Child of Light

Life in Words

Carried to the Table

Anderhalve week terug ben ik voor het eerst in jaren weer in een kerkdienst in mijn eigen kerk geweest.

De kerk waar ik ben opgegroeid. Waar ik alle gezichten kende en heerlijk tegen m’n moeder aangenesteld, met m’n duim in m’n mond, luisterde naar de verhalen en een uitleg vanaf de kansel. Waar allebei m’n opa’s, zoals toen bij de oudere generatie nog gebeurde, opstonden bij het gebed. Waar m’n ene opa altijd zijn zak vol met pepermunten had en me die stilletjes steeds in m’n hand stopte. De kerk waar ik elk hoekje van kende, van de kluis waar de zilveren bekers voor het Avondmaal werden bewaard tot het topje van de kerktoren, omdat mijn opa de koster was en het maar al te leuk vond als ik meeging om hem te helpen. De letters en nummers één voor één in de psalmborden schuiven, wiebelend op een ladder. De preekstoel opklimmen, op de trap met rood fluweel, om een glaasje water voor de dominee neer te zetten. Kijken tussen de spulletjes die mensen vergeten waren mee te nemen en die in het geluidshokje bewaard werden – de Bijbels waar met sierlijke letters in stond geschreven: voor die-en-die, ter gelegenheid van uw doop, en dan de datum. Huppelen door de lege kerk, terwijl mijn opa wat bromde over eerbiedigheid, terwijl ik wel zag dat hij ervan genoot. Samen via de ladders de toren opklimmen en het hele dorp bekijken. Onze oren dichthoudend als de klokken gingen luiden. Dagen bij mijn opa en oma, die naast de kerk woonden, waarop ik samen met mijn vader stiekem tussen de familie vandaan sloop en hij orgel ging spelen. Altijd speelde hij ook weer die ene psalm; ‘Dan ga ik op naar Gods altaren – naar God, míjn God, de bron van vreugd…’ Ik zong mee, en als ik lachte naar God liet Hij de zon door de grote ramen schijnen. De kerk was voor mij echt een plaats waar ik God zag, waar ik mocht spelen en zijn glimlach voelde, waar ik trots was dat mijn opa Hem zo mocht dienen en genoot van alles wat ik leerde. De kerk waar ik belijdenis van mijn geloof deed toen ik negentien was, een leeftijd waarop ik het erg moeilijk had. Het werd alleen maar moeilijker.

Langzaam maar zeker lukte het niet meer om me groot te houden. Om geen probleem te zijn voor mijn ouders – althans, zo voelde het. En alles wat ik mocht doen in de kerk en gemeente, dingen waar ik van genoot – mijn opa helpen, in het bestuur van de Jeugdvereniging mijn steentje bijdragen, meehelpen bij de oppas, achter de bar staan in de hangplek voor de jeugd in ons kerkelijk centrum op zaterdagavond, het leiden van een groep van de zondagsschool… Het ging niet meer. Alles werd teveel – al snel zelfs de kerkdiensten. Ik kreeg last van depressies, een angststoornis. Mijn vader was al een tijd daarvoor totaal overspannen thuisgekomen en kon vrijwel niets meer. Mijn moeder ving alles op, maar had en heeft wel medicijnen nodig om de dagen door te komen. Ik durfde niet te zeggen hoe ellendig ik me voelde, hoe verloren, hoe hard ik mijn best had gedaan om net te zijn als iedereen, te doen alsof het goed ging. Ik huilde dagenlang.

Al snel ben ik toen in therapie gegaan, en vlak daarna heb ik medicijnen gekregen tegen de depressies. Pas jaren later werd ik me ervan bewust dat mijn wereld was verkleind tot een hoekje op de bank door een generaliserende angststoornis. Pas toen ontdekte ik wat een HSP (hoogsensitief persoon) is en dat ik op vrijwel elke vragenlijst daarover 100% scoorde. Pas het laatste jaar merk ik heel goed wat teveel prikkels met me doen.
In de tijd dat het slecht ging, ben ik ook met mijn opleiding gestopt. Met mijn activiteiten in de gemeente. En op een gegeven moment ging ik alleen nog naar de Avondmaalsdiensten, samen met mijn ouders en vriendinnen. De andere diensten luisterde ik thuis, waar ik niet constant bang was tussen allerlei gezichten, me schaamde omdat ik zoveel aan was gekomen door de medicijnen, me schuldig voelde omdat ik niet meer kon genieten. De laatste keer dat ik in de kerk avondmaal vierde was zes jaar geleden. Maar het zweet brak me uit, ik was verschrikkelijk misselijk en had het benauwd; hyperventilatie. Ik ben de kerk uitgevlucht en naar het huis van oma (mijn opa was inmiddels overleden) gevlucht. Terwijl ik daar op de bank zat te huilen wist ik dat ik het nu niet meer zou kunnen.

Alle jaren dat ik thuis meeluisterde, heb ik zelf het avondmaal meegevierd. Soms met een hapje van een boterham en een slok limonade – het ging en gaat om het herdenken van wat Jezus voor mij, voor ons heeft gedaan. En iedere keer weer voelde ik me vreselijk alleen – gemeente-zijn is zo belangrijk, maar ik kon het niet. Niet op de manier waarop ik het wilde. Gelukkig heb ik nooit aan God getwijfeld en is Hij steeds heel dichtbij geweest. Ik ben niet gestopt met groeien in mijn geloof. God gaf me alle ruimte, alle troost en bemoediging, Hij was altijd dichterbij dan mijn huid. Hij heeft me geholpen een studie af te ronden, Hij heeft me de meest begrijpende en ondersteunende familie en vrienden gegeven, me rijk gezegend. Steeds in mijn hart gefluisterd dat ik teerbemind ben, dat Zijn plannen voor mij goed zijn en keer op keer heeft Zijn Geest me geleid.

Al die jaren – ruim zes, inmiddels, heb ik zo gehoopt weer in de gemeente mee Gods avondmaal te kunnen vieren. Weer in de kerk te zijn met de gewone diensten. En langzaam maar zeker bereidt God me voor. Hij stuurde mensen die me vroegen of ik bepaalde dingen wilde doen voor onze gemeente – op die manier voelde ik me weer gezien en ik was zo blij me in te kunnen zetten voor Gods werk. Met mijn therapeuten werk ik hard aan vooruitgang. Ik merk dat mijn wereld steeds weer een stapje groter wordt. Soms ren ik mezelf voorbij en neem ik een te grote stap – afgelopen weekend op Opwekking was zo druk en heftig dat ik uren bibberend op bed heb gelegen, keer op keer moest overgeven en zo moe ben dat ik bijna niet kan slapen. Levend leren dus. De laatste tijd ben ik met mijn psycholoog veel bezig geweest met teruggaan naar de kerk – echt weer in het gebouw tussen de gemeente zijn, en dan allereerst tijdens de avondmaalsdiensten.

Anderhalve week geleden werd het dochtertje van een goede vriendin gedoopt, en daar wilde ik zo graag bijzijn – haar twee jongens heb ik via de kerkradio gedoopt horen worden, en dat vond ik zo jammer! Ik wilde graag getuige zijn. De week ervoor ben ik op zaterdagochtend naar de kerk geweest. De huidige koster is ook familie, dus ik mocht de sleutel meenemen en even in de rust weer in het gebouw zijn. Ik hoopte dat het vredig en goed zou zijn. Het was beklemmend, benauwend en zwaar. Alle herinneringen die ooit zo goed waren, waren gekleurd door de depressies en de angst. Ik heb gehuild, ik was heel erg teleurgesteld. Ik had niet gedacht dat ik nu, nu mijn wereld groter wordt en ik zoveel meer kan en durf, me zo zou voelen in zo’n bekende plaats, een tweede thuis. Toch ben ik naar de doopdienst gegaan. Bang, misselijk en bibberend. Ik heb de doop gezien en ben toen snel naar huis gegaan. Het was het waard. Het is een begin. Maar het avondmaal… dat blijft een grote wens.

En God kent me zo goed – middenin de drukte en prikkel-woede van Opwekking werd er op zondagavond avondmaal gevierd. Buiten, op het gras, met duizenden mensen, waarvoor ik anoniem was, wat me helpt, heb ik meegedaan. Een stukje brood, een slokje wijn. Het raakte me diep. Zo dichtbij God zijn, met een enorme gemeente, vergaderd vanuit het hele land en daarbuiten. Gedragen naar Zijn tafel – Zijn offer herdacht. Wat was ik blij en dankbaar dat ik mee mocht en kon doen. Het voelde even of ik niet aan de zijlijn stond. De God Die ziet – Die weet waar ik naar verlang – Hij gaf het. Hij zei dat het goed was, dat ik de tijd van Hem krijg om te bouwen. Dat deze maaltijd me voorbereidt op een moeilijke weg, maar wel een weg die we samen gaan; hand in hand door de pijn, het verdriet en de rouw heen, om uiteindelijk in het licht uit te komen.

Het avondmaal in mijn eigen gemeente komt nog wel. Ik hoef niet te haasten. God heeft zoveel geduld en liefde, en Hij bevestigd me in mijn pogingen. Nooit hoef ik het alleen te doen. Ik heb ook in twaalf jaar van slapeloze nachten, dagen waarop het voelde of ik alleen ademde maar niet leefde, steeds maar wisselen van medicijnen, teleurstellingen, het missen van dingen en zoveel verdriet me nooit alleen gevoeld. Wel qua mensen, maar nooit wat God betreft. En steeds weer fluisterde Hij zachtjes in mijn ziel dat ik deze tijd van Hem krijg, dat ik uit mag rusten, stappen mag zetten en Hij me zal gaan gebruiken. Dat Hij weet waar ik naar verlang. Dat Hij voor eeuwig Dezelfde is en me niet loslaat. En altijd heb ik meer gehad dan ik ooit zou kunnen wensen. Dat heb ik zondag gevierd – deze God, met eindeloos begrip en geduld, Die mij heeft gered.

signature

Teerbemind Kind

Één ding weet ik zeker
nu ik hier zit, op de bank
terwijl de wind zachtjes met mijn haren speelt
omdat ik zojuist het schuifraam opendeed
en de wind al zolang ik me herinner
van mijn krullen graag een pluizenbol maakt.

Één ding weet ik zeker
nu ik de kamille in de vensterbank
en de seringen in de boom buiten ruik
een vinkje door de tuin zie scharrelen
een vinkje dat elke dag even
naar me kijkt, door het raam,
en waarnaar ik even terugkijk, elke dag

Één ding weet ik zeker
nu het warm is en dus
mijn voeten bloot
eindelijk, alsof ik het gemist heb
wiebelende tenen, warme grond
wanneer ik rondloop en zucht
omdat het me zo oplucht om
vaste grond te voelen en te lachen
om zwarte voetzolen
die de grond me altijd meegeeft

Één ding weet ik zeker
nu er een warme straal zonneschijn
op de vloer is gedwarreld
en de kat knijpogend haar rugje bolt
en in de warmte opgekruld gaat liggen
als ik de schaduw van perfect geplaatste snorharen zie
gesnor hoor bij de dichtgeknepen ogen
dan weet ik het zeker, en zucht ik het uit

Mijn Maker, Hij kent me en verleidt me steeds weer
met geuren en dieren en kleuren en pracht en praal

Één ding weet ik zeker
al die schoonheid is voor mij zo
machtig groot
en Hij weet dat, Hij weet dat
en vult mijn hart, zodat
daar niets anders leeft
dan Zijn schoonheid
Zijn geuren en bloemen en wind
en ik, ik weet het weer, zonder twijfel
ik ben Zijn
teerbeminde kind

signature

Slow reading, slow healing

 

Ik lees in het tijdschrift ‘Flow’ een artikel over slow reading. Snellezen, daar heb ik vaak van gehoord, maar slow reading? Geïntrigeerd begin ik aan het artikel, tot een uitspraak van de Nieuw-Zeelandse Meg Williams venijnig en plotseling in m’n hart boort. Ze vertelt hoe zij, als literatuurwetenschapper, altijd boeken verslond. En dat ze aan een nieuw boek, een veelgeprezen literair werk van een landgenoot wil beginnen, maar enorm schrikt als ze merkt dat het haar niet lukt. Ze kan zich niet concentreren op de poëtische zinnen, de taalkundige hoogstandjes, de lijnen in het verhaal. Ze denkt erover na en concludeert: zelfs snelle sms’jes lees ik maar half. Mijn kast staat nog vol met ongelezen boeken. Ik ben te gewend geraakt aan snelle tekst, aan een paar zinnen genoeg hebben en de bron, het plezier van het lezen en er heerlijk de tijd voor nemen, is verdwenen.

Wat me nu zo raakte? Het feit dat ze altijd boeken verslond en er nu niets meer van kon maken. Dat haar concentratie wegviel, de liefde voor het lezen verdwenen. Het raakte me omdat ik het herken. Alleen is mijn liefde voor lezen niet verdwenen. Elke dag kijk ik naar mijn boekenkasten, vol boeken die ik dolgraag wil lezen. En ik weet dat het niet lukt. Dat ik een zin zes keer zal lezen en mezelf dan moet dwingen om verder te gaan, om dan toch weer aan die zin te beginnen. Ik kom niet verder. Mijn concentratie weigert, na twee bladzijden ben ik moe.

Zolang ik me kan herinneren heb ik van lezen gehouden. Ik genoot van de kinderbijbel, Nijntje, van de gedichtjes van Annie M.G. Schmidt, van Lotje… En toen ik zelf eenmaal kon lezen, werd die liefde alleen maar groter. Op school zat ik qua leesvaardigheid al snel op het hoogste niveau, en niet voor niets; ik verslond boeken. Er zijn, toen ik op de middelbare school en de universiteit zat, weken en maanden geweest dat ik twee boeken per dag las. Of één, als het een heel dik boek was. Ik stapte moeiteloos over van het ene naar het andere boek, zonder de mooie zinnen en betekenis en boodschap in elk boek te vergeten. Mijn hersenen werkten snel en werkten mee en ik haalde iedere week weer een stapel boeken bij de bibliotheek, naast de boeken die ik kocht omdat ik van tevoren al wist dat ik ze zou willen houden. Hoe anders is het nu.

Ik koop nog steeds de boeken waarvan ik weet dat ik ze zal willen houden. Beschamend veel boeken zijn alleen van buiten bekeken, met de stille gedachte- over een poosje. Over een poosje gaat het weer. Dan ben ik er weer. Dan past er weer iets bij in mijn hoofd en ga ik van je genieten. Onthoud ik je mooiste zinnen weer, en weet ik jaren later nog precies waarom ik van je hield. Ik kijk naar boeken die ik heb gelezen, heb pas met behulp van een site geprobeerd in kaart te brengen welke boeken ik heb gelezen door de jaren heen. Het treurige is dat al die mooie zinnen, soms zelfs het hele boek en betekenissen en verhaallijnen, verdwenen zijn. Bij het overgrote deel van de boeken. Alsof alle informatie gewist was omdat mijn brein alle ruimte nodig had voor zorgen, angsten en verdriet. En nu ik dit artikel las, drong het pas echt door. De boeken die je leest maken je niet tot wie je bent, maar ontzettend houden van lezen was wel een groot deel van wie ik was. De zinnen, de verhalen, de diepten en de letters, ze deelden mijn gedachten. Veel meningen zijn gevormd door het lezen van boeken over allerlei onderwerpen, verwachtingen en hoop en ideeën ontstonden na het lezen van een boek. Daar zijn stukjes van overgebleven, maar ik kan me niet meer herinneren welk boek wat heeft toegevoegd. Waarom een bepaald boek, beduimeld en wel, in mijn kast staat omdat ik het wel kapot kon lezen.

Het is pijnlijk, een groot stuk van je gebied, de ruimte en bezigheden die je voor lief nam, kwijt te raken. Zo vaak voel je de scherpe steken pas als je ziet hoe klein je gebied is geworden. Mijn gebied was bijna totaal geminimaliseerd tot een hoekje op de bank. Dat was de plaats waar mijn leven zich afspeelde. Of beter gezegd: waar ik het leven aan me voorbij zag trekken terwijl ik ademde. God zij dank zijn er dingen veranderd. Wordt mijn gebied, in kleine stapjes, steeds weer een beetje groter. Door me pijn te doen aan het gemis van iets wat zo natuurlijk en logisch was, heb ik me steeds vastberaden maar met knikkende knieën, omgedraaid naar het donker. Naar wat ooit licht en mooi was, maar nu duister. Met een diepe zucht Zijn hand vastgepakt en er doorheen gaan lopen. Rouwen om het verlies van die plaats, die hobby, die persoon, die groep, die passie. Maar toch doorlopen. Want soms hoef je niet steeds vooruit te lopen om naar de zonsopkomst toe te gaan, soms kun je dwars door het donker heen lopen en uiteindelijk ook de ochtend zien. De ochtend waarvan ik nooit had gedacht dat ik die nog zou zien. Een ochtend waarin weer mogelijkheden liggen voor die passie, het uitvoeren van die hobby, het contact met die persoon, het me veilig voelen op die plaats. Maar altijd hand in hand. Ik hoef niet alleen. En samen met Hem huil ik om het verlies van al die verhalen. Al die uren, dromend in een boek. De onmacht, een hoofd dat te vol is van overleven om te kunnen genieten van een simpel verhaal. We huilen, maar draaien ons om naar het duister, de confrontatie, de harde werkelijkheid. Ik zucht diep en pak Zijn hand. We gaan hier doorheen.

signature

Starting anew

English text below:

De laatste keer dat ik een bericht postte op deze blog was vlak na mijn verjaardag, in maart. Ik kreeg toen last van een flinke depressie, en kon geen woorden meer vinden. In de tussentijd is er veel gebeurd, gepraat, geheeld en aan het veranderen. Één van de dingen die ik merk, nu ik meer en meer tot mezelf kom, is dat ik het zo mis om te schrijven. Ik moest een keer, als opdracht, een brief naar mezelf schrijven en daarin heb ik mezelf verteld dat ik gewoon, zomaar, recht uit mijn hart, moest blijven schrijven omdat het goed voor me is. Dat ik een soort zielepijn voel als ik te lang niet schrijf. Deze periode was veel te lang. Dus hier ben ik weer.

Ik ga proberen de komende tijd te vertellen over de weg die ik dit jaar, en eigenlijk heel mijn leven, heb afgelegd. Over wat er mis was en is, wat er allemaal is gebeurd, wat goed was, wat niet, wat moeilijk blijft, maar ook wat makkelijker wordt, wie ik word en wie ik was en hoe dankbaar ik God ben voor Zijn oneindige hulp.

Maar eerst begin ik met foto’s. Foto’s vertellen zo veel, en aangezien ik niet ben gestopt met foto’s maken, vertel ik eerst hun verhalen.

 

The last time I posted a post on this blog was right after my birthday, in March. I then had a big depression, and couldn’t find any words anymore. In the meanwhile, so much has happened, been talked about, healed and changed. One of the things I notice very deeply now that I’m coming to my own more and more is that I miss it so much to write. Once, as an assignment, I had to write a letter to myself and in it I told myself to keep writing, just ordinarily, straight from my heart, because it’s so good for me. That I feel a pain in my soul if I don’t write for too long. This time was too long. So here I am again.

I will try to write about the road I’ve taken this year, and my whole life, actually. About what was and is wrong, about all that happened, what was good, what wasn’t, what stays hard but also about what becomes easier, who I am becoming and who I was and how grateful I am to God for His endless help. 

But firts I’m starting with pictures. They tell so much, and since I haven’t stopped taking pictures, I will tell their stories first. 

 

2015-04-17_1429264909

Maanden geleden ben ik begonnen met een klein projectje. Ik had vorig jaar, tot het voorjaar van dit jaar, erg het gevoel dat ik er niet genoeg kon zijn voor mensen, en dat zij zoveel voor mij deden, maar ik niets terug kon doen. Ik ben toen erg veel kadootjes gaan kopen om maar te laten zien hoe belangrijk ik die personen vind en hoeveel ze voor me betekenen. Ik had zelf echt wel door dat het veel te ver ging, en ik durfde niet meer naar mijn bankrekening te kijken. En ook maakten verschillende lieve mensen me duidelijk dat ze toch wel van me hielden, of ik nu met dozen vol kado’s aan kwam zetten of niet. Toen kreeg ik een idee. Ik hou heel erg van schrijven, van post sturen en van kadootjes geven. Woorden en kadootjes zijn echt mijn liefdestalen. Dus bedacht ik het project #25weeksofgiftsandwords. Als je op mijn Instagram zoekt op die hashtag, zie je wat ik tot nu toe heb gemaakt en hoever ik ben. Ik ben, eigenlijk noodgedwongen, mijn woorden gaan zien als kado’s voor anderen. Samen met nog wat leukigheidjes en mooi versierde post wordt het dan echt een klein kado door de brievenbus. Ik hoop op die manier ook duidelijk te kunnen maken hoe belangrijk de mensen die ik misschien niet vaak zie, maar die wel rotsvast in mijn hart verankerd zijn, voor me zijn.

Months ago I started a little project. Last year, until the Spring of this year, I very much felt like I couldn’t be there enough for people, and that they did so much for me, but I couldn’t give back. I started buying a lot of gifts just to show how important these people are to me and how much they mean to me. I was fully aware that my spending was out of control, and I didn’t dare to look at my bank account. Also, some sweet people told me again and again that they loved me anyway, whether I gifted them boxes full of presents or not. Then I got an idea. I really love writing, sending mail and giving gifts. Words and gifts really are my love languages. So I thought up the project 25weeksofgiftsandwords. When you take a look on my instagram and search with that hashtag, you’ll see what I’ve made so far and how far I’ve come. I started to see, more or less because I had no choice, that my words can be gifts to others. Together with some little goodies and fun spruced up mail it becomes a little gift in the mailbox. I hope to be able to make clear how important the people I may not see a lot, but who are securely anchored to my heart, this way too.2015-11-02_1446466009

2015-09-11_1441965418

2015-08-13_1439463108

2015-07-21_1437483705

2015-07-15_1436948282

2015-07-06_1436187625

2015-06-28_1435498019

2015-06-18_1434622559

2015-06-09_1433844052

2015-06-09_1433841999

2015-04-24_1429888487

Ik heb heel veel lol gehad, geknuffeld en uitstapjes gemaakt met lieve kleine Albert. Op deze foto was hij nog geen twee jaar. Hij speelde hier ‘stickermonster’;)

I’ve had a lot of fun, cuddles and outings with sweet little Albert. In this picture he wasn’t even two years old. He was playing ‘stickermonster’;)

2015-05-10_1431260141

Sorry voor het decolleté, maar ik heb de afgelopen tijd met veel van de mensen die belangrijk voor me zijn een Instax-foto genomen (een soort polaroid). Ik vind het fijn om van al die lieve mensen een foto samen te hebben en ben zuinig op de foto’s. Dit ben ik met mijn moeder.

I’m sorry for the cleavage, but lately I have been taking a lot of instax-pictures (a kind of polaroid) with a lot of the people who are important to me. I love having these pictures of me together with all those sweet people and I take good care of the shots. This is my mom and me. 

2015-05-13_1431502999

De lente was prachtig dit jaar, dat zie ik nu goed terug op de foto’s. Op die momenten zelf kon ik het eigenlijk niet goed zien vanwege die depressie die overal een schaduw overheen legde, maar eigenlijk was het een en al pracht en praal.

Spring was beautiful this year, I can see that very well now in my pictures. At those moments I couldn’t really see it because of the depression that casted it’s shadow over everything, but actually it was all splendor and beauty. 

2015-05-20_1432105869

Op 1 mei 2015 werden mijn langverwachte tweelingneefjes geboren. Wat een prachtige dag, en wat een schatten van baby’s! Adriaan Wout (hij is naar mij vernoemd, daar kan ik nog steeds erg ontroerd om raken) is 5 minuten ouder dan zijn broertje Matthias Jan (vernoemd naar mijn zusje!). Twee lieve, kleine wondertjes, en meteen al zo verschillend! Inmiddels zijn ze ruim acht maanden oud en kan ik me geen tijd meer voor hun geboorte indenken. Het valt niet mee voor mijn broer en schoonzusje, een kleine jongen van twee en een kleine tweeling, maar wat zijn het heerlijke kinderen. En zó verschillend! Matthias is serieus, kijkt de kat uit de boom, kan vreselijk fronsen, weet maar al te goed wat hij wil en vindt het heerlijk om tijden te knuffelen. Hij is een behoorlijke tijd ziek geweest en nu hij zich beter voelt is het heerlijk om hem hard te horen lachen en lekker te zien spelen. Adriaan is verre van serieus, lacht hard en naar iedereen, heeft een ontzettend grappig gezichtje en het maakt hem niet erg veel uit wat er allemaal gebeurt. Meneer serieus en meneer lolbroek, dus. En wat ben ik gezegend met hen, en met Albert, mijn drie grote liefdes.

On the first of May my long expected twin nephews were born. What a beautiful day, and such beautiful babies! Adriaan Wout (he’s named after me, I can still get teary eyed over that) is five minutes older than his little brother Matthias Jan (named after my sister!). Two sweet, little miracles, and immediately so very different! They’ve grown to be over eight months old and I can’t even imagine my life without them in it. It isn’t easy for my brother and sis-in-law to take care of a little two year old and the twins, but they are such amazing kids. And so very different from each other. Matthias is serious, waits to see what happens and takes his time, has the best frown, knows all too well what he wants and loves to cuddle for ages. He’s been sick for quite some time lately, and now that he’s feeling better, it’s amazing to hear him laugh out loud and having a blast playing with his toys. Adriaan is far from serious, laughs quickly and loud and to anyone and everyone, has a very funny face and it doesn’t really matter to him what happens, he’s just happy and content. So mister serious and mister funny pants. How blessed am I to have them, and Albert, my three great loves, in my life. 

2015-05-20_1432106002

Mijn oma met haar tweede en derde achterkleinzoons / My grandma with her second and third great grandsons

2015-05-20_1432106175

De baby’s en ik, de eerste keer dat ze hier ‘op visite’ kwamen. Links Adriaan, rechts Matthias. / The babies and me, the first time they came to ‘visit’. Adriaan on the left, Matthias on the right. 

2015-05-21_1432234816

2015-05-31_1433076837

2015-06-05_1433512219

2015-06-14_1434298160

2015-06-14_1434298454

2015-06-16_1434440738

2015-06-16_1434440880

2015-06-27_1435419550

2015-06-27_1435420089

2015-06-30_1435690377

2015-07-04_1436030291

2015-07-04_1436030009

2015-07-04_1436029354

2015-07-06_1436199191

2015-07-06_1436199682

2015-07-09_1436455525

2015-07-18_1437216295

2015-07-18_1437217363

2015-07-22_1437579378

2015-07-30_1438270900

2015-08-18_1439913124

2015-08-18_1439913989

2015-06-05_1433512358

2015-06-05_1433512512

Heerlijk knuffelen, dutjes doen en spelen met en zorgen voor mijn drie neefjes (en Frits, mijn hondje)./ Gloriously cuddling, napping and playing with and taking care of my three nephews (and Frits, my dog).

2015-06-05_1433514905

2015-07-27_1437987087

Mijn supertrotse moeder, oma van drie heerlijke jochies. / My super proud mom, grandma of three sweet boys. 

2015-07-27_1437988607

En we hadden lol / and we had fun

2015-08-02_1438522751

2015-09-17_1442503233

2015-08-29_1440865224

2015-09-11_1441993509

2015-08-29_1440865496

2015-10-05_1444058779

2015-10-14_1444822651

2015-10-17_1445085799

2015-10-17_1445086189

2015-11-14_1447498165

2015-11-14_1447498789

2015-11-29_1448820527

2015-11-29_1448821281

Zie je hoe hard ze groot worden? Het is gek gewoon, ze groeien en leren zó ontzettend snel! / See how big they are getting? It’s plain weird, they grow and learn so incredibly fast!

2015-11-21_1448121800

Zusje en ik gingen naar #FlavouritesLive, een evenement waarbij (creatieve) webshops voor een paar dagen in een oude scheepshal in Amsterdam een echt winkeltje openen. Het was erg gezellig, en de fotobus was grappig en gaf ons een… bijzonder resultaat. / Little sis and I went to #FlavouritesLive, an event where (creative) webshops open a real store for a few days in an old ship wharf in Amsterdam. It was really fun, the photobus (a photoboot in an old Volkswagen van) was funny and gave us a… special result.

2015-08-29_1440861703

2015-08-29_1440861942

2015-08-29_1440862186

2015-08-29_1440862412

Ik ging met lieve vriendin J een dag naar de Heide bij Ede. Het was er prachtig en ik heb hard genoten van de mooie natuur en het zeer goede gezelschap. / I went to the heather near Ede for a day with sweet friend J. It was so beautiful here and I really enjoyed the gorgeous nature and the very good company. 

Ik ben ook nog een nachtje weggeweest naar Zeeland met vriendin E. Helaas zijn we de tweede dag ’s avonds laat teruggereden naar huis omdat het met Adriaan niet goed ging, maar gelukkig viel het uiteindelijk mee. De anderhalve dag die we samen doorbrachten, was erg leuk en gezellig. En de kleine dorpjes in Zeeland waren erg fotogeniek! / I also went away for a night to Zeeland (Sealand, a province of the Netherlands) with friend E. Unfortunately we drove back home late at night the second day because something seemed seriously wrong with Adriaan, but fortunately, after some time in the hospital, he was okay. The day and a half we did spend together were lots of fun. And the tiny towns of Zeeland were very photogenic. 

In de herfst zijn nichtje en vriendin R en ik een weekend naar de Belgische Ardennen geweest. Het was meer dan prachtig, ik geloof dat ik nog nooit zoveel moois heb gezien… / In the Fall cousin and friend R and I went to the Belgian Ardennes for a weekend. It was more than gorgeous, I don’t think I’ve ever seen so much beauty…

 

2015-10-30_1446220586

2015-10-30_1446220339

2015-10-30_1446220102

2015-10-30_1446219626

2015-10-30_1446217872

2015-10-27_1445940361

Ondertussen hadden mijn broer en schoonzusje een plan beraamd. Op een ochtend werd er een enorm konijnenpaleis bij mijn kleine huis gezet en een paar dagen later mocht ik met mijn broer twee schattige, jonge konijnen uit gaan zoeken! Echt een geweldig kado, ik ben helemaal dol op konijnen! Ik geniet heel hard van ze (de dames heten Truus en Toos). / In the mean while my brother and sis-in-law made up a plan. One morning, a huge rabbit palace was delivered outside of my tiny home and a few days later I got to pick out two adorable, fluffy bunnies! Really an amazing gift, I adore rabbits! I enjoy their company so much (the ladies are called Truus and Toos).

2015-09-19_1442676351

2015-09-19_1442676792

2015-10-04_1443973849

En ook van alle andere dieren geniet ik volop / I also love our other animals to the max

2015-11-19_1447917067

2015-11-23_1448277339

2015-10-04_1443946504

2015-09-26_1443257101

2015-09-19_1442697110

2015-07-25_1437840425

2015-07-08_1436346609

2015-07-08_1436342744

2015-07-12_1436732381

Natuurlijk heb ik nog veel meer gedaan. Ik ben met een heel goede vriendin naar een Eva-dag geweest, heb gezellig gewinkeld met allerlei mensen, heb regelmatig lekker een drankje gedaan met lieve mensen, ben op bezoek geweest bij lang-niet-gezien-vrienden, heb mijn vriendinnen regelmatig gezien, heb heerlijk met hen en de mannen/ vrienden gegeten, ben naar verjaardagen geweest, heb meegeleefd en meegelachen, ben vaak uit eten geweest, het prachtige nieuws gekregen dat een aantal vriendinnen weer een kindje verwachten maar ook een aantal keer het nieuws gehad dat het verwachte kindje het helaas niet gehaald had. Ik heb mijn zusje en zwager hard zien werken aan hun nieuwe, eerste eigen huis, en gisteren voor het allereerst in hun vrijwel ‘af’, prachtig luchtige en gezellige huis gezeten. Ik ben erg trots op hen! Ik zal binnenkort een december/januari overzicht maken, daar komen ook nog genoeg foto’s voorbij.

Dit was een enorm lange post, maar ik denk dat het tot op zekere hoogte wel weergeeft wat mijn leven in heeft gehouden de afgelopen tien maanden: ik zie de schoonheid en de veiligheid en de stappen die ik neem nu. Bovenal zie ik een trouwe Vader die me nog dichter tegen Zich aan heeft getrokken. Ik hoop jullie op de hoogte te houden! x

Of course I’ve done a lot more. I went to an Eva (Eve) day (Eva is a Dutch magazine for christian women) with a very good friend, have been out shopping with lot’s of people, regularly went out for drinks with sweet people, visited long time no see friends, saw my girlfriends more often, had lovely dinners with them and the husbands/boyfriends, went to birthdays, lived along with people and laughed along, went out for dinner quite often, got the beautiful news that some of my friends are expecting a baby again but also a few times the news that some expected babies didn’t survive. I’ve seen my sister and bro-in-law work hard at their new, first own home and sat down there yesterday in their practically done, airy and cosy home. I’m really proud of them! I’ll soon make a December/January in review post, enough pictures will come by.

This was a massive post, but I think that, to a certain degree, it reflects what my life has been like the last ten months: I see the beauty and the security and the steps I’m taking now, in hindsight. Above all I see a faithful Father Who’s drawn me even closer to Him. I hope to keep you posted! x 

 

signature

Monday Thankfulness #19

Monday ThankfulnessEnglish text below:

De voorjaarsvakantie is hier in de regio weer voorbij… Ik heb eigenlijk altijd ‘vakantie’ (onvrijwillig, maar toch), dus voor mij was deze week niet zo anders dan andere weken. Ik hoop dat degenen onder jullie die ook lekker vrij hadden, hebben genoten van jullie vrienden, familie, de natuur en de zeeeeeeën van tijd:-) Sterkte (of veel plezier) als je weer aan het huishouden, werk en/of studie moet. Ik heb het deze week erg druk gehad en ben weer erg gezegend, maar heb niet veel foto’s gemaakt. Wel heb ik nog een paar screenshots gemaakt van Twitter, Instagram en Facebook om te delen.

Dit is wat ik op 28 februari schreef. Inmiddels is het 18 maart en ben ik tussendoor ziek geweest en helaas had ik mijn laptop aangestoken, dus die is tussendoor ook naar de dokter geweest. Inmiddels ben ik jarig geweest en heb ik zondag mijn verjaardag gevierd, dus nog meer dankbaarheid en foto’s! Sorry dat ik twee hele dagen te laat ben, ik denk dat dat niet zo’n probleem is, toch? Lees en kijk lekker mee:

In our region of the country, the spring vacation is over… I really always have ‘vacation’ (unvoluntarily, but still), so for me this week wasn’t as different as any other week. I hope that the ones amongst you who were at home too have enjoyed your friends, family, nature and the hours and hours of free time:-) Good luch (or fun) when you have to get back to your household, work and/or studies. I have been really busy this week and have been very blessed again, but I didn’t take too many photo’s. I did however take some screenshots of Twitter, Instagram and Facebook to share with you.

This is what I wrote on the 28th of February. Now it’s the 18th of March and in the meanwhile I have been sick and unfortunately I’ve passed it on to my laptop, so it’s been to the doctor too. Last week was my birthday and Sunday I had a little celebration, so all the more gratefulness and pictures! I’m sorry for being two whole days too late, but that’s okay, right? Read and watch along:

:: Het is maart! Inmiddels al de achttiende, dus ik ben er een beetje laat mee, maar dit is de maand waarin de lente begint en daarom ben ik er altijd heel blij mee als maart zich aandient!

33

:: It’s March! It’s the eightteenth already, so I’m a little late celebrating it, but this is the month in which Spring begins and that’s why I’m always very happy when March arrives.

:: Ik ben dankbaar dat ik vorige week woensdag weer een jaar ouder mocht worden. Ik zag er best wel tegenop omdat ik griezelig dicht bij de dertig terecht ben gekomen en daar, voor mijn gevoel, eigenlijk niets voor te laten zien heb. Geen werk, geen huis, geen man en gezin, geen werk in de kerk, geen auto… Niets van wat heel veel van mijn leeftijdsgenoten al lang en breed hebben. Ik zag er dus behoorlijk tegenop om ouder te worden. De laatste vier jaar heb ik voor mijn gevoel totaal stil gestaan. Ik heb hard gewerkt om vooruit te komen, maar zie zelf eigenlijk geen enkele vooruitgang en voel me ook niet beter. Gelukkig heeft lieve vriendin J ook op m’n verjaardagskaartje en persoonlijk weer gezegd dat ze een groot verschil ziet in mijn gedrag. Verder kreeg ik héél veel kaarten met bloemen en bosjes bloemen en de wens dat ik mocht gaan groeien en bloeien en dat heel het jaar als lente, vol nieuw leven, voor me mocht zijn. En dat vind ik zó mooi! Als zoveel mensen tegelijk aan bloei en nieuw leven denken bij mijn verjaardag, dan kan dat maar één reden hebben: God is nog niet klaar met me. God zij dank!

:: I’m thankful that I got to get another year older last Wednesday. I really dreaded my birthday because I’m getting scaringly close to thirty and I feel like I have nothing to show for it. No job, no house, no husband and family, no church work, no car… Nothing of what people my age have had for years now. So I really dreaded getting older. The last four years I felt like I have been standing completely still. I’ve worked hard to get ahead, but I don’t really see any progress and I also don’t feel better. Thankfully sweet friend J said, again, on my birthday card and in person that she sees a big difference in my behaviour. Also, I got a LOT of cards with flowers on them and actual flowers with the wish that I could grow and blossom and that the entire year could be like Spring, filled with new life, for me. And that’s SO beautiful to me! When so many people at the same time think of blossoming and new life for my birthday, it can only have one reason: God isn’t finished with me yet. Thank God! 

:: Ik ben dankbaar voor alle prachtige, attente en liefdevolle kadootjes die ik heb gehad voor mijn verjaardag. Ik heb echt gemerkt dat iedereen goed heeft nagedacht over wat ze me wilden geven en heb zó ontzettend veel kadootjes gekregen! Ik voel me echt erg geliefd! Een paar kleine kadootjes staan niet op de foto’s: chocolaatjes, een fles douchegel en twee vulpennen – maar dat is niet omdat ik ze niet waardeer of mooi vind, maar omdat ik ze eventjes kwijt was- oeps! Nou, hier komt de hele lading foto’s:

10

Kadootje van lieve, lieve vriendin J, die (traditiegetrouw, net als met Valentijn) een paar daagjes eerder een kadootje kwam brengen. Ze had allerlei prachtige craftspullen voor me gekocht, een leuke uil, narcisjes in vaasjes, natuurlijk het superschattige mandje waar alles inzit en een schattig krijtbordje, dat nu naast de deur van mijn huisje hangt om me er iedere dag aan te herinneren dat ik geliefd ben! / Present from sweet, sweet friend J, who (according to her new tradition, just like she did with Valentine’s) brought by a present a few days earlier. She bought me all kinds of beautiful craft supplies, a fun owl, daffodils in little vases, the super cute basket with all the presents in it of course and a cute schoolboard painted sign, that hangs next to the door of my little home now to remind myself every day that I’m loved! 

6

The sign says, in her handwriting: I’m happy with you! 

19

Dit is een deel van de kaarten die ik heb gekregen. De kaart met het varkentje rechtsonder kreeg ik op de dag van mijn verjaardag (woensdag, maar vanwege een sterfgeval in de familie vierde ik mijn verjaardag op zondag) en er stond erg leuk nieuws in! R, mijn vriendin die tegenwoordig in Duitsland woont, kwam speciaal voor mijn verjaardag een weekendje naar huis! De andere kaart met het varkentje vind ik ook heel schattig; volgens mijn zusje en zwager is-ie er voor me om me op te vrolijken als ik verdrietig ben:-) Oh, en de kaart met het ‘ouderwetse meisje’ is mijn favoriet. Er staat boven: de beste tien jaren in het leven van een vrouw zijn tussen de 29 en 59. Hihi, superleuk, bedankt N!  / This is part of the pile of cards I recieved. The card with the pig on it on the bottom right I got on my actual birthday (on Wednesday, but because of a tragic death in the family I celebrated my birthday on Sunday) and it contained some great news! R, my friend who lives in Germany now, was coming to the Netherlands for the weekend especially for my birthday! The other card with the little pig I find adorable too: according to my little sis and brother in law it’s there for me to cheer me up when I’m sad:-) Oh, and the card with the ‘vintage girl’ is my favorite. Above the picture, it says: the ten best years in a woman’s life are between 29 and 59. Haha, super fun, thanks N! 

12

Vriendin J gaf me ook de prachtige sjaal die ik in mijn haar draag in deze foto. Je kunt er niet zoveel van zien, maar ik vind ‘m echt mooi en ze heeft er echt een naar mijn smaak gevonden! En ja, dat is mijn ik-vier-mijn-verjaardag-hoofd:-) / Friend J also gifted me the beautiful scarf I have in my hair in this picture. You can’t see a lot of it, but I really love it and she did a great job finding one to my taste! And yes, that’s my I’m-celebrating-my-birthday-head:-)

5

Dit is het kado wat ik kreeg van mijn neefje Albert: een prachtig schilderij! Zo lief, en ik ben er trots op, want het is het eerste kunstwerk dat ik van ‘m gekregen heb! Het hangt te schitteren aan de muur. / This is the present I got from my little nephew Albert: a beautiful painting! So sweet, and I’m very proud of it, because it’s the first work of art I ever recieved from him! It’s shining away on the wall. The writing says: For auntie Margriet. 

34

Nu we het toch over Albertje hebben: wat wordt hij toch groot! En zie die schattige tandjes! Hier was hij voor z’n pappa en mamma aan het ‘koken’, en als pappa een hapje (lucht dus) vies vond, kwam Albert hem gauw een kusje geven. Ach, het is zo’n schatje! / Now we’re talking about Albert anyway: he’s getting so big! Check out his cute little teeth! Here he was ‘cooking’ for mama and papa, and when papa didn’t like a bite (of air), Albert came running to give him a comforting kiss. Ah, he’s so adorable! 

15

Dit is een prachtige bos bloemen die op mijn verjaardag met vaas en al bij me bezorg werden. Ze waren van mijn vader (die overigens gewoon hier woont maar die dag naar een begrafenis was), en er zat een ontzettend lief kaartje bij; natuurlijk met felicitaties, maar ook met de mededeling dat ik één van zijn twee favoriete dochters was. Nu heeft hij er maar twee, maar ik vind het echt heel erg lief. Omdat mijn zusje altijd een hele vlaag energie, vrolijkheid en bedrijvigheid meeneemt als ze bij ons komt, zie ik altijd dat mijn vader daar vrolijk van wordt en echt helemaal dol op haar is. Ik weet wel dat hij nóóit zou zeggen dat hij een favoriet heeft, maar dacht toch altijd dat ze dat toch wel was, gewoon omdat ze hem weet op te vrolijken door er alleen maar te zijn. Ik heb niet zo’n energieke aanwezigheid en echt vrolijk kun je me ook niet noemen, dus ik voel me altijd nogal schuldig als ik mezelf vergelijk met mijn zusje. Mijn vader kreeg daar lucht van en zodoende kreeg ik dit ontzéttend lieve verjaardagskado! / This is a beautiful bunch of flowers that were delivered for me on my birthday, vase and all. They were from my dad (who by the way lives here too but was at a funeral that day), and a super sweet card was attached to it; of course with congratulations, but also with the stating that I am one of his two favorite daughters. Well, he only has two, but I really really love it. Because my little sister always brings along a whole swoop of energy, happiness and business when she comes here, I always see that that makes my father happy and that he really, really adores her. I know that he would néver say that he has a favorite, but always thought she was that anyway, just because she knows how to cheer him up by just being there. I don’t have such an energetic presence and you can’t really call me cheerful, so I always feel kind of guilty when I compare myself to my sister. My father found out and got me this super precious birthday gift! 

22

En dit zijn de kadootjes van mijn ouders samen; een mooie lijst met een print van een typemachine erin (zó leuk!), een soort huisvormig metalen bakje om planten, bloemen of andere leuke dingen in uit te stallen, wat leuke knutselspullen en de bloemen. Ook heb ik nog geld gekregen. Ik ben erg blij met deze superleuke kado’s! / And these are the presents of my parents together; a beautiful frame with a print of a typewriter in it (só fun!), a kind of house shaped metal thing to display plants, flowers or other lovely things, some nice crafting stuff and the flowers. I also got some money. I’m very happy with these super fun presents! 

23

Een close-up van het frame en de print / A close up of the frame and print

20

Dit kadokistje kreeg ik van mijn zusje en zwager. Het zit helemaal vol met allerlei leuke dingen, zoals maskertjes, pennen, een notitieblok, kaarsjes met een kuiken en een konijn erop, enveloppen… Ik vind het hélemaal leuk, en echt super dat ze alles speciaal voor mij hebben uitgezocht. Grappig trouwens: er zaten ook oorbellen in, die ik toevallig de dag ervoor zelf al gekocht had! Goed mijn smaak ingeschat! / This crate filled with presents I got from my sister and brother in law. It’s filled with all kinds of fun things, like facial masks, pens, a notebook, candles with a chick and a rabbit on them, envelopes… I love áll of it and think it’s really great they spent their time searching for things especially for me. What’s funny by the way: there were some earrings in there, that I happened to have bought for myself the day before too. A good assesment of my taste! 

9

Zaterdag, de dag voor ik mijn verjaardag vierde, ben ik ein-de-lijk op kraamvisite geweest bij kleine F van niet-meer-zwangere vriendin J. Het is een prachtig kindje, zó mooi! Donker haar, de neus van z’n pappa, verder het evenbeeld van z’n grote broer, echt een plaatje! Ik was op slag verliefd (op een niet enge maar ikhougewoonvanbaby’s-manier). Ook zij(vriendin J) kwam zondag met een tasje vol kadootjes aanzetten: deze prachtige bloemen, het groei-het-zelf-set links en twee pakjes washi tape. Ik vind het super! Dankjewel lieve J! / Saturday, the day before I celebrated my birthday, I FINALLY went to see little F of not-pregnant-anymore friend J. It’s a lovely little boy, só beautiful! Dark hair, his father’s nose and the spitting image of his big brother, really ready to frame:-) I fell instantly in love (in a non-creepy but Ijustlovebabies-way). She too (friend J) came to visit on Sunday with a bag filled with these beautiful flowers, the grow-it-yourself-set on the left and two stacks of washi tape. Love it! Thanks sweet J! 

8

Twee van mijn lieve tantes en mijn buren hebben allebei leuke knutselspullen voor me meegebracht. Ik vind het leuk om mijn post te versieren en om scrapbooks (versierde fotoboeken) te maken, dus ik ben heel blij met deze kadootjes! / Two of my sweet aunts and my neighbors gifted me all kinds of fun craft supplies. I love adorning my mail and to make scrapbooks, so I’m very happy with these presents! 

25

Twee andere lieve tantes kwamen ook allebei met superleuke kadootjes aanzetten. Ik schaam me diep, maar ik weet niet meer zo goed of deze kadootjes nu van één tante (en oom) waren, of van twee. Ik weet in ieder geval dat ik het poëzieboek van tante L heb gekregen en de (niet op de foto gezette) vulpennen van tante J. De schriften onder het boekje zijn ontzettend leuk: De ene heeft een blauwe en de andere een rode indeling en je kunt bovenaan de pagina de datum invullen, dus zijn ze heel geschikt als dagboek of voor een brief. Ik heb nog geen tijd gehad voor de dichtbundel, maar ik ben erg benieuwd! Dank lieve tantes! / Two other sweet aunts also came round to bring some superfun presents. I’m very ashamed, but I don’t really remember if these presents came from one aunt (and uncle) or from two. What I do know is that the poetry book is from aunt L and the (not pictured) pens from aunt J. De cahiers under the poetry book are so much fun; one has a blue layout, the other a red one and you can fill in the date on the top of the page. So they’re very suitable as a diary or a letter. I haven’t had time to read the poetry, but I can’t wait to read it! Thanks dear aunts!  

13

En als laatste maar zeker niet als minste; de tas vol kado’s van vriendin R! Het was natuurlijk al een enorm kado dat ze zomaar naar Nederland kwam om mijn verjaardag mee te vieren (en lekker heel de dag bleef, net zoals vroeger) maar toen had ze ook nog eens zoveel leuks bij zich! Twee lieve glaasjes met narcissen, wax en een stempel voor brieven (hoi! hoi!), fleurige pennen, boekenleggers, een heel leuk fotolijstje, een cd van Psalmen voor Nu (aanrader!), bruistabletten voor in bad en zakdoekjes met ‘God bless you’ erop (dat zegt men in Amerika en Engeland als je niest). / And last but certainly not least: the bag filled with presents from friend R! Of course it was already a huge gift that she just came to Holland to celebrate along (and stayed the entire day, just like she always used to), but then she brought so much fun stuff too! Two sweet glass vases with daffodils, wax and a stamp for letters (hooray!), colourful pens, bookmarks, a very cute photo frame, a cd of ‘Psalmen voor Nu’ (Psalms for Now), bubble tablets for in the bath and ‘God bless you’ handkerchiefs. We don’t say that to one another in Holland after we sneeze, we say something like ‘good health’, so this is a fun gift for someone who speaks Dutch. 

14En een paar dingen waarvan ik totaal vergeten was ze in de foto hierboven te stoppen; lieve kleine kaarsen en dit prachtige boekje met plakbriefjes. Ik denk dat ik de voorkant in ga lijsten en de plakbriefjes ga ik natuurlijk zoveel gebruiken als mijn hartje begeert! / And a few things I totally forgot to put in the picture above: sweet little candles and this beautiful little sticky note book! I think I’m going to frame the front and of course use the sticky notes to my heart’s desire! 

::  I’m thankful for all the wonderful, attentive and loving presents I recieved for my birthday. I really noticed that everyone really thought about what they wanted to get me and have gotten SO many presents! I feel really loved. A few little presents aren’t in the pictures: chocolates, a bottle of shower gel and two fountain pens – but that’s not because I don’t appreciate them or like them, but because I misplaced them for a while – oopsie! Well, above is the entire bunch of pictures! 

:: Ik ben dankbaar dat mijn dominee voor me bad in de kerk. Ik heb zelf die dienst niet gehoord, we hebben ’s ochtends namelijk twee diensten en omdat er al redelijk vroeg visite zou komen, hebben we naar de eerste dienst geluisterd. Maar ik geloof zeker dat je een gebed niet hoeft te horen om het te voelen. Ik ben zó dankbaar dat er aan me gedacht wordt, en dat een hele gemeente op zo’n moment voor me bidt! Dat is best overweldigend om over na te denken. Maar ik weet ook dat ik dat gebed hard nodig heb, en dat God werkt als Hij erom gebeden wordt. Soms ben ik te hopeloos, te moe, kan ik de woorden niet vinden of weet ik niet waar ik moet beginnen met bidden. Het is heel goed en bijzonder om dan te weten dat er mensen zijn die dat voor jou doen, die voor je pleiten bij God. In de Bijbel staat dat ook Jezus zelf onafgebroken voor ons pleit bij de Vader. Mooier kan niet.

:: I’m thankful that my pastor prayed for me in church. I haven’t heard the prayer (and the service) myself, we have two services in the morning and because visitors would come fairly early in the morning, we listened to the first service. But I’m sure you don’t have to hear a prayer to feel it. I am só grateful that I’m being thought of, and that, at that moment, an entire congregation is praying for me! It’s quite overwhelming to think about. But I also know that I really need tose prayers, and that God works when He’s asked to do so in prayer. Sometimes I’m too hopeless, too tired, can’t find the words or don’t know where to start praying. It’s very good and very special to know that there are people doing it for you, who plead for you with God. The Bible says that even Jesus Himself pleades for us with the Father, without ever stopping. There is nothing more beautiful. 

:: Ik ben (zoals altijd) dankbaar voor de schoonheid van de natuur. In huis, waar ik altijd zoveel mogelijk hoop-bloemetjes binnenhaal, maar ook buiten, waar het nu steeds iets warmer wordt en de zon steeds meer gaat schijnen. Ik heb in de auto heel hard ‘Halleluja!’ geroepen toen ik de eerste bloesembomen zag en eerlijk waar gehuild toen ik de eerste twee lammetjes (waarvan er één pasgeboren, nog helemaal vies en wiebelig op z’n pootjes was) zag. Alles wordt nieuw: zó’n belofte van trouw en liefde van mijn Vader!

7 16 21 24

:: I am (like always) very grateful for the beauty of nature. In the home, where I always try to put as many hope-flowers as I can, but also outside, where it’s getting warmer and the sun starts to shine more and more. I’ve cried out ‘Hallelujah!’ in the car when I saw the first trees in bloom, and – honestly- I cried when I saw the first two lambs (one of them was just born, still all dirty and wobbly on it’s little legs). Everything will be new: Súch a promise of faithfulness and love from my Father!

:: Er is zóveel om dankbaar voor te zijn, en ik heb de laatste tijd zoveel gekregen, dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Daarom stop ik nu maar met mijn ‘lijstje van dankbaarheden’ en deel ik nog even wat dingetjes die ik op internet tegenkwam.

:: There is só much to be thankful for, and I have been given so much lately, that I just can’t see the forest because of the trees (or is that just a Dutch expression?). So now I’ll stop my thankfulness-list and share some things I found on the internet. 

31

In the hardest days of my life I’ve come to know, that I know nothing and God everything. That’s how the hardest days of my life became the most precious ones… 

30

Oh, daar ben ik ook écht dankbaar voor! / Oh, I’m réally grateful for that too!

26

Prachtige waarheid / beautiful truth! 

29

Ik heb de neiging om dit van boven naar beneden te lezen, maar de prachtige waarheid is net zo groot als wanneer je het van beneden naar boven leest. / I’ve got the tendency to read this from above to below, but the beautiful truth is just as great when you read it from below to above. 

28

Iets om te onthouden rondom mijn verjaardag, als ik me soms waardeloos voel… / Something to remember around my birthday, when sometimes I feel worthless… 

27 18

Mijn ochtenduitzicht / My morning view

2 4 11 1

 

Mooi he, die laatste paar plaatjes? Ze zijn ook mooi om uit te printen. Een heel fijne week verder!

Beautiful, right, those last few pictures? They are also beautiful to print. Have a lovely week!  

 

 

signature

Monday Thankfulness #18

Monday ThankfulnessEnglish text below:

98

Maandag, start-van-een-drukke-week-dag. Voor mij niet zozeer, maar voor de meesten van jullie waarschijnlijk wel. Ik hoop dat jullie een goede week hebben! Lees en kijk gerust mee wat ik allemaal gedaan heb en waar ik dankbaar voor ben van de afgelopen week:

Monday, start-of-a-busy-week-day. For me, not so much, but for most of you it probably is. I hope you’ll have a good week! Read and watch along to what I’ve been up to and thankful for in the past week:

:: Ik ben bovenal dankbaar voor een toevoeging aan mijn ‘hart-familie’ (en eigenlijk ook aan mijn bloed-familie) want mijn ‘zwangere vriendin J’ is niet zwanger meer! Aan het begin van de week werd er een prachtig jongetje geboren, F. Aangezien J’s man mijn achterneef is, heb ik er dus niet alleen hart-familie bij, maar ook een achter-achterneefje! Alles is gelukkig goed met moeder en zoon (en vader en grote broer) en F is een stevige, gezonde Hollandse jongen. Helaas heb ik ‘m nog niet in het echt gezien omdat ik behoorlijk verkouden ben en ik het echt erg zou vinden om zo’n kleintje aan te steken, maar gelukkig stuurt z’n lieve moeder me regelmatig foto’s en updates! Ik had van de week een hele blogpost aan ‘m geweid, maar die is op de één of andere manier verdwenen, zo jammer! Dus nu laat ik het maar bij een zegenbede voor dit kleine wondertje:

de Here zegent jou, en hij beschermt jou.
hij schijnt zijn licht over jouw leven.
hij zal genadig zijn en heel dicht bij je zijn.
hij zal zijn leven voor je geven.

Ik hoop en bid dat F gelukkig op mag groeien tot een man van God, en ik weet zeker dat zijn ouders hem daarin voorleven. Welkom op de wereld, klein wonder!

:: Above all I’m grateful for an extension to my ‘heart family’ (and actually also to my blood-family), because ‘my pregnant friend J’ isn’t pregnant anymore! At the beginning of the week, a beautiful baby boy was born, F. Since J’s husband is my second cousin, I didn’t only gain heart family, but also a third cousin! Thankfully everything is well with both mother and son (and father and big brother:-)) and F is a firm, healthy Dutch boy. Unfortunately I haven’t seen him in real life because I have a big cold and I would feel really bad to get such a little one sick, but luckily his sweet mom sends me updates and pictures regularly! Last week I wrote a whole blogpost about him, but it suddenly dissapeared. Such a shame! So for now I just want to bless him with this kid’s song (imagine it being beautiful and rhyming in Dutch):

The Lord blesses you, and He protects you

He shines His light over your life

He will be merciful and very close to you

He will give His life for you 

I hope and pray that F will grow up happy to become a man of God, and I’m certain his parents are an example for him in that. Welcome to the world, little miracle!

:: Ik ben dankbaar voor de foto, hierboven, die mijn zusje naar me stuurde. Ze heeft de bloemen die ik haar had gegeven gedroogd en nu staan ze mooi te zijn in de keuken. Ik weet niet wat het is met mij en bloemen, maar ik kan gewoon helemaal vertederd zijn of hoop krijgen van bloemen. Op het moment staan er gemengde voorjaarsbloemen naast mijn bed, en ranonkels, witte druifjes, blauwe druifjes en gerbera’s in de woonkamer. Helaas zijn de lieve krokusjes die ik van andere vriendin J kreeg dood:( Maar goed, nog genoeg andere hoop-op-voorjaar-bloemen!

:: I’m grateful for the picture above that my little sister sent me. She dried the flowers I gave her and now they’re standing in the kitchen being pretty. I don’t know what it is with me and flowers, but I can get all mushy or hopeful when I see them. At the moment there are mixed spring flowers next to my bed, and ranunculus, grape hyacinth, white hyacinth and gerbera’s in the living room. Unfortunately the sweet crocusus other friend J gave me have died:( But still, enough other hope-for-spring flowers! 

:: Ik ben dankbaar voor de hartjespasta die ik van J kreeg- deze week heb ik de hele zak (met nog een zak strikjespasta, anders hadden we niet genoeg) verorberd samen met ons gezin. Het was heerlijk, en zag er vooral ook erg leuk uit. En ik heb bij élke hap gedacht aan de lieve vriendin die hiermee haar liefde betoonde:-)

104

::  I’m grateful for the heart shaped pasta J got me – this week I’ve eaten the whole bag (combined with a bag of bow tie pasta, otherwise we didn’t have enough) together with our family. It was delicious, and looked awesome! And with every bite I thought of my sweet friend who showed her love for me by getting me this:-)

:: Ik ben dankbaar voor onze dominees. De preek van zondagochtend was prachtig, en die van ’s avonds ook. Daarnaast kreeg ik weer een mailtje van onze ‘wijkdominee’ (onze gemeente is heel groot, dus is ie verdeeld in drie wijken met ieder een eigen predikant, maar ik luister naar alle drie de predikanten graag) waarin hij een uitgeschreven preek had meegestuurd. Hij vertelde me dat ik die preek misschien niet gehoord had, en dat hij erin had verteld hoe Jezus zelf ook een paniekaanval kreeg. Ik ben er nog niet aan toegekomen de preek te lezen of de dominee te bedanken, maar ik vind het heel fijn en lief dat hij zo meeleeft en laat merken dat er aan me wordt gedacht. Bedankt, dominee! Het is bijzonder hoe God’s Geest door u werkt, ik had net even een bemoediging nodig!

:: I’m grateful for our pastors. The sermon of Sunday morning was beautiful, and so was the one in the evening. I also got an email again from the pastor of our district (our church is very big, so it’s divided in three districts which each have their own pastor, but I love to listen to all three pastors) in which he sent along a sermon he had written. He told me I might not have heard that sermon and that he’d told in it how Jesus Himself also had a panick attack. I haven’t had the time to read the sermon or thank my pastor, but I think it’s really nice and sweet that he cares and lets me know people think about me. Thanks, pastor! It’s amazing how God’s Spirit works trough you, I just needed some encouragement! 

:: Ik ben dankbaar voor alle dieren om me heen. Hieronder hondje Frits en kat Nellie, die iedere avond het ‘ziekenbed’ in de huiskamer innemen. Het bed staat er nu al een hele tijd, eerst voor mijn oma die hier een tijd logeerde, toen voor mijn broertje die longontsteking had, toen voor mijn schoonzusje die migraine en griep had en toen weer voor mijn broertje die maar bleef hoesten en erg moe was. Vandaag hebben we het maar weer opgeklapt – gelukkig is iedereen een stuk beter en eventueel kan iedereen ook op de bank terecht voor verpleging:-) Ik vind het zo leuk dat de hond en kat zulke dikke vrienden zijn – iedere ochtend als Frits uit de slaapkamer van mijn ouders komt, komt Nellie hem kopjes geven. Ook spelen ze samen en ze hebben nooit ruzie. Gewoon fijn om om je heen te hebben, zulke knuffels.

101

:: I’m grateful for the animals surrounding me. Above are little dog Frits and cat Nellie, who take their places on the ‘sickbed’ in our living room every night. The bed has been standing there for quite some time now; first for my grandma who stayed here for a while, then for my little brother who had pneumonia, then for my sister in law who had migraine and the flu and then again for my little brother who kept coughing and getting tired. Today we folded it back up – luckily everyone’s a lot better now and if needed anyone is welcome to get nursed from the couch:-) I love it so much that the dog and cat are such good friends – every morning when Frits comes from my parent’s bedroom, Nellie comes to give him those little head buds that cats do.  They also play together and they never fight. Just nice to have around you, such sweet cuddly things. 

:: Ik ben dankbaar voor de periodes met zon tussen de winterse buien door. Het is nu steeds heel grijs, dan gaat het regenen, hagelen of zelfs sneeuwen en even later schijnt de zon weer. Van mij mag de lente nu wel komen, maar plaatjes als deze (uitzicht vanuit mijn slaapkamer) zijn toch ook wel mooi:

103

:: I’m grateful for the little times filled with sunshine in between the wintery weather. It keeps getting really grey, then it starts raining, hailing or even snowing, and a minute later the sun comes out again. For me, it’s time to get spring going, but pictures like this (the view from my bedroom) are, I admit, pretty too! 

:: Ik ben dankbaar voor, en trots op (verrassing!) mijn neefje! Hij is zo’n slimmerik. Hij is nu 20 maanden (dus anderhalf en twee maanden) en is echt snel met sommige dingen. Gisteren heeft ie voor het eerst keurig op de wc een grote en kleine boodschap gedaan, je kunt met ‘m praten (hij praat nog niet terug (kan alleen ‘koken’, ‘kiekeboe’, ‘mama’ en ‘papa’ zeggen) maar maakt heel goed duidelijk of hij je begrijpt en wat hij wil) en doet alles na. Zo wilde hij heel graag steeds met pappa computeren aan het grote bureau. Goede oplossing: een klein bureau met bijpassende stoel en een ‘echte’ laptop, net als pappa. Ook komt hij graag in de keuken, maar omdat dat een beetje gevaarlijk is, heeft hij nu zijn eigen mini-keuken, compleet met knopje waar je op kunt drukken zodat je een afzuiger-geluid hoort. Zo leuk, dat nadoen!

100 99

:: I’m thankful for, and proud of (surprise!) my little nephew! He’s so smart. He’s 20 months old now (so a year and a half plus two months) and picks up some things super fast. Yesterday he went on the toilet for the first time ever and did a number one and two, you can talk with him (he doesn’t talk back yet (he can only say ‘cooking’, ‘peekaboo’, ‘mama’ and ‘papa’) but he makes perfectly clear if he understands you and what he wants) and mimics everything.  He wanted to work with daddy on the computer behind the big desk all the time. Good solution: a small desk with matching chair and a ‘real’ laptop, just like daddy. He also likes to get into the kitchen, but because that’s kind of dangerous, he now has his own tiny kitchen, complete with a button you can press so you hear an exhaustion sound. So much fun, the mimicking! 

:: Ik ben dankbaar voor de dingen die me aan het lachen maken. Zoals deze review op amazon over een apparaatje dat bananen in stukjes hakt (iedereen heeft echt zijn best gedaan op die reviews!), deze vreselijk flauwe woordspeling en dingen (of mensen en dieren) om me heen, zoals deze vrienden die kont-aan-kont liggen te ronken:

102

:: I’m grateful for the things that make me laugh. Like this review on Amazon about a tool that chops banana’s into pieces (everyone really did good on those reviews), this terribly lame word joke and things (or people and animals) surrounding me, like these friends, snoring butt to butt.

Niet zoveel deze week, maar natuurlijk ben ik voor nog veel meer dankbaar. Ik ben alleen een beetje in tijdnood gekomen omdat het scherm van mijn laptop kapot was (en nu weer gemaakt is, maar alweer kuren begint te vertonen) dus enkel een paar dingetjes. Ik hoop jullie hier woensdag weer te zien, fijne week!

Not that much this week, but of course I’m grateful for a lot more. I’m just a little pressed for time because the screen of my laptop was broken (and got fixed again, but is already having symptons again) so only a few things this week. I hope to see you back here on Wednesday, have a nice week! 

 

signature

Monday Thankfulness #17

Monday ThankfulnessEnglish text below: 

Mensen, dit weekend is voorbij gevlógen! Bij mij in ieder geval wel. Zaterdag heb ik kadootjes rondgebracht en wat gegeven aan mijn ouders en broertje, zelf ook hele mooie kadootjes (en lieve bedankjes!) gekregen en laat in de middag ben ik met mijn broer, schoonzus en neefje naar IKEA geweest. We hebben daar met z’n vieren lekker gegeten en het was erg gezellig. En nu (zondag) begint de nieuwe week alweer, en dus is het dan tijd voor Monday Thankfulness. Ik heb zo, zo veel om dankbaar voor te zijn! Lees en kijk lekker mee:

People, this weekend has flówn by. At least, my weekend did. On Saturday I delivered presents and gifted my parents and little brother something, got a lot of pretty gifts (and sweet thank you’s!) myself and late in the afternoon I went with my brother, sister in law and nephew to IKEA. We had a nice dinner there and I had a lot of fun. And now (SUnday) the new week has started again, so it’time for Monday Thankfulness. I have so so much to be thankful for!  Read and look along: 

:: Ik ben dankbaar voor mijn zusje. Ik zal niet vertellen waarom, want dat is persoonlijk, maar ik ben de afgelopen week zó dankbaar voor haar geweest. Ik heb God iedere dag, keer op keer, gedankt dat Hij zo goed voor haar zorgt. Dat Hij haar in Zijn hand houdt en haar kracht is. Ze was de afgelopen week samen met de familie van mijn zwager op wintersport, en toen ze thuiskwamen stonden er een mooi boeket bloemen, een kaartje en twee prints in lijstjes voor hen klaar. Op de ene print stond: Zij is gekleed in kracht en waardigheid en lacht zonder angst voor de toekomst. (uit Spreuken 31) Ik ben zó dankbaar dat ze inderdaad mag lachen, zonder angst voor de toekomst!

:: I’m thankful for my little sister. I won’t tell why because it’s personal, but the past week I have been só grateful for her! I’ve thanked God every day, time and again, that He takes such good care of her. That He holds her in His hand and is her strength. She went skiing the past week with my brother in law’s family, and when they got home there were a nice bouquet of flowers, a card and two prints in frames for them. The text on one of the prints said: She is clothed in strength and dignity, and she laughs without fear of the future (from Proverbs 31). I’m só grateful that indeed she can smile, without fear of the future! 

:: Ik ben dankbaar dat ik zulke ontzettend lieve, zorgzame en meelevende vriendinnen heb! Daarom was ik al ruim een maand geleden bezig met het uitzoeken van kadootjes voor Valentijnsdag. (Hoewel ik vrijwel niets van St. Valentijn weet en ik het allemaal nogal commercieel vind, vind ik het heerlijk om kado’s te geven en mensen van wie ik hou dat ook te laten merken, dus ik doe gewoon lekker mee:-)) Zaterdag heb ik die kadootjes bezorgd. Helaas kon ik het maar aan één van mijn vriendinnen persoonlijk overhandigen, de rest was niet thuis. Maar ik kreeg allemaal lieve en enthousiaste reacties en daar ben ik dan weer blij mee. Zo zag het kadootje eruit (alleen heb ik later nog van die grote snoephartjes met teksten erop toegevoegd, die zijn óók zo leuk!):

72

:: I’m thankful I have such amazingly sweet, caring and emphatic girlfriends! That’s why I was busy picking out presents for Valentines day over a month ago (Even though I know almost nothing about St. Valentine and I think the commercializing goes too far, I love giving gifts and showing the people I love that I care, so I always join in:-)). Saturday I delivered these presents. Unfortunately I could only give it to one friend personally, the rest weren’t at home. But I got all kinds of sweet and exited reactions, and that made me happy. Above is what the present looked like (only later I added those big candy hearts with texts on them, they are cute too): 

:: Ik ben dankbaar voor mijn lieve schoonzusje. Afgelopen dinsdag vierde ze haar verjaardag. Hopelijk is dit haar laatste verjaardag met maar één kindje en heeft ze er op haar volgende verjaardag drie! Ik weet nog goed dat ik haar voor het eerst ontmoette: ze was erg verlegen en noemde me zelfs ‘u’ (terwijl ze bijna tien jaar ouder is:-)) Nu, bijna tien jaar later, zijn we echte vriendinnen en hou ik heel veel van haar!

::  I’m thankful for my sweet sister in law. Last Tuesday she celebrated her birthday! Hopefully this will be her last birthday with only one kid and she will have three on her next one! I remember when I first met her – she was very shy and even called me ‘u’ (a form of ‘you’ you use in Dutch for people that are older, are your superior or you don’t know at all). Now, almost ten years later, we are real friends, and I really love her!

:: Het eerste ‘Valentijns’kadootje dat ik kreeg, kreeg ik twee dagen voor Valentijn van lieve vriendin J. Omdat ze niet van het hele commerciële gebeuren houdt, was ze (heel rebels:-)) vroeg met kadootjes. Ik kreeg een heel lief briefje, een zak pasta in de vorm van hartjes (ja, pasta, dat is de weg naar mijn hart) en verse krokusjes. Die bloemetjes gaven me zoveel hoop op het voorjaar, op een nieuw begin, op nieuw leven… Dank je lieve J!

79

 Zo zagen de krokusjes eruit toen ik ze kreeg (de pasta ziet er nog steeds zo uit:-)) / This is how the crocuses looked like when I got them (the pasta pretty much looks the same still:-))

77

De volgende ochtend werd ik wakker en zagen de krokusjes er zo uit / the next morning I woke up and the cocuses looked like this

82

En nu zien ze er zo uit! Prachtig! / And now they look like this. Beautiful!

:: The first ‘Valentines’ present I got, I got two days before Valentine’s from sweet friend J. Because she doesn’t like the whole commercial business, she was (very rebellious:-)) early with her presents. I recieved a very sweet note, a bag of pasta in the shape of hearts ( yes, pasta, that’s the way to my heart) and fresh crocuses. Those flowers gave me so much hope for Spring, for new beginnings, for new life… Thank you sweet J! 

:: Ik ben dankbaar voor mijn derde afspraak bij de nieuwe psychologenpraktijk. Mijn vaste behandelaar (de ‘baas’ van het bedrijf) heeft het zo druk dat we maar eens per maand een afspraak konden maken, en dat vond hij veel te weinig. Daarom stelde hij voor dat ik tussen de afspraken met hem door met een andere psycholoog uit zijn praktijk zou praten. Ik was vréselijk zenuwachtig om de nieuwe psycholoog te ontmoeten en was erg bang dat het totaal niet zou klikken. Gelukkig was het een ontzettend aardige, enthousiaste man die me goed begreep en waarbij ik me op mijn gemak voelde. Ik ben zó opgelucht, ik heb echt het idee dat God deze mensen gaat gebruiken om mijn leven weer op de rails te krijgen. En toen we thuis aankwamen, zag ik in de tuin sneeuwklokjes staan… Zoals jullie (misschien, ghehe) wel weten, geven lentebloemen me echt hoop. Het was net een teken, een teken dat ik inderdaad hoop mag hebben.

:: I’m thankful for my third appointment at the new Psychologists practice. My regular psychologist (the ‘boss’ of the practice) is so busy that he could only see me once a month, and he thought that was way too little. That’s why he suggested that, in between sessions with him, I would have sessions with another psychologist in his practice. I was terribly nervous to meet the new psychologist and was very afraid we wouldn’t get along at all. Luckily he was a very kind, enthousiastic man who understood me very well and who made me eel at ease. I’m só relieved, I really have the feeling that God is going to use these people to get my life back on track. And when we got back home, I saw snowdrops in the garden… As you (might, ghehe) know, Spring flowers really give me hope. It was like a sign, a sign that indeed I am allowed to have hope. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn tante, die deze week ook jarig was. Ruim een maand geleden was het vijf jaar geleden dat haar man overleed, en ik heb er echt bewondering voor hoe zij haar leven weer heeft opgepakt. Ook is ze er altijd voor ons als we haar nodig hebben en is ze een grote lieverd. Gefeliciteerd, tante D!

:: I’m thankful for my aunt, who also celebrated her birthday last week. A little over a month ago it was five years ago that her husband died, and I really admire how she’s going on with life. She’s also always there for us when we need her en she’s a big sweetheart. Happy birthday, aunt D! 

:: Ik ben dankbaar voor de kadootjes die ik zaterdag kreeg. Ik had eigenlijk niet echt iets verwacht, maar toch heb ik zóveel lieve dingen gekregen! Van lieve vriendin R kreeg ik een heel pakket met de post, met een prachtige lijst met een poster met de namen van God erop, een cd die ik graag wilde kopen maar waar ik geen geld voor had, een scháttig notitieboekje en een heel mooi tijdschrift. Ik ben er echt heel blij mee en voel me enorm verwend. Dank, lieve R! Van mijn moeder (ook namens mijn vader, denk ik:-)) kreeg ik een lief tasje met leuke spulletjes. Een zakdoek met veel liefde erop, een mooie, lieve kaart en een boekje met postkaarten met tekeningen erop uit het prentenboek ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’. Dank, lieve lieve pap en mam!

75

Het kado van R / R’s present

78

Het kado van mijn ouders / my parent’s present

:: I’m thankful for the presents I got on Saturday. I didn’t really expect to get anything, but still got só much sweet things! From sweet friend R I got a big package trough the mail, a beautiful frame with a poster in it with God’s names on it, a cd I really wanted to buy but didn’t have the money for, a supercute notebook and a beautiful magazine. I’m really very happy and feel really spoiled. Thank you, dear R! From my mom (and I guess also from my dad:-)) I got a cute bag with nice stuff. A handkerchief with lot’s of love on it, a beautiful, sweet card and a book with postcards with drawings from the children’s book ‘Guess how much I love you’ on it. Thanks, sweet sweet mom and dad.

:: Ik ben dankbaar voor de mooie snailmail die ik van mijn aangetrouwde nicht kreeg. Ze heeft er echt haar best op gedaan en ik ben er heel blij mee. Dankjewel, lieve A!

80

De snailmail van A. Met een brief, een envelop vol kleine kadootjes en heel veel confetti, een onderzetter in de vorm van een bloem die ze zelf voor me gehaakt heeft en een miniscuul doosje met mini-lucifers uit Zweden. Superleuk! / The snailmail from A. With a letter, an envelope filled with little presents and lts of confetti, a coaster shaped like a flower that sche crocheted herself and a tiny matchbook with tiny matches from Sweden. Super fun! 

:: I’m thankful for the lovely snailmail I got from my cousin in law A. She really worked hard on it and I’m very happy with it. Thanks, dear A! 

:: Afgelopen vrijdag had PostNL een leuke actie: als je je post frankeerde met een dikke lippenstiftzoen, verzonden ze het gratis. Ik schreef een dikke brief aan een vriendin en gaf de brief een zoen en jawel, zaterdag werd ie keurig bij haar bezorgd! We hebben ’s avonds nog even gechat over de inhoud, en ik ben blij dat ik heb geschreven wat ik schreef en met haar reactie. Ze is een enorme lieverd!

73

:: Last Friday the Dutch mail had a fun campaigne: when you ‘stamped’ your mail with a big lipstick kiss, they sent and delivered it for free. I wrote a big letter to my friend, kissed the envelope and lo and behold: Saturday it was neatly delivered at her home! That night we chatted a little about what I wrote, and I’m happy that I wrote what I did and with her reaction. She’s such a sweetheart! 

:: Deze week kreeg ik ook zelf post, naast het pakket van R en de snailmail van A. Ik kreeg een heel lieve kaart en een plastic kaartje met een prachtige Bijbeltekst van lieve vriendin J. (Ik zeg te vaak ‘lieve vriendin’, he? Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden, lief zijn ze!) De tekst op de kaart was enorm bemoedigend: ze schreef dat ze vond dat ik, vergeleken met een paar jaar geleden, enorm vooruit was gegaan en dat ik er samen met God wel kom. Zó lief, bedankt J! Je weet wat het voor me betekent!

71

:: This week I also got some mail myself, besides R’s package and A’s snailmail. I recieved a very touching card and a plastic card with a beautiful piece of Scripture on it from sweet friend J. (I say ‘sweet friend’ way too much, don’t I? I don’t know how to say it differently, they just are sweet!) The text she wrote on the card was very encouraging: she wrote that she thought that I, compared to a few years ago, have made huge progress and that I will get there with God’s help. Só sweet, thanks J! You know what it means to me! 

:: Ik ben dankbaar voor kunstwerken en wonderen, groot en klein. De tekening die mijn neefje op mijn arm maakte, de bloemen die naast mijn bed staan, de zon die weer een paar dagen heeft geschenen, een klein kindje uit de gemeente dat goed uit een grote hartoperatie is gekomen, mijn kat die heerlijk bovenop me op bed gaat liggen, hulp krijgen uit allerlei hoeken voor mijn schoonzusje nu ze door de zwangerschap weinig kan, in alle rust naar de kerkdiensten kunnen luisteren… God is goed!

74 76

:: I’m thankful for pieces of art and miracles, big and small. The drawing my little nephew made on my arm, the flowers standing next to my bed, the sun that made an appearance for a few days, a little boy from our church who is doing well after major heart surgery, my cat that makes itself comfortable on top of me on my bed, getting help from all kinds of ways for my sister in law who can’t do much because of her pregnancy, being able to listen to church services in peace… God is good! 

:: Ik ben dankbaar voor de dienst van zondagochtend. Er werden twee kleine baby’s gedoopt, een neefje en nichtje van elkaar, en hun opa, onze voormalige dominee, mocht hen dopen. Zo ontroerend, en zo’n wonder dat God Zijn genade al belooft aan kinderen die nog van niets weten!

:: I’m thankful for Sunday moning’s service. Two little babies were baptised, two cousins of each other, and their grandpa, our former pastor, baptised them. So touching, and such a miracle that God already promises His grace and mercy to children who don’t kinow anything yet. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn lieve, kleine neefje. Hij is nu ruim anderhalf, en een echt karaktertje. Hij praat nog niet, op wat babygebabbel na, maar weet precies wat je bedoelt en kan zichzelf ook érg goed duidelijk maken met wijzen, ja en nee schudden en, dat ook ja, door te gillen. Maar hij is zó ontzettend schattig en grappig! Zaterdag in de IKEA zaten we helemaal achterin het restaurant en hij besloot eens een stukje te gaan wandelen. Dus daar ging hij hoor, om de paar stappen zich omdraaiend en zwaaiend ‘Daa!’ roepend. Toen we ‘m niet meer konden zien (geen zorgen, hij was dichtbij maar hij is natuurlijk nog zo klein) hoorden we ‘m nog steeds ‘Daa!’ (dag) roepen, en is m’n broer ‘m maar eens op gaan zoeken. Het is zo grappig om ‘m zo bezig te zien, heel zelfverzekerd en nergens bang voor. Hier een ijs-eet-foto, mooi he?

81

:: I’m thankful for my sweet, little nephew. He’s over one and a half years old now, and a real character. He doesn’t talk yet (exept for mama, papa and ‘Daa’, which means something like ‘byyyyy’) exept for some baby babbling, but knows exactly what you mean and makes himself véry clear with pointing, shaking his head or nodding and, that too, by screaming. But he’s só very cute and funny. Saturday at IKEA we were in the back of the restaurant and he decided to go for a walk. So there he went, turning around waving every few steps and shouting ‘Daa!’. When we couldn’t see him anymore (no worries, he was close by but he’s still very small, of course) we still heard him call ‘Daa!'(bye), and my brother went to look for him. It’s so funny watching him act like that, very confident and fearless. Above an ice cream picture, cute right? 

:: Ik ben heel dankbaar voor de dienst van zondagavond. Een dominee die bevriend is met mijn vader kwam preken over wandelen in de Geest. Gods Geest, welteverstaan. Hij gaf goede voorbeelden (als je weet dat je moeite hebt om ’s avonds laat niet naar porno te kijken op je computer, bid dan van tevoren dat Gods Geest je leidt. En als je dan toch die behoefte gaat voelen, zet je computer dan gewoon uit. Als je, uit nieuwsgierigheid en het idee dat je altijd op de hoogte moet zijn van al het nieuws, filmpjes kijkt over bijvoorbeeld de gruweldaden van IS, raken sommige mensen min of meer afgehard, gewend aan geweld, en ook dat kan verkeerd zijn. Vraag Gods Geest dan of je er wel goed aan doet om die filmpjes te kijken, de krant te lezen…) en herinnerde me er weer aan hoe belangrijk Gods leiding in mijn leven is. Bij iedere beslissing, bij iedere zwakheid, bij elk moment van pijn. Soms vergeet ik Hem te betrekken bij dingen en worstel ik in mijn eentje door. En soms zit ik met een zonde en stop ik die weg tot de Heilige Geest me erop attent maakt. Dat gebeurde ook deze week. Ik had mijn oprechte excuses aan iemand aangeboden voor fouten die ik heb gemaakt, en nu benadrukte de dominee dat wandelen in de Geest ook inhoudt dat je elkaar (En God) je zonden belijdt. Heel mooi, die bevestiging, en gewoon helemaal een prachtige dienst. Voor de Hollanders en Vlamingen (oftewel Nederlandssprekenden:-)) onder ons: een lied van Matthijn Buwalda over het opgeven van je eigen strijd en God voor je laten strijden:

‘Staak de Strijd’ van Matthijn Buwalda. Als je dit leest via email kun je het liedje niet luisteren, daarvoor moet je dan even naar de site gaan.

:: I’m very thankful for the service on Sunday evening. A pastor who’s a friend of my father came to talk about walking with the Spirit. God’s Spirit, of course. He gave some good examples (when you know you struggle not to watch porn late at night behind your computer, then pray if God’s Spirit will lead you before you start up your computer. And when you still get that need, just turn of the computer. When you, because of curiosity and the idea you always have to know what’s going on in the world, watch video’s about, for example, the afwul things IS does, some people get more or less hardened, used to violence, and that can be a bad thing too. Ask God’s Spirit if it’s the right thing you’re doing – watching those video’s, reading the paper… ) and reminded me of how important God’s direction is in my life. With every decision, every weakness, every moment of pain. Sometimes I forget to involve Him in things and I wrestle along all alone. And sometimes I’m flawed by a sin and tuck it far away until the Holy Spirit points me to it. It happened this week too. I offered my sincere apologies to someone for mistakes I’ve made, and now the pastor emphasized that walking in the Spirit also means confessing your sins to others (and God). Very beautiful, this confirmation, and just a totally magnificent service! The song above is in Dutch, it’s about stopping to fight your own battles and letting God do the fighting. 

Veel om dankbaar voor te zijn, en nog zoveel meer waarin ik niet eens erg heb. God zorgt goed voor mij! Een heel fijne week, en ik hoop hier woensdag weer te zijn met een stukje over… *denkt hard na* – nou ja, dat zie je dan wel. Fijne week!

Lots to be thankful for, and even so much more I don’t even notice. God is taking good care of me. Have a very nice week, and I hope to be back here on Wednesday with a piece about… *thinks very hard* – well, you’ll see then. Happy week! 

 

signature

Child of Light has won a 2015 Liebster Award!

53

English text below: 

Lecy, van Simple Life, Happy Wife heeft mijn blogje genomineerd voor een Liebster Award! Ik win eigenlijk nooit wat, en zeker niet met mijn blog! Ik ben er dus erg blij mee en wil Lecy hartelijk bedanken! Op haar site kun je eigenlijk van alles wat vinden, het is een echte lifestyle blog. Posts over DIY (zelfmaken), haar familie, leuke webshops en favoriete artikelen die ze tegenkwam wisselen elkaar af. Ga er zeker een kijkje nemen!

Maar wat is zo’n Liebster Award nou eigenlijk? Nou, min of meer een groot compliment voor een kleine blog (om een Liebster Award te krijgen mag je niet teveel volgers hebben). Er zitten ook wat regels aan vast:

  • Benoem de blogger die je heeft genomineerd en laat de award (prijs) zien.
  • Beantwoord de 11 vragen die de nomineerder je heeft gesteld.
  • Deel 11 feiten over jezelf.
  • Nomineer maximaal 11 blogs waarvan je vindt dat ze de award verdienen.
  • Laat de 11 bloggers via social media weten dat je ze genomineerd hebt.
  • Verzin zelf 11 vragen die zij mogen beantwoorden.

Nou, punt 1 is denk ik wel gebeurd. Dan nu op naar de 11 vragen!

  1. Hoe ben je op de naam van je blog gekomen? Nou, eigenlijk kun je het antwoord op deze vraag hier vinden, maar ik zal het nog even kort uitleggen. Mijn naam, Margriet, betekent ‘kind van het licht’, dus Child of Light. Daarnaast wil ik ook echt graag een kind van het Licht zijn, een kind van God, en dat uitdragen via mijn blog.
  2. Hoeveel ongelezen emails heb je in je inbox? (eerlijk zijn!) Tsja, omdat ik eigenlijk altijd thuiszit en m’n telefoon altijd bij de hand heb, werk ik de meeste mails meteen weg. Dus ongelezen mails? Geen één. Tadaaa!
  3. Wat is je favoriete eten? Pasta, zonder twijfel. Ik zou kunnen leven op pasta, ontbijt, lunch en diner. En het ergste is nog wel… dat ik mijn eigen versie het lekkerst vind! Penne met gehakt en een kant-en-klaar tomaat- en olijvensausje van de Aldi. Ik maak altijd een grote pan, die we vrijwel altijd dezelfde avond leegeten, en zet altijd een kommetje voor mezelf weg in de koelkast, die ik dan de volgende ochtend koud (ja, echt! Heerlijk vind ik dat) opeet.
  4. Wat is een essentieel onderdeel uit je kledingkast dat je echt niet kunt missen? Hm. Ik ben niet zo van de ‘essentiële’ kledingstukken. De ene tijd draag ik dit graag, de andere dat. Wel draag ik veel jeans, hou ik van lange boho-rokken en vind ik het belangrijk mooi ondergoed te dragen. Dat geeft je toch een zelfverzekerder gevoel.
  5. Heb je kinderen? Nee, helaas niet. Ik dacht vroeger altijd dat ik rond deze leeftijd wel een horde kinderen zou hebben, maar helaas ben ik de ware nog niet tegengekomen en wil ik er niet in mijn eentje aan beginnen. Ik hoop en bid dat ik ooit nog kinderen mag krijgen.
  6. Wat is je favoriete social media platform en waarom? Nou, dit is voor mij helemaal niet moeilijk: Instagram! Ik vind het heerlijk om met de levens van bloggers die ik ken, familieleden, wat bekendheden, de gemeenschap van shereadstruth en mensen die ik bewonder mee te leven via hun mooie foto’s en het commentaar erbij. Facebook komt op de tweede plaats, maar dat is meer omdat ik zo nieuwsgierig ben en sommige vrienden niet alles persoonlijk vertellen en ik er dan via Facebook achter kom.
  7. Wat is iets dat je doet/ruikt/proeft wat je onmiddellijk terug laat denken aan je kindertijd? Ik zing ’s avonds in bed vaak liedjes, en dat heb ik altijd al gedaan. Het doet me echt aan die veilige tijden denken, dat ik rustig in bed lag terwijl ik mijn ouders beneden hoorde en ik liedjes voor God zong. Ook heb ik een grote rode zakdoek die van mijn opa was. Hij ligt standaard ergens in mijn bed en hij doet me denken aan alle goede tijden met mijn opa, van wie ik zoveel hield.
  8. Wat is het beste (naar jouw mening) aan bloggen? Voor mij is het beste aan bloggen toch wel het ‘van me af schrijven’ element. Ik vind het fijn om dingen uit de spiraal in mijn hoofd te halen en op een rijtje te zetten. Verder vind ik het ook fijn dat (omdat het me is verteld) mensen zich in mijn verhalen herkennen en er steun aan hebben. En natuurlijk vind ik het erg belangrijk dat ik via mijn blog mijn geloof uit kan dragen.
  9. Wat is je ‘schuldige pleziertje’? Ehm… Oh, dit is wel heel erg! Soms kijk ik een afleveringetje van iCarly op Nickelodeon… Gewoon omdat het zo vrolijk en onschuldig is. Maar alleen als ik niet kan slapen, en er verder niets op TV te vinden is:-) Verder, zoals een paar punten terug al staat, pasta eten. Véél te veel, niet goed voor je, maar wel iets waar ik erg blij van word!
  10. Uit welke staat/ welk land kom je? Hm, misschien raad je het aan mijn gebruik van het Nederlands, maar ik kom dus uit Nederland. Uit Zuid-Holland, wel te verstaan.
  11. Welke vijf dingen moet je altijd in je tas hebben zitten? Oke, wel meer dan vijf, maar meerdere dingen (postzegels, mijn paspoort, geld en mijn pinpas) zitten in mijn portemonnee. Dus: mijn portemonnee, mijn etuitje met pennen, mijn doosje met pijnstillers/hygiëneproducten voor dames en dergelijke, handcrème en een klein make-up tasje, voor wanneer ik nat ben geregend of iets dergelijks. Zoals je ziet ben ik altijd voorbereid op het schrijven van een kaartje, dus als je eens post wilt…

En dan nu 11 feiten over mezelf (hard nadenken hoor…):

  • Mijn grote voorbeeld in het leven is mijn moeder. Ze is lief, verdraagzaam, kan heel goed luisteren, is wijs, gevoelig op een goede manier en heeft me erg veel over God geleerd.
  • Ik hou al twee jaar niet meer van zoetigheid. Hartige hapjes eet ik des te meer (helaas) maar nee… zoetigheid trekt me echt totáál niet!
  • Mijn favoriete film is Black Snake Moan, met Christina Ricci en Samuel L. Jackson. Het taalgebruik is vaak echt niet netjes, de beelden ook niet, maar het verhaal is vreselijk ontroerend en, in al zijn rauwheid, prachtig.
  • Al vanaf dat ik klein was, heb ik een heel raar verlangen. Namelijk dat, wanneer ik in de hemel ben en dieren niet meer gevaarlijk zijn, een enorme beer een knuffel geven. Waarom weet ik niet; misschien gewoon omdat ik van knuffels hou:-)
  • Ik ben in meerdere continenten geweest: Afrika (Tunesië), Europa (Nederland (duh), België, Frankrijk, Duitsland, Tsjechië, Engeland, Ierland, Italië en Zweden) en Azië (Turkije).
  • Ik heb een zwak voor Dr. Danny Castellano uit the Mindy Project, Wade uit Hart of Dixie en Richard Armitage in North & South.
  • Ik hou het meest van de lente. Ik voel me dan ook een echt lentemens, terwijl ik nog net in de winter ben geboren.
  • Als ik het durfde, zou ik iedere dag helemaal als hippie/ boho gekleed gaan. Ik hou van lange, zwierige rokken, sjaaltjes in mijn haar, lange vlechten, ringen met natuurstenen en leuke sandalen. Maar hier in Nederland zie je daar weinig mensen mee lopen en ik wíl wel origineel zijn, maar ik durf het niet zo goed:)
  • Ik hou heel veel van dieren. Ik kan echt uren kijken naar een kat die zich zit te wassen, m’n hondje dat ligt te dromen of pasgeboren lammetjes in de wei.
  • Mijn vader bespeelde vroeger veel instrumenten, voornamelijk de piano, de blokfluit en het orgel. Sommige van mijn beste jeugdherinneringen zijn dat, wanneer we gegeten hadden, mijn vader achter de piano ging zitten en allerlei liedjes speelde, terwijl mijn broer en ik (met allebei een tamboerijn) meezongen en door de kamer huppelden.
  • Ik heb een grondige hekel aan schelden en vloeken. Af en toe zeg ik wel eens ‘verdorie’ en als ik me écht aan iemand erger zeg ik wel eens ‘jemig’, maar verder krijg ik scheldwoorden (of het nu ziekten, lichaamsdelen, vloeken of verbasterde vloeken zijn) m’n mond niet uit. k het steeds populairder wordende ‘o mijn god’ vind ik helemaal niks, omdat dat letterlijk de naam van God zinloos gebruiken is. Ik vind ook eigenlijk dat je aan iemands taalgebruik moet kunnen merken dat hij/zij christen is, dus probeer ik te waken voor ‘onreine’ taal.

En dan nu de (maximaal 11, ik kwam tot 9) blogs die ik nomineer voor een Liebster Award (dit moeten blogs zijn met minder dan 200 volgers, en ik ga uit van het aantal volgers op Bloglovin’):

  1. Jamie’s Jumble (de blog van mijn zusje, die niet vaak post maar zeker een prijs verdiend voor haar mooie blog)
  2. The Story of Us (een leuke blog over een leuk gezin, die ik al jaren met plezier lees!)
  3. Ashley Holstein (de blog van een jonge vrouw die ik een aantal jaar geleden heb ontdekt. Ze kan geweldig goed fotograferen, inspireert me altijd en heeft een prachtige schrijfstijl)
  4. Compelled (de blog van een meisje dat me altijd stil weet te zetten bij het onrecht in de wereld, en die er zelf ook echt iets aan doet!
  5. Francine Rivers Blogs (de blog van één van mijn favoriete schrijfsters, waarvan ik heel verbaasd ben dat ze maar zo weinig volgers heeft op Bloglovin’. Maar goed: goede blogs!)
  6. Journal- Paige French (een blog die ik al lang volg. Paige neemt prachtige foto’s, deelt dingen uit haar dagelijks leven en lijkt me een heel mooi persoon)
  7. Life Lived Beautifully (een prachtige blog met diepe overdenkingen, met een heel lieve schrijfster er achter)
  8. The Words- From Me To You (de prachtige woorden van Katherine, die inspireert, rauw en eerlijk is, en ondertussen ook prachtig schrijft)
  9. God is Genadig (de (beginnende) blog van mijn achternichtje Hanna. Ze deelt mooie plaatjes, liedjes en Bijbelteksten, en is heel creatief)

En dan nu de 11 vragen die ik de bloggers die ik heb genomineerd wil stellen:

  1. Geloof je in God? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?
  2. Wat is je favoriete liedje?
  3. Is je leven gelopen zoals je dacht dat het zou gaan toen je klein was?
  4. Wat is je leukste jeugdherinnering?
  5. Van wie hou je het meest?
  6. Wat is je favoriete tv-serie?
  7. Wat is het raarste dat je ooit hebt gedaan?
  8. Waarom blog je?
  9. Ben je een honden- of kattenmens, en waarom?
  10. Wat doe je als je het helemaal niet meer ziet zitten?
  11. Wat heb je ab-so-luut nodig als je op vakantie gaat (behalve je paspoort, je geld en andere papieren)? 

Succes Liebster winnaars! Als het je niet lukt om blogs te verzinnen om de prijs aan door te geven, dan geeft dat overigens niets. En als je er maar 1 of 2 kunt bedenken, is dat ook prima.

53

Lecy, of Simple Life, Happy Wife  has nominated my little blog for a Liebster Award! I don’t really win anything ever, and certainly not with my blog! So I’m really happy with it and want to thank Lecy! On her site you can find anything and everything, it’s a real lifestyle blog. Post about DIY, her family, fun webshops and favorite articles she found rotate. Be sure to take a look!

But what is a Liebster Award, really? Well, more or less it’s a big compliment for a little blog (to get a Liebster Award you can’t have too many followers). Also, there are some rules:

  • Acknowledge the blogger who nominated them and display the award.
  • Answer 11 questions the nominating blog gave you.
  • Give 11 random facts about yourself.
  • Nominate up to 11 blogs you think are deserving of the award.
  • Let the 11 bloggers know you’ve nominated them via social media.
  • Give them 11 questions of your own to answer.

Well, point one is done, I think. Now on to the eleven questions: 

  1. How did you decide on the name of your blog? Well, actually you can find the answer to that question here, but I’ll tell it very shortly. My name, Magriet, means ‘Child of Light’. Ao, I really wánt to be a child of Light, a child o God, and express that trough my blog.  
  2. How many unread emails are sitting in your inbox? (be honest) Well, because I’m basically always home withmy phone next to me, I answer or delete most emails immediately. So, unread emails? Not one. Tadaa! 
  3. What is your favorite food? Pasta, without a doubt. I could live on pasta, breakfast, lunch and dinner. And the worst of all… I like my own version the best! Penne with minced meat and a ready-to-go tomato and olive sauce from the supermarket. I always make a big big pan full, that we always eat up the same night, and always put a bowl away in the fridge just for me, that I then eat cold (yes, really! I love it!) the next morning. 
  4. What’s a wardrobe staple you really can’t miss? Hm. I’m not really one for ‘essential’ pieces of clothing. At one time I like to wear this, another time that. I do wear a lot of jeans, love long boho skirts and I find it important to wear nice underwear. It makes you feel more put together. 
  5. Do you have kids? No, unfortunately I don’t. I used to think that, around this age, I would have a whole pile of them, but unfortunately I haven’t met the one and I don’t want to do it all on my own. I hope and pray that I will be blessed with children someday. 
  6. What is your favorite social media platform and why? Well, that’s not hard for me at all: Instagram! I love living along with the lives of bloggers I know, family members, some famous people, the community from shereadstruth and people I admire trough their beautiful pictures and the words that go with it. Facebook gets second place, but that’s more because I’m nosy and some friends don’t tell everything in person and I find stuff out trough Facebook. 
  7. What is something you do/smell/taste that reminds you immediately of your childhood? I love to sing songs at night, and I always have. It reminds me of those safe times when I was peaceful in my bed, while I heard my parents downstairs and I sang songs to God. I also have a big red handkerchief that used to belong to my grandpa. It’s always somewhere in my bed and reminds me of all the good times with my grandpa, who I loved so much. 
  8. What’s the best thing (in your opinion) about blogging? For me, the best thing about blogging really is the ‘writing it out of my system’. I love getting things out of the spiral in my head and put them down orderly. Apart from that I love that (because people have told me so) people recognise parts of my story and feel supported by it. And of course I find it very important to live out my faith trough my blog.
  9. What is your ‘guilty little pleasure’? Ehm… Oh, this is really bad! Sometimes I watch an episode of iCarly on Nickelodeon… Just because it’s so happy and innocent. But only when I can’t sleep, and there is nothing else on TV:-) Apart from that, like I said before: pasta! Wáy too much, not that good for you, but still, something that makes me happy!
  10. From which state/country are you? I’m from the Netherlands (also known as Holland) and we don’t have states, but provinces. I’m from the province of Zuid-Holland (South-Holland). 
  11. Which five things should always be in your handbag? Okay, more than five, but multiple things (stamps, my passport, money and my ATM card) are in my wallet. So: my wallet, my little pencilcase, my tin can with painkillers and womens hygene products and such, hand creme and a little make up bag, for when my make up is washed off by the rain or something… As you can see I’m always prepared to write a card, so when you’re in need of mail… 

And now, the eleven facts about myself (had to think hard on those…):

  • My big example in life is my mother. She’s sweet, forgiving, listens very well, is wise, sensitive in a good way and has thought me a lot about God.
  • I don’t like sweet things anymore for about two years now. Salty things I eat all the more (unfortunately) but no… Sweet doesn’t do it for me al áll!
  • My favorite movie is Black Snake Moan, with Christina Ricci and Samuel L. Jackson. The language is not very nice most of the time, and so are the images, but the story is terribly touching and, in all it’s rawness, beautiful.  
  • Ever since I was little, I’ve had this strange desire: when I get to heaven and animals aren’t dangerous anymore, I want to give a huge bear a hug. I don’t know why; maybe it’s just because I love hugs:-)
  • I’ve been to multiple continents: Africa (Tunesia), Europe (Holland (duh!), Belgium, France, Germany, the Czech republic, England, Ireland, Italy and Sweden) and Asia (Turkey). 
  • I have a weak spot for dr. Danny Castellano from the Mindy Project, Wade from Hart of Dixie and Richard Armitage in North and South. 
  • I love Spring the best. I really feel like a Spring person, even though I was born at the end of Winter.
  • If I was brave enough, I would be dressed like a hippie/bohemian every day. I love long, flowy skirts, scarfs in my hair, long braids, rings with natural stones and cute sandals. But here in the Netherlands, not a lot of people dress like that and even though I wánt to be original, I’m not really brave enough:-) 
  • I really love animals. I can watch a cat washing itself, my little dog dreaming or newborn little lambs in the meadow for hours. 
  • My father used to play a lot of instruments, especially the piano, flute and the organ. Some of my best childhood memories are that, when we were done having dinner, my father sat behind his piano and played a whole lot of songs while my brother and I (with a tambourine each) sang along and skipped trough the room. 
  • I have a real hate for foul language and swearing. Every once in a while I say ‘verdorie’ (which means something like ‘no way, I don’t like this’) and when I’m really annoyed with someone I sometimes say ‘jemig’ (which means something like ‘wow, cóme on!’) but besides that I can’t say bad words, whether it be diseases, body parts or functions, curses or changed curses (like dang, everyone knows that’s just damn with a twist). I know it’s been very populair for years now in America, but I hear it around here more and more too: oh my god. I don’t like that at all, and would never say it, because it’s literally using the Lord’s name in vain. I actually think you should be able to tell by someones use of language is he or she is a christian, so I try not to speak ‘unholy’ words. 

And now: the (11 at most, I got to 9) blogs I nominate for a Liebster Award (this should be blogs with less than 200 followers, and I went by the number of followers on Bloglovin’):

  1. Jamie’s Jumble (my sisters blog, who doesn’t post a lot but certainly deserves an award for her beautiful blog!)
  2. The Story of Us (a fun blog about a lovely family, which I’ve been reading along with for years now)
  3. Ashley Holstein (the blog of a young woman I discovered a few years back. She’s an amazing photographer, always inspires me and has a beautiful way of writing)
  4. Compelled (the blog of a girl who always knows how to stop me and remind me of the injustice in the world, and who does something about it too!)
  5. Francine Rivers Blogs (the blog of one of my favorite authors. I’m really surprised she has this little followers on Bloglovin’. But still: good blogs!) 
  6. Journal- Paige French (a blog I’ve followed for a long time. Paige takes beautiful photographs, shares things from her daily life and seems like a very beautiful person)
  7. Life Lived Beautifully (a beautiful blog with deep thoughts and a very sweet writer) 
  8. The Words- From Me To You (the beautiful words of Katherine, who inspires, is raw and honest and writes beautifully in the meantime)
  9. God is Genadig (meaning ‘God is Merciful’, the (starting) blog of my second cousin Hanna. She shares beautiful pictures, songs ans scripture and is very creative)

And now, the eleven questions I want to ask the nominees:

  1. Do you believe in God? Why/why not?
  2. What’s your favorite song?
  3. Has your life turned out the way the way you thought it would when you were little? 
  4. What’s your best childhood memory? 
  5. Who do you love the most? 
  6. What’s your favorite TV show?
  7. What’s the weirdest thing you have ever done? 
  8. Why do you blog? 
  9. Are you a dog- or a catperson, and why? 
  10. What do you do when you absolutely feel miserable and can’t see your way out?
  11. What do you ab-so-lu-te-ly need when you go on vacation (exept your passport, money and papers)?

Good luck Liebster Award winners! When you can’t think of blogs to nominate for the award, don’t worry. And when you can think of only one or two, that’s fine too. 

 

signature

Monday Thankfulness #16

Monday ThankfulnessEnglish text below: 

Nieuwe ronde, nieuwe kansen: maandag! Vandaag mag ik weer met jullie delen waar ik dankbaar voor ben. Ook al kost het me soms moeite om iets te verzinnen (erg he, zo’n gezegend mens zijn en dan nog niet eens precies kunnen benoemen waar al die zegeningen ‘m in zitten!) ik heb weer een aardig lijstje kunnen maken. Lees lekker mee:

New round, new chances: Monday! Today I get to share with you again what I’m grateful for. Even though I sometimes have a little trouble thinking of things I’m grateful for (bad, isn’t it, being such a blessed person and than not even being able to name what all these blessings are!), I’ve been able to make a nice list. Read along: 

:: Ik ben dankbaar voor mijn oma. Hoewel ze net een goede vriend heeft verloren en afgelopen week haar enige zus heeft moeten begraven, blijft ze positief. Ze weet dat de twee mensen die ze (voor nu) verloren heeft, veilig bij God zijn. Ze denkt veel aan hen, maar durft ook alweer de gewone dingen te doen. Ik vind het heel dapper van haar om door te gaan. Als je 82 jaar bent geworden, vallen er steeds meer vrienden en familieleden van je generatie weg. Dat lijkt me een heel eenzaam en onveilig gevoel: een deel van je basis is weg. Gelukkig waardeert mijn oma de jongere generaties ontzettend en gaat ze verder. Ik ben trots op haar.

:: I’m grateful for my grandma. Even though she has just lost a good friend and had to stand at the open grave of her only sister last week, she stays positive. She knows that the the two persons she has lost (for now), are safe with God. She thinks about them a lot, but isn’t afraid to go on with life. I think it’s very brave that she does. When you’ve become 82 years old, you lose so much of the friends and family members of your generation. To me that seems like a very lonely and unsafe feeling: a part of your foundation is gone. Luckily my grandma appreciates the younger generations very much and moves on. I’m proud of her. 

:: Ik ben dankbaar voor de voorjaarsbloemen die ik elke week in huis (en in mijn kleine huisje) haal. Ze geven kleur, geur en hoop op de lente. Nu staat er een vaas naast mijn bed met narcissen, anemonen en anjers. Volop kleur! Ik had een flinke bos van al deze bloemen gekocht, heb een vaasje voor in huis gevuld, een vaasje voor in mijn huisje en twee kleine vaasjes voor twee vriendinnen. Hoop verspreiden!

49

:: I’m grateful for the Sprng flowers I get into our home (and my little house) every week. They give colour, scent and hope for Spring. Right now there’s a vase beside my bed with daffodils, anemones and carnations. Colour all over! I bought a big bunch of all these flowers, filled a vase in the house, one in my little house and two little vases for two friends. Spreading hope!

:: Ik ben dankbaar voor onze dominee. Vrijdagochtend vroeg stuurde hij me een mailtje. Gisteren werd er in onze kerk het Heilig Avondmaal gevierd, en hij wilde me even een hart onder de riem steken. Hij zei dat, hoewel ik er niet bij kon zijn, hij hoopte dat ik me toch verbonden zou voelen met de gemeente, mee zou kunnen vieren en de liefde van de Here Jezus heel dichtbij zou voelen. Ik vond het zo ontzettend lief dat hij aan me dacht, en was er ook echt door bemoedigd. Ik vind het vaak heel moeilijk dat ik niet naar de kerk kan (durf) en zeker dat ik het vieren van het Avondmaal mis. Deze mail bevestigde een beetje wat God me ook altijd zegt over het Avondmaal: je kunt het overal vieren, compleet alleen thuis zijn en tóch samen met een gemeenschap vieren. Dominee, bedankt!

:: I’m grateful for our Pastor. Early Friday morning he sent me an email. Yesterday in our church the Lord’s Supper was celebrated, and he just wanted to encourage me. He said that, even though I can’t be there, he still hoped I would feel connected to the congregation, would be able to celebrate along and would feel the love of Jesus very close. I thought it was so very sweet that he thought of me, and it really encouraged me. I often find it very hard that I can’t (daren’t) go to church, and certainly that I miss celebrating the Lord’s Supper. This mail confirmed a little what God keeps telling me about the Lord’s Table: you can celebrate it anywhere, be completely alone at home an stíll celebrate together with a congregation. Pastor, thank you! 

:: Ik ben dankbaar voor een pakketje wat ik deze week kreeg. Ik had twee gegraveerde stenen besteld via Etsy (deze shop) en was heel blij toen ik ze zag. In de ene steen is mijn favoriete zin uit mijn favoriete lied gegraveerd (‘Tune my heart to sing Thy grace’ uit het lied ‘Come Thou fount of every blessing), in de andere is iets nog veel persoonlijkers gegraveerd. Zoals jullie misschien inmiddels wel weten, zit ik een beetje in een crisis, al behoorlijk wat jaren. Ik vind het moeilijk mijn waarde te zien, voor de mensen maar ook voor God. Wat ben ik Hem waard als ik al mijn dagen op de bank het leven aan me voorbij zie trekken? Ik vraag Hem vaak wat ik voor Hem beteken, of Hij me wil laten weten wat en wie ik ben. En al jaren zegt Hij hetzelfde: Teerbemind. Ik krijg tranen in mijn ogen nu ik dit type… Ik ben teerbemind door de Maker van hemel en aarde! Steeds weer spreekt Hij me hiermee aan. Ik heb het in een steen laten graveren om het nooit te vergeten en bij me te dragen. Het is nu al een kostbaar bezit. Hieronder een foto van één van de stenen (het licht was een beetje raar dus je kunt de tekst niet zo goed lezen, in het echt is het heel duidelijk), het lied ‘Come Thou fount’ en een lied waarin God wordt gevraagd te vertellen wie je bent, een liefdeslied voor je te zingen.

Sing me a Love Song by BarlowGirl

Come Thou Fount of Every Blessing by Chris Rice

50

:: I am thankful for a package I recieved this week. I had ordered two engraved stones trough Etsy (this shop) and I was really happy when I saw them. In one of the stones, my favorite sentence from my favorite song (‘Tune my heart to sing Thy grace’ from the song ‘Come Thou Fount of Every blessing’), in the other something much more personal is engraved. As you may know by now, I’m in a bit of a crisis, for quite some years now. I find it hard to see my worth, for the people but also for God. What am I worth to Him if I spend all my days sitting on the couch, watching life go by? I often ask Him what I mean to Him, if He wants to let me know what and who I am. And for years He’s saying the same: tenderly beloved (‘teerbemind’ in Dutch). I get all teary eyed now I type this… I am tenderly beloved by the Maker of heaven and earth! Time and time again He adresses me like this. I’ve had it ingraved in a stone to never forget it and to carry it with me. It’s already a very precious belonging. Above is a picture of one of the stones (the light was kind of weird so you can’t read the text all that well, but in real life it’s very clear), the song ‘Come Thou Fount’ and a song in which God is asked to tell you who you are, to sing you a love song. 

:: Ik ben dankbaar dat het goed gaat met mijn zwangere vriendin en haar ongeboren kindje. Ze ziet er stralend uit, heeft een prachtige buik en echt die ‘zwangerschapsglans’ en is blij dat ze haar kindje voelt bewegen en over ruim een week uitgerekend is. Ze vertelde over iemand die rond ongeveer dezelfde tijd uitgerekend was, maar vorige week is bevallen van een voldragen maar levenloos kindje. Wat een vreselijk verdriet… Dan besef je des te meer hoe gezegend je bent met een gezond kindje, maar besef je ook dat je, ook in die laatste dagen, nog mag vragen om gezondheid voor jou en je kindje, ook tijdens de bevalling.

:: I’m thankful that it’s going well with my pregnant friend and her unborn little baby. She looks radiant, has a beautiful belly and that real ‘pregnancy glow’ and is so happy to feel her baby move and that she’s due in a little over a week. She told me about someone who was due around the same time, but gave birth to a fully developed but lifeless little baby. What a terrible hurt… You realise all the more how blessed you are to have a healthy baby, but you also realise that, during those last days and during the delivery, you can still ask for health for you and your baby. 

:: Ik ben dankbaar dat, aan het begin van deze week, vriendin J en haar schattige zoontje M langskwamen. M is een maand ouder dan mijn neefje, en het is heel leuk om hen samen te zien en de verschillen op te merken. M is lief, vrolijk, rustig, gezeglijk en aanhankelijk, Albert is ook lief (duh!), maar veel pittiger, hij gaat als een orkaan door het huis, is lekker ondeugend en totáál niet rustig, behalve wanneer hij een filmpje kijkt. Heel andere karakters dus, maar allebei even schattig. Oh, kleine kinderen… Als het aan mij lag had ik er een hele horde van!

51

Kleine Albert. De strepen op zijn voorhoofd zijn strijdwonden: hij probeerde een koprol te maken op een roltrap zonder treden; je weet wel, zo’n band die (in dit geval) naar beneden gaat. Helaas is hij nog niet zo goed in rollen met z’n hoofd eerst, dus landde hij gewoon op zijn voorhoofd. Arm mannetje! / Little Albert. The stripes on his forehead are battle wounds: he tried to do a somersault on a escalator without steps; you know, just a band going (in this case) down. Unfortunately he’s not that good at rolling over head-first yet, so he just landed on his forehead. Poor little guy! 

:: I’m grateful that, early this week, my friend J and het cute little boy M came to visit. M is a month older than my nephew, and it’s so much fun to see them together and notice the differences. M is sweet, happy, easy going, calm, listens well and dependent, Albert is also sweet (duh!) but so much spicier, he goes trough the house like a hurricane, is nice and naughty and not calm at áll, exept when he’s watching a movie. So, very different characters, but both equally cute. Oh, little children… When it was up to me I would have a whole pile of them!

:: Ik ben dankbaar dat ik deze week met mijn schoonzusje naar wat winkels ben geweest. Ze kan vrijwel niet meer lopen (door de zwangerschap van de tweeling), niet bukken en niet tillen, en komt eigenlijk het huis niet meer uit. Dus ik vroeg mijn broer haar met rolstoel en al te brengen, en toen heb ik haar lekker langs wat winkels geduwd, waar ze alvast wat ontzéttend schattige rompertjes voor de tweeling heeft gekocht (waarvan we trouwens nog steeds maar van één kindje het geslacht weten). Ze is nu ruim 25 weken zwanger, en de zwangerschap valt zwaar. Ik ben van plan haar eens vaker mee te nemen, dan zit ze niet thuis alleen maar de baby’s af te wachten.

:: I’m thankful that, this week, I took my sister in law to some shops. She can hardly walk anymore (because of the pregnancy with the twins), can’t reach down or lift, and really doesn’t leave the house anymore. So I asked my brother to bring her by, wheelchair in tow, and then I wheeled her nicely trough some stores, where she bought some incredibly cute little romper suits for the twins (of whom we still know only the sex of one of them by the way) in advance. She’s a little over 25 weeks pregnant right now, and the pregnancy is taking a heavy toll on her body. I plan to take her with me more, so she doesn’t have to sit at home, just waiting for the babies to come. 

:: Ik ben dankbaar dat ik vrijdag samen met vriendin J en zoontje M naar zwangere vriendin J en zoontje T ben geweest. We hebben lekker bijgepraat, J’s buik bewonderd en genoten van heerlijke zelfgebakken boterkoek. Het grappigste moment was wel toen M iets wilde pakken van de bodem van de enorme speelgoedkist die ze in de woonkamer hebben staan, en er toen, bijna in slowmotion en heel stijlvol, in verdween. Hij lag verbijsterd te kijken en schrok natuurlijk omdat wij er enorm om moesten lachen. Arm jochie! Maar mooi was het wel:-)

:: I’m thankful that I went to see pregnant friend J and her little boy T together with other friend J and her boy M on Friday. We catched up, admired J’s belly and enjoyed scrumptious home baked butter biscuit. The funniest moment was when M wanted to grab something from the bottom of a huge basket filled with toys that they have standing in the living room. Very slowly, almost as in slow motion and very gracefully, he dissapeared in it. He was laying in there, astounded, and of course got a scare when we all started laughing. The poor little guy. But it sure was pretty to see:-)

:: Ik ben dankbaar voor mijn zusje. Vrijdag moest ze beginnen met het nemen van medicijnen, omdat ze ergens last van heeft. Ze was erg bang voor wat de pillen zouden gaan doen en voor de bijwerkingen, maar ze heeft ze toch genomen en – echt een halleluja-moment- ze doen wat ze moeten doen! Ik ben zo blij voor haar, en ik ben ook blij dat ze geen last van bijwerkingen heeft (ieder medicijn heeft wel bijwerkingen, je weet het nooit) en dus lekker op vakantie kon gaan en nu een weekje lang van besneeuwde bergen afzoeft.

52

Mijn lieve zusje, die vast erg blij is dat ik deze foto deel die ik heb genomen om haar te laten zien hoe een muts stond, ghehe:-) / My sweet little sister, who is probably very happy that I’m sharing this picture that I took to show her how that hat looked on her, ghehe:-) 

:: I’m grateful for my little sister, Friday she had to start taking medications, because something is bothering her. She was very scared of what the pills would do and of the side effects, but she still took them and – really a hallelujah-moment – they do what they should! I’m so happy for her, and I’m also glad she doesn’t suffer from any side effects (every kind of medicine has it’s side effects, you never know) and could go on her holiday and swish down from snowy mountains.

:: Ik ben dankbaar dat nichtje en vriendin R dit weekend weer even in het land was, omdat haar moeder jarig was. We zijn zaterdagavond met wat vriendinnen een drankje wezen doen om bij te praten, en dat was heel fijn. Ik ben altijd blij om R weer te zien, mijn leven is toch wel echt verandert sinds ze naar Duitsland verhuisd is (oftewel: zij sleepte me overal mee naartoe en nu kom ik veel minder het huis uit. Maar dat is het wel waard, want ze is er erg gelukkig!). Ze gaf me ook, heel lief, nog een tasje vol kleine kadootjes. Ik heb eigenlijk nooit gezichtmaskers, want als ik ze koop geef ik ze kado aan vriendinnen of mijn zusje. En nu kreeg ik een hele horde (Duitse:-)) maskers van haar, een heerlijke scrub, nagellakjes en lippenbalsem. Heel fijn, zo’n verwenpakket. Dankjewel lieve R!

48

:: I’m grateful that cousin and friend R was in our country this weekend, because it was her mom’s birthday. We went for drinks with some friends Saturday evening to catch up, and that was very nice. I’m always really glad to see R again, my life has really changed since she moved to Germany (a.k.a she always just took me anywhere and everywhere and now I get out of the house way less. But it’s worth it, because she’s happy there! ). She also gave me, very sweet, a giftbag filled with little presents. I don’t really have facial masks at all, because when I buy them I gift them to my friends or my sister. Now I got a whole pile (of German:-)) facial masks, a super delivering scrub, two nail polishes and lip balm. Very nice, such a pampering package. Thanks sweet R!

:: Ik ben dankbaar voor het Heilig Avondmaal van zondagmorgen (ja gek he, een Avondmaal ’s ochtends? Ik weet niet precies waarom we het ’s ochtends vieren, maar ik denk omdat onze kerk alleen ’s ochtends kinderoppas heeft en dan dus allebei de ouders het Heilig Avondmaal mee kunnen vieren). De dominee preekte (net als de dominee vorige week) over de bruiloft in Kana, en hoe Jezus water in wijn veranderde. Daarna heeft heel de gemeente de kans gehad om, in vier rondes (jaja, grote gemeente, en we hebben ’s ochtends nog wel twee diensten, dus twee keer Avondmaal met meerdere rondes) Jezus’ offer en liefde voor ons te gedenken met brood en wijn. Zoals ik al zei heb ik thuis meegeluisterd en gevierd, en, heel onorthodox, een hapje van een wit bolletje en een slokje sinaasappelsap genomen:-) Ik denk niet dat dat een enorm probleem is, het gaat om het herdenken. Tijdens dat herdenken had ik dit lied in mijn hoofd:

:: I’m thankful for the Lord’s Table (which, in Dutch, we call ‘Holy Evening meal’) of Sunday morning (yes, weird right, an evening meal in the morning? I’m not exactly sure why we celebrate it in the morning, but I think it’s because we only have childcare in the morning at our church and that allows both parents to come to the ‘Holy Evening meal’). The Pastor talked (just like the Pastor of the other week did) about the wedding in Cana where Jesus turned water into wine. After that the whole congregation had the chance to remember Jesus’ sacrifice and love for us with bread and wine in four rounds (yes yes, we have a very big congregation and we even have two services in the morning, so two times of celebrating the Lord’s Table with multiple rounds). Like I said before, I listened and celebrated along at home and, very unorthodox, took a bite of a white roll and a sip of orange juice:-) I don’t think it’s a huge problem, it’s about the commemmorating. During that commemoration, this song was singing in my head:

:: Ik ben dankbaar voor jullie, lieve lezers. Best een aantal mensen hebben geappt, gemaild of gewoon gevraagd waarom ik niet meer postte, maar dat was dus enkel en alleen omdat ik ziek was. Ik vind het ook erg lief dat er door sommigen van jullie zo enthousiast is gereageerd dat ik weer verder ben gegaan. Het is heel fijn om gewaardeerd te worden, maar het is nog fijner dat ik jullie mag vertellen over mijn grote God die me teerbemind noemt, mijn bijna te lieve familie en mijn trouwe, begrijpende vriendinnen. Dat jullie meeleven en reageren vind ik zó fijn! Bedankt!

:: I’m thankful for you, sweet readers. Quite a number of people have sent me messages, mailed me or just asked me why I wasn’t posting anymore, but that was only because I was sick. I also find it very sweet that some of you have reacted swo exited when I started to post again. It’s really great to be appreciated, but it’s even better that I get to tell you about my great God that calls me tenderly beloved, my almost too sweet family and my loyal, understanding friends. That you read- and feel along and react is só good to me! Thank you! 

Ik wens jullie een heel goede, fijne week en ik hoop woensdag weer een stukje te posten! / Wishing you a good, nice week and I’m hoping to post something again on Wednesday! 

 

 

 

signature