Holiday

Monday Thankfulness #14

05/01/2015

English text below:

De eerste maandag van het nieuwe jaar. Een maandag waar velen van jullie vast tegenop kijken (want je moet weer naar school, aan de studie, aan het werk, je man/vrouw is niet meer thuis om van te genieten en mee te helpen in het huishouden en maandagen hebben tóch al geen beste reputatie). Maar het is ook de éerste maandag van het nieuwe jaar! Een vers, nieuw jaar waarin je vol goede moed aan de slag kunt gaan. En alles weer in een vertrouwd ritme komt en je alle drukte van de feestdagen een beetje achter je kunt laten. Afgelopen week was érg druk voor mij en ik heb dan ook veel om dankbaar voor te zijn:

The first Monday of the new year. A Monday many of you probably don’t like to see coming (because you have to go back to school, get studying, go to work, your husband/wife isn’t home anymore to enjoy and to share the household jobs with and Mondays don’t have a very good reputation as is). But it’s also the fírst Monday of the new year! A fresh, new year in which you can get to work with new courage. And everything gets back into a well known rhythm and you can leave the busyness of the holidays a little behind you. Last week was véry busy for me and I have a lot of things to be grateful for:

Ik ben dankbaar voor de goede uitkomst van de 20-weken echo van mijn schoonzusje. Allebei de kindjes lijken gezond te zijn en van één van de twee weten we zelfs het geslacht al. De ander is kennelijk iets eigenwijzer en hield zijn/haar voetjes op een strategische plaats zodat het geslacht voorlopig nog een verrassing is. Voor jullie blijft het sowieso een verrassing, het is aan de gelukkige ouders om zulke onthullingen te doen:-)

I’m grateful for the good results of the 20-weeks (halfway) ultrasound of my sister in law. Both babies seem to be healthy and of one of them we even know the gender. The other baby is appearantly a little more cheeky and held his/her feet on a strategical position so that the gender remains a surprise for now. For you guys it’s remains a surprise alltogether, as I think it’s up to the happy parents to reveal big things like that:-)

Ik ben dankbaar voor de mooie bloemen die in mijn huisje staan. Ze doen me aan de lente denken, daar kijk ik nu alweer naar uit. Van mij mag het gerust een poosje herfst zijn, met mooie gekleurde bomen en onweersbuien, en een tijdje winder met sneeuw en ijs, maar als alles grauw is en de takken kaal zijn en de sneeuw en het ijs er langer dan een week liggen, ben ik het vaak alweer zat en verlang ik naar kleur en nieuw leven. Dit bosje bloemen geeft in ieder geval vast wat hoop op het voorjaar:

I’m grateful for the pretty flowers that are in my little house. They remind me of Spring, which I’m looking forward to already. I’m okay with fall for a while, when the trees have beautiful colours and there are thunderstorms, and a little winter with snow and ice, but when everything is grey and the branches are bare, and the snow and ice are here longer than a week, I get tired of it and long for colour and new life. These flowers give me some hope for Spring.

Ik ben dankbaar voor mijn lieve familie en hun inzet op Oudjaarsdag. Mijn nichtjes, tante, zusje en zwager kwamen allemaal lunchen (en mijn broer, schoonzusje en neefje waren er al) en ik had allerlei lekkere broodjes gekocht omdat ze hard bezig waren een huis van een gezin dat wat hulp nodig had met opruimen en schoonmaken een make-over te geven. Het resultaat was prachtig! Ik ben dankbaar dat ze heel de dag bezig zijn geweest met helpen en vind het echt superlief van ze! Een heel mooie manier om het oude jaar af te sluiten!

I’m grateful for my sweet family and their work on the last day of the year. My cousins, aunt, sister and brother in law all came by to lunch (and my brother, sister in law and little nephew were here already), and I bought all kinds of tasty buns and croissants because they were hard at work to clean and tidy the home of a family that needed some help. The home has gotten a total makeover and the results are wonderful! I am so grateful they have been working hard all day helping and think it’s so sweet of them! A very beautiful way to say goodbye to the old year.

Ook al hou ik helemaal niet van Oud&Nieuw (alle emoties, gedachten, herrie, vandalisme en de miljarden die de lucht in worden geschoten), ik heb het toch naar m’n zin gehad. Mijn broer, schoonzusje, neefje en hun hond Max waren al heel de dag bij ons en bleven tot na middernacht. Een beetje met het excuus dat wij niet in een echte woonwijk wonen en Max, die heel erg bang is van vuurwerk, er dan minder last van zou hebben omdat het hier rustiger is, maar ook omdat we natuurlijk graag het oude jaar met hen afsloten en het nieuwe begonnen. Het mooiste was nog dat mijn neefje (nu anderhalf) precies om tien voor twaalf uit zichzelf wakker werd en dus het vuurwerk goed kon zien om twaalf uur. Hij vond het prachtig. Hij stak steeds zijn handjes in de lucht, kneep zijn vuistjes samen, deed ze dan weer open en zei: Baaa! (vertaling: bam!) Het was superleuk om het eens door de ogen van een klein kindje te bekijken. De rest van de avond hebben we the secret life of Walter Mitty (vreemde film, geen echte aanrader) gezien en lekker gegeten. Om kwart voor één lag ik weer lekker in bed (waar de kat, die in mijn huisje had geplast en gepoept van angst weer helemaal tevreden werd toen ik er was) en heb ik, een beetje melancholisch maar ook met een beetje hoop, God bedankt voor het nieuwe jaar.

Even though I don’t like newyears eve and newyears (all the thoughts, emotions, noise, vandalism and the billions being waisted by shooting them into the sky), I still had a good time. My brother, sister in law and their dog Max were already with us the entire day and stayed till past midnight. A little bit with the excuse that we don’t really live in a busy area and Max isn’t as afraid of the fireworks here as he is at home, but mostly because we really wanted to say goodbye to the old year with them and welcome the new one together. The best part was that my nephew woke up suddenly at ten to twelve and thereby was awake to see the fireworks at midnight. He loved it! He put his little hands in the air, made fist, then opened them and said: Baaa! (translation: bam!) It was so much fun to look at it trough the eyes of a little child. The rest of the evening we watched the secter life of Walter Mitty (weird movie, not really recommended) and ate some delicious food. At a quarter to one I was in my bed (where the cat, who peed and pooped in my little house out of fear was totally at easy and satisfied once I was with her in my bed) and I thanked God for the new year, with a little melancholy but also with a little hope.

Ik ben dankbaar voor mijn neefje Albert. Het is een lekker pittig kind, hij klimt overal op en in, is heel ondeugend, zegt graag nee en doet alles het liefst zelf, hoewel hij dat nog helemaal niet kan. Maar hij is zó grappig, lief en hij brengt zoveel leuks met zich mee:-) Zaterdag zijn mijn broer en schoonzus naar een indoor-speelplaats geweest waar hij moest gillen van de lach op het springkussen, steeds met m’n broer van de hoge glijbaan wilde en al met al uitstekend zijn energie kwijt kon. Dit is Albert toen hij even pauze nam, en het filmpje is zijn eerste kennismaking met de camera op de voorkant van mijn telefoon, zodat hij zichzelf kon zien. Vandaar de onderzoekende blikken:-) Niet letten op mijn ik-praat-tegen-een-baby-stem!

I am grateful for my little nephew Albert. It’s a lovely feisty child, he climbs in and up everything, is very naughty, loves to say no and likes to do everything himself, even though he’s way to small for that. But he’s só funny, sweet and he brings so much joy:-) Saturday my brother and sister in law took him to a giant indoor playground where he was screaming with laughter on the bouncy house, wanted to go from the big slide with my brother over and over again and all in all could really lose all that energy. Above is Albert taking a little break, and the first encounter with the front camera of my phone, so he could see himself. That’s why he’s giving us all these inquisitive looks:-) Don’t mind my I’m-talking-to-a-baby-voice!

Ik ben dankbaar voor nieuwjaarsdag. Vroeger gingen we altijd naar mijn ene opa en oma en mijn andere opa en oma, en dan nog wat ooms en tantes af om hen een gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Helaas heb ik nu alleen nog één oma over, mijn opa’s en andere oma zijn overleden. Dus zijn we ’s middags een poosje naar haar toegeweest en hebben haar een gezegend nieuwjaar gewenst. Ze is nu 82, dus ieder jaar dat we haar nog bij ons mogen hebben is een groot geschenk. Verder zijn we lekker thuisgebleven en hebben we de hele familie van mijn moeders kant een gelukkig nieuwjaar gewenst via de app en werden we door de familie van mijn vaders kant gebeld met de beste wensen. Lekker rustig dus!

I am grateful for newyears day. We used to go each year to my one gramndma and grandpa and the the other grandma and grandpa, and also to some of my aunts and uncles. Unfortunately I now only have one grandma left, my grandpa’s and other grandma have passed away. So in the afternoon we went to her for a little while, wishing her a blessed new year. She’s 82 now, so every year she’s still with us is a big gift. Besides that visit we stayed at home and wished my mom’s family a happy newyear via Whatsapp and we were called with the best wishes by my father’s family. So a nice and quiet day.

Ik ben dankbaar voor vrijdag. Ik werd al op tijd opgehaald om met R, A en A te gaan lunchen, nog één keertje omdat R gisteren weer voor onbepaalde tijd naar Duitsland is vertrokken. Het was erg gezellig (en snel, want één van de A’s had vroeg in de middag een afspraak) en we kwamen er achter dat we eigenlijk zaterdag ook nog wel even tijd hadden om elkaar te zien. ’s Middags ben ik nog met mijn broertje naar wat winkels geweest om wat kleinigheidjes te kopen, want ’s avonds had ik een date met E, over wie ik dit stuk schreef. We hadden afgesproken in een Italiaans restaurant hier in de buurt, en het was erg gezellig. Helaas gaat het niet zo goed met haar en haar familie op dit moment, dus ik heb geprobeerd mee te denken en te helpen en we houden goed contact zodat ik weet waarvoor ik kan bidden en of ik nog iets anders kan doen. Na ons etentje, toen ze thuis was aangekomen, stuurde ze me nog een berichtje dat ze nog steeds dacht aan ons woord- Immanuel. En dat ik haar dierbaar ben en dat ze van me houdt. Dat was heel fijn om te horen. Ik heb nog een tijd met mijn moeder zitten praten over E’s problemen en zij kwam tot dezelfde conclusies als ik. Ook hebben we het nog gehad over hoe moeilijk ik het vind dat vriendinnen zwanger worden/zijn, dat ik dat zelf zo mis, een gezin. Dat ik het zo mis om iemands nummer één te zijn. Gelukkig heb ik mijn lieve ouders die er voor me zijn en vriendinnen die weten dat het een gevoelig onderwerp is.

I am grateful for Friday. I was picked up pretty early to go have lunch with R, A and A, one last time because R had to leave for Germany again yesterday and doesn’t know when she’ll be back again. It was really nice (and quick, because one of the A’s had an appointment early in the afternoon) and we found out that actually we could meet up on Saturday as well. In the afternoon I went to some shops with my little brother to get some little presents, because that night I had a date with my friend E, about whom I wrote this piece. We met in an Italian restaurant nearby and it was very nice. Unfortunately she and her family aren’t doing very well right now, so I tried to think with her and to help and we are keeping in touch so that I know what to pray for and if there’s anything else I can do. After our dinner, when she had arrived home, she sent me a message that she still remembered our word- Emmanuel. And that I’m precious to her and that she loves me. That was very good to hear.

Ik ben dankbaar voor zaterdag, mijn laatste drukke dag voorlopig. Ik merk aan mijn buik, aan de nachtmerries die steeds erger worden en mijn emoties dat ik het véél te druk heb gehad de laatste tijd. Maar zaterdag was fijn. Eerst heb ik ’s ochtends de boodschappen voor de hele week gedaan, daarna ben ik lekker even op de bank gaan liggen. ’s Middags gingen we al vroeg met z’n allen naar mijn oom en neefje die hun verjaardagen vierden. Ze wonen, voor Hollandse begrippen, een eindje weg (nog geen uur rijden, dus ehm… redelijk dichtbij nog) en ik vind het altijd fijn om naar hen toe te gaan. Ik voel me altijd welkom in hun gezin en ze hebben een heel gezellig huis. Toen we ’s avonds terugkwamen moest ik even snel eten, want ik ging nog met R, A en A naar de bioscoop. Helaas was één van de A’s ziek geworden en ging mijn neef, R’s broer, gezellig mee. We gingen naar de film Exodus: gods and kings. Een heel vreemde interpretatie van het leven van Mozes. Ik zou ‘m als christen zeker niet aanraden, omdat God erg tekort wordt gedaan. Hieronder even wat ik er (kort) over schreef op Facebook:

Oké, even een korte review: als je het verhaal van Mozes niet kent is het echt zo’n dramatische, epische film. Maar als je het verhaal kent zie je een soort wanhopige poging van iemand die niet gelooft om de logica te vinden in een verhaal dat helemaal niet draait om logica, maar geloof. Zo ziet Mozes god (uitgebeeld door een ietwat onaardig, wraakzuchtig kind) omdat hij z’n hoofd stoot, worden alle plagen uitgelegd als gevolgen van elkaar (het begint met krokodillen die massaal mens en dier aanvallen, waardoor het water in bloed verandert, héél vreemde theorie, en daar komen dan de muggen op af enz. enz.) en begint Mozes pas een beetje in die god (waarvan wordt gesuggereerd dat ie alleen maar in z’n hoofd zit en extreem gewelddadig en ongevoelig is) te geloven. De reden waarom Mozes de Hebreeërs weg wil hebben uit Egypte heeft meer te maken met een vete tussen hem en de farao dan met Gods plan of de slavernij. Ook het einde is vreemd, en het ‘einde’ van de farao en zijn leger is ook…merkwaardig.

Gelukkig was het wel gezellig met z’n allen en hebben we ook hard moeten lachen om sommige scenes (die in de Bijbel helemaal niet grappig zijn eigenlijk). Ik had van te voren geen idee dat de film zo lang zou duren, anders was ik niet gegaan en op tijd in m’n bedje gekropen. Maar ach, nu heb ik eens een zéér alternatieve versie van Exodus gezien… En afscheid genomen van R.

I’m grateful for Saturday, my last busy day for a while, I hope. I notice I’ve been wáy to busy by my stomach, my nightmares getting worse and my emotions. But Saturday was nice. In the morning I did the shopping for the entire week, afterwards I rested a little on the couch. In te afternoon we all went to the birthdays of my cousin and uncle. They live, in Dutch distances, a little while away (not even an hours drive, so ehm… fairly close still) and I always love going to them. I always feel welcome in their family and they have the cosiest home. When we got back at night I had to eat very quickly, because i would go to the movies with R, A and A. Unfortunately one of the A’s had gotten sick but my cousin, R’s brother, went with us. We went to the movie Exodus: gods and kings. A very liberal interpretation of the life of Moses. I wouldn’t recommend it as a christian, because I feel God doesn’t get the credit He deserves at all! Below is a little review I wrote about it on Facebook:

Okay, a little review: when you don’t know the story of Moses it’s really a dramatic, epic movie. But when you know the story, you see a kind of desperate attempt of someone who doesn’t believe to find logic in a story that isn’t about logic, but about faith. For instance, Moses sees god (presented as a somewhat unkind, vengeful child) because he hits his head, all plagues are played out as consequences of each other (it starts with crocodiles who attack humans and animals so badly all of a sudden that the water turns into blood, véry strange theory, and then the mosquito’s come because of that and so forth and so forth) and Moses only starts to believe a little bit in that god (of whom it is suggested he’s only in Moses’ head and is extremely violent and insensitive). The reason why Moses wants the Hebrews out of Egypt has more to do with some kind of feud between him and the faro than with Gods plan or the slavery. The ending is weird too, and the ‘end’ of the faro and his army also is… strange.

Luckily we did have fun amongst ourselves and we have laughed very hard about some scenes (that aren’t funny at all in the bible). Beforehand I had no idea the movie was this long, otherwise I wouldn’t have gone and had gone to bed early. But hey, now I’ve seen a véry alternative version of Exodus… And said goodbye to R.

Ik ben erg dankbaar voor de preek van zondagmorgen. Het ging over de gelijkenis die Jezus vertelde over de olijfboom in de wijngaard. Ik weet niet wat ik de laatste 28 jaar gedaan heb, maar ik had het idee dat ik de gelijkenis voor het eerst hoorde. De dominee legde uit dat het in die tijd een wet was dat je maar één gewas per veld verbouwde. Als je dan tóch een andersoortige boom plantte, zoals een olijfboom in een wijngaard, was de opbrengst van die boom helemaal voor God. In de gelijkenis komt de eigenaar vaak kijken of de olijfboom al vrucht draagt, maar dat gebeurt al jaren niet. Hij zegt tegen de manager van de wijngaard: kap ‘m maar om, hij brengt toch geen vruchten voort. De manager vraagt echter om uitstel en pleit voor de boom: laat ‘m nog één jaar staan, dan graaf ik erom heen en bemest ik ‘m, zodat hij vrucht gaat dragen. De dominee legde uit dat God de eigenaar is, Jezus de manager en wij de boom. De bedoeling van ons leven is vrucht dragen. Maar misschien doen we dat wel niet, gebruiken we onze gaven niet, luisteren we niet naar God, leven we niet naar Zijn geboden en helpen we anderen niet. God’s geduld raakt dan een keer op. Maar Jezus pleit voor ons, ongevraagd en met veel passie: geef hen nog één jaar, dan zal ik alles doen wat ik kan om hen vrucht te laten dragen! Ik vond het erg mooi dat de dominee benadrukte dat ook dit nieuwe jaar ons weer is gegeven, en dat Jezus steeds probeert om vruchten in ons leven te werken. En dat we om Zijn hulp mogen vragen als we geen vruchten zien in ons leven. Heel mooi!

I’m very grateful for the sermon on Sunday morning. It was about the story Jesus told about the olive tree in the vineyard. I don’t know what I’ve done for the last 28 years, but I felt like I heard this story for the first time. The pastor explained that, in these times, it was the law to plant only one crop per field. When you díd plant another tree or crop in the field, all it’s profits were entirely for God. In the story the owner checks on the olive tree many times, but it hasn’t happened in years. He tells the manager of the vineyard: cut the tree down, it doesn’t bear any fruit anyway. The manager asks for more time though, and pleads for the tree: let it be for one more year, than I’ll dig around it and fertalise it, so that it will bear fruit. The pastor explained that God is the owner, Jesus the manager and we are the tree. The meaning of our life is bearing fruit. But maybe we don’t, maybe we don’t use our talents, we don’t listen to God, don’t live according to His commands and we don’t help others. But Jesus pleads for us, without our asking and with a lot of passion: give them one more year, than I will do everything I can to make them bear fruit! I found it very beautiful that the pastor emphasized that we have been given this new year, and that Jesus tries to work fruit in our lives. And that we can ask for His help when we don’t see fruits in our lives. Very beautiful!

Waar ben jij dankbaar voor? What are you grateful for?

Welcome to the Weekend #15

02/01/2015

English text below:

En na alweer een drukke week is het weer weekend! Ik ben altijd een beetje opgelucht als alle feestdagen weer voorbij zijn- als december voorbij is, eigenlijk. 1 december begint al met twee verjaardagen in de familie, dan één op de twaalfde, de 22e, Kerst op de 25e en 26e, een verjaardag op de 26e die meestal op de 27e wordt gevierd, dan Oud&Nieuw, nog even 1 januari door en iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen en dan… rust! Deze maand was extra druk voor me, omdat ik ook veel weg ben geweest. Ik merk aan mijn lichaam (en mijn hoofd) dat het misschien wel een beetje té druk was. Dus januari wordt een maand van uitrusten, nieuwe kracht opdoen en dankbaar zijn voor een nieuw jaar. Maar nu eerst genieten van het weekend! En natuurlijk van alles wat ik weer heb gevonden op het wereld wijde web. Het was weer niet zoveel, want hoewel ik me door ruim 300 (!) blogs heen heb geworsteld, ging het merendeel over Kerst, en ik denk dat we daar nu even niet meer van alles over hoeven te lezen. Dus vandaag veel moois van Instagram en een paar artikeltjes die ik wil delen:-)

And after another busy week it’s Weekend again! I’m always a little relieved when the holidays are over – when December is over, really. December 1st starts with two birthdays in the family, then follows one on the 12th, the 22nd, Christmas on the 25th and 26th, a birthday on the 26th that’s usually celebrated the 27th, then Newyears, rushing trough the 1st of January to wish everyone a happy new year and then… peace! This month was extra busy for me, because I’ve been away a lot. I can tell from my body (and my head) that it was maybe a little too busy. So January will be a month of resting, gaining new strength and being grateful for a new year. But first things first: enjoying the weekend! And of course everything I found again on the World Wide Web. It wasn’t so much again because, although I wrestled my way trough over 300 (!) blogs, most of them were about Christmas, and I don’t think we have to read about that for a little while now. So today lots of goodness from Instagram and a few articles I wanted to share:-)

Het is waar wat Hannah zegt: door het verdriet is je vreugde ook rijker! / It’s true what Hannah says: because of the sorrow your joy can be richer!

Ann Voskamp van A Holy Experience schreef een artikel aan de vooravond van het nieuwe jaar. Ze is aan de telefoon met een vriendin en die vraagt haar waarom ze niet naar het oudejaarsfeest van de kerk komt. Ann zegt dat ze gewoon niet klaar is voor een nieuw jaar, dat ze zoveel fouten heeft gemaakt in het oude dat ze een nieuwe ronde met nieuwe kansen wil. Ze denkt dan aan haar dochter, die een piano-opvoering had. De eerste noten gingen verkeerd. Maar ze begon niet opnieuw, deed het niet over, maar speelde door. Heel mooi om te lezen! Klik op het citaat hieronder om het artikel te lezen.

“When things starts to fall apart — fall forward.

Fall forward into the next bar.

Moving forward is what makes music.“

Ann Voskamp of A Holy Experience wrote an article on the brink of the new year. She was on the phone with a friend who asks her why she’s not coming to the new years party of their church. Ann says she just isn’t ready for a new year, that she has made so much mistakes in the old one and that she wants another try at it. Then she thinks of her daughter, who had a piano recital. The first few notes went wrong. But she didn’t start again, din’t try again, she just played the following notes. Very beautiful to read! Click the quote above to read the article.

Deze vraag stel ik me eigenlijk al mijn hele leven af. Wat ben ik waard voor mensen, ben ik een prioriteit? Zal ik ooit iemand’s nummer 1 zijn? Mooi verwoord door de dichter Tyler Knott Gregson. / This question I’ve been asking myself my entire life. What am I worth to people, am I a priority? Will I ever be somebody’s number 1? Beautifully written by the poet Tyler Knott Gregson.

Dit stukje op Instagram sluit goed aan bij wat ik schreef in dit artikel. Dit jaar is voor God. / This piece on Instagram matches well with what I wrote in this article. This year is God’s.

Elske maakte weer een mooie kalender voor het nieuwe jaar, gratis te downloaden! Elke maand maakt ze een nieuwe, dus het is het wel waard om haar site in de gaten te houden. Klik op de foto om naar de site te gaan:

Elske made another beautiful calendar for the new year, free to download! Every month she makes a new one, so it’s worth checking out her site every once in a while. It is in Dutch, but downloading the printable speaks for itself. Click on the picture above to go to the site.

Heel herkenbaar, die oneigenheid van je eigen lichaam, van de wereld om je heen, van het leven dat je leid. En dan de hoop, de hoop op een volmaakt lichaam, een wereld waarvoor je gemaakt bent en een leven waarin je perfect bent. Mooi verwoord door Katherine Henson. / Very recognisable, that not-owning of your own body, of the world around you, of the life you live. And then the hope, the hope for a perfect body, a world you’re made for and a life in which you’re perfect. Beautifully said by Katherine Henson.

Als je niet beter wist zou je toch denken dat dit rechtstreeks uit de Bijbel komt? Ik las het en hoorde God’s stem erin. / If you dind’t know any better, you’d think this would be straight from the Bible, right? I read it and heard Gods voice in it.

En nog een keer een reminder (ik word vervelend, he?), dat #shereadstruth gisteren begon met een nieuw leesplan van het Evangelie naar Johannes en met een lees-de-Bijbel-in-een-jaar-plan. Je kunt het leesplan met de overdenking erbij volgen via de app en de site (shereadstruth.com) en het Bijbel-in-een-jaar-plan alleen in de app, voor zover ik weet. Dus download de app voor Android of iPhone gratis en lees mee! En vergeet vooral niet te reageren in de comments of een mooie foto te maken en daarbij je bevindingen te delen via Instagram met de hashtag #shereadstruth!

And another reminder (I start to get annoying, right?) that #shereadstruth started yesterday with a new reading plan about the Gospel according to John and with a read-the-Bible-in-one-year-plan. You can follow the reading plan with the devotional trough the app and the site (shereadstruth.com) and the Bible-in-one-year-plan only in the app, as far as I know. So go download the app for Android or iPhone for free and read along! And don’t forget to react in the comment section or to make a beautiful photo in Instagram and share your findings with the community trough the hashtag #shereadstruth!

Pins van de week / Pins of the week:

Geniet van je weekend! / Enjoy your weekend!

Out With The Old, In With The New

31/12/2014

English text below:

Het is weer zover. Oud & Nieuw. Eigenlijk een feest waar ik weinig mee heb. Waar kinderen van mijn leeftijd altijd súperenthousiast waren dat ze op mochten blijven, vond ik het maar een raar kijkje in de wereld van de volwassenheid. Tot tien jaar terug ging ik met de jaarwisseling nooit naar buiten, omdat ik te erg schrok van de knallen. Daarna ging ik wel naar buiten, maar tot vijf jaar terug hield ik altijd mijn oren dicht. Twee jaar heb ik samen met drie lieve vriendinnen Oud & Nieuw gevierd bij een van hen thuis, maar verder ben ik ieder jaar kneuterig thuis geweest, met uitzondering van een paar jaar waarbij we bij een tante of mijn broer waren. Terwijl de rest van de jeugd na middernacht naar een feesttent ging, lag ik om kwart voor een alweer lekker in m’n bedje. Ik weet nog dat, de eerste keer dat ik heel bewust naar Oud & Nieuw had toegeleefd, ik moest huilen van teleurstelling toen het eenmaal middernacht was geweest. Was dit nou de grootse overgang naar een nieuw jaar? Het voelde precies hetzelfde. En dat is denk ik precies mijn probleem.

Vroeger stond ik niet echt stil bij mijn jaren. Ik vond het leuk om jarig te zijn, weer een jaartje ouder te worden en Oud & Nieuw was gewoon even iets wat moest (net als heel de familie af op 1 januari om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen) en dan ging je vol goede moed het nieuwe jaar weer in. Toen kwam de leeftijd waarop goede voornemens een rol gingen spelen en ik me bewuster werd van de wereld om me heen. Als ik terugkijk in mijn oude dagboek zie ik bij de jaarwisseling (eeuwwisseling zelfs!) van 1999 op 2000 niet veel positiefs staan. Ik maakte me toen al druk dat het nieuwe jaar net zo zou worden als het afgelopen jaar, en dat ik me net zo zou voelen en dat de mensen in mijn gezin zich nog steeds hetzelfde zouden voelen en dat er niets zou veranderen. Ik maakte me zorgen over de situatie in de wereld, mijn kleine wereldje van een middelbare scholier maar ook de grote wereld om me heen. Ik was pessimistisch, maar toch schreef ik in mijn dagboek een gebed naar God: dat Hij gevoelens, oorlogen, rampen, ziekten, alle nare dingen die ik maar kon bedenken wilde veranderen in iets goeds. En zo ging ik ieder jaar in met tranen, met spijt en verdriet over het oude jaar, maar toch een flintertje hoop voor het nieuwe.

De laatste vier jaar is het helemaal anders. Als ik echt eerlijk ben? Dan zie ik geen hoop. Ieder jaar weer zie ik de situatie in de wereld verslechteren. Zie ik mijn situatie verslechteren. Zie ik de situatie van mensen om me heen verslechteren. Waar ik eerst altijd nog hoop had dat dat-en-dat jaar éindelijk vernieuwing, beterschap en blije dagen zou geven, geloofde ik er nu niet meer in. Ieder jaar werd ik teleurgesteld. Ik zag mensen om me heen vooruitgaan, uit diepe dalen klimmen, genezen worden, trouwen, kinderen en leuke banen krijgen, midden in het leven staan. En ik stond erbij en keek ernaar. Ik probeerde me te redden met goede voornemens. Als ik al die kilo’s van de medicatie maar kwijtraak, voel ik me vast beter. Ja, het hielp een beetje. Maar toen ik andere medicatie kreeg, zaten die kilo’s er meteen weer aan. Als ik iedere dag even de deur uitga, dan gaat het vast wennen. Maar het wende niet. Het went nooit. Iedere stap uit de deur is als een berg. Als ik intensief in therapie ga, kom ik vast, beetje bij beetje, wel van mijn angststoornis af. Maar, zoals ik al zei, de stappen die ik moest nemen wenden niet, de therapie hielp niet en dit jaar, na negen jaar therapie, ben ik uitbehandeld verklaard. Ook niet bepaald een hoogtepuntje.

Wat ik hiermee wil zeggen? Ik probeer heus niet zielig te doen. Ik wil maar zeggen dat ik alles heb geprobeerd, iedere strohalm heb aangegrepen, alle inzet heb getoond en dat mijn beste best niet goed genoeg is gebleken. En dat ieder jaar de resultaten weer tegenvielen of niet-existent waren. Dus dit jaar moet het anders. Want geen hoop hebben, hopeloos zijn, is het ergste gevoel dat je kunt hebben.

Ann Voskamp van A Holy Experience heeft een mooie print gemaakt waar ik me wel in kan vinden.

Even de vertaling: Heb een geen-angst nieuwjaar: meer dan goede voornemens voor het nieuwe jaar- zoek Jezus voor nieuwe jij oplossingen. Hm, dat klinkt een beetje gek in het Nederlands, maar je snapt het denk ik wel. Met mijn eigen voornemens en pogingen en strohalmen red ik het niet, vind ik geen hoop en geen veranderingen in het nieuwe jaar. Wat ik ga doen is Jezus zoeken, Hij geeft me er tenslotte alle tijd voor nu ik voornamelijk thuis zit. Ik ga Hem steeds weer vragen mij te veranderen. Mij heel te maken. Mij hoop te geven. Mij gezond te maken. Mijn vader, moeder en broertje heel te maken. Hoop te geven. Gezond te maken. De wereld te redden, oorlogen uit mensen te halen, ziekte, ellende, pijn en verdrukking te verdelgen. Snel terug te komen en alles nieuw te maken. Dit jaar laat ik het zelf-proberen los. Jezus heeft alle macht, dat heeft Hij me keer op keer bewezen. Zou Hij dan ook niet voor hoop kunnen zorgen? Een beetje van die hoop heeft Hij me al gegeven, tijdens de twee gesprekken met mijn nieuwe therapeut. Die man snapt me, kent God en begint zijn sessies met gebed. Ik voelde dat God bij ons was, het gesprek leidde en kleine, heel kleine sprankjes hoop door mijn hart liet dwarrelen. Voor het eerst in een heel lange tijd kreeg ik het gevoel dat verandering misschien nog mogelijk was, dat God nog niet klaar met me was. En alleen al voor dat kleine sprankeltje ben ik oneindig dankbaar.

Dus ja, ik ga het nieuwe jaar weer melancholisch in. Met heimwee naar een wereld die ik nog niet ken, maar waar ik wel voor gemaakt ben. En toch heb ik dat kleine, kleine beetje hoop. En een heel goed voornemen: Jezus krijgt alle touwtjes in handen. En ik ga alle tijd nemen om mezelf aan Hem te geven, de controle los te laten en Hem te laten weten dat Hij de Heer van mijn leven is. Dat ik Hem vertrouw en grote dingen van Hem verwacht.

Bij al deze woorden moet ik denken aan een van mijn favoriete oude Psalmen. En met deze Psalm wil ik dit jaar afsluiten. Wachtend op God, op Zijn verlossing en vertrouwend op Zijn goedheid.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven

Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,

Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?

Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.

Wacht op den Heer‘, godvruchte schaar, houd moed!

Hij is getrouw, de bron van alle goed.

Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer.

Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den Heer‘.

Gelukkig nieuwjaar! Wat zijn jouw goede voornemens?

——————————————————————————————————————————————

It’s that time again. Newyears (we Dutchies call it Old & New). It’s actually a holiday that doesn’t do much for me. When children of my age always were súper exited they could stay up so late to watch the fireworks at midnight (I don’t know how it goes in your part of the world, but here the new year starts with almost 18 million people lighting fireworks), I found it to be a weird look into adulthood. Until ten years ago I never went outside at midnight, because the big bangs scared me. After that I did go outside, but till five years ago I always had my fingers in my ears. Two years I’ve celebrated with three sweet friends, but all the other years I’ve stayed cosily at home with my family, with the exeption of one year at my aunt’s and one at my brother’s. When all the young people my age went to the big party tent to celebrate, I was warm and nicely tucked in in bed by a quarter to one in the morning. I remember the first time that I very consciously lived towards Newyears. I cried of dissapointment when it became midnight. This was that big passing to a new year? It felt exactly the same. And that, I think, is exactly my problem.

When I was little I never really stood still at my years. I liked having my birthday, getting a year older and Newyears was just something that had to be done (just like going to every family member on January 1st to wish them a happy newyear) and then, filled with courage, I wandered into the new year. Then I got to the age where newyear resolutions came into play and I got more aware of the world around me. When I read back in my old journal, I don’t read that many positive thoughts with the change of the year (change of the century, even!) on 1999 to 2000. I was already worried then that the new year would be exactly like the old one, and that I would feel the same and that the people in my family would feel the same and that nothing would change. I was worried about the situation of the world, my little world as a high schooler but also the big world around me. I was pessimistic, but still I wrote a prayer to God in my journal: If He would change feelings, wars, disasters, sicknesses, and all the bad things I could think of in something good. And so I went into each new year with tears, with regret and sorrow about the past year, but with a shred of hope for the new one.

The last four years have been completely different. If I’m really honest? I don’t see any hope. Every year again I see the situation of the world deteriorate. I see my own situation deteriorate. I see the situation of the people around me deteriorate. Where at first I always had the hope that that-and-that year would bring renewment, healing and happy days, I now didn’t believe in it anymore. Every year I was let down. I saw people around me move on, climb up from deep valleys, getting healed, getting married, having kids and nice jobs, standing in the middle of life. And I just stood there and watched. I tried the new year resolutions. When I lose all those pounds I gained from my medication , I will feel better. And I did a little, for a while. But when I got new medication, those pounds came back very quickly. When I leave the house for just a little while every day, surely I will get used to it. But I didn’t. It never does. Every step out of that door feels like a mountain. When I go into intensive therapy, I will, slowly but surely, get over my anxiety disorder. But, as I said, I didn’t get used to the steps I had to take, the therapy didn’t work and this year, after having been in therapy for nine years, they said I was untreatable. Not exactly a highlight either.

What I want to say with this? I’m not trying to be a victim, really. I just want to say I’ve tried everything, reached for every straw, showed all the effort I could and that my best wasn’t good enough. And that, every year, the results let me down or were nonexistent. So this year it has to be different. Because not having hope, being hopeless, is the worst feeling you can have.

Ann Voskamp of A Holy Experience made a beautiful print I can find myself in:

With my own resolutions and attempts and straws I can’t make it, I can’t find hope and no changes for the new year. What I’m going to do is search for Jesus, after all He is giving me all the time it takes now that I’m mostly at home. I’m going to ask Him again and again to change me. To heal me. To give me hope. Give me health. To heal my father, mother and little brother. Give them hope. Give them health. To save the world, take war from people, to exterminate sickness, misery, pain and oppression. To come back soon and make everything new. This year I’m letting go of all the do-it-yourself. Jesus has all power, He has proven that to me time and time again. Why wouldn’t He be able to provide hope? A little bit of that hope He has already given me during the two sessions I’ve now had with my new therapist. That man gets me, knows God and starts his sessions with prayer. I felt that God was with us, leading the conversation and planting tiny, very tiny sparkles of hope in my heart. For the first time in a very long time I got the feeling that maybe change wasn’t impossible, that maybe God wasn’t finished with me yet. And for that tiny sparkle alone, I’m eternally grateful.

So yes, I will be heading in the new year with a firm dose of melancholy. With homesickness for a world I don’t even know, but am nevertheless made for. And yet I have that tiny, tiny bit of hope. And a very good resolution: Jesus gets full control. And I’m going to take all the time I need to give myself to Him, let go of the reigns and to let Him know He is the Lord of my life. That I trust Him and expect Him to do big things.

With all these words I have to think about one of my favorite old Psalms. And with this Psalm (just imagine it in Dutch, and all poetic and rhyming) I want to wave goodbye to this year. Waiting on God, on His salvation and trusting on His goodness.

When I wouldn’t have believed that in this life

My soul would enjoy Gods favour and help

My God, where would my hope and courage have gone?

I would have perished in all my sorrow and grief.

Wait for the Lord, God fearing people, hold courage!

He is faithful and the source of all good.

So His power transcends on you in weakness.

Wait then, yes wait, rely on the Lord.

Happy newyears! What are your resolutions?

Monday Thankfulness #13

30/12/2014

English text below:

… op dinsdag! Sorry voor de late Monday Thankfulness, ik heb het zó druk gehad en ben erg moe van de feestdagen. Dus het is er niet zo van gekomen. Ik hoop dat jullie allemaal mooie, goede Kerstdagen hebben gehad en uitzien naar Oud&Nieuw. Hieronder vind je een lijst van dingen/gebeurtenissen/mensen waar ik de afgelopen week dankbaar voor was:

… on Tuesday! I’m sorry for the late Monday Thankfulness, Ive been só busy and am very tired because of the holidays. So I just didn’t get to it. I hope you all have had a beautiful Christmas and are looking forward to Newyears (we Dutchies call it Old&New). Below is a list of things/happenings/people I was grateful for the past week:

Ik ben dankbaar dat ik naar de verjaardag van lieve vriendin J ben geweest. Ze is echt een schat, en gelukkig was ze blij met de kadootjes die ik voor haar had gekocht. Er kwamen een paar mensen met kleine kinderen, dus dan wordt het al snel druk, maar ik vond het fijn bij haar te zijn en te vieren dat ik haar al zo lang ken, dat ze een gezegend jaar achter de rug heeft en haar een nieuw, gezegend jaar toe te bidden.

I’m grateful that I went tot sweet J’s birthday. She really is a treasure, and luckily she was happy with the presents I bought her. There were some people with little children there, so than it gets busy quite quickly, but I had fun being with her and celebrating that I’ve known her for so long, that she had a blessed year and praying for a new, blessed year.

Ik ben dankbaar voor de Kerstdagen. Zoals jullie wel weten vieren we er (en we zijn een uitzondering) twee in Nederland. Eerste Kerstdag ben ik, na het luisteren naar de ochtenddienst van de kerk, naar mijn tante gegaan en daar was de hele familie van mijn moeders kant (behalve een nichtje en een schoon-neef) bij elkaar om samen Kerst te vieren en – natuurlijk- samen te eten. Het was erg druk maar wel fijn om iedereen te zien en ik heb nog een fijn gesprek gehad met mijn lieve nichtjes. Op Tweede Kerstdag kwamen mijn broer, schoonzusje, neefje en oma een dagje bij ons om gezellig samen te zijn en te gourmetten (zoals heel Nederland waarschijnlijk deed die dag). Het was fijn om samen te zijn, lekker te spelen met mijn neefje en we hadden nog een enorme berg eten over! Rond vijf uur ging iedereen alweer naar huis, aangezien mijn moeder de avond ervoor de griep had opgelopen en zich helemaal niet lekker voelde, en ik ontzettend moe was van eerste Kerstdag en van het gastvrouw spelen op tweede Kerstdag. Beide avonden heb ik wel ruim de tijd genomen om God te danken voor Zijn komst naar ons, Zijn offer voor ons en Hem te vragen snel weer te komen. Al met al, een geslaagde maar héél vermoeiende Kerst!

I’m grateful for the holidays. As you know we celebrate (and we are an exeption) two days of Christmas in the Netherlands. The first day of Christmas I went, after listening to the morning service of our church, to my aunts home where the entire family on my mother’s side (exept for one cousin and a cousin-in-law-to-be) was together to celebrate Christmas and – of course- to eat together. It was very busy but also very nice to see everyone and I’ve had a nice conversation with my cousins. On the second day of Christmas my brother, sister in law, nephew and grandma came to us for the day to be together and have a big grill (like probably our entire country had that day). It was nice being together, to play with my nephew and we were left with a huge pile of food we couldn’t eat that day. Around five everyone went home, because my mom had gotten the flu the evening before and I was super tired from the day before and playing hostess that day. Both evenings I took my time to thank God for His coming to us, His sacrifuce for us and to ask Him to come again soon. All in all it was a good, but véry tiring Christmas!

Ik ben dankbaar voor mijn vriendin R, die in Duitsland woont maar nu een paar weken weer thuis in Nederland is. We zijn naar de film geweest en hebben samen geshopt, en het was fijn haar weer te zien en lekker bij te kletsen. Helaas heeft ze nu ook griep, het heerst enorm, dus dat is geen leuk einde van haar vakantie (zondag gaat ze weer naar Duitsland). Maar hopelijk is ze vrijdag genoeg opgeknapt om nog met een paar andere vriendinnen te gaan lunchen.

I’m grateful for my friend R, who lives in Germany but is back home in the Netherlands for a few weeks now. We went to the movies and have been shopping together, and it was lovely seeing her again and to talk about everything and anything. Unfortunately she also has the flu right now (it’s going round like a maniac), so that’s not a fun ending of her holiday (she’s going back to Germany on Sunday). Hopefully she’s well enough this Friday to have lunch with me and some other friends.

Ik ben dankbaar voor mijn ‘kleine’ zusje. Ze werd tweede kerstdag 25 jaar, en vierde het de dag erna. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze een beetje mijn ‘kindje’ is, en daarom wordt zij altijd extra verwend op verjaardagen:-) Ik ben ’s ochtends naar haar toe gegaan, blijven eten en halverwege de middag, toen het nogal druk werd, weer vertrokken. Ik ben dankbaar dat ik zoveel met haar optrek, ook al is ze nu getrouwd en woont ze in een ander dorp- ik ben dankbaar dat ze altijd tijd voor me maakt en dat we goeie maatjes zijn. Soms vind ik het moeilijk om haar los te laten (zoals rond haar bruiloft, haha) maar ik weet dat JW, haar man, goed voor haar zorgt en dat ze ook goed voor zichzelf kan zorgen. Ik hoop en bid dat ze een gezegend nieuw jaar in mag gaan en het prachtige mens mag blijven dat ze is!

De heerlijke taart die ze had gemaakt met, natuurlijk, een verjaardagsvlaggetje! / The delicious cake she had made with, of course, a birthday flag!

I am grateful for my ‘little’ sister. She turned 25 the second day of Christmas, and celebrated it the day after. I’ve always had the feeling she’s kind of my ‘baby’, that’s why she always gets extra-spoiled on birthdays:-) I went to her in the morning, stayed for lunch and halfway trough the afternoon, when it got real busy, I went home again. I’m grateful I get to hang out with her so much, even though she’s now married and living in another village – I’m grateful she always makes time for me and that we’re good buddies. Sometimes I have a hard time letting her go (like when she got married, haha) but I know that JW, her husband, takes good care of her and that she can take good care of herself too. I hope and pray she has entered a very blessed new year and stays the beautiful, amazing person that she is!

Ik ben dankbaar voor zaterdagavond. Sinds we vijftien zijn, hebben mijn vriendinnen en ik altijd samen Sinterklaas gevierd. We trokken dan een naam uit een bakje en voor diegene maakten we een surprise, kochten we een kadootje en schreven we een bijpassend gedicht. We bleven het volhouden, ook toen er vriendjes en daarna mannen en daarna kinderen bijkwamen. Dit jaar zijn de drie kindjes die er al zijn echter al zo groot dat ze Sinterklaas bewust meemaken, en daarom willen alle opa’s en oma’s hen natuurlijk ook overladen met kadootjes. En om dan óók nog eens Sinterklaas te vieren met de vriendinnen en mannen werd een beetje te druk. Maar ik vond het zo jammer dat deze traditie van meer dan tien jaar verloren ging, dat ik heb voorgesteld een Sinterkerstennieuw (ja, totaal gejat van de Telfort reclame) etentje te houden. Dus zaterdagavond zijn we met alle vriendinnen en hun mannen/vriend naar een Italiaan geweest en hebben we gezellig met elkaar gegeten. En iedereen was het ermee eens: een goede nieuwe traditie! Ik ben erg dankbaar voor mijn vriendinnen die altijd tijd proberen vrij te maken voor elkaar en het zo waarderen om elkaar te zien!

I’m grateful for Saturday evening. Since we are fifteen, my girlfriends and I have always celebrated Sinterklaas together. We drew a name from a bowl, and for the person we picked we made a ‘surprise’, a sort of pinata but not the kind you break, just something to hide your present in and wrote a poem to go with it. We kept going, also when boyfriends, then husbands, than babies joined our group. This year the three children are so big that they can celebrate Sinterklaas, and of course every grandma an grandpa wants to shower them with gifts. To have to celebrate Sinterklaas with friends and husbands too, became a little too busy. But I found it such a pity that a tradition of over ten years old was gone, that I proposed a Sinterchristandnew (yes, that’s Sinterklaas, Christmas and Newyears in one, stolen from a Dutch commercial) dinner. So Saturday evening we went to an Italian restaurant with all the girlfriends and their husbands/ boyfriend and we had a lovely meal. And everyone agreed: a good new tradition! I’m so grateful for my friends that always try to make time for each other and appreciate meeting up so much!

Ik ben dankbaar voor de ochtenddienst van onze kerk van afgelopen zondag. Het ging over de invloed van de duivel op ons leven. Het lijkt niet zo’n leuk onderwerp en ik ben niet zo’n enorme voorstander van het geven van teveel aandacht aan het kwaad, maar ik denk dat heel veel mensen, ook in de kerk, totaal niet doorhebben dat er een andere wereld is, een wereld die wij niet zien maar waardoor we wel beïnvloed worden. De dominee maakte duidelijk hoeveel macht satan heeft, en op welke terreinen hij ons beïnvloedt. Maar aan het einde van de dienst maakte hij vooral duidelijk dat, hoeveel macht satan ook heeft en hoe erg je dat soms niet doorhebt en soms wel (denk aan de duidelijk duistere macht van IS), God altijd machtiger is en satan’s macht aan het kruis, met Jezus’ offer, is overwonnen. Natuurlijk vechten we nog een strijd met het kwaad, maar de oorlog is al gewonnen. Een prachtige preek wat mij betreft!

I am grateful for the morning servive of our church last Sunday. It was about the influence of the devil on our lives. It doesn’t seem like such a fun subject and I’m not a huge fan of giving a lot of attention to evil, but I think very many people, even in church, have no clue that there’s another world, a world we can’t see but that does influence us. The pastor made clear how much power satan has, and on which areas in our lives he influences us. But at the end of the service he especially pointed out that, no matter how powerful satan is and no matter how unaware or aware (think about the obviously evil power of IS) we are of it, God always is way more powerful and that satans powers have been conquered on the cross with Jesus’ sacrifice. Of course we’re still fighting with evil, but the war is won! A beautiful sermon, as far as I’m concerned.

Ik ben dankbaar voor gisteren. R wilde graag nog een keer naar een grote kledingwinkel hier in de buurt, dus ik dacht haar een plezier te doen en af te spreken dat gisteren te gaan doen. En ik dacht dat mijn zusje ook wel mee zou willen. Helaas bleek R dus de griep te hebben en mijn zusje niet zo’n zin te hebben naar die winkel te gaan, maar uiteindelijk zijn m’n zusje en ik toch nog naar het winkelcentrum geweest waar die winkel zich bevindt. Het was mijn bedoeling ‘eventjes’ te gaan, maar het was zó druk, dat we maar een paar winkels hebben bekeken en, nadat we er doorheen geschuifeld waren, nog een héle tijd in de rij voor de kassa moesten staan. Toen we uiteindelijk om drie uur weggingen (we waren er om half twaalf) slokte de parkeerautomaat ook nog eens het geld van mijn zusje in zonder ons kaartje te valideren, dus hadden we een hele rij geïrriteerde mensen achter ons staan terwijl wij het via de intercom probeerden op te lossen. Gelukkig kwam het goed en ging ik met een paar leuke dingen naar huis – het grootste succes was denk ik wel de enorme pot sambal die ik voor mijn vader kocht bij de Indonesische toko. Ik ben dankbaar voor zulke dagen met mijn zusje- hoewel ik niet meer terug kon rijden omdat ik helemaal bibberig en duizelig was van de drukte en vermoeidheid. ’s Avonds heb ik ons gezin nog op lekker ongezond Mc Donalds voer getrakteerd, dat had ik mijn broertje nog, omdat hij vakantie heeft en dat gevierd moet worden, beloofd. Dus al met al een leuke, maar verschrikkelijk drukke dag. Vandaar ook dat ik me vandaag rustig hou en alleen maar blogs lees en posts voor komende week schrijf!

I’m grateful for yesterday. R wanted to go to a big clothing store nearby, so I thought I could do her a favour and go there yesterday. And I thought my little sister might have wanted to join us too. Unfortunately R just got the flu and my sister didn’t want to go to that store, but eventually my sister and I went to the mall where that shop is. I had meant to go for just an hour or so, but it was só busy that we just looked at a few stores and, after we squeezed ourselves trough the crowds, we had to wait for a loooong time at the check-outs. When we finally left at three ( we were there at eleven thirty) the parking machine swallowed my sisters money without validating our parking ticket, so we had a whole line of irritated people standing behind us while we tried to solve everything through the machine’s intercom. Luckily everything ended well and I went home with some nice stuff – the biggest hit I think was the huge jar of sambal (the super hot stuff) I bought at the Indonesian toko for my dad. I’m grateful for days like those with my little sister- although I couldn’t drive back because I was all shaky and dizzy because of the crowds and being tired. Yesterday evening I treated out family to nice unhealthy Mc Donalds meals, as I had promised my little brother because he has two weeks off of school and that has to be celebrated. So all in all it was a fun, but terribly busy day. That’s why today I’m staying in and keeping still, just reading blog posts and writing some for this week!

Ik ben dankbaar dat het vandaag dinsdag is. Zo meteen hebben mijn broer en schoonzusje namelijk de 20-weken echo, waarin niet alleen wordt gekeken of alles goed is met de tweeling, maar ook wat hun geslacht is! Zó spannend, ik hoop toch wel dat één van hen een meisje is! Gewoon, voor de afwisseling:-) Maar het belangrijkste is natuurlijk dat de kindjes gezond zijn, daar hoop ik het hardste op. Ik laat het jullie snel weten!

I’m grateful that it’s Tuesday today. In a few minutes my brother and sister in law have their 20-weeks ultrasound, in which not only the health of the twins is examined, but also their sex! Só exiting, I really hope at least one of them is a girl! Just for a change:-) But most importantly of course I hope the babies are healthy. I’ll let you know soon!

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for?

Christmas is Here!

25/12/2014

English text below:

Onze Koning is geboren! De tekst hierboven komt uit een Engels Kerstlied, dat we ook in het Nederlands zingen: Al Zijn glorie legt Hij af – ons tot redding uit het graf – Dat wij onbevlekt en rein – Nieuwgeboren mogen zijn – Hoor, de Engelen zingen de eer – Aan de nieuwgeboren Heer!

Our King is born! The text above comes from an English Christmas song, that we also sing in Dutch (my translation): All His glory He put down – To save us from the grave – That we may be unblemished and pure – Newborn – Hear, the angels sing the praise – Of the newborn Lord!

Ik wens je heel fijne en gezegende Kerstdagen!

I wish you a very happy and blessed Christmas!

Christmas is Coming

19/12/2014

English text below:

Niet te geloven, over een week is Kerst al weer bijna voorbij. In ieder geval voor bijna de hele wereld, in Nederland vieren we twee Kerstdagen, donderdag en vrijdag. Vandaag wilde ik wat plaatjes, spreuken en andere mooie dingen die met Kerst te maken hebben delen. Om vast een beetje in de (goede) sfeer te komen. Het eerste plaatje heb je natuurlijk al gezien: ik had ‘m vorig jaar vrijwel de hele winter als behangetje op m’n laptop en nu weer. Als je erop klikt, kom je op de site waar je ‘m kunt downloaden. Ik vind ‘m prachtig, net zoals ik het lied waar de tekst uitkomt (joy to the world) prachtig vind.

It’s unbelievable, in a week’s time Christmas will almost be over. At least for most of the world, in the Netherlands we celebrate Christmas for two days, Thursday and Friday. Today I wanted to share some pictures, quotes and other beautiful things about Christmas with you. To set the (right) mood. The first picture you have already seen of course: I’ve had is as a wallpaper on my laptop almost the entire winter last year and now it’s there again. When you click on it, you get to the site where you can download it. I love it, just like I love the song (joy tot the world) where these lyrics are from.

Zoals velen van jullie luister ik graag naar Kerstliedjes. Persoonlijk vind ik dat ‘Santa’ niks met Kerst te maken heeft (Santa is ook nog steeds niet zo’n ‘big deal’ in Nederland als hij in andere landen is), dus die liedjes skip ik. Hieronder een lijstje met mijn favoriete kerstliederen. Ik realiseer me dat de meesten ervan al behoorlijk oud zijn, maar dat maakt ze niet minder mooi:

Like many of you I like to listen to Christmas songs. Personally I don’t think ‘Santa’ has anything to do with Christmas (Santa still isn’t really as big of a deal in the Netherlands as he is in other countries), so songs about him I skip. Above is a list with my favorite Christmas songs. I realise most of them are oldies, but that doesn’t make them any less beautiful!

Wat mooie plaatjes om op je telefoon of computer te zetten of uit te printen. Klik erop om naar de bron ervan te gaan:

Some beautiful pictures to put on your phone, computer or print out. Click on them to go to their source.

Ik hoop dat je in deze laatste week van voorbereiding gefocust mag zijn op Degene om wie Kerst draait: Jezus Christus. Dat je Hem zoekt, Hem aanbidt, samen met anderen Zijn komst viert en Hem eer brengt. En dat je niet alleen gedenkt dat Hij ooit naar deze aarde kwam als baby’tje, om ons te verlossen, maar dat je ook wacht op Zijn tweede komst, wanneer Hij als Koning komt en ons Thuis brengt! Fijne Kerstdagen alvast!

I hope that in this last week of preparation you may be focused on the One Christmas is about: Jesus Christ. That you search for Him, worship Him, celebrate Him coming to earth with others and give Him the glory. And that you do not only remember that He came to this earth as a little baby to redeem us, but that you also wait for His second coming to this earth, when He comes as the King and takes us Home. Merry Christmas!

p.s. Het lijkt erop dat de Youtube liedjes niet worden weergegeven in de post die via de mail worden verzonden. Als je de liedjes toch wilt horen/zien, ga dan even naar childoflight.nl

p.s. It looks like the Youtube video’s aren’t shown in the post by email. When you do want to hear/see the songs, go to childoflight.nl

Let heaven and nature sing

12/12/2013

Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Ik betrap mezelf er regelmatig 
op dat ik kerstliedjes loop te neuriën.  Joy to the World, Oh Holy 
Night, O Come o Come Immanuel... Maar sta ik wel genoeg stil bij wat 
ik zing? Neem nu Joy to the World. Een duidelijke oproep tot vreugde, 
voor heel de wereld. Laat heel de schepping zingen! En ik? Mijn 
vreugde is ver te zoeken vaak. Ik zit vast in mijn somberheid en zorgen.
Dan is het juist zo belangrijk om eens goed stil te staan bij die oproep
tot vreugde. In Filipenzen 4 vers 4 staat:
'Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd.'

Niet makkelijk soms. Vaak zelfs. Voor mij in ieder geval niet. Maar er
staat verderop ook bij waarom je vol vreugde mag zijn. 

'Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem
in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, 
uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.' 

Je kunt vol vreugde zijn omdat je over niets bezorgd hoeft te zijn! Er wordt 
je zelfs vrede beloofd. En die vrede zal ook je gedachten en gevoelens gaan
veranderen. Een belangrijk iets om te onthouden. 

These are the dark days before Christmas. I sometimes catch myself humming
christmas songs. Joy to the world, Oh holy night, O come o come Immanuel... 
But do I think about what I sing enough? Take Joy to the World. A clear call
for joy, for all the world. Let all of creation sing! And me? My joy can be
far to find. I'm stuck in darkness and sorrow. Than it's extra important 
to stand still by this call to joy. In Phillipians 4 verse 4, it says:

'Always be glad because of the Lord! I will say it again: Be glad.'

Not easy sometimes. Often even. At least, not for me. But it does say a 
little bit further on why you can be glad:

'Don't worry about anything, but pray about everything. With thankful 
hearts offer up your prayers and requests to God. Then, because you 
belong to Christ Jesus, God will bless you with peace that no one 
can completely understand. And this peace will control the way you 
think and feel.'

You can be truly glad because you don't have to worry about a thing!
Even peace is promised to you, and that peace will change your 
thoughts and feelings. Important to remember!

Thankful

29/11/2013

In Amerika werd gisteren Thanksgiving gevierd. In Nederland vieren we deze feestdag niet maar toch kon ik ‘m niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Vandaag praatten een vriend van de familie en wij over dankbaar zijn en dat er zoveel is om dankbaar voor te zijn. De laatste tijd is het langzaam maar zeker steeds iets beter gegaan met mijn gezondheid, waar ik echt heel dankbaar voor ben. En er is nog zoveel meer. Mijn vader voelt zich iets beter, mijn moeder kon haar baan houden en de medicijnen van mijn broertje slaan goed aan. Geweldig, toch?!

In America, Thanksgiving was celebrated yesterday. In the Netherlands we don’t celebrate the holiday but I could not let it go by unnoticed. Today a friend of the family and us talked about being thankful and having so much to be thankful for. Lately it’s slowly but surely going better with my health, which is something to be truly thankful for. And there’s so much more. My dad is feeling a little better, my mom was able to keep her job, my little brothers medicines are working… How amazing, right?!

Back

26/11/2013

Zo, ik ben terug van een weekend in Limburg met mijn familie. Ik heb het zo naar m’n zin gehad! We zijn de meeste tijd binnen geweest, aangezien het weer niet zo lekker was, maar het was fijn en gezellig. We hebben gezwommen, gemidgetgolfd (is dat een woord) en ik heb aardig wat Sudokuutjes uitgespeeld. Al met al was het heel gezellig!

Soms heb je gewoon even de rust nodig, een tijdje in de natuur. Het was er prachtig, dus dat is zeker gelukt!

So I’m back from a weekend in Limburg with my family. I had so much fun! We spent most of the time inside, as the weather wasn’t that great, but it was nice and cosy. We went swimming, played midget golf, and I finished quite a few Sudoko’s. All in all it was lovely!

Sometimes you just need some peace and quiet, a little while in nature. It was beautiful out there, so it certainly worked!