m grateful for. Even though I sometimes have a little trouble thinking of things I’m grateful for (bad, isn’t it, being such a blessed person and than not even being able to name what all these blessings are!), I’ve been able to make a nice list. Read along: 

:: Ik ben dankbaar voor mijn oma. Hoewel ze net een goede vriend heeft verloren en afgelopen week haar enige zus heeft moeten begraven, blijft ze positief. Ze weet dat de twee mensen die ze (voor nu) verloren heeft, veilig bij God zijn. Ze denkt veel aan hen, maar durft ook alweer de gewone dingen te doen. Ik vind het heel dapper van haar om door te gaan. Als je 82 jaar bent geworden, vallen er steeds meer vrienden en familieleden van je generatie weg. Dat lijkt me een heel eenzaam en onveilig gevoel: een deel van je basis is weg. Gelukkig waardeert mijn oma de jongere generaties ontzettend en gaat ze verder. Ik ben trots op haar.

:: I’m grateful for my grandma. Even though she has just lost a good friend and had to stand at the open grave of her only sister last week, she stays positive. She knows that the the two persons she has lost (for now), are safe with God. She thinks about them a lot, but isn’t afraid to go on with life. I think it’s very brave that she does. When you’ve become 82 years old, you lose so much of the friends and family members of your generation. To me that seems like a very lonely and unsafe feeling: a part of your foundation is gone. Luckily my grandma appreciates the younger generations very much and moves on. I’m proud of her. 

:: Ik ben dankbaar voor de voorjaarsbloemen die ik elke week in huis (en in mijn kleine huisje) haal. Ze geven kleur, geur en hoop op de lente. Nu staat er een vaas naast mijn bed met narcissen, anemonen en anjers. Volop kleur! Ik had een flinke bos van al deze bloemen gekocht, heb een vaasje voor in huis gevuld, een vaasje voor in mijn huisje en twee kleine vaasjes voor twee vriendinnen. Hoop verspreiden!

49

:: I’m grateful for the Sprng flowers I get into our home (and my little house) every week. They give colour, scent and hope for Spring. Right now there’s a vase beside my bed with daffodils, anemones and carnations. Colour all over! I bought a big bunch of all these flowers, filled a vase in the house, one in my little house and two little vases for two friends. Spreading hope!

:: Ik ben dankbaar voor onze dominee. Vrijdagochtend vroeg stuurde hij me een mailtje. Gisteren werd er in onze kerk het Heilig Avondmaal gevierd, en hij wilde me even een hart onder de riem steken. Hij zei dat, hoewel ik er niet bij kon zijn, hij hoopte dat ik me toch verbonden zou voelen met de gemeente, mee zou kunnen vieren en de liefde van de Here Jezus heel dichtbij zou voelen. Ik vond het zo ontzettend lief dat hij aan me dacht, en was er ook echt door bemoedigd. Ik vind het vaak heel moeilijk dat ik niet naar de kerk kan (durf) en zeker dat ik het vieren van het Avondmaal mis. Deze mail bevestigde een beetje wat God me ook altijd zegt over het Avondmaal: je kunt het overal vieren, compleet alleen thuis zijn en tóch samen met een gemeenschap vieren. Dominee, bedankt!

:: I’m grateful for our Pastor. Early Friday morning he sent me an email. Yesterday in our church the Lord’s Supper was celebrated, and he just wanted to encourage me. He said that, even though I can’t be there, he still hoped I would feel connected to the congregation, would be able to celebrate along and would feel the love of Jesus very close. I thought it was so very sweet that he thought of me, and it really encouraged me. I often find it very hard that I can’t (daren’t) go to church, and certainly that I miss celebrating the Lord’s Supper. This mail confirmed a little what God keeps telling me about the Lord’s Table: you can celebrate it anywhere, be completely alone at home an stíll celebrate together with a congregation. Pastor, thank you! 

:: Ik ben dankbaar voor een pakketje wat ik deze week kreeg. Ik had twee gegraveerde stenen besteld via Etsy (deze shop) en was heel blij toen ik ze zag. In de ene steen is mijn favoriete zin uit mijn favoriete lied gegraveerd (‘Tune my heart to sing Thy grace’ uit het lied ‘Come Thou fount of every blessing), in de andere is iets nog veel persoonlijkers gegraveerd. Zoals jullie misschien inmiddels wel weten, zit ik een beetje in een crisis, al behoorlijk wat jaren. Ik vind het moeilijk mijn waarde te zien, voor de mensen maar ook voor God. Wat ben ik Hem waard als ik al mijn dagen op de bank het leven aan me voorbij zie trekken? Ik vraag Hem vaak wat ik voor Hem beteken, of Hij me wil laten weten wat en wie ik ben. En al jaren zegt Hij hetzelfde: Teerbemind. Ik krijg tranen in mijn ogen nu ik dit type… Ik ben teerbemind door de Maker van hemel en aarde! Steeds weer spreekt Hij me hiermee aan. Ik heb het in een steen laten graveren om het nooit te vergeten en bij me te dragen. Het is nu al een kostbaar bezit. Hieronder een foto van één van de stenen (het licht was een beetje raar dus je kunt de tekst niet zo goed lezen, in het echt is het heel duidelijk), het lied ‘Come Thou fount’ en een lied waarin God wordt gevraagd te vertellen wie je bent, een liefdeslied voor je te zingen.

http://childoflight.nl/wp-content/uploads/2015/02/09-Sing-Me-a-Love-Song.m4a

Sing me a Love Song by BarlowGirl

http://childoflight.nl/wp-content/uploads/2015/02/05-Come-Thou-Fount-of-Every-Blessing.m4a

Come Thou Fount of Every Blessing by Chris Rice

50

:: I am thankful for a package I recieved this week. I had ordered two engraved stones trough Etsy (this shop) and I was really happy when I saw them. In one of the stones, my favorite sentence from my favorite song (‘Tune my heart to sing Thy grace’ from the song ‘Come Thou Fount of Every blessing’), in the other something much more personal is engraved. As you may know by now, I’m in a bit of a crisis, for quite some years now. I find it hard to see my worth, for the people but also for God. What am I worth to Him if I spend all my days sitting on the couch, watching life go by? I often ask Him what I mean to Him, if He wants to let me know what and who I am. And for years He’s saying the same: tenderly beloved (‘teerbemind’ in Dutch). I get all teary eyed now I type this… I am tenderly beloved by the Maker of heaven and earth! Time and time again He adresses me like this. I’ve had it ingraved in a stone to never forget it and to carry it with me. It’s already a very precious belonging. Above is a picture of one of the stones (the light was kind of weird so you can’t read the text all that well, but in real life it’s very clear), the song ‘Come Thou Fount’ and a song in which God is asked to tell you who you are, to sing you a love song. 

:: Ik ben dankbaar dat het goed gaat met mijn zwangere vriendin en haar ongeboren kindje. Ze ziet er stralend uit, heeft een prachtige buik en echt die ‘zwangerschapsglans’ en is blij dat ze haar kindje voelt bewegen en over ruim een week uitgerekend is. Ze vertelde over iemand die rond ongeveer dezelfde tijd uitgerekend was, maar vorige week is bevallen van een voldragen maar levenloos kindje. Wat een vreselijk verdriet… Dan besef je des te meer hoe gezegend je bent met een gezond kindje, maar besef je ook dat je, ook in die laatste dagen, nog mag vragen om gezondheid voor jou en je kindje, ook tijdens de bevalling.

:: I’m thankful that it’s going well with my pregnant friend and her unborn little baby. She looks radiant, has a beautiful belly and that real ‘pregnancy glow’ and is so happy to feel her baby move and that she’s due in a little over a week. She told me about someone who was due around the same time, but gave birth to a fully developed but lifeless little baby. What a terrible hurt… You realise all the more how blessed you are to have a healthy baby, but you also realise that, during those last days and during the delivery, you can still ask for health for you and your baby. 

:: Ik ben dankbaar dat, aan het begin van deze week, vriendin J en haar schattige zoontje M langskwamen. M is een maand ouder dan mijn neefje, en het is heel leuk om hen samen te zien en de verschillen op te merken. M is lief, vrolijk, rustig, gezeglijk en aanhankelijk, Albert is ook lief (duh!), maar veel pittiger, hij gaat als een orkaan door het huis, is lekker ondeugend en totáál niet rustig, behalve wanneer hij een filmpje kijkt. Heel andere karakters dus, maar allebei even schattig. Oh, kleine kinderen… Als het aan mij lag had ik er een hele horde van!

51

Kleine Albert. De strepen op zijn voorhoofd zijn strijdwonden: hij probeerde een koprol te maken op een roltrap zonder treden; je weet wel, zo’n band die (in dit geval) naar beneden gaat. Helaas is hij nog niet zo goed in rollen met z’n hoofd eerst, dus landde hij gewoon op zijn voorhoofd. Arm mannetje! / Little Albert. The stripes on his forehead are battle wounds: he tried to do a somersault on a escalator without steps; you know, just a band going (in this case) down. Unfortunately he’s not that good at rolling over head-first yet, so he just landed on his forehead. Poor little guy! 

:: I’m grateful that, early this week, my friend J and het cute little boy M came to visit. M is a month older than my nephew, and it’s so much fun to see them together and notice the differences. M is sweet, happy, easy going, calm, listens well and dependent, Albert is also sweet (duh!) but so much spicier, he goes trough the house like a hurricane, is nice and naughty and not calm at áll, exept when he’s watching a movie. So, very different characters, but both equally cute. Oh, little children… When it was up to me I would have a whole pile of them!

:: Ik ben dankbaar dat ik deze week met mijn schoonzusje naar wat winkels ben geweest. Ze kan vrijwel niet meer lopen (door de zwangerschap van de tweeling), niet bukken en niet tillen, en komt eigenlijk het huis niet meer uit. Dus ik vroeg mijn broer haar met rolstoel en al te brengen, en toen heb ik haar lekker langs wat winkels geduwd, waar ze alvast wat ontzéttend schattige rompertjes voor de tweeling heeft gekocht (waarvan we trouwens nog steeds maar van één kindje het geslacht weten). Ze is nu ruim 25 weken zwanger, en de zwangerschap valt zwaar. Ik ben van plan haar eens vaker mee te nemen, dan zit ze niet thuis alleen maar de baby’s af te wachten.

:: I’m thankful that, this week, I took my sister in law to some shops. She can hardly walk anymore (because of the pregnancy with the twins), can’t reach down or lift, and really doesn’t leave the house anymore. So I asked my brother to bring her by, wheelchair in tow, and then I wheeled her nicely trough some stores, where she bought some incredibly cute little romper suits for the twins (of whom we still know only the sex of one of them by the way) in advance. She’s a little over 25 weeks pregnant right now, and the pregnancy is taking a heavy toll on her body. I plan to take her with me more, so she doesn’t have to sit at home, just waiting for the babies to come. 

:: Ik ben dankbaar dat ik vrijdag samen met vriendin J en zoontje M naar zwangere vriendin J en zoontje T ben geweest. We hebben lekker bijgepraat, J’s buik bewonderd en genoten van heerlijke zelfgebakken boterkoek. Het grappigste moment was wel toen M iets wilde pakken van de bodem van de enorme speelgoedkist die ze in de woonkamer hebben staan, en er toen, bijna in slowmotion en heel stijlvol, in verdween. Hij lag verbijsterd te kijken en schrok natuurlijk omdat wij er enorm om moesten lachen. Arm jochie! Maar mooi was het wel:-)

:: I’m thankful that I went to see pregnant friend J and her little boy T together with other friend J and her boy M on Friday. We catched up, admired J’s belly and enjoyed scrumptious home baked butter biscuit. The funniest moment was when M wanted to grab something from the bottom of a huge basket filled with toys that they have standing in the living room. Very slowly, almost as in slow motion and very gracefully, he dissapeared in it. He was laying in there, astounded, and of course got a scare when we all started laughing. The poor little guy. But it sure was pretty to see:-)

:: Ik ben dankbaar voor mijn zusje. Vrijdag moest ze beginnen met het nemen van medicijnen, omdat ze ergens last van heeft. Ze was erg bang voor wat de pillen zouden gaan doen en voor de bijwerkingen, maar ze heeft ze toch genomen en – echt een halleluja-moment- ze doen wat ze moeten doen! Ik ben zo blij voor haar, en ik ben ook blij dat ze geen last van bijwerkingen heeft (ieder medicijn heeft wel bijwerkingen, je weet het nooit) en dus lekker op vakantie kon gaan en nu een weekje lang van besneeuwde bergen afzoeft.

52

Mijn lieve zusje, die vast erg blij is dat ik deze foto deel die ik heb genomen om haar te laten zien hoe een muts stond, ghehe:-) / My sweet little sister, who is probably very happy that I’m sharing this picture that I took to show her how that hat looked on her, ghehe:-) 

:: I’m grateful for my little sister, Friday she had to start taking medications, because something is bothering her. She was very scared of what the pills would do and of the side effects, but she still took them and – really a hallelujah-moment – they do what they should! I’m so happy for her, and I’m also glad she doesn’t suffer from any side effects (every kind of medicine has it’s side effects, you never know) and could go on her holiday and swish down from snowy mountains.

:: Ik ben dankbaar dat nichtje en vriendin R dit weekend weer even in het land was, omdat haar moeder jarig was. We zijn zaterdagavond met wat vriendinnen een drankje wezen doen om bij te praten, en dat was heel fijn. Ik ben altijd blij om R weer te zien, mijn leven is toch wel echt verandert sinds ze naar Duitsland verhuisd is (oftewel: zij sleepte me overal mee naartoe en nu kom ik veel minder het huis uit. Maar dat is het wel waard, want ze is er erg gelukkig!). Ze gaf me ook, heel lief, nog een tasje vol kleine kadootjes. Ik heb eigenlijk nooit gezichtmaskers, want als ik ze koop geef ik ze kado aan vriendinnen of mijn zusje. En nu kreeg ik een hele horde (Duitse:-)) maskers van haar, een heerlijke scrub, nagellakjes en lippenbalsem. Heel fijn, zo’n verwenpakket. Dankjewel lieve R!

48

:: I’m grateful that cousin and friend R was in our country this weekend, because it was her mom’s birthday. We went for drinks with some friends Saturday evening to catch up, and that was very nice. I’m always really glad to see R again, my life has really changed since she moved to Germany (a.k.a she always just took me anywhere and everywhere and now I get out of the house way less. But it’s worth it, because she’s happy there! ). She also gave me, very sweet, a giftbag filled with little presents. I don’t really have facial masks at all, because when I buy them I gift them to my friends or my sister. Now I got a whole pile (of German:-)) facial masks, a super delivering scrub, two nail polishes and lip balm. Very nice, such a pampering package. Thanks sweet R!

:: Ik ben dankbaar voor het Heilig Avondmaal van zondagmorgen (ja gek he, een Avondmaal ’s ochtends? Ik weet niet precies waarom we het ’s ochtends vieren, maar ik denk omdat onze kerk alleen ’s ochtends kinderoppas heeft en dan dus allebei de ouders het Heilig Avondmaal mee kunnen vieren). De dominee preekte (net als de dominee vorige week) over de bruiloft in Kana, en hoe Jezus water in wijn veranderde. Daarna heeft heel de gemeente de kans gehad om, in vier rondes (jaja, grote gemeente, en we hebben ’s ochtends nog wel twee diensten, dus twee keer Avondmaal met meerdere rondes) Jezus’ offer en liefde voor ons te gedenken met brood en wijn. Zoals ik al zei heb ik thuis meegeluisterd en gevierd, en, heel onorthodox, een hapje van een wit bolletje en een slokje sinaasappelsap genomen:-) Ik denk niet dat dat een enorm probleem is, het gaat om het herdenken. Tijdens dat herdenken had ik dit lied in mijn hoofd:

:: I’m thankful for the Lord’s Table (which, in Dutch, we call ‘Holy Evening meal’) of Sunday morning (yes, weird right, an evening meal in the morning? I’m not exactly sure why we celebrate it in the morning, but I think it’s because we only have childcare in the morning at our church and that allows both parents to come to the ‘Holy Evening meal’). The Pastor talked (just like the Pastor of the other week did) about the wedding in Cana where Jesus turned water into wine. After that the whole congregation had the chance to remember Jesus’ sacrifice and love for us with bread and wine in four rounds (yes yes, we have a very big congregation and we even have two services in the morning, so two times of celebrating the Lord’s Table with multiple rounds). Like I said before, I listened and celebrated along at home and, very unorthodox, took a bite of a white roll and a sip of orange juice:-) I don’t think it’s a huge problem, it’s about the commemmorating. During that commemoration, this song was singing in my head:

:: Ik ben dankbaar voor jullie, lieve lezers. Best een aantal mensen hebben geappt, gemaild of gewoon gevraagd waarom ik niet meer postte, maar dat was dus enkel en alleen omdat ik ziek was. Ik vind het ook erg lief dat er door sommigen van jullie zo enthousiast is gereageerd dat ik weer verder ben gegaan. Het is heel fijn om gewaardeerd te worden, maar het is nog fijner dat ik jullie mag vertellen over mijn grote God die me teerbemind noemt, mijn bijna te lieve familie en mijn trouwe, begrijpende vriendinnen. Dat jullie meeleven en reageren vind ik zó fijn! Bedankt!

:: I’m thankful for you, sweet readers. Quite a number of people have sent me messages, mailed me or just asked me why I wasn’t posting anymore, but that was only because I was sick. I also find it very sweet that some of you have reacted swo exited when I started to post again. It’s really great to be appreciated, but it’s even better that I get to tell you about my great God that calls me tenderly beloved, my almost too sweet family and my loyal, understanding friends. That you read- and feel along and react is só good to me! Thank you! 

Ik wens jullie een heel goede, fijne week en ik hoop woensdag weer een stukje te posten! / Wishing you a good, nice week and I’m hoping to post something again on Wednesday! 

 

 

 

signature

2 Comments · Labels: #SheReadsTruth, child of light, Diary, Familie, Family, Friends, God, Gratefulness, Kadootjes, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Music, Muziek, Personal, Persoonlijk, photos, Presents, Thanksgiving, Vrienden

Out With The Old, In With The New

31/12/2014

Old

English text below:

Het is weer zover. Oud & Nieuw. Eigenlijk een feest waar ik weinig mee heb. Waar kinderen van mijn leeftijd altijd súperenthousiast waren dat ze op mochten blijven, vond ik het maar een raar kijkje in de wereld van de volwassenheid. Tot tien jaar terug ging ik met de jaarwisseling nooit naar buiten, omdat ik te erg schrok van de knallen. Daarna ging ik wel naar buiten, maar tot vijf jaar terug hield ik altijd mijn oren dicht. Twee jaar heb ik samen met drie lieve vriendinnen Oud & Nieuw gevierd bij een van hen thuis, maar verder ben ik ieder jaar kneuterig thuis geweest, met uitzondering van een paar jaar waarbij we bij een tante of mijn broer waren. Terwijl de rest van de jeugd na middernacht naar een feesttent ging, lag ik om kwart voor een alweer lekker in m’n bedje. Ik weet nog dat, de eerste keer dat ik heel bewust naar Oud & Nieuw had toegeleefd, ik moest huilen van teleurstelling toen het eenmaal middernacht was geweest. Was dit nou de grootse overgang naar een nieuw jaar? Het voelde precies hetzelfde. En dat is denk ik precies mijn probleem.

Vroeger stond ik niet echt stil bij mijn jaren. Ik vond het leuk om jarig te zijn, weer een jaartje ouder te worden en Oud & Nieuw was gewoon even iets wat moest (net als heel de familie af op 1 januari om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen) en dan ging je vol goede moed het nieuwe jaar weer in. Toen kwam de leeftijd waarop goede voornemens een rol gingen spelen en ik me bewuster werd van de wereld om me heen. Als ik terugkijk in mijn oude dagboek zie ik bij de jaarwisseling (eeuwwisseling zelfs!) van 1999 op 2000 niet veel positiefs staan. Ik maakte me toen al druk dat het nieuwe jaar net zo zou worden als het afgelopen jaar, en dat ik me net zo zou voelen en dat de mensen in mijn gezin zich nog steeds hetzelfde zouden voelen en dat er niets zou veranderen. Ik maakte me zorgen over de situatie in de wereld, mijn kleine wereldje van een middelbare scholier maar ook de grote wereld om me heen. Ik was pessimistisch, maar toch schreef ik in mijn dagboek een gebed naar God: dat Hij gevoelens, oorlogen, rampen, ziekten, alle nare dingen die ik maar kon bedenken wilde veranderen in iets goeds. En zo ging ik ieder jaar in met tranen, met spijt en verdriet over het oude jaar, maar toch een flintertje hoop voor het nieuwe.

De laatste vier jaar is het helemaal anders. Als ik echt eerlijk ben? Dan zie ik geen hoop. Ieder jaar weer zie ik de situatie in de wereld verslechteren. Zie ik mijn situatie verslechteren. Zie ik de situatie van mensen om me heen verslechteren. Waar ik eerst altijd nog hoop had dat dat-en-dat jaar éindelijk vernieuwing, beterschap en blije dagen zou geven, geloofde ik er nu niet meer in. Ieder jaar werd ik teleurgesteld. Ik zag mensen om me heen vooruitgaan, uit diepe dalen klimmen, genezen worden, trouwen, kinderen en leuke banen krijgen, midden in het leven staan. En ik stond erbij en keek ernaar. Ik probeerde me te redden met goede voornemens. Als ik al die kilo’s van de medicatie maar kwijtraak, voel ik me vast beter. Ja, het hielp een beetje. Maar toen ik andere medicatie kreeg, zaten die kilo’s er meteen weer aan. Als ik iedere dag even de deur uitga, dan gaat het vast wennen. Maar het wende niet. Het went nooit. Iedere stap uit de deur is als een berg. Als ik intensief in therapie ga, kom ik vast, beetje bij beetje, wel van mijn angststoornis af. Maar, zoals ik al zei, de stappen die ik moest nemen wenden niet, de therapie hielp niet en dit jaar, na negen jaar therapie, ben ik uitbehandeld verklaard. Ook niet bepaald een hoogtepuntje.

Wat ik hiermee wil zeggen? Ik probeer heus niet zielig te doen. Ik wil maar zeggen dat ik alles heb geprobeerd, iedere strohalm heb aangegrepen, alle inzet heb getoond en dat mijn beste best niet goed genoeg is gebleken. En dat ieder jaar de resultaten weer tegenvielen of niet-existent waren. Dus dit jaar moet het anders. Want geen hoop hebben, hopeloos zijn, is het ergste gevoel dat je kunt hebben.

new

Ann Voskamp van A Holy Experience heeft een mooie print gemaakt waar ik me wel in kan vinden.

91Even de vertaling: Heb een geen-angst nieuwjaar: meer dan goede voornemens voor het nieuwe jaar- zoek Jezus voor nieuwe jij oplossingen. Hm, dat klinkt een beetje gek in het Nederlands, maar je snapt het denk ik wel. Met mijn eigen voornemens en pogingen en strohalmen red ik het niet, vind ik geen hoop en geen veranderingen in het nieuwe jaar. Wat ik ga doen is Jezus zoeken, Hij geeft me er tenslotte alle tijd voor nu ik voornamelijk thuis zit. Ik ga Hem steeds weer vragen mij te veranderen. Mij heel te maken. Mij hoop te geven. Mij gezond te maken. Mijn vader, moeder en broertje heel te maken. Hoop te geven. Gezond te maken. De wereld te redden, oorlogen uit mensen te halen, ziekte, ellende, pijn en verdrukking te verdelgen. Snel terug te komen en alles nieuw te maken. Dit jaar laat ik het zelf-proberen los. Jezus heeft alle macht, dat heeft Hij me keer op keer bewezen. Zou Hij dan ook niet voor hoop kunnen zorgen? Een beetje van die hoop heeft Hij me al gegeven, tijdens de twee gesprekken met mijn nieuwe therapeut. Die man snapt me, kent God en begint zijn sessies met gebed. Ik voelde dat God bij ons was, het gesprek leidde en kleine, heel kleine sprankjes hoop door mijn hart liet dwarrelen. Voor het eerst in een heel lange tijd kreeg ik het gevoel dat verandering misschien nog mogelijk was, dat God nog niet klaar met me was. En alleen al voor dat kleine sprankeltje ben ik oneindig dankbaar.

Dus ja, ik ga het nieuwe jaar weer melancholisch in. Met heimwee naar een wereld die ik nog niet ken, maar waar ik wel voor gemaakt ben. En toch heb ik dat kleine, kleine beetje hoop. En een heel goed voornemen: Jezus krijgt alle touwtjes in handen. En ik ga alle tijd nemen om mezelf aan Hem te geven, de controle los te laten en Hem te laten weten dat Hij de Heer van mijn leven is. Dat ik Hem vertrouw en grote dingen van Hem verwacht.

Bij al deze woorden moet ik denken aan een van mijn favoriete oude Psalmen. En met deze Psalm wil ik dit jaar afsluiten. Wachtend op God, op Zijn verlossing en vertrouwend op Zijn goedheid.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven

Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,

Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?

Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.

Wacht op den Heer‘, godvruchte schaar, houd moed!

Hij is getrouw, de bron van alle goed.

Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer.

Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den Heer‘.

Gelukkig nieuwjaar! Wat zijn jouw goede voornemens?

——————————————————————————————————————————————

Old

It’s that time again. Newyears (we Dutchies call it Old & New). It’s actually a holiday that doesn’t do much for me. When children of my age always were súper exited they could stay up so late to watch the fireworks at midnight (I don’t know how it goes in your part of the world, but here the new year starts with almost 18 million people lighting fireworks), I found it to be a weird look into adulthood. Until ten years ago I never went outside at midnight, because the big bangs scared me. After that I did go outside, but till five years ago I always had my fingers in my ears. Two years I’ve celebrated with three sweet friends, but all the other years I’ve stayed cosily at home with my family, with the exeption of one year at my aunt’s and one at my brother’s. When all the young people my age went to the big party tent to celebrate, I was warm and nicely tucked in in bed by a quarter to one in the morning. I remember the first time that I very consciously lived towards Newyears. I cried of dissapointment when it became midnight. This was that big passing to a new year? It felt exactly the same. And that, I think, is exactly my problem.

When I was little I never really stood still at my years. I liked having my birthday, getting a year older and Newyears was just something that had to be done (just like going to every family member on January 1st to wish them a happy newyear) and then, filled with courage, I wandered into the new year. Then I got to the age where newyear resolutions came into play and I got more aware of the world around me. When I read back in my old journal, I don’t read that many positive thoughts with the change of the year (change of the century, even!) on 1999 to 2000. I was already worried then that the new year would be exactly like the old one, and that I would feel the same and that the people in my family would feel the same and that nothing would change. I was worried about the situation of the world, my little world as a high schooler but also the big world around me. I was pessimistic, but still I wrote a prayer to God in my journal: If He would change feelings, wars, disasters, sicknesses, and all the bad things I could think of in something good. And so I went into each new year with tears, with regret and sorrow about the past year, but with a shred of hope for the new one. 

The last four years have been completely different. If I’m really honest? I don’t see any hope. Every year again I see the situation of the world deteriorate. I see my own situation deteriorate. I see the situation of the people around me deteriorate. Where at first I always had the hope that that-and-that year would bring renewment, healing and happy days, I now didn’t believe in it anymore. Every year I was let down. I saw people around me move on, climb up from deep valleys, getting healed, getting married, having kids and nice jobs, standing in the middle of life. And I just stood there and watched. I tried the new year resolutions. When I lose all those pounds I gained from my medication , I will feel better. And I did a little, for a while. But when I got new medication, those pounds came back very quickly. When I leave the house for just a little while every day, surely I will get used to it. But I didn’t. It never does. Every step out of that door feels like a mountain. When I go into intensive therapy, I will, slowly but surely, get over my anxiety disorder. But, as I said, I didn’t get used to the steps I had to take, the therapy didn’t work and this year, after having been in therapy for nine years, they said I was untreatable. Not exactly a highlight either.

What I want to say with this? I’m not trying to be a victim, really. I just want to say I’ve tried everything, reached for every straw, showed all the effort I could and that my best wasn’t good enough. And that, every year, the results let me down or were nonexistent. So this year it has to be different. Because not having hope, being hopeless, is the worst feeling you can have. 

new

 

Ann Voskamp of A Holy Experience made a beautiful print I can find myself in:

91

With my own resolutions and attempts and straws I can’t make it, I can’t find hope and no changes for the new year. What I’m going to do is search for Jesus, after all He is giving me all the time it takes now that I’m mostly at home. I’m going to ask Him again and again to change me. To heal me. To give me hope. Give me health. To heal my father, mother and little brother. Give them hope. Give them health. To save the world, take war from people, to exterminate sickness, misery, pain and oppression. To come back soon and make everything new. This year I’m letting go of all the do-it-yourself. Jesus has all power, He has proven that to me time and time again. Why wouldn’t He be able to provide hope? A little bit of that hope He has already given me during the two sessions I’ve now had with my new therapist. That man gets me, knows God and starts his sessions with prayer.  I felt that God was with us, leading the conversation and planting tiny, very tiny sparkles of hope in my heart. For the first time in a very long time I got the feeling that maybe change wasn’t impossible, that maybe God wasn’t finished with me yet. And for that tiny sparkle alone, I’m eternally grateful. 

So yes, I will be heading in the new year with a firm dose of melancholy. With homesickness for a world I don’t even know, but am nevertheless made for. And yet I have that tiny, tiny bit of hope. And a very good resolution: Jesus gets full control. And I’m going to take all the time I need to give myself to Him, let go of the reigns and to let Him know He is the Lord of my life. That I trust Him and expect Him to do big things. 

With all these words I have to think about one of my favorite old Psalms. And with this Psalm (just imagine it in Dutch, and all poetic and rhyming) I want to wave goodbye to this year. Waiting on God, on His salvation and trusting on His goodness. 

When I wouldn’t have believed that in this life 

My soul would enjoy Gods favour and help

My God, where would my hope and courage have gone?

I would have perished in all my sorrow and grief.

Wait for the Lord, God fearing people, hold courage!

He is faithful and the source of all good.

So His power transcends on you in weakness.

Wait then, yes wait, rely on the Lord.

Happy newyears! What are your resolutions? 

signature

5 Comments · Labels: Encouragement, Familie, Family, Friends, God, Gratefulness, Holiday, Personal, Persoonlijk, Thanksgiving, Vrienden

Emmanuel – God With Us

24/12/2014

81

 

English text below:

In Nederland is Kerstavond niet zo’n ding. Misschien wel voor de mensen die elkaar kadootjes geven met Kerst, maar dat zijn er, vergeleken met andere landen, nog relatief weinig. De winkels gaan wel op tijd dicht, en er hangt altijd zo’n sfeer van verwachting in de lucht. Iedereen die genoeg te besteden heeft en mensen om samen Kerst mee te vieren, heeft het huis al tjokvol gestouwd met eten en versieringen. Of gewoon een extra kaarsje gekocht en een bescheiden maaltijd voorbereid. Waar ik op Kerstavond altijd aan denk is aan Immanuel: God met ons. Die naam van Jezus heeft voor mij een heel bijzondere betekenis. Graag wil ik dat verhaal met jullie delen.

Voor ik aan het verhaal begin, wil ik een paar dingen benadrukken. Ik ga het hebben over ‘zware’ en ‘lichte’ kerken. Dat is alleen een aanduiding, geen veroordeling. Ik denk en weet dat geen enkele kerk ideaal is. De ‘zware’ kerken die ik beschrijf, zijn niet fout. Ik heb veel bewondering voor de mensen die er naartoe gaan. Mijn vriendin E, over wie ik schrijf, gaat naar een ‘zwaardere’ kerk dan de mijne, maar dat betekent absoluut niet dat men het daar niet bij het rechte eind heeft. Iedere kerk heeft vaak een eigen ‘stokpaardje’, of dat nu de zonde is, genade, doop, het vieren van de sabbat of het spreken in tongen, iedere kerk heeft wel een prioriteit. Dat ten eerste.

Ten tweede ga ik het hebben over de Heilige Geest. De christelijke kerk leert dat God een drie-eenheid is: God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest. Het zijn drie Personen, maar ze zijn samen Één. Ik beschrijf hier mijn ervaringen met de Heilige Geest. Voor een gelovige zal het misschien wonderlijk zijn, maar ik kan me voorstellen dat het voor een ongelovige klinkt als een scene uit ‘the exorcist’, alsof ik helemaal bezeten was. Ik wil jullie even geruststellen: dat was ik niet! Als God’s Geest in je gaat werken, leidt Hij je en geeft Hij je de woorden om te zeggen. Maar nóóit laat Hij je dingen doen die niet goed zijn, die tegen je geloof ingaan of andere engige exorcist-flauwekul. Zo, nu het verhaal:-)

Ik heb een vriendin, E, die ik al vanaf mijn elfde ken. Ik had een oproepje voor een penvriendin geplaatst op de kinderpagina van het tijdschrift van de Evangelische Omroep, en zij was een van de velen die reageerden. Ik nam alle brieven die ik als reactie had gehad op mijn oproepje mee naar school om ze aan mijn vriendinnen te laten zien, zodat ik een selectie kon maken. Sommige keuzes waren makkelijk: zij omdat ze een eigen paard had en ik dol op paarden was, zij omdat ze dezelfde hobby’s (schrijven, lezen, zingen) had, zij omdat ze geadopteerd was (hoe cool) en zij omdat ze al zo volwassen leek voor haar leeftijd en we dachten dat ik nog wel iets van haar op kon steken. E’s brief viel niet op. Hij was heel kort, was niet geschreven op mooi postpapier en we leken niet direct iets gemeen te hebben. Door mijn vriendinnen werd die brief dan ook meteen naar de ‘absoluut niet’ stapel verbannen. Stiekem heb ik ‘m daaruit gevist, omdat ik het idee had dat ik dit meisje moest schrijven. Dat dit belangrijk was. Ik weet niet waarom, maar de brief trok me aan.

Ik begon met iedereen te schrijven, en na een paar jaar viel eigenlijk iedereen af. E niet. Ze bleek een beste vriendin te hebben die wel met mijn toenmalige beste vriendin wilde schrijven. Dat ging een tijdje zo door tot we afspraken bij elkaar te gaan logeren. E woont in een ander deel van het land, een deel waar ze met een dialect praten. Ik verstond haar soms niet als ze met haar familie sprak, maar we hadden zeker een klik. Ik werd aan iedereen voorgesteld en had het enorm naar mijn zin. Het contact tussen mijn vriendin en haar vriendin verwaterde, maar wij bleven schrijven. Ook bleven we regelmatig bij elkaar logeren.

Ik denk dat we een jaar of zestien waren, toen ze bij ons kwam logeren. Amerikanen zijn bekend met de Bible Belt, nou, wij ook hoor! Sommige streken in ons land zijn ‘zwaar’ Christelijk. En met zwaar bedoel ik: geen TV in huis en zeker geen TV kijken op zondag, zwarte kleding, lange rokken en hoeden op naar de kerk, niet buitenspelen of met de fiets of auto rijden op zondag, preken over hel en verdoemenis aanhoren in de kleine dorpskerk, psalmen zingen op hele noten, urenlang tobben over of je wel of niet uitverkoren bent… Ikzelf ben opgegroeid in een kerk waar oudere vrouwen wel hoedjes droegen, maar waar het absoluut niet verplicht was, en waar nu vrijwel niemand meer een hoed draagt.  Waar je in allerlei kleuren terecht kon en tegenwoordig ook niet meer vreemd wordt aangekeken als je als vrouw een broek draagt, waar je wel buiten mocht spelen, waar we een aantal jaren geleden zijn overgestapt van hele noten naar ritmisch zingen, waar we wel te horen kregen over de hel en verdoemenis, maar waar juist ook werd verteld dat Jezus ons daarvan redt, als we maar in Hem geloven, waar iedereen wordt geroepen door Jezus en iedereen gered wordt als hij of zij maar achter Hem aangaat. Ik wil hiermee ab-so-luut niet zeggen dat mijn ‘lichtere’ kerk beter is dan een zwaardere. Mijn kerk is weer ‘zwaar’ vergeleken bij een Evangelische gemeente. En geloof me, in mijn dorp hebben we genoeg vergelijkingsmateriaal. Ik woon midden in de Bible Belt, en dat leidt tot minstens elf kerken in een dorp van 18.000 mensen. Ik heb soms wel bewondering voor de mensen uit zwaardere kerken. Sommigen horen zondag aan zondag dat ze nooit goed genoeg zijn voor God. Dat ze een heel bijzondere ervaring moeten hebben (die dan wordt onderzocht door een commissie) om maar belijdenis te mogen doen. Die horen dat er maar een handvol mensen door God uitverkoren is en dat je dus nooit weet of je bij Hem hoort en in de hemel komt. En dan tóch blijven hopen, blijven geloven, hun God blijven dienen. Sommigen dragen zwarte kleding omdat ze zich zo bewust zijn van hun zonden dat ze niet te frivool gekleed willen gaan. Sommigen dragen rokken (en niet alleen op zondag, altijd) omdat er in de Bijbel staat dat het niet goed is als een vrouw zich als een man kleedt. En sommigen dragen hoeden in het huis van God omdat Paulus heeft gezegd dat je hoofd uit eerbied voor God bedekt moet zijn. Dit allemaal uit pure liefde voor God, geloof in Zijn Woord maar ook vaak uit traditie. In iedere kerk heb je meelopers, mensen voor wie het geloof meer traditie is dan een levend iets.

E komt uit een deel van ons land waar voornamelijk ‘zware’ kerken zijn. Dat is al honderden jaren zo, en er wordt door sommige mensen hard gevochten om elke verandering tegen te houden. Dat snap ik best. Het is soms heel troostvol om elke week op je vaste plek in de kerk te gaan zitten (en als iedereen die elke week in de kerk zit er is, gaan er lampjes uit en mogen gasten een overgebleven plaatsje zoeken). Om iedere zondag je vaste zondagse rok aan te trekken en je hoed op te zetten. Om alles wat de dominee zegt voor waar aan te nemen. En om iedere week hetzelfde te horen: je bent een zondaar, je hebt het helemaal verprutst bij God. En soms, heel soms, hoor je stilletjes goed nieuws door die boodschap heen: Jezus is gestorven voor onze zonden. Veel mensen wentelen zich in de wetenschap dat ze zondaars zijn. Het is hun identiteit geworden, het drukt zwaar op hen en het hele idee van ‘uitverkiezing’ maakt hen nog zekerder van hun zaak: God wil me niet, maar ik zal tot mijn dood blijven hopen. Zo leerde ik E’s geloof kennen toen ze bij me kwam logeren.

E mocht dan nog wel kleur dragen in de kerk, maar deze ideeën hadden zich in haar hart en hoofd genesteld. Ze had nooit anders gehoord dan ‘je bent niet goed genoeg voor God’. Wat ze maar bleef herhalen was: hoe weet je nou of je uitverkoren bent? Of God je wel wíl aannemen? Ben ik niet te zondig? Waarom is Jezus gestorven voor de zonden als er toch maar een paar mensen gered worden? Waarom ben ik niet genoeg? Wat moet ik doen om God’s liefde te verdienen? Ook haar ouders worstelden met die vragen, en ik denk dat ze onbewust nog meer die onzekerheid op haar overbrachten. Een onzekerheid die niet alleen haar geloofsleven bepaalde, maar haar hele leven. Ze wilde van haar (prachtige!) sproeten af, ze vond zichzelf te dik (was ze absoluut niet!), ze was verlegen, wist niet goed wat ze moest met haar leven en was in het algemeen heel onzeker en wat je noemt een ‘doemdenker’.

Tijdens de paar dagen dat ze bij ons logeerde, hebben we eigenlijk alleen maar gepraat. Gepraat over haar twijfels, haar diepe angst nooit goed genoeg te zijn, over uitverkiezing, over Jezus’ offer, over genade en proberen zalig te worden door dingen voor God te doen. Over bijzondere ervaringen die je moet hebben om bij het selecte groepje te horen dat bij God hoort, over zonde.

Ik wist tijdens die paar dagen niet wat me overkwam. Ten eerste omdat haar geloofsbeleving zover van de mijne afstond, ik zó geschokt was dat er hele horen mensen zo in onzekerheid leefden, maar ook omdat ik nog nooit eerder God’s Geest zo had ervaren. Natuurlijk was de Heilige Geest al lang in mijn leven: ik heb Hem, toen ik elf was, bewust in mijn hart uitgenodigd en sindsdien heeft Hij me geholpen God beter te begrijpen, meer te vertrouwen, beter met Hem te praten, en ervaringen die ik met de duisternis had te pareren. Daarover later trouwens nog een keer meer. Maar goed, zoals dát weekend heb ik God’s Geest nog nóóit ervaren! We hebben veel van elkaar geleerd, maar we hebben bovenal van God geleerd. Ik mocht dingen aan E uitleggen waarvan ik helemaal niet wist- haar vragen beantwoorden terwijl ik geen antwoorden had en er was zelfs een volkomen logische verklaring voor de uitverkiezingsvraag – al zou ik nu echt niet meer weten wat die verklaring is en ga ik nu op mijn gevoel af. Het was écht heel vreemd. Ik hoorde mezelf praten en dacht: ‘Maar dit wéét ik helemaal niet. Hoe kan ik dit nu zeggen?’ En als ik dan de Bijbel erbij pakte en het op ging zoeken, bleek het te kloppen. Ik ben helemaal niet iemand die onthoudt waar bepaalde teksten in de Bijbel staan, maar nu kon ik ze gewoon meteen opslaan. Ik praatte en praatte, legde uit en stelde gerust, en ik zag E veranderen. Van scepsis (ja, zo heb jij dat geleerd, maar ik niet), naar hoop (zou het waar zijn?) naar geloof. Het waren verreweg de meest absurde dagen die ik heb meegemaakt. Gewoon omdat God’s Geest zo duidelijk de leiding nam en mij – MIJ!- wilde gebruiken! Ik voelde me helemaal vervuld van Zijn liefde, Zijn woord, Zijn Geest. En dat is ook voor E heel duidelijk geweest. We hebben een paar keer hard zitten lachen omdat ik maar niet kon ophouden met praten over God’s liefde voor haar, Zijn genade, Zijn offer en Zijn aanbod aan de hele mensheid. Het was surrealistisch.

De jaren erna hebben we voornamelijk over ons geloof gepraat. E vond richting in haar leven, de kerk waar ze naartoe ging kreeg een nieuwe predikant die veel over genade predikte, ze pakte werk op in de kerk, vond een opleiding en een baan die bij haar pasten en is zelfs een studie pastorale therapie gaan doen. Ook heeft ze openbare belijdenis van haar geloof afgelegd en heb ik haar enorm zien groeien als mens.

Een paar jaar terug kreeg ik van haar een kaart. Dat ze me zo dankbaar was voor die paar dagen. Dat toen haar hart is veranderd en ze God is gaan vertrouwen. Dat ze nu wéét dat ze gered is, en waardevol voor God. Wat ze zei vond ik zo mooi: Je hebt me God laten zien. God was met ons. Dat is het woord voor onze relatie: Immanuel. Steeds als ik die naam hoor, denk ik aan E. Aan die wonderlijke paar dagen.

Ik vertel dit niet om eens lekker te laten zien hoe ik geholpen heb een zieltje te redden. Ik ben ervan overtuigd dat E hoe dan ook de waarheid had ontdekt- ze was tenslotte als kind gedoopt en ik geloof dat, als God een belofte aangaat zoals Hij doet met de doop, hij die belofte nooit loslaat. Ik vertel jullie dit omdat ik het een wonder vind dat God mij – miezerige, onzekere, angstige mij- wilde gebruiken om één van Zijn geliefde kinderen de waarheid over haar leven te vertellen. Om haar te bevrijden van angst en onzekerheid.

Natuurlijk was E’s leven niet meteen anders. Ze is begonnen en weer gestopt met een opleiding, ze heeft heel akelige ervaringen gehad op stages en veel van haar onzekerheid over haar uiterlijk en haar problemen met assertiviteit zijn gebleven. Maar daar werkt ze aan. Heel dapper gaat ze door, omdat ze nu wéét dat ze de moeite waard is. (en mocht je het weer vergeten zijn, E, dan is hier je herinnering!)

Vorig jaar hadden we afgesproken om samen te gaan eten. Tussen neus en lippen door vertelde ze een verhaaltje. Dat ze wel eens met kinderen werkte, en dat die dan wel eens vroegen waarom ze zoveel sproeten heeft. Ze zei dat tegenwoordig haar standaard antwoord is: mijn sproeten zijn kusjes van God. Probeer ze maar ’s te tellen. Zóveel houdt God van mij. Ik heb de halve nacht met dikke tranen op mijn wangen God gedankt voor dat verhaal. De ooit zo gehate sproeten zijn nu een teken van God’s liefde voor haar!

Zo zie je maar weer, God werkt op mysterieuze manieren. Ik hoop dat dit verhaal je inspireert om dit jaar niet alleen Jezus te gedenken en te verwachten, maar ook om Zijn Geest in je hart uit te nodigen. Hij is zo liefdevol, zó goed! Zo goed dat Hij ook mij wilde gebruiken. En als God je gebruikt, ook al is het om een ander te helpen, blijf je zelf ook niet onveranderd. Ik heb zelf gezien, gehoord en gevoeld dat God mij helemaal leidde. Dat Hij in staat is tot grootse dingen, zelfs in de kleinste mensen. Er zijn veel meer momenten geweest dat ik God’s Geest duidelijk ervoer. En ik kan er ook echt naar verlangen. Ik hoop dat jullie dat gevoel ook kennen, en het ook (gaan) meemaken.

Het onderstaande lied geeft precies weer hoe ik me voel aan het einde van dit verhaal. Why me, God? Can You use even me?!

So Great a Salvation by the O.C. Supertones on Grooveshark

82In the Netherlands, Christmas Eve isn’t really a thing. Maybe it is to the people who give each other presents, but compared to other countries that doesn’t happen that much around here. The shops do close earlier, and there’s aways this vibe of anticipation in the air. Everyone who has enough to spend and people to spend Christmas with, has stocked up their home with food and decorations. Or they’ve bought just an extra candle and prepared a modest meal. What I always think about on Christmas Eve is Emmanuel: God with us. That name of Jesus has a very special meaning to me. I’d like to share that story with you.  

Before I start this story, I want to emphasize a few things. I’m going to talk about ‘heavier’ and ‘lighter’ churches. That’s just an expression, not a judgement. I think and know that no church is perfect. The ‘heavier’ churcvhes I desribe, aren’t wrong. I have a lot of admiration for the people who go to them. My friend E, about whom I write, goed to a ‘heavier’ church than mine, but that absolutely doesn’t mean that people are wrong there. Most churches have their own ‘thing’, whether it’s sin, grace, baptism, celebrating the Sabbath or speaking in tongues, every church has a priority. That’s first. 

Secondly I’m going to mention the Holy Spirit. The Christian church teaches that God is a holy Trinity: God the Father, God the Son and God the Holy Spirit. They are three persons, but they are one together. I write about my experiences with the Holy Spirit. For a believer it may be a little ‘wonderful’, but I can imagine that this story might seem like a scene from ‘the exorcist’, like I was totally posessed, to an unbeliever. I want to comfort you there: I wasn’t! When Gods Spirit works in you, He leads you and He gives you the words to speak. But He néver lets you do things that aren’t okay, that are against your faith or any other exorcist-crap. Well, now to the story:-) 

I have a friend, E, whom I’ve known since I was eleven. I had placed an ad for a penpal on the children’s page of a magazine from the Evangelical TV network, and she was one of the many responders. I took all the letters I got because of my ad with me to school to show them to my friends and make a selection. Some choices were easy: her because she had a horse and I loved horses, her because she had the same hobbies (writing, reading, singing) as me, her because she was adopted (how cool!) and her because she already seemed so mature for her age and we thought I could maybe learn a thing or two from her. E’s letter didn’t stand out. It was very short, wasn’t written on beautiful paper and we didn’t seem to have anything in common. My friends banned it to the ‘absolutely not’ pile immediately. I secretly snuck it out of there, because I had this idea that I had to write this girl. That this was important. I don’t know why, but the letter spoke to me.

I started writing with everyone, and after a few years almost everyone faded away. E didn’t. She had a best friend that wanted to write to my (then) best friend. It went on for a while until we decided to have a sleepover. E lives in another part of the country, a part where they speak in a dialect. I sometimes didn’t understand her when she talked to her family, but we certainly connected. I was introduced to everyone and had a great time. The contact between her and my friend stopped, but we kept writing. We also had sleepovers regularly. 

I think we were about sixteen years old when she came for a sleepover at our home. Americans are familiar with the term ‘Bible Belt’- well, we are too! Some parts of our country are what we call ‘heavyly’ Christian. And by heavy I mean: no TV in the home, and certainly no watching it on Sundays, wearing only black, long skirts and hats to church, no playing outside, riding a bicycle or driving a car on Sunday, listening to sermons about hell and damnation in the small village churches, singing Psalms with every note the same length, worrying for hours if you are chosen by God or not…  I grew up in a church where the older women wore harts, but it was absolutely not a rule, and now almost nobody wears one anymore. A church where you could come in every colour and aren’t frowned upon anymore when you wear a pair of pants as a woman, where you are allowed to play outside on Sunday’s, where we changed from singing non-rhytmical to rhytmical, were we got the message about hell and condemnation, but where the emphasis was and is placed on Jesus saving us from that if we only believe in Him, and everyone can be saved when we just follow Him. I AB-S)-LU-TE-LY don’t want to say with this that my ‘lighter’ church is better than a heavier one. My church is, in it’s turn, heavy compared to an Evangelical congregation. And believe me, in my village we have enough churches to compare ours to. I live in the middle of the Bible belt, and that leads to at least eleven different churches in a village of 18.000. Sometimes I admire people from heavier churches. Some of them hear every Sunday that they’ll never be enough for God. That they have to have a supernatural experience (that then has to be examined by a commission) to be able to make a public confession of their faith. That hear that only a handful of people are chosen by God, so you’ll never know  if you belong to Him or get to go to heaven. And still they keep on hoping, believing, serving their God. Some people wear black clothes because they are so aware of their sins that they don’t want to dress too frivolous. Some of them wear skirts (and not just on Sundays, all the time), because the Bible says it’s not good when a woman dresses like a man. And some of them wear hats in Gods house because Paul said that your head has to be covered out of respect for the Lord. All of this happens often  out of pure love for God, faith in His word but als often it’s out of tradition. There are followers in every church, people to whom faith is more tradition than something living. 

E comes from a part of our country where are mostly ‘heavy’ churches. It’s been that way for hundreds of years, and some people fight hard to keep it from changing. I can understand that. It can be very comforting to get seated on your regular seat in church every week (and when everyone who is in church every week is there, lights go out and guest can find a left over spot). To put on your regular Sunday skirt every Sunday and put on your hat. To believe everything the reverent says. And to hear every week: you are a sinner, you totally ruined everything with God. And sometimes,  very little, you quietly hear good news trough that message: Jesus died for our sins. A lot of people are comfortable in knowing they are sinners. It has become their identity, it weighs them down heavily and the entire idea of ‘being chosen’ makes them even more sure of their case: God doesn’t want me, but I will keep hoping until I die. That’s how I came to know E’s faith life when she came to stay with us.

E could still wear colour to church, but these ideas had nestled deeply into her heart and head. She never heard any different than ‘you are not good enough for God.’ She kept repeating: how do you know God has chosen you? If God wants to take you in? Haven’t I sinned too much? Why did Jesus die for sins when only a few of us get saved? Why am I not enough? What do I do to earn Gods love? Her parents wrestled with those same questions, and I think that, unknowingly, they passed on this insecurity. An insecurity that didn’t only dictate her faith life, but her whole life. She wanted to get rid of her (beautiful!) freckles, she thought she was too fat (she wasn’t at all!), she was shy, didn’t really know what to do with her life  and was generally very unsure and what we in Dutch call a ‘doemdenker’, a ‘doom thinker’. 

During the few days she spent with us, all we really did was talk. Talk about her doubts, her deep fear of never being good enough, about election by God, about Jesus’ sacrifice, about grace and mercy and trying to become saved by doing things for God. About special experiences you have to have to belong to the little group that belongs with God, about sin.

I didn’t know what happened to me those few days. Firstly because her faith life was so very different from mine and só many people lived in this uncertainty, but also because I had never experienced Gods Holy Spirit like this before. Of course the Holy Spirit had been in my life for a long time by then: I invited Him into my heart when I was eleven and since then He has helped me to understand God better, to trust more, to talk to Him closer and to shake off the encounters I had with the darkness. More on that later, by the way. Anyway, I have never experienced the Holy Spirit like I did in that weekend! We learned a lot from each other, but most of all we’ve learned a lot from God. I got to explain things to E of which I had no knowledge – answer her questions while I didn’t have the answers and there even was a completely logical explanation for the question of who gets to be chosen- even though right now I really wouldn’t know anymore what that explanation was and I tend to go with my guts on that issue now. It was réally weird. I heard myself speak and thought: ‘But I don’t even knów this! How can I say this?’ And then, when I got the Bible and searched for it, it was all right. I’m not a person who knows where to find passages in the Bible AT ALL, but now I could just open my Bible and see them. I talked and talked, explained and comforted, and I saw E change. From being sceptical (yes, that’s how you’ve learned it, but I didn’t) to hope (could it be true?) to faith. Those were by far the most absurd days I have ever lived. Just because Gods Spirit took charge so obviously and wanted to use me – ME! I felt totally filled with His love, His word, His Spirit. And that was very clear for E too. We have been laughing uncontrollably a couple of times because I just couldn’t stop talking about Gods love for her, His mercy, His sacrifice and His offer to all mankind. It was surreal.

The years after those days we have mainly talked about our faith. E found direction in her life, the church she went to got a new preacher who talked a lot about mercy, she took on work in the church, found an education and a job that were made for her and even studied pastoral therapy. She also publicly pronounced her faith and I’ve really seen her grow as a human being. 

A few years back I recieved a card from E. She wrote that she was so grateful for those days. That that was when her heart changed and she learned to trust God. That she now knóws she’s saved, and valuable to God. I found what she said so beautiful: You have showed me God. God was with us. That’s the word for our relationship: emmanuel. Every time I hear that name, I think about E. About those strange, wonderful days. 

I’m not telling you this to brag about how I helped save a soul. I’m convinced E would have discovered the truth no matter what – after all, she was baptized as a kid and I believe that, when God makes a promise like He does with a baptism, He never lets go of that promise. I’m telling you this because I think it’s a miracle that God used me – tiny, insecure, fearful me – to tell one of His beloved children the truth over her life. To free her from fear and insecurity. 

Of course E’s life wasn’t totally changed at once. She started and quit an education, has had very awful experiences while interning and much of her problems with her appearance and assertiveness have stayed. But she’s working on it. Very bravely she’s pushing on, because now she knóws she’s worth it. (And in case you forgot again, E, here’s your reminder!) 

Last year we met up to have dinner together. Like it was nothing she told me a little story. About how she worked with children every once in a while, and that these kids sometimes ask why she has so many freckles. She told me that these days her standard answer is: my freckles are kisses from God. Try counting them. God loves me thát much! I’ve been up all night with big tears on my cheeks thanking God for that story. The once thoroughly hated freckles are now a token of Gods love for her! 

So, you see, God works in mysterious ways. I hope this story inspires you to not just remember and expect Jesus this Christmas, but to also invite His Spirit into your heart. He is só loving, só good! So good that He wanted to use me. And when God uses you, even if to help another, it changes you too. I have seen, heard and felt that God led me wholly. That He is capable of great things, even in the smallest people. There have been a lot more moments when I experienced Gods Spirit. And I can really long for it. I hope you know that feeling too, and (will) experience it. 

The song beneath exactly sings how I feel at the end of this story. Why me, God? Can You use even me?! 

So Great a Salvation by the O.C. Supertones on Grooveshark 

 

signature

1 Comment · Labels: Bible, child of light, Encouragement, Friends, God, Gratefulness, Personal, Persoonlijk, Thanksgiving, Vrienden

Monday Thankfulness #12

22/12/2014

 

Monday Thankfulness

78

English text below: 

Hiep hiep, het is maandag! Dat betekent dat het de week van Kerst is, en velen van jullie óf al vrij zijn, óf bijna vrij zijn! Mooi, toch? Ik heb weer een lijstje met dingen/mensen/belevenissen waar ik dankbaar voor ben, lees je mee?

Hip hip, it’s Monday! That means it’s the week of Christmas, and many of you are already off work or are almost off work! Good, right? I’ve made a list again with things/people/adventures I’m grateful for, read along? 

:: Ik ben vandaag (maandag) erg dankbaar dat mijn lieve, lieve vriendin J weer een jaartje ouder is geworden. Ze is zo’n bijzonder mens, en ik vind het een eer dat ik haar vriendin mag zijn. Ze laat me altijd weten wat er speelt in haar leven, stuurt me kaartjes, betrekt me bij haar gezin, komt langs met haar superschattige zoontje en maakt tijd voor me. Ze is gewoon een voorbeeldvriendin, en ik doe mijn best om dat ook voor haar te zijn. Straks ga ik even bij haar op visite en ik neem een kratje met allerlei kadootjes mee, hopen maar dat ze er blij mee is:-) Lieve J, dank voor wie je bent- ik weet niet wat ik zonder je zou moeten!

:: I am very grateful today (Monday) that my sweet, sweet friend J turns another year older. She’s such a special person, and I think it’s an honour to be friends with her. She always lets me know what’s going on in her life, sends me cards, involves me in her family, comes by with her super cute little boy and makes time for me. She’s just a model friend, and I try my best to be that to her too. Later I’m going to her to celebrate and I’m bringing a little crate filled with presents, I’m hoping she will love it:-) Dear J, thank you for who you are – I wouldn’t know what to do without you! 

:: Nog iets waar ik ontzettend dankbaar voor ben: mijn andere superlieve vriendin die een tijdje terug jarig was en waarvan ik wel eens heb verteld dat ze keihard heeft geknokt om beter te worden, heeft een keuring met vlag en wimpel doorstaan. Dat betekent dat ze zeker geschikt is voor haar werk, en dat ze dus eigenlijk niet ontslagen mag worden. Ze is al zes jaar keihard aan het werk, en dit is echt haar beloning. Ik ben zo trots! Ik heb God enorm veel gebeden of Hij haar weer haar passies terug wilde geven (haar werk en sport) en nu kan ze weer voldoende bewegen om dat allebei weer op te pakken. A, ik ben zó trots op je! God laat je niet los!

:: Another thing I’m incredibly grateful for: my other supersweet friend who’s birthday was a little while back and of whom I’ve once told that she has fought to get better, has done a test and has passed with flying colors! That means she is certainly suitable to do her job, and that she can’t get fired. She’s been working so hard for the past six years, and this really is her reward. I’m so proud! I’ve prayed to God many, many times if He wanted to give her back her passions (her job and sports) and now she can move enough to get back into swing with both! A, I’m só proud of you! God doesn’t let you go! 

:: Ik ben dankbaar voor deze Instagram tekst van Ann Voskamp. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden rond Kerst last had van een enorme depressie. Ik werd wakker op Kerstochtend en kon alleen maar huilen. Het voelde niet als een wonder. Ik herinner me dat ik mijn moeder vertelde dat ik me compleet waardeloos voelde, terwijl God zelf juist naar de aarde was gekomen om mijn waarde voor eeuwig te bezegelen. Het voelde niet alsof God bij me was. Maar Hij was er, en Hij heeft me door die ellendige periode heen geholpen, ook al kon ik op dat moment Zijn komst eigenlijk niet vieren. Als je wacht op een wonder met Kerst: God is met je. Dát is het wonder van Kerst!

79

:: I’m grateful for this text on Instagram by Ann Voskamp. I remember being very depressed a few years back around Christmas. I woke on Christmas morning and all I could do was cry. It didn’t feel like a miracle. I remember telling my mom I felt completely worthless, while God Himself came to this earth to establish my worth. It didn’t feel like God was with me. But He was there, and He helped me trough that miserable period of time, even though on that moment I really couldn’t celebrate His coming. When you are waiting for a miracle at Christmas: God is with you. Thát is the miracle of Christmas!

:: Ik ben dankbaar voor mijn bezoekje aan de film ‘de Hobbit’, geïnspireerd door het boek van de schrijver Tolkien, met mijn familie. We zijn nu samen naar alle drie de films geweest, en ik ben dankbaar dat ik dat uitje elk jaar met hen kan delen. Ook vriendin A is altijd meegeweest, dit keer voor het eerst met haar (nog redelijk ‘nieuwe’) vriend. Ik vind het jammer dat de trilogie nu is afgelopen. Je kunt zeggen wat je vindt van de boeken van Tolkien (met name the Silmarillion, the Lord of the Rings en the Hobbit), maar ik vind het prachtig hoe hij de strijd tussen goed en kwaad beschrijft. En dat het goede uiteindelijk overwint.

:: I’m grateful for my visit to the movie ‘The Hobbit’, inspired by the book of the author Tolkien, with my family. We went to all three movies together, and I’m grateful that I can share the trip with them each year. Friend A also went with us every year, this year for the first time with her (still fairly ‘new’) boyfriend. I’m a little sad the trilogy has come to an end. You can say what you want of the books of Tolkien (especially the Silmarillion, the Lord of the Rings and the Hobbit), but I love how he describes the battle between good and evil. And that the good conquers all, eventually. 

:: Ik ben dankbaar voor de lieve kerstkaarten die beginnen binnen te stromen. In Nederland hebben we niet zo de gewoonte om een familiefoto als kerstkaart te gebruiken, en ook niet om een uitgebreide update over iedereen in het gezin mee te sturen. We sturen elkaar gewoon een Kerst- en Oud&Nieuw gerelateerde kaart en schrijven erop wat we elkaar wensen voor Kerst en het nieuwe jaar. Van één vriendin kreeg ik een kaart met haar twee superschattige kinderen erop, dat vond ik een erge leuke. Ook die van R was erg leuk, grappig gewoon. De herders met een berg schapen met vreemde uitdrukkingen op hun schapenbakkessen. En die van J had de liefste woorden. Ik ben benieuwd of ik er nog meer krijg:-)

:: I’m grateful for the sweet Christmas cards that start to pour in. In the Netherlands we don’t really have the habit to use a family photo as a Christmas card, nor do we write a big update about everyone in the family to go with the card. We just send each other a Christmas- and Newyears related card and write on it what we wish each other for Christmas and the new year. From one friend I recieved a card with her two supercute kids on it, I liked that one very much. R’s one was very nice too, just plain funny. The sheperds were pictured with a pile of sheep with weird expressions on their sheep faces. And J’s card had the sweetest words. I’m curious if I get any more cards:-)

:: Ik ben dankbaar voor de lieve mensen in mijn leven. Deze week hebben we twee mensen die belangrijk voor me waren herdacht: mijn ome Leo, die jarig geweest zou zijn maar een aantal jaar geleden is overleden, en mijn oma, mijn vader’s stiefmoeder, die vorig jaar op ome Leo’s verjaardag is overleden. Mijn oma was oud en, wat de Bijbel zo mooi zegt, ‘der dagen zat’. Ze wilde graag naar Huis. Bij mijn oom was het anders. Niet dat hij niet naar huis wilde, maar hij bleef vechten. Voor mijn tante. Dit heb ik geschreven net nadat hij overleden was, in 2009:

Een half uurtje geleden is m’n ome Leo overleden. Veel te jong nog, eigenlijk. Maar helemaal verwacht. Hij was al ziek vanaf zijn achttiende, en in de loop van de jaren is steeds meer duidelijk geworden hoe vreselijk zijn ziekte was. Steeds kwam er weer een extra probleem bovenop, werd het steeds moeilijker om te leven. Het laatste jaar is hij regelmatig in het ziekenhuis geweest. Een paar keer waren we bang dat hij niet meer thuis zou komen, maar steeds krabbelde hij er weer bovenop.

Eigenlijk kende ik ‘m helemaal niet. Hij was er altijd wel. Stilletjes, in een rolstoel, wit, dun en op de achtergrond. Praten vroeg veel inspanning, denk ik. Lopen ging niet meer. Slikken ook niet meer, op het laatst. En mijn tante, mijn tante zorgde en zorgde maar. Heel haar leven, elke dag, ging om het zorgen voor ome Leo. Voor haar is het zo erg. Zo stil, zo leeg, zo koud, zo eenzaam. Wat zal ze het moeilijk krijgen. Wat heeft ze veel gegeven. Maar ik weet dat ze dat allemaal uit liefde heeft gedaan, dat ze uit liefde alles opgaf voor hem, net zoals hij níet opgaf uit liefde voor haar.

Ja, ik heb makkelijk praten. Ik kende hem nauwelijks, maar toch voel ik een soort opluchting namens hem.  Want het is afgelopen, klaar. Ik denk dat niemand zo blij zal zijn met de nieuwe hemel, de nieuwe aarde, en vooral het nieuwe lichaam als mijn ome Leo. Ik zie het helemaal voor me: gezondheid, kracht, energie, geluk. Geen pijn, geen lijden, geen zorgen. Hij kan weer rennen.

Het zal pijn doen, de scheiding. De dood, het hoort gewoon niet. Niets is onnatuurlijker. Maar toch… ik denk dat ome Leo nu wel gelukkig is. En dat is tóch mooi! En ik weet dat mijn tante haar weg zal vinden, Zijn weg. En dat we allemaal om haar heen zullen staan.

:: I’m grateful for all the sweet people in my life. This week we commemorated two people who were important to me: my uncle Leo, who would have had his birthday this week but died a couple of years ago, and my grandma, my fathers stephmom, who died last year on my uncle Leo’s birthday. My grandma was very old and, as the Bible puts so nicely: tired of days. All she really wanted was to go Home. It was different for my uncle. Not because he didn’t want to go Home, but he kept fighting. For my aunt. This is what I wrote just after he died, in 2009:  

Half an hour ago my uncle Leo has died. Way too young, really. But totally expected. He had been sick since he was eightteen, and with each year passing by it became more and more appearant how horrible his illness was. Problem upon problem stacked on the pile, it became harder and harder to live. The last year he has been in and out of the hospital. A few times we feared he wouldn’t come home again, but time and time again he came back. 

I didn’t actually know him at all. He was always there. Silently, in a wheelchair, white, skinny and in the background. Talking took a lot of effort, I think. He couldn’t walk anymore. He couldn’t even swallow, at the end. And my aunt, my aunt cared  and cared and cared. For all of her life, every day, it was about taking care of uncle Leo. It’s so hard for her. So quiet, so empty, so cold, so lonely. She will have such a hard time. How much she has given. But I know she did it all out of love, that she gave everything up out of love for him, just like he wouldn’t give up out of love for her. 

Yes, it’s easy for me to say. I hardly knew him, but still I feel kind of relieved on behalf of him. Because it is finished, done. I think no one will be as happy with the new heaven and the new earth, and especially the new body as my uncle Leo. I can see it now: health, strength, energy, happiness. No pain, no suffering, no worries. He can run again. 

It will hurt, the great divide. Death, it just shouldn’t be. Nothing is more unnatural. But still… I think my uncle is happy now. And that’s beautiful. And I know my aunt will find her way, His way. And that we’ll all be surrounding her.

:: Ik ben dankbaar dat God onze tijden in Zijn hand houdt. Dat Hij, en Hij alleen weet wanneer we zullen sterven. Ik kan heel goed begrijpen dat mensen het leven niet meer aankunnen en zelfmoord plegen. Dat ze gewoon geen andere uitweg meer zien omdat het leven te hard is, te kil, te uitzichtloos. Ik kan me, júist als Christen, goed voorstellen dat je gewoon naar Huis wilt, veilig bij de Vader wilt zijn. En ik kan me ook voorstellen dat, wanneer je lichamelijk doodziek bent, dreigt te stikken of vreselijke pijn hebt, je denkt aan euthanasie. Ik geloof niet dat zelfmoord plegen een zonde is die ervoor zorgt dat je nooit bij God kunt komen. Als Íemand begrijpt hoe zwaar het leven kan zijn en hoe graag je wilt dat je lijden voorbij is, dan is het Jezus wel. Met actieve euthanasie (de stekker ontkoppelen als iemand al jaren hersendood is begrijp ik beter) heb ik persoonlijk meer moeite, ik weet niet waarom. Misschien omdat het zo klinisch is, zo praktisch, zo ‘schoon’. Zelfmoord is vaak een wanhoopsdaad, euthanasie een gepland uit het leven stappen. Maar ik ben zó dankbaar dat ik niet degene ben die gaat over leven of dood. Of die moet goedkeuren hóe iemand dood mag/moet gaan. Ik weet Wie mijn leven vasthoudt, Wie ieders leven vasthoudt. En dat geeft me rust.

:: I’m grateful that God holds our times in His hands. That He, and He alone knows when we will die. I can understand very well how people can’t handle life anymore and commit suicide. That they just don’t see another way out because life is too hard, too cold, too hopeless. Ican, especially as a Christian, understand that you just want to go Home, want to be safe with your Father. And I can also understand that, when you’re physically ill to death, face a death of suffocation or filled with pain, you consider euthanasia. I don’t believe committing suicide is a sin that makes you never being able to get to God. When Sómeone understands how hard life can be and how much you want your suffering to be over, it’s Jesus. Personally, I have a harder time accepting active euthanasia (pulling the plugs when somebody has been braindead for years, I kind of get). I don’t really know why. Maybe because it’s so clinical, so practical, so ‘clean’. Suicide often is an act of desperation, euthanasia is a planned moment to stop living. But I’m só grateful that I’m not the one in charge of life and death. Or the one who has to approve hów some one can or should die. I know Who holds my life, Who holds everyone’s life. And that gives me rest. 

:: Ik ben dankbaar dat het bijna Kerst is. Vandaag (zondag) is de vierde Adventszondag. De dominee las vanmorgen uit Jesaja, waar staat: ‘Troost, troost mijn volk.’ Het woord dat daar in het Grieks gebruikt wordt voor ‘troost’, betekent ‘Heilige Geest’. Dus eigenlijk staat er: Heilige Geest, Heilige Geest mijn volk. Dat zegt heel veel over God’s karakter, vooral over dat van de Heilige Geest. Zoals ik in de laatste Welcome to the Weekend heb gedeeld, wil ik graag op de Heilige Geest lijken en rustig en stil doen wat nodig is om Jezus bekend te maken als de Zoon van God en de Redder van de mensheid. Ik heb gereageerd op het stuk van #shereadstruth dat erover ging, en dit heb ik geschreven: ‘Ik vind het mooi dat in de quote wordt gezegd dat de Heilige Geest ‘verlegen’ is – dat is wel hoe ik Hem heb leren kennen. Hij is teder en duwt ons bijna onmerkbaar, maar hoe meer we Hem eren, hoe meer Hij aanwezig is. Ik merk het in mensen die Zijn woorden spreken: aardig, zacht, begrijpend en inderdaad een beetje verlegen over de grote woorden die ze spreken, maar altijd wijzend naar onze Jezus. Ik denk dat dat is waarom we in de Bijbel worden gewaarschuwd de Heilige Geest niet bedroefd te maken of te schofferen, omdat Zijn aard verlegen, stil is en Hij afstand van ons kan nemen. God zij dank verlaat Hij ons nooit helemaal, en laat Hij ons zien als Wie we zouden moeten zijn terwijl Hij ons zachtjes duwt en troost.’ Ik ben dankbaar dat God’s Geest zo’n grote rol speelt in ons geloofsleven, of we dat nu doorhebben of niet. In deze tijd van voorbereiding op Kerst blijft Hij wijzen naar Degene om Wie het gaat: Jezus.

:: I’m grateful that it’s almost Christmas. Today (Sunday) is the fourth Advent Sunday. The Pastor read from Isaiah this morning, where God says: ‘Comfort, comfort my people.’ The word that’s used in Greek for ‘comfort’ means ‘Holy Spirit’. So actually it says: ‘Holy Spirit, Holy Spirit my people.’That says so much about Gods character, especially about the character of the Holy Spirit. As I said in the last Welcome to the Weekend, I would love to be like the Holy Spirit and quietly do what is nessecary to make Jesus known as the Son of God and the Saviour of mankind. I’ve commented on the piece about it on #shereadstruth, and this is what I wrote: ‘I love that the quote says that the Holy Spirit is ‘shy’- that’s how I’ve come to know Him. He is tender and pushes us almost unnoticeably, but the more we honor Him, the more He is present. I notice it in people who speak His words: kind, soft, understanding and indeed a little shy about the big words they speak, but always pointing towards our Jesus. I think that’s why we are warned in the Bible not to sadden or offend Him, because His nature is shy, quiet and He can distance Himself from us. Thank God He never leaves us, and He shows us Who we should be like while gently pushing and comforting us.’ I’m grateful God’s Spirit plays such a big part in our faith life, whether we see it or not. In this time of preparation for Christmas, He keeps pointing towards the One it’s all about: Jesus. 

:: Ik ben erg dankbaar voor de preek van zondagavond van onze nieuwe predikant. Hij las voor hoe de engel Maria vertelde dat ze een kindje zou krijgen en dat Hij de redder van de wereld zou worden. In plaats van te twijfelen, gelooft Maria de engel, maar ze stelt hem wel een vraag: hoe kan dat dan? De dominee maakte het punt dat je, als je echt gelooft, je best vragen mag stellen. Maar wat hij vooral érg duidelijk maakte, is dat voor God níets onmogelijk is. NIETS. Wat Hij je belooft heeft, zál Hij waarmaken. God heeft me een grote belofte gedaan. En soms verlies ik de hoop. Denk ik dat God het maar blijft uitstellen omdat mijn geloof te klein is, of dat Hij niet meer aan mij denkt. Maar deze preek gaf me hoop. Niets is onmogelijk voor God. Niets.

:: I’m very grateful for the sermon by our new pastor this Sunday night. He read about us about the angel telling Mary that she would have a baby and that He would be the Saviour of the world. Instead of doubting, Mary believes the angel but she does ask him a question: how can that be? The pastor made the point that, when you really believe, you are allowed to ask questions. But his major point was that NOTHING is impossible for God. Nóthing! What He has promised you, He wíll give you. God made me a big promise. And sometimes I lose hope. I think God keeps postponing because my faith is too small, or that He doesn’t think about me anymore. But this sermon gave me hope. Nothing is impossible for God. NOTHING. 

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

signature

Leave a Comment · Labels: child of light, Diary, Encouragement, Friends, God, Gratefulness, Inspiratie, Inspiration, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Personal, Persoonlijk, Thanksgiving, Vrienden

Welcome to the Weekend #13

20/12/2014

 

Welcome to the weekendEnglish text below:

Hiep hiep hoera, het is alweer weekend! Hebben jullie nog leuke plannen? Ik hoop zaterdag (ik schrijf dit op vrijdag) naar de laatste film van de Hobbit te gaan met mijn familie, zondag lekker rustig thuis te zijn en maandag is lieve J jarig. Maar dat hoort officieel natuurlijk niet bij het weekend:-) Ik heb deze week veel blogs gelezen en aardig wat print-screentjes gemaakt van Instagram, maar toch vond ik niet veel blogs die het waard zijn gedeeld te worden. Dus dit keer een korte versie van Welcome to the Weekend. Lees en kijk ze!

Hip hip hooray, it’s the Weekend again! Do you have any fun plans? I’m hoping to go to the last Hobbit movie this Saturday with my family (I write this on Friday), have a quiet day at home on Sunday and Monday sweet J is celebrating her birthday! But that’s technically not the weekend anymore:-) I’ve read a lot of blogs this week and made quite some print-screens on Instagram, but I didn’t find much blogs worth sharing. So this time it’ll be a short Welcome to the Weekend. Have fun reading and watching! 

Allereerst een heel leuk iets voor mij: zoals ik een tijdje terug al vertelde, heeft Sarah van 12 Twenty Seven me de afgelopen maand behoorlijk in het zonnetje gezet, met afgelopen woensdag het hoogtepunt. Waar ze normaal de advertenties van haar sponsors in haar zijbalk heeft staan, had ze nu de button van mijn site staan. Ze heeft veel getwitterd naar haar volgers over mijn artikelen, heeft mijn profiel op Instagram gedeeld en voor me gebeden, een maand lang. Ze heeft me echt helemaal in het zonnetje gezet en dat vind ik zo ontzettend lief! Sarah heeft een heel mooie website met veel volgers, dus ook dat is mooi- dat ze bij al die volgers reclame maakt voor mij. Als je klikt op het logo van haar site, ga je er naartoe. Als je op het plaatje met datgene wat ze over mij heeft geschreven klikt, ga je naar dat artikel (er is nog veel meer te lezen!). Sarah, dank je wel! Zó lief!

8

75First of something very fun for me: as I mentioned a little while ago, Sarah of 12 Twenty Seven put me in the spotlight for the past month, with the total highlight this Wednesday. Where she normally has the ads of her sponsors, she now had the button of my site. She tweeted a lot to her followers about my articles, shared my profile on Instagram and prayed for me, for an entire month! She really totally put me in the spotlight, and I find that so incredibly sweet! Sarah has a lovely site with a lot of followers, so that’s nice too – her making me known to all these followers. When you click on her logo, you go to her beautiful site. When you click on the picture about what she shared about me, you go to that article (there’s lots more to read!) Sarah, thank you! Só sweet!

60

 Mooi om te lezen en te downloaden op encourage.me / Beautiful to read and available for downloading on encourage.me

Gretchen van Life Lived Beautifully schreef een artikel over Gods goedheid. En dan vooral over het ervaren van Gods goedheid als je het moeilijk hebt. Als je door diepe dalen gaat, pijn hebt, depressief bent, de wereld om je heen in ziet storten, hoe kun je dat dan nog rijmen met een goede God? KUN je überhaupt Gods goedheid zien als je lijdt? Wat Gretchen schreef sprak me erg aan, en ik ben het op veel punten met haar eens. Echt het lezen waard! Klik op het plaatje hieronder om naar het artikel te gaan:

76

Gretchen of Life Lived Beautifully  wrote an article about God’s goodness. Especially about experiencing Gods goodness when you’re having a hard time. When you go trough deep valleys, are in pain, depressed or see the world around you collapse, how can you still believe in a good God? Can you see Gods goodness AT ALL when you suffer? What Gretchen wrote appealed to me, and I agree with her on many points. Really wirth the read. Click on the picture above to go to the article. 

61

 

Een prachtig kunstwerkje geinspireerd door het onderstaande lied: / A beautiful piece of art inspired by the song below: 

Bones by Hillsong United on Grooveshark

You can take my dry bones
Breathe life into this skin
You called me by name
Raised me to life again

You can calm the oceans
Speak peace into my soul
Take me as I am
Awaken my heart to beat again

Oh Jesus
Oh Jesus
Oh Jesus
Alive in me

You move in the unseen
You set the captives free
As I stand and sing
You’re breaking the chains off me

Breathe in me Your life
I can feel You are close now
I can never hide
You are here and You know me
All I need is You
And I love You
I love You
I love You
I love You

Breathe in me Your life
‘Til Your love overtakes me
Open up my eyes
Let me see You more clearly
Falling on my knees
‘Til I love like You love
Like You love me
I love You

65

 Zo’n mooie belofte! / Such a beautiful promise! 

Zoals jullie weten volg ik het Advent leesplan van #shereadstruth. Ik vond vooral de woorden van een aantal dagen geleden erg mooi. De onderstaande tekst sprong er voor mij wel uit, omdat ik in dit opzicht graag op de Heilige Geest wil lijken: rustig en stil doen wat nodig is om Jezus bekend te maken als de Zoon van God en de Redder van de mensheid. Als je op het plaatje onder de quote klikt, ga je naar het artikel.

“From the very beginning of Christ’s incarnation the Holy Spirit was quietly doing what needed to be done to put forward Jesus Christ as the Son of God and Savior of man.” -Piper

What would it look like if the same were said of us in our daily lives?

“From the time she wakes up, ___________ is quietly doing what needs to be done to put forward Jesus Christ as the Son of God and  Savior of man.”

77

 

As you know I’m following the Advent reading plan by #shereadstruth. I especially loved the words of a few days ago. The quote above really jumped out to me, because I would love to be like the Holy Spirit like this: calmly ad quietly doing what is nessesary to make Jesus known as the Son of God and the Saviour of mankind. When you click on the image under the quote, you are directed to the article.

Zo, dat was het alweer voor vandaag. Volgende week hoop ik weer wat meer te kunnen delen. En natuurlijk deel ik hopelijk maandag weer punten waar ik dankbaar voor ben. Een heel fijn weekend gewenst!

Right, that was it already for today. Next week I hope to be able to share a little more. And of course on Monday I hope to share things I’m grateful for again. Wishing you a very happy weekend!

 

signature

Leave a Comment · Labels: #SheReadsTruth, Blogs, child of light, e-reader, Encouragement, God, Gratefulness, Inspiratie, Inspiration, Instagram, lately, Life lately, Pinterest, Quote, Reading, Thanksgiving, weekend, Welcome to the Weekend, Wisdom

Monday Thankfulness #11

15/12/2014

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

Het lijkt altijd of er maar een paar uur zit tussen mijn Welcome to the Weekend en Monday Thankfulness stukjes. Maar toch is er weer een heel weekend voorbij gegaan en heb ik weer een hele week mijn dankbaarheid opgespaard. Lees en kijk maar mee!

It always seems like there are just a few hours between my Welcome to the Weekend and Monday Thankfulness pieces. But once again a whole weekend has gone by and I’ve saved up a whole week of gratitude. Read and watch with me! 

:: Zoals ik in deze post al zei, ben ik maandag voor het eerst naar een nieuwe, christelijke psycholoog geweest. Het liep een beetje anders dan gedacht en uiteindelijk zat ik met de baas van de praktijk in een kamer. Ik heb jullie en mijn vriendinnen gevraagd te bidden en dat is zeker niet voor niets geweest: het was gewoon geweldig! Hij begreep me, biedt me een uitgebreide behandeling, geeft me de ruimte en bekijkt alles ook nog eens vanuit een christelijk oogpunt. Het was alsof ik weer even kon ademhalen, en ik zie dit echt als een wonder. Superbedankt als je mee hebt gebeden, het heeft al mijn verwachtingen overtroffen!

:: As I mentioned in this post, I went to a new christian psychologist for the first time on Monday. It went a little bit different than I thought and eventually I ended up talking with the boss of the practice. I’ve asked you and my girlfriends to pray and that has certainly not for nothing: it was just great! He understood me, offers me a significant treatment, gives me space and looks at everything from a christian perspective. It was like I could breathe again for a minute, and I really see this as a miracle. Thank you SO much if you prayed with us, it has exeeded all my expectations! 

:: Vrijdag was mijn lieve lieve vriendin en nichtje R, die ik nu al 28 jaar ken, jarig. Ik had een hele doos met spulletjes verzameld waarvan ik wist dat ze ze leuk zou vinden, en die werden dan ook met gejuich begroet. Tegenwoordig werkt ze in Duitsland en woont ze daar nu een paar jaar, en ik mis haar erg. We deden altijd alles samen, en het was fijn om weer eens gewoon, zoals elk jaar, op haar verjaardag te zijn, mee te eten en samen naar de winterfair van de kerk te gaan (daarover later meer). R, dank voor wie je bent.

DSCF3444

R is de persoon links / R is the one on the left

59

Het kratje met spulletjes heb ik aan R gegeven. Samen met de kaart ervoor, het kastje met de laatjes en het luchtje erop. Weet je dat ook weer:-) / The little crate with stuff was my gift to R. Together with the card in front of it, the little cabinet with the drawers and the perfume on top of it. So now you know:-) 

:: Friday my sweet sweet friend and cousin R, who I’ve now known for 28 years, celebrated her birthday. I collected a big crate filled with stuff I knew she would like, and it was greeted with joy:-) She works in Germany these days and has been living there for a few years, and I miss her so much. We always used to do anything together, and it was so nice to just, like every year, be together on her birthday, eat together and go to the Winter Fair of the church together (more on that later). R, thank you for who you are. 

:: Ik ben dankbaar voor een lief kaartje en een mooi kadootje dat ik kreeg van mijn andere lieve, lieve vriendin J. Ze was zo blij voor me dat de afspraak maandag zo goed was gegaan, dat ze dit kaartje stuurde. En op R’s verjaardag gaf ze me ook nog eens dit superleuke tijdschrift. Ik bof maar met zulke vriendinnen!

56

:: I’m grateful for a sweet card and a lovely gift from my other sweet, sweet friend, J. She was so happy for me that the appoiuntment on Monday went well, that she sent me this card. And on R’s birthday, she gave me this superfun magazine. I’m so lucky to have such girlfriends! 

:: Ik ben dankbaar dat we zondag Sinterklaas gaan vieren met het hele gezin + aanhang + baby + oma. Ik ben al tijden op jacht geweest naar de perfecte kadootjes, en ik ben zó benieuwd hoe iedereen ze vindt! Daarover zul je aan het einde van dit artikel meer kunnen lezen- het is nu zaterdag maar zondagavond maak ik het af. Het enige wat ik nu nog moet doen is een gedicht schrijven en alles inpakken. En dat wordt nog een grote klus want eh… ik heb het misschien ietwat overdreven op het kadootjesfront. Maar ach, waar je genoeg van hebt, daar mag je van uitdelen!

:: I’m grateful we’re going to celebrate Sinterklaas this Sunbday with the whole family + in-laws + baby + grandma. I’ve been on the hunt for the perfect presents for ages, and I’m só curious what everyone thinks of them! You’ll read more about that at the end of this article – now it’s Saturday but I finish writing this on Sunday. All I have to do now is write a poem and wrap everything up. And that will be a big job because uhm… I may have overdone it a little bit on the present departement. But still, what you have enough of, you can share! 

:: Ik ben dankbaar voor het lieve kadootje (een kadootje naar mijn hart:-)) dat R meenam van de kerstmarkt in Hamburg, Duitsland. Precies iets voor mij, ik ben er zó blij mee. En kadootjes krijgen terwijl er iemand anders jarig is, is ook nooit verkeerd. Moet je kijken hoe mooi:

57

:: I’m grateful for the sweet present (a present after my own heart:-)) that R took home from the christmas market in Hamburg, Germany. It’s exactly something for me, I’m só happy with it! And getting presents while it’s some one elses birthday is never a wrong deal. Look how pretty! 

:: Ik ben dankbaar voor de lol die mijn neefje me bezorgt. Zoals hier. Mijn broer en schoonzusje hebben een hond (de grote witte), wij hebben een hondje en dan is er nog Albert. Op de een of andere manier is hij er altijd bij als de hondensnoepjes uitgedeeld worden. En hij heeft er ook al eens een hapje van genomen:-) Hier de drie hondjes op een rijtje:-)

58

:: I’m grateful for the fun my little nephew gives me. Like here. My brother and sister in law have a dog (the big white one), we have a little dog and then there’s Albert. One way or another he’s always there when the dog candy is being shared. And he also took a bite once:-) Here are the three little doggies in  a row:-)

:: Ik ben dankbaar dat ik vrijdag naar de Winter Fair van onze kerk ben gegaan. Mijn tante heeft het een paar jaar geleden opgestart (zij en mijn andere tante gaan naar allerlei markten en fairs met hun pipowagen vol brocante) voor een goed doel, en sindsdien is het al echt een traditie geworden om door allerlei kraampjes te snuffelen op het kerkplein. Ik vond het wel eng, want ik ken vrijwel iedereen en ben dan bang voor moeilijke vragen, maar het was gewoon leuk! Ook heb ik nog de aller-allerlaatste kadootjes kunnen vinden voor Sinterklaas.

:: I’m grateful I went to the Winter Fair of our church this Friday. My aunt started it a few years back (she and my other aunt go to markets and fair in an old gypsy home filled with cool old stuff) for a good cause and since then it has started to really bve a tradition to go trough all the stalls on the church scuare. I was scared, because I know practically everyone there and was afraid of hard questions, but it was just fun! I also bought the final – yes final – presents for Sinterklaas. 

:: Ik ben dankbaar dat ik nu (zondagochtend) inmiddels klaar ben met het inpakken van de kadootjes:-) Ik ben twee uur bezig geweest, poepoe. En mooi inpakken kan ik ook al niet. Maar het gaat om de inhoud, toch?

:: I’m grateful that I’m now (Sunday morning) done with wrapping the presents. I’ve been at it for two hours, man oh man. And I can’t wrap presents neatly. But it’s about what’s inside, right?

:: Ik ben dankbaar voor het lied ‘Hallelujah’ van de christelijke band Cloverton. Het is een cover van het lied van Rufus Wainwright, wat ik altijd mooi heb gevonden qua melodie en ook wel qua sfeer, maar waar ik niet helemaal achterstond. Cloverton heeft er een kerstlied van gemaakt, en ik vind het gewoonweg prachtig. Echt even luisteren!

:: I’m grateful for the song ‘Hallelujah’ by the christian band Cloverton. It’s a cover of the song by Rufus Wainwright, which I’ve always liked by melody and also by feeling, but couldn’t totally stand behind. Cloverton has made a christmas song about it, and I just totally love it. Really take a listen! 

:: En dan is het nu tijd voor een update over de Sinterklaasviering, waar ik heel dankbaar voor ben! Het was lekker druk (we waren met z’n tienen) en we hadden een gigantische stapel kadootjes. Op de eerste foto zie je de kado’s die ik voor iedereen had gekocht en een paar kadootjes die mijn broertje had gekocht. Op de tweede foto zie je de stapel met kado’s toen we er allemaal waren. Iedereen had voor iedereen iets gekocht, en we hadden ook lootjes getrokken dus iedereen kreeg ook een groter kado met een gedicht. Ik schaamde me al een beetje dat ik wel érg veel voor iedereen had gekocht dit jaar, maar ik kreeg zelf ook heel veel kado’s dus dan is het niet zo erg, toch? (mijn bankrekening piept van wel:-)) Gelukkig geven we elkaar geen kado’s met Kerst, dat scheelt!

6263

:: And now it’s time for an update about the Sinterklaas celebration, for which I’m very grateful. It was quite chaotic (there were ten of us) and we had an ginormous pile of presents. In the first picture you see the presents I got everybody and a few presents my little brother bought. In the second picture you see the stack of presents when we were all there. Everyone got everyone else something, and we had also drawn names of someone you had to buy a bigger gift and write a poem to (out of Sinterklaas’ name, of course). I was a little bit ashamed at hów much I had bought everyone this year, but I got a LOT of presents myself, so then it isn’t so bad, right? (my bank account squeels it is:-)) Luckily we don’t do gifts on Christmas, so there’s that! 

:: Ik ben dankbaar voor alle kadootjes die ik heb gekregen. Teveel om op te noemen, dus ga ik even proberen ze op de foto te zetten:-) Ik ben wel vergeten een superleuk notitieboek in de foto te proppen, dus bij deze: die heb ik ook gehad!

64

:: I’m grateful for all the presents I got. Too much to name them all, so I’m going to try to squeeze them in a picture:-) I did forget to put a super cute notebook in the picture, just so you know: I got that too!

:: Ik ben dankbaar voor de ochtenddienst van zondag. Onze dominee is bezig aan een prekenserie over Nehemia, en het ging nu over een boek waarin heel het volk tekende dat ze vanaf dat moment God’s geboden zouden volgen en Hem alleen zouden dienen. De dominee maakte het heel concreet: als dat boek nu voorin de kerk lag, zou jij het dan tekenen? Of is het je te bindend? Het zette me wel aan het denken. Ik zou dat boek graag tekenen, maar ik weet ook dat ik God’s geboden bij lange na niet kan naleven. Gelukkig vertelde de dominee nog iets anders: als je het (in dit geval hypothetische) boek openslaat, zie je in bloed de naam van Jezus Christus geschreven. Dan kun je met een gerust hart zelf ook tekenen. Want als je toch tegen God’s geboden ingaat, is Jezus’ bloed daar om je schoon te wassen, borg te staan voor jou. Een prachtige dienst!

:: I’m grateful for the morning service on Sunday. Our pastor is working on a series about Nehemiah, and right now He preached about a book that all the people signed by which they promised to follow Gods commands and honour only Him. The pastor made it very tangible: when that book would be laying in church, would you sign it? Or would it be too big a commitment for you? It made me think… I would love to sign that book, but I also know that I wouldn’t be able to live by Gods commands at all. Luckily the pastor said something else: If you would open the (in this case hypothetical) book, you see the name of Jesus Christ, written in blood. Then you can sign yourself too with your mind at ease. Because when you do fail Gods commands, Jesus’ blood is there to wash you clean, to make bail for you. A beautiful service!

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

 

signature

2 Comments · Labels: Bible, child of light, Diary, Familie, Family, Friends, Gratefulness, Kadootjes, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Music, Muziek, Personal, Persoonlijk, photos, Presents, Thanksgiving, Vrienden

Monday Thankfulness #10

08/12/2014

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

En het is alweer maandag. Ik heb een drukke week achter de rug, en een heerlijk rustig weekend. Ik hoop dat jullie allemaal zin hebben in de nieuwe week die voor ons ligt en dat de Hollanders (voor zover ze het vieren) hebben genoten van Sinterklaas.

And it’s Monday again. I’ve had a very busy week, and a lovely quiet weekend. I hope you’re all looking forward to the new week that’s lying ahead of us and that the Dutchies (as far as they celebrated) enjoyed Sinterklaas. 

:: Ik ben super super dankbaar voor het nieuws wat ik nu eindelijk mag verspreiden: mijn broer en schoonzusje verwachten een tweeling! Het was wel even schrikken toen we het hoorden, want we hadden allemaal op één baby’tje gerekend. Maar wat is het toch mooi, een nieuwe zwangerschap, nieuw leven en dat zelfs dubbelop! Mijn broer en schoonzusje zullen aardig wat hulp nodig hebben natuurlijk, met drie kleine kinderen. Maar we staan allemaal voor hen klaar en hopen dat alles goed mag gaan! We danken God voor dit wonder en bidden hem om wijsheid met betrekking tot de ruimte in huis, de reactie van kleine Albert, de financiën en de extra drukte. Hieronder zie je een echo waar allebei de kindjes duidelijk te zien zijn. Hopelijk kan ik ze in april of mei ‘in het echt’ ontmoeten!

45

:: I am super super grateful for the news I can finally share: my brother and sister in law are expecting twins! It was a bit of a shock when we heard, because we all thought there would be just one baby. But how beautiful it is, a new pregnancy, new life and that even doubled! My brother and sister in law are of course going to need quite a lot of help with three little children. But we  are there for them and hope everything will go well. We thank God for this miracle and pray to Him for wisdom concerning the space in the house, the reaction of little Albert, the finances and the extra busyness. Above you can see the ultrasound picture where both little babies are clearly to be seen. Hopefully I can meet them ‘for real’ in April or May. 

:: Ik ben dankbaar voor een drukke week. Ja, gek he? Maar in deze week heb ik de laatste kadootjes voor deze maand gekocht, veel opgetrokken met mijn schoonzusje en neefje (die ook nog kadootjes nodig hadden), de verjaardag van mijn broer gevierd, Sinterklaaskleinigheidjes bij mijn vriendinnen bezorgd, de wekelijkse boodschappen gedaan, op Albert gepast, warempel drie keer gepost op Child of Light en mijn financiën geregeld. Heel erg productief voor mijn doen, en ik zie het dan ook als iets heel goeds!

:: I’m grateful for a busy week. Yes, weird right?! But this week I’ve purchased the last presents for this month, spent a lot of time with my sister in law and my nephew (who needed some presents too), celebrated my brother’s birthday, delivered little Sinterklaas presents at my girfriends houses, got the weekly groceries, babysat Albert, posted on Child of Light three times (well, hooray!) and taken care of my finances. Very productive for me, so I look at it as something very good! 

:: Ik ben dankbaar dat ik vandaag mag beginnen met nieuwe therapie, bij een christelijke psycholoog. Er is mij meerdere keren verteld dat mijn ziekte chronisch is, en dat ik er maar mee moet leren leven. Dat hoop ik met deze nieuwe behandeling te gaan leren. En ook hoop ik dat ik geholpen kan worden met mijn vragen rondom mijn angststoornis en mijn geloof: Hoe kan ik God dienen als ik het huis bijna niet uit durf? Dat soort vragen. Zoals je misschien wel begrijpt zie ik er als een berg tegenop, maar hoop ik ook dat het goed voor me zal zijn. Zou je, als je het kunt en erin gelooft, voor me kunnen bidden?

:: I’m grateful that today I can make a start with a new therapy, with a christian psychologist. I have been told multiple times that my illness is chronical and that I just have to learn to live with it. I hope to start learning with this new treatment. I also hope I can get help with questions regarding my anxiety disorder and my faith: How can I serve God if I’m almost incapable to leave the house? That kind of questions. As you may understand I feel sick thinking about starting, but I also hope it will be good for me. Would you, if you can and believe in it, pray for me? 

:: Ik ben dankbaar voor een chat die ik had met de vriendin die ik noemde in dit bericht. Ik was bang dat ik haar erg gekwetst had doordat ik het gevoel had te moeten kiezen tussen haar en een andere vriendin. Gelukkig zei ze dat ze dat niet zo had gevoeld, dat ze me erg heeft gewaardeerd als vriendin en dat ze me nog steeds mist. Ook zei ze dat ze blij is dat we nog contact hebben en dat ze altijd uitkijkt naar mijn posts. Ik vond die reactie zó lief, ik ben er echt dankbaar voor en het bevestigt maar weer wat een mooi persoon ze is!

:: I am grateful for a chat I had with the friend I mentioned in this post. I was afraid I hurt her very much because I had the feeling I needed to choose between her and another friend. Luckily she said she hadn’t felt it that way, that she has always appreciated me as a friend, and that she still misses me. She also said she’s happy we’re still having contact and that she always looks forward to my posts. I thought that reaction was só sweet, I’m really grateful for it and it only confirms what a beautiful person she is! 

:: Ik ben (nog steeds ja!) erg dankbaar voor mijn kleine neefje. Het is zo’n schatje en je ziet hem met de dag groeien. Sinds anderhalve week kan hij helemaal zelf lopen en struint hij overal zelf naartoe. Ook heeft hij een nieuwe hobby: het leeggooien van zijn bakken met speelgoed en er dan in gaan zitten:-) De foto is niet al te best, maar dit geeft het idee aardig weer:

47

:: I am (still, yes:-)) very grateful for my little nephew. It’s such a sweetheart and you can see him grow every day. Since one and a half week he can walk all by his own and he walks where ever he wants. He also has a new hobby: emptying his boxes with toys and then sit in them:-) The picture isn’t too good, but this shows you the idea.

:: Ik ben dankbaar voor de koudere dagen. Het is zo heerlijk knus om ’s avonds in mijn bed te kruipen met een warme pyjama aan, drie dekens over me heen met een kat er boven op als kers op de taart en dan nog even een leuke serie of film te kijken. Het is gewoon heel knus, en ik ben dankbaar voor alle bescherming tegen de kou die ik heb. Ik bid voor de mensen die dat niet hebben. Vooral de Yezidi’s die bedreigt worden door IS hebben het nu heel moeilijk, omdat ze geen middelen hebben om zichzelf warm te houden. Misschien een goed idee om via een hulporganisatie een bijdrage te geven?

:: I’m grateful for the colder days. It’s so nice and cosy to get into bed at night wearing warm pajamas, three blankets covering me and a cat on top as the cherry on the pie and to watch a nice episode of a series or a movie. It’s just really cozy, and I’m grateful for all the protection against the cold I’ve got. I pray for the people who don’t have it. Especially the Yezidi’s, that are treathened by IS have a really tough time right now. They have no means to keep themselves warm. Maybe it’s a good idea to donate something to them trough a charity? 

:: Ik ben dankbaar voor een nieuwe (nou ja, eigenlijk een oude) cd die ik deze week heb gekocht: My mothers hymn book van Johnny Cash. De cd staat vol met mooie hymns, en een klein beetje wetende wat voor leven deze man heeft geleid ontroert het mij ontzettend om hem deze liederen te horen zingen. Mijn favoriet (sowieso een favoriete hymne) is ‘I’ll Fly Away’. Hieronder kun je ‘m luisteren.

I’ll Fly Away by Johnny Cash on Grooveshark

:: I’m grateful for the new (well, actually it’s old) album I bought this week: my mothers hymn book by Johnny Cash. The cd is filled with beautiful hymns, and knowing a little bit about this man’s life, it really touches me to hear him sing these songs. My favorite (a favorite hymn of mine anyway) is ‘I’ll Fly Away’. Above you can listen to it. 

:: Ik ben dankbaar voor een zeer gulle oom en tante die ons allerlei kadobonnen hebben gegeven. Zó ontzettend lief! Ik weet hoe erg ik bof met mijn familie- ik zou bij ieder van hen terecht kunnen als er iets aan de hand was, dat weet ik zeker. Ze denken aan ons, leven mee en andersom gaat het net zo.

:: I’m grateful for my very generous aunt and uncle who have given us a stack of gift vouchers. Só incredibly sweet! I know how lucky I am to have my family- I would be welcome at anyone of them when something was wrong, I’m sure of it. They think about us, live trough everything with us, just as we do with them. 

Vandaag een korter rijtje dan normaal. Niet omdat ik minder heb om dankbaar voor te zijn- absoluut niet! Maar meer omdat ik erg moe ben en graag naar bed wil:-) Ik schrijf de Monday Thankfulness posts altijd op zondag, vandaar. Als je gewend was mijn posts in je email te krijgen, schrijf je dan opnieuw in aan de rechterkant van de blog om ze weer vanzelf te krijgen. Zoals ik gisteren al schreef, is er iets fout gegaan bij het updaten van mijn blog. Ik zou het leuk vinden als je lekker meeleest!

Today the list of hearts is a little shorter than normal. Not because I have less to be thankful for- absolutely not! It’s more because I’m very tired and want to go to bed:-) I always write the Monday Thankfulness posts on Sundays, and it’s getting late now. If you were used to getting my posts in your inbox, please subscribe again on the right side of the blog to get them automatically again. As I wrote yesterday, something has gone wrong when I updated my blog. I would love for you to keep reading along!

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for?

 

 

signature

3 Comments · Labels: #SheReadsTruth, child of light, Diary, Familie, Family, Friends, God, Gratefulness, lately, Life lately, Monday Thankfulness, Music, Muziek, Presents, Thanksgiving, Vrienden

Previous Entries
This error message is only visible to WordPress admins

Error: No posts found.

Make sure this account has posts available on instagram.com.

Subscribe!

<div style="margin: 0 auto;"> <a href="http://childoflight.nl/" rel="nofollow"> <img src="http://childoflight.nl/wp-content/uploads/2015/06/blog-button.png" alt="Child of Light" /> </a> </div>

Disclaimer

Disclaimer

Thank you so much for visiting my blog!

Most of the pictures I post on here aren't my own, but when you click on them you go to their original source.

I write my posts in both Dutch and English. I am by no means a translator or an expert in English (or Dutch, for that matter)!

Thanks again!
Love, Margriet

Categories

#SheReadsTruth Bible Blogs child of light Diary e-reader Encouragement Familie Family Foto's Friends God Gratefulness Holiday Inspiratie Inspiration Instagram Kadootjes lately Life lately Love Love List Monday Thankfulness Music Muziek Personal Persoonlijk phone photos Pinterest Poetry Praying Presents Quote Reading Schrijven Spring Thanksgiving Uncategorized Vakantie Vrienden weekend Welcome to the Weekend Wisdom Writing

Recent reactions

  • annelinde dingemanse op Carried to the Table
  • Margrietvw op Starting anew
  • Margrietvw op Starting anew
  • Margrietvw op Starting anew
  • Kimberley McClintock op Starting anew

Theme by 17th Avenue · Powered by WordPress & Genesis

We use cookies to make sure this website runs as smoothly as possible. When you continue using this site, we assume you're okay with cookies. Ok