Soms verlang ik naar iets waar ik niet bij kan. Iets ongrijpbaars. Een verlangen dat ik niet echt een plekje kan geven. Je kent het wel: een gevoel van heimwee naar een wereld die je niet kent. Een wereld vol vrede, liefde, blijdschap. Ik denk dat C.S. Lewis gelijk heeft als hij zegt dat dat verwijst naar wie wij werkelijk zijn en naar de wereld waar we werkelijk horen. Een wereld van de toekomst, waar we eigenlijk thuishoren.
De wereld waar we eigenlijk in thuishoren is er een vol vrede, liefde en blijdschap. Een wereld 'waarin alles goed was'(zie Genesis 1). We zijn voor die wereld geschapen. Alles wat daarvan afwijkt is een slechte afspiegeling of hooguit een verre echo van hoe het hoort te zijn.
Sometimes I desire something I can't reach. Something elusive. A desire I can't really put my finger on. Maybe you know the feeling: a feeling of homesickness to a world you don't even know. A world filled with peace, love and happiness. I think C.S. Lewis is right when he says it points to who we really are and to the world in which we really belong. A world of the future, in which we actually belong.
The world in which we actually belong is filled with peace, love and happiness. A world in which 'all was well' ( see Genesis 1). We were created for that world. Everything that deviates from that is a bad reflection or a distant echo at most of how it's supposed to be.
