Child of Light

Life in Words

Monday Thankfulness #14

 

Monday Thankfulness

100

English text below:

De eerste maandag van het nieuwe jaar. Een maandag waar velen van jullie vast tegenop kijken (want je moet weer naar school, aan de studie, aan het werk, je man/vrouw is niet meer thuis om van te genieten en mee te helpen in het huishouden en maandagen hebben tóch al geen beste reputatie). Maar het is ook de éerste maandag van het nieuwe jaar! Een vers, nieuw jaar waarin je vol goede moed aan de slag kunt gaan. En alles weer in een vertrouwd ritme komt en je alle drukte van de feestdagen een beetje achter je kunt laten. Afgelopen week was érg druk voor mij en ik heb dan ook veel om dankbaar voor te zijn:

The first Monday of the new year. A Monday many of you probably don’t like to see coming (because you have to go back to school, get studying, go to work, your husband/wife isn’t home anymore to enjoy and to share the household jobs with and Mondays don’t have a very good reputation as is). But it’s also the fírst Monday of the new year! A fresh, new year in which you can get to work with new courage. And everything gets back into a well known rhythm and you can leave the busyness of the holidays a little behind you. Last week was véry busy for me and I have a lot of things to be grateful for: 

:: Ik ben dankbaar voor de goede uitkomst van de 20-weken echo van mijn schoonzusje. Allebei de kindjes lijken gezond te zijn en van één van de twee weten we zelfs het geslacht al. De ander is kennelijk iets eigenwijzer en hield zijn/haar voetjes op een strategische plaats zodat het geslacht voorlopig nog een verrassing is. Voor jullie blijft het sowieso een verrassing, het is aan de gelukkige ouders om zulke onthullingen te doen:-)

:: I’m grateful for the good results of the 20-weeks (halfway) ultrasound of my sister in law. Both babies seem to be healthy and of one of them we even know the gender. The other baby is appearantly a little more cheeky and held his/her feet on a strategical position so that the gender remains a surprise for now. For you guys it’s remains a surprise alltogether, as I think it’s up to the happy parents to reveal big things like that:-) 

:: Ik ben dankbaar voor de mooie bloemen die in mijn huisje staan. Ze doen me aan de lente denken, daar kijk ik nu alweer naar uit. Van mij mag het gerust een poosje herfst zijn, met mooie gekleurde bomen en onweersbuien, en een tijdje winder met sneeuw en ijs, maar als alles grauw is en de takken kaal zijn en de sneeuw en het ijs er langer dan een week liggen, ben ik het vaak alweer zat en verlang ik naar kleur en nieuw leven. Dit bosje bloemen geeft in ieder geval vast wat hoop op het voorjaar:

101

:: I’m grateful for the pretty flowers that are in my little house. They remind me of Spring, which I’m looking forward to already.  I’m okay with fall for a while, when the trees have beautiful colours and there are thunderstorms, and a little winter with snow and ice, but when everything is grey and the branches are bare, and the snow and ice are here longer than a week, I get tired of it and long for colour and new life. These flowers give me some hope for Spring. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn lieve familie en hun inzet op Oudjaarsdag. Mijn nichtjes, tante, zusje en zwager kwamen allemaal lunchen (en mijn broer, schoonzusje en neefje waren er al) en ik had allerlei lekkere broodjes gekocht omdat ze hard bezig waren een huis van een gezin dat wat hulp nodig had met opruimen en schoonmaken een make-over te geven. Het resultaat was prachtig! Ik ben dankbaar dat ze heel de dag bezig zijn geweest met helpen en vind het echt superlief van ze! Een heel mooie manier om het oude jaar af te sluiten!

:: I’m grateful for my sweet family and their work on the last day of the year. My cousins, aunt, sister and brother in law all came by to lunch (and my brother, sister in law and little nephew were here already), and I bought all kinds of tasty buns and croissants because they were hard at work to clean and tidy the home of a family that needed some help. The home has gotten a total makeover and the results are wonderful! I am so grateful they have been working hard all day helping and think it’s so sweet of them! A very beautiful way to say goodbye to the old year.

:: Ook al hou ik helemaal niet van Oud&Nieuw (alle emoties, gedachten, herrie, vandalisme en de miljarden die de lucht in worden geschoten), ik heb het toch naar m’n zin gehad. Mijn broer, schoonzusje, neefje en hun hond Max waren al heel de dag bij ons en bleven tot na middernacht. Een beetje met het excuus dat wij niet in een echte woonwijk wonen en Max, die heel erg bang is van vuurwerk, er dan minder last van zou hebben omdat het hier rustiger is, maar ook omdat we natuurlijk graag het oude jaar met hen afsloten en het nieuwe begonnen. Het mooiste was nog dat mijn neefje (nu anderhalf) precies om tien voor twaalf uit zichzelf wakker werd en dus het vuurwerk goed kon zien om twaalf uur. Hij vond het prachtig. Hij stak steeds zijn handjes in de lucht, kneep zijn vuistjes samen, deed ze dan weer open en zei: Baaa! (vertaling: bam!) Het was superleuk om het eens door de ogen van een klein kindje te bekijken. De rest van de avond hebben we the secret life of Walter Mitty (vreemde film, geen echte aanrader) gezien en lekker gegeten. Om kwart voor één lag ik weer lekker in bed (waar de kat, die in mijn huisje had geplast en gepoept van angst weer helemaal tevreden werd toen ik er was) en heb ik, een beetje melancholisch maar ook met een beetje hoop, God bedankt voor het nieuwe jaar.

:: Even though I don’t like newyears eve and newyears (all the thoughts, emotions, noise, vandalism and the billions being waisted by shooting them into the sky), I still had a good time. My brother, sister in law and their dog Max were already with us the entire day and stayed till past midnight. A little bit with the excuse that we don’t really live in a busy area and Max isn’t as afraid of the fireworks here as he is at home, but mostly because we really wanted to say goodbye to the old year with them and welcome the new one together. The best part was that my nephew woke up suddenly at ten to twelve and thereby was awake to see the fireworks at midnight. He loved it! He put his little hands in the air, made fist, then opened them and said: Baaa! (translation: bam!) It was so much fun to look at it trough the eyes of a little child. The rest of the evening we watched the secter life of Walter Mitty (weird movie, not really recommended) and ate some delicious food. At a quarter to one I was in my bed (where the cat, who peed and pooped in my little house out of fear was totally at easy and satisfied once I was with her in my bed) and I thanked God for the new year, with a little melancholy but also with a little hope. 

:: Ik ben dankbaar voor mijn neefje Albert. Het is een lekker pittig kind, hij klimt overal op en in, is heel ondeugend, zegt graag nee en doet alles het liefst zelf, hoewel hij dat nog helemaal niet kan. Maar hij is zó grappig, lief en hij brengt zoveel leuks met zich mee:-) Zaterdag zijn mijn broer en schoonzus naar een indoor-speelplaats geweest waar hij moest gillen van de lach op het springkussen, steeds met m’n broer van de hoge glijbaan wilde en al met al uitstekend zijn energie kwijt kon. Dit is Albert toen hij even pauze nam, en het filmpje is zijn eerste kennismaking met de camera op de voorkant van mijn telefoon, zodat hij zichzelf kon zien. Vandaar de onderzoekende blikken:-) Niet letten op mijn ik-praat-tegen-een-baby-stem!

102

:: I am grateful for my little nephew Albert. It’s a lovely feisty child, he climbs in and up everything, is very naughty, loves to say no and likes to do everything himself, even though he’s way to small for that. But he’s só funny, sweet and he brings so much joy:-) Saturday my brother and sister in law took him to a giant indoor playground where he was screaming with laughter on the bouncy house, wanted to go from the big slide with my brother over and over again and all in all could really lose all that energy. Above is Albert taking a little break, and the first encounter with the front camera of my phone, so he could see himself. That’s why he’s giving us all these inquisitive looks:-) Don’t mind my I’m-talking-to-a-baby-voice!

:: Ik ben dankbaar voor nieuwjaarsdag. Vroeger gingen we altijd naar mijn ene opa en oma en mijn andere opa en oma, en dan nog wat ooms en tantes af om hen een gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Helaas heb ik nu alleen nog één oma over, mijn opa’s en andere oma zijn overleden. Dus zijn we ’s middags een poosje naar haar toegeweest en hebben haar een gezegend nieuwjaar gewenst. Ze is nu 82, dus ieder jaar dat we haar nog bij ons mogen hebben is een groot geschenk. Verder zijn we lekker thuisgebleven en hebben we de hele familie van mijn moeders kant een gelukkig nieuwjaar gewenst via de app en werden we door de familie van mijn vaders kant gebeld met de beste wensen. Lekker rustig dus!

:: I am grateful for newyears day. We used to go each year to my one gramndma and grandpa and the the other grandma and grandpa, and also to some of my aunts and uncles. Unfortunately I now only have one grandma left, my grandpa’s and other grandma have passed away. So in the afternoon we went to her for a little while, wishing her a blessed new year. She’s 82 now, so every year she’s still with us is a big gift. Besides that visit we stayed at home and wished my mom’s family a happy newyear via Whatsapp and we were called with the best wishes by my father’s family. So a nice and quiet day. 

:: Ik ben dankbaar voor vrijdag. Ik werd al op tijd opgehaald om met R, A en A te gaan lunchen, nog één keertje omdat R gisteren weer voor onbepaalde tijd naar Duitsland is vertrokken. Het was erg gezellig (en snel, want één van de A’s had vroeg in de middag een afspraak) en we kwamen er achter dat we eigenlijk zaterdag ook nog wel even tijd hadden om elkaar te zien. ’s Middags ben ik nog met mijn broertje naar wat winkels geweest om wat kleinigheidjes te kopen, want ’s avonds had ik een date met E, over wie ik dit stuk schreef. We hadden afgesproken in een Italiaans restaurant hier in de buurt, en het was erg gezellig. Helaas gaat het niet zo goed met haar en haar familie op dit moment, dus ik heb geprobeerd mee te denken en te helpen en we houden goed contact zodat ik weet waarvoor ik kan bidden en of ik nog iets anders kan doen. Na ons etentje, toen ze thuis was aangekomen, stuurde ze me nog een berichtje dat ze nog steeds dacht aan ons woord- Immanuel. En dat ik haar dierbaar ben en dat ze van me houdt. Dat was heel fijn om te horen. Ik heb nog een tijd met mijn moeder zitten praten over E’s problemen en zij kwam tot dezelfde conclusies als ik. Ook hebben we het nog gehad over hoe moeilijk ik het vind dat vriendinnen zwanger worden/zijn, dat ik dat zelf zo mis, een gezin. Dat ik het zo mis om iemands nummer één te zijn. Gelukkig heb ik mijn lieve ouders die er voor me zijn en vriendinnen die weten dat het een gevoelig onderwerp is.

:: I am grateful for Friday. I was picked up pretty early to go have lunch with R, A and A, one last time because R had to leave for Germany again yesterday and doesn’t know when she’ll be back again. It was really nice (and quick, because one of the A’s had an appointment early in the afternoon) and we found out that actually we could meet up on Saturday as well. In the afternoon I went to some shops with my little brother to get some little presents, because that night I had a date with my friend E, about whom I wrote this piece. We met in an Italian restaurant nearby and it was very nice. Unfortunately she and her family aren’t doing very well right now, so I tried to think with her and to help and we are keeping in touch so that I know what to pray for and if there’s anything else I can do. After our dinner, when she had arrived home, she sent me a message that she still remembered our word- Emmanuel. And that I’m precious to her and that she loves me. That was very good to hear.

:: Ik ben dankbaar voor zaterdag, mijn laatste drukke dag voorlopig. Ik merk aan mijn buik, aan de nachtmerries die steeds erger worden en mijn emoties dat ik het véél te druk heb gehad de laatste tijd. Maar zaterdag was fijn. Eerst heb ik ’s ochtends de boodschappen voor de hele week gedaan, daarna ben ik lekker even op de bank gaan liggen. ’s Middags gingen we al vroeg met z’n allen naar mijn oom en neefje die hun verjaardagen vierden. Ze wonen, voor Hollandse begrippen, een eindje weg (nog geen uur rijden, dus ehm… redelijk dichtbij nog) en ik vind het altijd fijn om naar hen toe te gaan. Ik voel me altijd welkom in hun gezin en ze hebben een heel gezellig huis. Toen we ’s avonds terugkwamen moest ik even snel eten, want ik ging nog met R, A en A naar de bioscoop. Helaas was één van de A’s ziek geworden en ging mijn neef, R’s broer, gezellig mee. We gingen naar de film Exodus: gods and kings. Een heel vreemde interpretatie van het leven van Mozes. Ik zou ‘m als christen zeker niet aanraden, omdat God erg tekort wordt gedaan. Hieronder even wat ik er (kort) over schreef op Facebook:

Oké, even een korte review: als je het verhaal van Mozes niet kent is het echt zo’n dramatische, epische film. Maar als je het verhaal kent zie je een soort wanhopige poging van iemand die niet gelooft om de logica te vinden in een verhaal dat helemaal niet draait om logica, maar geloof. Zo ziet Mozes god (uitgebeeld door een ietwat onaardig, wraakzuchtig kind) omdat hij z’n hoofd stoot, worden alle plagen uitgelegd als gevolgen van elkaar (het begint met krokodillen die massaal mens en dier aanvallen, waardoor het water in bloed verandert, héél vreemde theorie, en daar komen dan de muggen op af enz. enz.) en begint Mozes pas een beetje in die god (waarvan wordt gesuggereerd dat ie alleen maar in z’n hoofd zit en extreem gewelddadig en ongevoelig is) te geloven. De reden waarom Mozes de Hebreeërs weg wil hebben uit Egypte heeft meer te maken met een vete tussen hem en de farao dan met Gods plan of de slavernij. Ook het einde is vreemd, en het ‘einde’ van de farao en zijn leger is ook…merkwaardig.

Gelukkig was het wel gezellig met z’n allen en hebben we ook hard moeten lachen om sommige scenes (die in de Bijbel helemaal niet grappig zijn eigenlijk). Ik had van te voren geen idee dat de film zo lang zou duren, anders was ik niet gegaan en op tijd in m’n bedje gekropen. Maar ach, nu heb ik eens een zéér alternatieve versie van Exodus gezien… En afscheid genomen van R.

:: I’m grateful for Saturday, my last busy day for a while, I hope. I notice I’ve been wáy to busy by my stomach, my nightmares getting worse and my emotions. But Saturday was nice. In the morning I did the shopping for the entire week, afterwards I rested a little on the couch. In te afternoon we all went to the birthdays of my cousin and uncle. They live, in Dutch distances, a little while away (not even an hours drive, so ehm… fairly close still) and I always love going to them. I always feel welcome in their family and they have the cosiest home. When we got back at night I had to eat very quickly, because i would go to the movies with R, A and A. Unfortunately one of the A’s had gotten sick but my cousin, R’s brother, went with us. We went to the movie Exodus: gods and kings. A very liberal interpretation of the life of Moses. I wouldn’t recommend it as a christian, because I feel God doesn’t get the credit He deserves at all! Below is a little review I wrote about it on Facebook: 

Okay, a little review: when you don’t know the story of Moses it’s really a dramatic, epic movie. But when you know the story, you see a kind of desperate attempt of someone who doesn’t believe to find logic in a story that isn’t about logic, but about faith. For instance, Moses sees god (presented as a somewhat unkind, vengeful child) because he hits his head, all plagues are played out as consequences of each other (it starts with crocodiles who attack humans and animals so badly all of a sudden that the water turns into blood, véry strange theory, and then the mosquito’s come because of that and so forth and so forth) and Moses only starts to believe a little bit in that god (of whom it is suggested he’s only in Moses’ head and is extremely violent and insensitive). The reason why Moses wants the Hebrews out of Egypt has more to do with some kind of feud between him and the faro than with Gods plan or the slavery. The ending is weird too, and the ‘end’ of the faro and his army also is… strange. 

Luckily we did have fun amongst ourselves and we have laughed very hard about some scenes (that aren’t funny at all in the bible). Beforehand I had no idea the movie was this long, otherwise I wouldn’t have gone and had gone to bed early. But hey, now I’ve seen a véry alternative version of Exodus… And said goodbye to R. 

:: Ik ben erg dankbaar voor de preek van zondagmorgen. Het ging over de gelijkenis die Jezus vertelde over de olijfboom in de wijngaard. Ik weet niet wat ik de laatste 28 jaar gedaan heb, maar ik had het idee dat ik de gelijkenis voor het eerst hoorde. De dominee legde uit dat het in die tijd een wet was dat je maar één gewas per veld verbouwde. Als je dan tóch een andersoortige boom plantte, zoals een olijfboom in een wijngaard, was de opbrengst van die boom helemaal voor God. In de gelijkenis komt de eigenaar vaak kijken of de olijfboom al vrucht draagt, maar dat gebeurt al jaren niet. Hij zegt tegen de manager van de wijngaard: kap ‘m maar om, hij brengt toch geen vruchten voort. De manager vraagt echter om uitstel en pleit voor de boom: laat ‘m nog één jaar staan, dan graaf ik erom heen en bemest ik ‘m, zodat hij vrucht gaat dragen. De dominee legde uit dat God de eigenaar is, Jezus de manager en wij de boom. De bedoeling van ons leven is vrucht dragen. Maar misschien doen we dat wel niet, gebruiken we onze gaven niet, luisteren we niet naar God, leven we niet naar Zijn geboden en helpen we anderen niet. God’s geduld raakt dan een keer op. Maar Jezus pleit voor ons, ongevraagd en met veel passie: geef hen nog één jaar, dan zal ik alles doen wat ik kan om hen vrucht te laten dragen! Ik vond het erg mooi dat de dominee benadrukte dat ook dit nieuwe jaar ons weer is gegeven, en dat Jezus steeds probeert om vruchten in ons leven te werken. En dat we om Zijn hulp mogen vragen als we geen vruchten zien in ons leven. Heel mooi!

:: I’m very grateful for the sermon on Sunday morning. It was about the story Jesus told about the olive tree in the vineyard. I don’t know what I’ve done for the last 28 years, but I felt like I heard this story for the first time. The pastor explained that, in these times, it was the law to plant only one crop per field. When you díd plant another tree or crop in the field, all it’s profits were entirely for God. In the story the owner checks on the olive tree many times, but it hasn’t happened in years. He tells the manager of the vineyard: cut the tree down, it doesn’t bear any fruit anyway. The manager asks for more time though, and pleads for the tree: let it be for one more year, than I’ll dig around it and fertalise it, so that it will bear fruit. The pastor explained that God is the owner, Jesus the manager and we are the tree. The meaning of our life is bearing fruit. But maybe we don’t, maybe we don’t use our talents, we don’t listen to God, don’t live according to His commands and we don’t help others. But Jesus pleads for us, without our asking and with a lot of passion: give them one more year, than I will do everything I can to make them bear fruit! I found it very beautiful that the pastor emphasized that we have been given this new year, and that Jesus tries to work fruit in our lives. And that we can ask for His help when we don’t see fruits in our lives. Very beautiful! 

Waar ben jij dankbaar voor? What are you grateful for? 

 

::

::

::

 

 

signature

Welcome to the Weekend #15

Welcome to the weekendEnglish text below: 

En na alweer een drukke week is het weer weekend! Ik ben altijd een beetje opgelucht als alle feestdagen weer voorbij zijn- als december voorbij is, eigenlijk. 1 december begint al met twee verjaardagen in de familie, dan één op de twaalfde, de 22e, Kerst op de 25e en 26e, een verjaardag op de 26e die meestal op de 27e wordt gevierd, dan Oud&Nieuw, nog even 1 januari door en iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen en dan… rust! Deze maand was extra druk voor me, omdat ik ook veel weg ben geweest. Ik merk aan mijn lichaam (en mijn hoofd) dat het misschien wel een beetje té druk was. Dus januari wordt een maand van uitrusten, nieuwe kracht opdoen en dankbaar zijn voor een nieuw jaar. Maar nu eerst genieten van het weekend! En natuurlijk van alles wat ik weer heb gevonden op het wereld wijde web. Het was weer niet zoveel, want hoewel ik me door ruim 300 (!) blogs heen heb geworsteld, ging het merendeel over Kerst, en ik denk dat we daar nu even niet meer van alles over hoeven te lezen. Dus vandaag veel moois van Instagram en een paar artikeltjes die ik wil delen:-)

And after another busy week it’s Weekend again! I’m always a little relieved when the holidays are over – when December is over, really. December 1st starts with two birthdays in the family, then follows one on the 12th, the 22nd, Christmas on the 25th and 26th, a birthday on the 26th that’s usually celebrated the 27th, then Newyears, rushing trough the 1st of January to wish everyone a happy new year and then… peace! This month was extra busy for me, because I’ve been away a lot. I can tell from my body (and my head) that it was maybe a little too busy. So January will be a month of resting, gaining new strength and being grateful for a new year. But first things first: enjoying the weekend! And of course everything I found again on the World Wide Web. It wasn’t so much again because, although I wrestled my way trough over 300 (!) blogs, most of them were about Christmas, and I don’t think we have to read about that for a little while now. So today lots of goodness from Instagram and a few articles I wanted to share:-) 

93

Het is waar wat Hannah zegt: door het verdriet is je vreugde ook rijker! / It’s true what Hannah says: because of the sorrow your joy can be richer! 

Ann Voskamp van A Holy Experience schreef een artikel aan de vooravond van het nieuwe jaar. Ze is aan de telefoon met een vriendin en die vraagt haar waarom ze niet naar het oudejaarsfeest van de kerk komt. Ann zegt dat ze gewoon niet klaar is voor een nieuw jaar, dat ze zoveel fouten heeft gemaakt in het oude dat ze een nieuwe ronde met nieuwe kansen wil. Ze denkt dan aan haar dochter, die een piano-opvoering had. De eerste noten gingen verkeerd. Maar ze begon niet opnieuw, deed het niet over, maar speelde door. Heel mooi om te lezen! Klik op het citaat hieronder om het artikel te lezen.

“When things starts to fall apart — fall forward.

Fall forward into the next bar.

Moving forward is what makes music.“

Ann Voskamp of A Holy Experience wrote an article on the brink of the new year. She was on the phone with a friend who asks her why she’s not coming to the new years party of their church. Ann says she just isn’t ready for a new year, that she has made so much mistakes in the old one and that she wants another try at it. Then she thinks of her daughter, who had a piano recital. The first few notes went wrong. But she didn’t start again, din’t try again, she just played the following notes. Very beautiful to read! Click the quote above to read the article. 

86

Deze vraag stel ik me eigenlijk al mijn hele leven af. Wat ben ik waard voor mensen, ben ik een prioriteit? Zal ik ooit iemand’s nummer 1 zijn? Mooi verwoord door de dichter Tyler Knott Gregson. / This question I’ve been asking myself my entire life. What am I worth to people, am I a priority? Will I ever be somebody’s number 1? Beautifully written by the poet Tyler Knott Gregson. 

87

Dit stukje op Instagram sluit goed aan bij wat ik schreef in dit artikel. Dit jaar is voor God. / This piece on Instagram matches well with what I wrote in this article. This year is God’s. 

Elske maakte weer een mooie kalender voor het nieuwe jaar, gratis te downloaden! Elke maand maakt ze een nieuwe, dus het is het wel waard om haar site in de gaten te houden. Klik op de foto om naar de site te gaan:

94

Elske made another beautiful calendar for the new year, free to download! Every month she makes a new one, so it’s worth checking out her site every once in a while. It is in Dutch, but downloading the printable speaks for itself. Click on the picture above to go to the site. 

90

 Heel herkenbaar, die oneigenheid van je eigen lichaam, van de wereld om je heen, van het leven dat je leid. En dan de hoop, de hoop op een volmaakt lichaam, een wereld waarvoor je gemaakt bent en een leven waarin je perfect bent. Mooi verwoord door Katherine Henson. / Very recognisable, that not-owning of your own body, of the world around you, of the life you live. And then the hope, the hope for a perfect body, a world you’re made for and a life in which you’re perfect. Beautifully said by Katherine Henson. 

88

Als je niet beter wist zou je toch denken dat dit rechtstreeks uit de Bijbel komt? Ik las het en hoorde God’s stem erin. / If you dind’t know any better, you’d think this would be straight from the Bible, right? I read it and heard Gods voice in it. 

84

En nog een keer een reminder (ik word vervelend, he?), dat #shereadstruth gisteren begon met een nieuw leesplan van het Evangelie naar Johannes en met een lees-de-Bijbel-in-een-jaar-plan. Je kunt het leesplan met de overdenking erbij volgen via de app en de site (shereadstruth.com) en het Bijbel-in-een-jaar-plan alleen in de app, voor zover ik weet. Dus download de app voor Android of iPhone gratis en lees mee! En vergeet vooral niet te reageren in de comments of een mooie foto te maken en daarbij je bevindingen te delen via Instagram met de hashtag #shereadstruth!

And another reminder (I start to get annoying, right?) that #shereadstruth started yesterday with a new reading plan about the Gospel according to John and with a read-the-Bible-in-one-year-plan. You can follow the reading plan with the devotional trough the app and the site (shereadstruth.com) and the Bible-in-one-year-plan only in the app, as far as I know. So go download the app for Android or iPhone for free and read along! And don’t forget to react in the comment section or to make a beautiful photo in Instagram and share your findings with the community trough the hashtag #shereadstruth! 

Pins van de week / Pins of the week:

95

96

97

98

Geniet van je weekend! / Enjoy your weekend! 

signature

Monday Thankfulness #13

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

… op dinsdag! Sorry voor de late Monday Thankfulness, ik heb het zó druk gehad en ben erg moe van de feestdagen. Dus het is er niet zo van gekomen. Ik hoop dat jullie allemaal mooie, goede Kerstdagen hebben gehad en uitzien naar Oud&Nieuw. Hieronder vind je een lijst van dingen/gebeurtenissen/mensen waar ik de afgelopen week dankbaar voor was:

… on Tuesday! I’m sorry for the late Monday Thankfulness, Ive been só busy and am very tired because of the holidays. So I just didn’t get to it. I hope you all have had a beautiful Christmas and are looking forward to Newyears (we Dutchies call it Old&New). Below is a list of things/happenings/people I was grateful for the past week:

:: Ik ben dankbaar dat ik naar de verjaardag van lieve vriendin J ben geweest. Ze is echt een schat, en gelukkig was ze blij met de kadootjes die ik voor haar had gekocht. Er kwamen een paar mensen met kleine kinderen, dus dan wordt het al snel druk, maar ik vond het fijn bij haar te zijn en te vieren dat ik haar al zo lang ken, dat ze een gezegend jaar achter de rug heeft en haar een  nieuw, gezegend jaar toe te bidden.

:: I’m grateful that I went tot sweet J’s birthday. She really is a treasure, and luckily she was happy with the presents I bought her. There were some people with little children there, so than it gets busy quite quickly, but I had fun being with her and celebrating that I’ve known her for so long, that she had a blessed year and praying for a new, blessed year. 

:: Ik ben dankbaar voor de Kerstdagen. Zoals jullie wel weten vieren we er (en we zijn een uitzondering) twee in Nederland. Eerste Kerstdag ben ik, na het luisteren naar de ochtenddienst van de kerk, naar mijn tante gegaan en daar was de hele familie van mijn moeders kant (behalve een nichtje en een schoon-neef) bij elkaar om samen Kerst te vieren en – natuurlijk- samen te eten. Het was erg druk maar wel fijn om iedereen te zien en ik heb nog een fijn gesprek gehad met mijn lieve nichtjes. Op Tweede Kerstdag kwamen mijn broer, schoonzusje, neefje en oma een dagje bij ons om gezellig samen te zijn en te gourmetten (zoals heel Nederland waarschijnlijk deed die dag). Het was fijn om samen te zijn, lekker te spelen met mijn neefje en we hadden nog een enorme berg eten over! Rond vijf uur ging iedereen alweer naar huis, aangezien mijn moeder de avond ervoor de griep had opgelopen en zich helemaal niet lekker voelde, en ik ontzettend moe was van eerste Kerstdag en van het gastvrouw spelen op tweede Kerstdag. Beide avonden heb ik wel ruim de tijd genomen om God te danken voor Zijn komst naar ons, Zijn offer voor ons en Hem te vragen snel weer te komen. Al met al, een geslaagde maar héél vermoeiende Kerst!

:: I’m grateful for the holidays. As you know we celebrate (and we are an exeption) two days of Christmas in the Netherlands. The first day of Christmas I went, after listening to the morning service of our church, to my aunts home where the entire family on my mother’s side (exept for one cousin and a cousin-in-law-to-be) was together to celebrate Christmas and – of course- to eat together. It was very busy but also very nice to see everyone and I’ve had a nice conversation with my cousins. On the second day of Christmas my brother, sister in law, nephew and grandma came to us for the day to be together and have a big grill (like probably our entire country had that day). It was nice being together, to play with my nephew and we were left with a huge pile of food we couldn’t eat that day. Around five everyone went home, because my mom had gotten the flu the evening before and I was super tired from the day before and playing hostess that day. Both evenings I took my time to thank God for His coming to us, His sacrifuce for us and to ask Him to come again soon. All in all it was a good, but véry tiring Christmas! 

:: Ik ben dankbaar voor mijn vriendin R, die in Duitsland woont maar nu een paar weken weer thuis in Nederland is. We zijn naar de film geweest en hebben samen geshopt, en het was fijn haar weer te zien en lekker bij te kletsen. Helaas heeft ze nu ook griep, het heerst enorm, dus dat is geen leuk einde van haar vakantie (zondag gaat ze weer naar Duitsland). Maar hopelijk is ze vrijdag genoeg opgeknapt om nog met een paar andere vriendinnen te gaan lunchen.

:: I’m grateful for my friend R, who lives in Germany but is back home in the Netherlands for a few weeks now. We went to the movies and have been shopping together, and it was lovely seeing her again and to talk about everything and anything. Unfortunately she also has the flu right now (it’s going round like a maniac), so that’s not a fun ending of her holiday (she’s going back to Germany on Sunday). Hopefully she’s well enough this Friday to have lunch with me and some other friends.

:: Ik ben dankbaar voor mijn ‘kleine’ zusje. Ze werd tweede kerstdag 25 jaar, en vierde het de dag erna. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze een beetje mijn ‘kindje’ is, en daarom wordt zij altijd extra verwend op verjaardagen:-) Ik ben ’s ochtends naar haar toe gegaan, blijven eten en halverwege de middag, toen het nogal druk werd, weer vertrokken. Ik ben dankbaar dat ik zoveel met haar optrek, ook al is ze nu getrouwd en woont ze in een ander dorp- ik ben dankbaar dat ze altijd tijd voor me maakt en dat we goeie maatjes zijn. Soms vind ik het moeilijk om haar los te laten (zoals rond haar bruiloft, haha) maar ik weet dat JW, haar man, goed voor haar zorgt en dat ze ook goed voor zichzelf kan zorgen. Ik hoop en bid dat ze een gezegend nieuw jaar in mag gaan en het prachtige mens mag blijven dat ze is!

83

De heerlijke taart die ze had gemaakt met, natuurlijk, een verjaardagsvlaggetje! / The delicious cake she had made with, of course, a birthday flag! 

:: I am grateful for my ‘little’ sister. She turned 25 the second day of Christmas, and celebrated it the day after. I’ve always had the feeling she’s kind of my ‘baby’, that’s why she always gets extra-spoiled on birthdays:-) I went to her in the morning, stayed for lunch and halfway trough the afternoon, when it got real busy, I went home again. I’m grateful I get to hang out with her so much, even though she’s now married and living in another village – I’m grateful she always makes time for me and that we’re good buddies. Sometimes I have a hard time letting her go (like when she got married, haha) but I know that JW, her husband, takes good care of her and that she can take good care of herself too. I hope and pray she has entered a very blessed new year and stays the beautiful, amazing person that she is! 

:: Ik ben dankbaar voor zaterdagavond. Sinds we vijftien zijn, hebben mijn vriendinnen en ik altijd samen Sinterklaas gevierd. We trokken dan een naam uit een bakje en voor diegene maakten we een surprise, kochten we een kadootje en schreven we een bijpassend gedicht. We bleven het volhouden, ook toen er vriendjes en daarna mannen en daarna kinderen bijkwamen. Dit jaar zijn de drie kindjes die er al zijn echter al zo groot dat ze Sinterklaas bewust meemaken, en daarom willen alle opa’s en oma’s hen natuurlijk ook overladen met kadootjes. En om dan óók nog eens Sinterklaas te vieren met de vriendinnen en mannen werd een beetje te druk. Maar ik vond het zo jammer dat deze traditie van meer dan tien jaar verloren ging, dat ik heb voorgesteld een Sinterkerstennieuw (ja, totaal gejat van de Telfort reclame) etentje te houden. Dus zaterdagavond zijn we met alle vriendinnen en hun mannen/vriend naar een Italiaan geweest en hebben we gezellig met elkaar gegeten. En iedereen was het ermee eens: een goede nieuwe traditie! Ik ben erg dankbaar voor mijn vriendinnen die altijd tijd proberen vrij te maken voor elkaar en het zo waarderen om elkaar te zien!

:: I’m grateful for Saturday evening. Since we are fifteen, my girlfriends and I have always celebrated Sinterklaas together. We drew a name from a bowl, and for the person we picked we made a ‘surprise’, a sort of pinata but not the kind you break, just something to hide your present in and wrote a poem to go with it. We kept going, also when boyfriends, then husbands, than babies joined our group. This year the three children are so big that they can celebrate Sinterklaas, and of course every grandma an grandpa wants to shower them with gifts. To have to celebrate Sinterklaas with friends and husbands too, became a little too busy. But I found it such a pity that a tradition of over ten years old was gone, that I proposed a Sinterchristandnew (yes, that’s Sinterklaas, Christmas and Newyears in one, stolen from a Dutch commercial) dinner. So Saturday evening we went to an Italian restaurant with all the girlfriends and their husbands/ boyfriend and we had a lovely meal. And everyone agreed: a good new tradition! I’m so grateful for my friends that always try to make time for each other and appreciate meeting up so much! 

:: Ik ben dankbaar voor de ochtenddienst van onze kerk van afgelopen zondag. Het ging over de invloed van de duivel op ons leven. Het lijkt niet zo’n leuk onderwerp en ik ben niet zo’n enorme voorstander van het geven van teveel aandacht aan het kwaad, maar ik denk dat heel veel mensen, ook in de kerk, totaal niet doorhebben dat er een andere wereld is, een wereld die wij niet zien maar waardoor we wel beïnvloed worden. De dominee maakte duidelijk hoeveel macht satan heeft, en op welke terreinen hij ons beïnvloedt. Maar aan het einde van de dienst maakte hij vooral duidelijk dat, hoeveel macht satan ook heeft en hoe erg je dat soms niet doorhebt en soms wel (denk aan de duidelijk duistere macht van IS), God altijd machtiger is en satan’s macht aan het kruis, met Jezus’ offer, is overwonnen. Natuurlijk vechten we nog een strijd met het kwaad, maar de oorlog is al gewonnen. Een prachtige preek wat mij betreft!

:: I am grateful for the morning servive of our church last Sunday. It was about the influence of the devil on our lives. It doesn’t seem like such a fun subject and I’m not a huge fan of giving a lot of attention to evil, but I think very many people, even in church, have no clue that there’s another world, a world we can’t see but that does influence us. The pastor made clear how much power satan has, and on which areas in our lives he influences us. But at the end of the service he especially pointed out that, no matter how powerful satan is and no matter how unaware or aware (think about the obviously evil power of IS) we are of it, God always is way more powerful and that satans powers have been conquered on the cross with Jesus’ sacrifice. Of course we’re still fighting with evil, but the war is won! A beautiful sermon, as far as I’m concerned. 

:: Ik ben dankbaar voor gisteren. R wilde graag nog een keer naar een grote kledingwinkel hier in de buurt, dus ik dacht haar een plezier te doen en af te spreken dat gisteren te gaan doen. En ik dacht dat mijn zusje ook wel mee zou willen. Helaas bleek R dus de griep te hebben en mijn zusje niet zo’n zin te hebben naar die winkel te gaan, maar uiteindelijk zijn m’n zusje en ik toch nog naar het winkelcentrum geweest waar die winkel zich bevindt. Het was mijn bedoeling ‘eventjes’ te gaan, maar het was zó druk, dat we maar een paar winkels hebben bekeken en, nadat we er doorheen geschuifeld waren, nog een héle tijd in de rij voor de kassa moesten staan. Toen we uiteindelijk om drie uur weggingen (we waren er om half twaalf) slokte de parkeerautomaat ook nog eens het geld van mijn zusje in zonder ons kaartje te valideren, dus hadden we een hele rij geïrriteerde mensen achter ons staan terwijl wij het via de intercom probeerden op te lossen. Gelukkig kwam het goed en ging ik met een paar leuke dingen naar huis – het grootste succes was denk ik wel de enorme pot sambal die ik voor mijn vader kocht bij de Indonesische toko. Ik ben dankbaar voor zulke dagen met mijn zusje- hoewel ik niet meer terug kon rijden omdat ik helemaal bibberig en duizelig was van de drukte en vermoeidheid. ’s Avonds heb ik ons gezin nog op lekker ongezond Mc Donalds voer getrakteerd, dat had ik mijn broertje nog, omdat hij vakantie heeft en dat gevierd moet worden, beloofd. Dus al met al een leuke, maar verschrikkelijk drukke dag. Vandaar ook dat ik me vandaag rustig hou en alleen maar blogs lees en posts voor komende week schrijf!

:: I’m grateful for yesterday. R wanted to go to a big clothing store nearby, so I thought I could do her a favour and go there yesterday. And I thought my little sister might have wanted to join us too. Unfortunately R just got the flu and my sister didn’t want to go to that store, but eventually my sister and I went to the mall where that shop is. I had meant to go for just an hour or so, but it was só busy that we just looked at a few stores and, after we squeezed ourselves trough the crowds, we had to wait for a loooong time at the check-outs. When we finally left at three ( we were there at eleven thirty) the parking machine swallowed my sisters money without validating our parking ticket, so we had a whole line of irritated people standing behind us while we tried to solve everything through the machine’s intercom. Luckily everything ended well and I went home with some nice stuff – the biggest hit I think was the huge jar of sambal (the super hot stuff) I bought at the Indonesian toko for my dad. I’m grateful for days like those with my little sister- although I couldn’t drive back because I was all shaky and dizzy because of the crowds and being tired. Yesterday evening I treated out family to nice unhealthy Mc Donalds meals, as I had promised my little brother because he has two weeks off of school and that has to be celebrated. So all in all it was a fun, but terribly busy day. That’s why today I’m staying in and keeping still, just reading blog posts and writing some for this week! 

:: Ik ben dankbaar dat het vandaag dinsdag is. Zo meteen hebben mijn broer en schoonzusje namelijk de 20-weken echo, waarin niet alleen wordt gekeken of alles goed is met de tweeling, maar ook wat hun geslacht is! Zó spannend, ik hoop toch wel dat één van hen een meisje is! Gewoon, voor de afwisseling:-) Maar het belangrijkste is natuurlijk dat de kindjes gezond zijn, daar hoop ik het hardste op. Ik laat het jullie snel weten!

:: I’m grateful that it’s Tuesday today. In a few minutes my brother and sister in law have their 20-weeks ultrasound, in which not only the health of the twins is examined, but also their sex! Só exiting, I really hope at least one of them is a girl! Just for a change:-) But most importantly of course I hope the babies are healthy. I’ll let you know soon! 

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

 

 

 

signature

Monday Thankfulness #12

 

Monday Thankfulness

78

English text below: 

Hiep hiep, het is maandag! Dat betekent dat het de week van Kerst is, en velen van jullie óf al vrij zijn, óf bijna vrij zijn! Mooi, toch? Ik heb weer een lijstje met dingen/mensen/belevenissen waar ik dankbaar voor ben, lees je mee?

Hip hip, it’s Monday! That means it’s the week of Christmas, and many of you are already off work or are almost off work! Good, right? I’ve made a list again with things/people/adventures I’m grateful for, read along? 

:: Ik ben vandaag (maandag) erg dankbaar dat mijn lieve, lieve vriendin J weer een jaartje ouder is geworden. Ze is zo’n bijzonder mens, en ik vind het een eer dat ik haar vriendin mag zijn. Ze laat me altijd weten wat er speelt in haar leven, stuurt me kaartjes, betrekt me bij haar gezin, komt langs met haar superschattige zoontje en maakt tijd voor me. Ze is gewoon een voorbeeldvriendin, en ik doe mijn best om dat ook voor haar te zijn. Straks ga ik even bij haar op visite en ik neem een kratje met allerlei kadootjes mee, hopen maar dat ze er blij mee is:-) Lieve J, dank voor wie je bent- ik weet niet wat ik zonder je zou moeten!

:: I am very grateful today (Monday) that my sweet, sweet friend J turns another year older. She’s such a special person, and I think it’s an honour to be friends with her. She always lets me know what’s going on in her life, sends me cards, involves me in her family, comes by with her super cute little boy and makes time for me. She’s just a model friend, and I try my best to be that to her too. Later I’m going to her to celebrate and I’m bringing a little crate filled with presents, I’m hoping she will love it:-) Dear J, thank you for who you are – I wouldn’t know what to do without you! 

:: Nog iets waar ik ontzettend dankbaar voor ben: mijn andere superlieve vriendin die een tijdje terug jarig was en waarvan ik wel eens heb verteld dat ze keihard heeft geknokt om beter te worden, heeft een keuring met vlag en wimpel doorstaan. Dat betekent dat ze zeker geschikt is voor haar werk, en dat ze dus eigenlijk niet ontslagen mag worden. Ze is al zes jaar keihard aan het werk, en dit is echt haar beloning. Ik ben zo trots! Ik heb God enorm veel gebeden of Hij haar weer haar passies terug wilde geven (haar werk en sport) en nu kan ze weer voldoende bewegen om dat allebei weer op te pakken. A, ik ben zó trots op je! God laat je niet los!

:: Another thing I’m incredibly grateful for: my other supersweet friend who’s birthday was a little while back and of whom I’ve once told that she has fought to get better, has done a test and has passed with flying colors! That means she is certainly suitable to do her job, and that she can’t get fired. She’s been working so hard for the past six years, and this really is her reward. I’m so proud! I’ve prayed to God many, many times if He wanted to give her back her passions (her job and sports) and now she can move enough to get back into swing with both! A, I’m só proud of you! God doesn’t let you go! 

:: Ik ben dankbaar voor deze Instagram tekst van Ann Voskamp. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden rond Kerst last had van een enorme depressie. Ik werd wakker op Kerstochtend en kon alleen maar huilen. Het voelde niet als een wonder. Ik herinner me dat ik mijn moeder vertelde dat ik me compleet waardeloos voelde, terwijl God zelf juist naar de aarde was gekomen om mijn waarde voor eeuwig te bezegelen. Het voelde niet alsof God bij me was. Maar Hij was er, en Hij heeft me door die ellendige periode heen geholpen, ook al kon ik op dat moment Zijn komst eigenlijk niet vieren. Als je wacht op een wonder met Kerst: God is met je. Dát is het wonder van Kerst!

79

:: I’m grateful for this text on Instagram by Ann Voskamp. I remember being very depressed a few years back around Christmas. I woke on Christmas morning and all I could do was cry. It didn’t feel like a miracle. I remember telling my mom I felt completely worthless, while God Himself came to this earth to establish my worth. It didn’t feel like God was with me. But He was there, and He helped me trough that miserable period of time, even though on that moment I really couldn’t celebrate His coming. When you are waiting for a miracle at Christmas: God is with you. Thát is the miracle of Christmas!

:: Ik ben dankbaar voor mijn bezoekje aan de film ‘de Hobbit’, geïnspireerd door het boek van de schrijver Tolkien, met mijn familie. We zijn nu samen naar alle drie de films geweest, en ik ben dankbaar dat ik dat uitje elk jaar met hen kan delen. Ook vriendin A is altijd meegeweest, dit keer voor het eerst met haar (nog redelijk ‘nieuwe’) vriend. Ik vind het jammer dat de trilogie nu is afgelopen. Je kunt zeggen wat je vindt van de boeken van Tolkien (met name the Silmarillion, the Lord of the Rings en the Hobbit), maar ik vind het prachtig hoe hij de strijd tussen goed en kwaad beschrijft. En dat het goede uiteindelijk overwint.

:: I’m grateful for my visit to the movie ‘The Hobbit’, inspired by the book of the author Tolkien, with my family. We went to all three movies together, and I’m grateful that I can share the trip with them each year. Friend A also went with us every year, this year for the first time with her (still fairly ‘new’) boyfriend. I’m a little sad the trilogy has come to an end. You can say what you want of the books of Tolkien (especially the Silmarillion, the Lord of the Rings and the Hobbit), but I love how he describes the battle between good and evil. And that the good conquers all, eventually. 

:: Ik ben dankbaar voor de lieve kerstkaarten die beginnen binnen te stromen. In Nederland hebben we niet zo de gewoonte om een familiefoto als kerstkaart te gebruiken, en ook niet om een uitgebreide update over iedereen in het gezin mee te sturen. We sturen elkaar gewoon een Kerst- en Oud&Nieuw gerelateerde kaart en schrijven erop wat we elkaar wensen voor Kerst en het nieuwe jaar. Van één vriendin kreeg ik een kaart met haar twee superschattige kinderen erop, dat vond ik een erge leuke. Ook die van R was erg leuk, grappig gewoon. De herders met een berg schapen met vreemde uitdrukkingen op hun schapenbakkessen. En die van J had de liefste woorden. Ik ben benieuwd of ik er nog meer krijg:-)

:: I’m grateful for the sweet Christmas cards that start to pour in. In the Netherlands we don’t really have the habit to use a family photo as a Christmas card, nor do we write a big update about everyone in the family to go with the card. We just send each other a Christmas- and Newyears related card and write on it what we wish each other for Christmas and the new year. From one friend I recieved a card with her two supercute kids on it, I liked that one very much. R’s one was very nice too, just plain funny. The sheperds were pictured with a pile of sheep with weird expressions on their sheep faces. And J’s card had the sweetest words. I’m curious if I get any more cards:-)

:: Ik ben dankbaar voor de lieve mensen in mijn leven. Deze week hebben we twee mensen die belangrijk voor me waren herdacht: mijn ome Leo, die jarig geweest zou zijn maar een aantal jaar geleden is overleden, en mijn oma, mijn vader’s stiefmoeder, die vorig jaar op ome Leo’s verjaardag is overleden. Mijn oma was oud en, wat de Bijbel zo mooi zegt, ‘der dagen zat’. Ze wilde graag naar Huis. Bij mijn oom was het anders. Niet dat hij niet naar huis wilde, maar hij bleef vechten. Voor mijn tante. Dit heb ik geschreven net nadat hij overleden was, in 2009:

Een half uurtje geleden is m’n ome Leo overleden. Veel te jong nog, eigenlijk. Maar helemaal verwacht. Hij was al ziek vanaf zijn achttiende, en in de loop van de jaren is steeds meer duidelijk geworden hoe vreselijk zijn ziekte was. Steeds kwam er weer een extra probleem bovenop, werd het steeds moeilijker om te leven. Het laatste jaar is hij regelmatig in het ziekenhuis geweest. Een paar keer waren we bang dat hij niet meer thuis zou komen, maar steeds krabbelde hij er weer bovenop.

Eigenlijk kende ik ‘m helemaal niet. Hij was er altijd wel. Stilletjes, in een rolstoel, wit, dun en op de achtergrond. Praten vroeg veel inspanning, denk ik. Lopen ging niet meer. Slikken ook niet meer, op het laatst. En mijn tante, mijn tante zorgde en zorgde maar. Heel haar leven, elke dag, ging om het zorgen voor ome Leo. Voor haar is het zo erg. Zo stil, zo leeg, zo koud, zo eenzaam. Wat zal ze het moeilijk krijgen. Wat heeft ze veel gegeven. Maar ik weet dat ze dat allemaal uit liefde heeft gedaan, dat ze uit liefde alles opgaf voor hem, net zoals hij níet opgaf uit liefde voor haar.

Ja, ik heb makkelijk praten. Ik kende hem nauwelijks, maar toch voel ik een soort opluchting namens hem.  Want het is afgelopen, klaar. Ik denk dat niemand zo blij zal zijn met de nieuwe hemel, de nieuwe aarde, en vooral het nieuwe lichaam als mijn ome Leo. Ik zie het helemaal voor me: gezondheid, kracht, energie, geluk. Geen pijn, geen lijden, geen zorgen. Hij kan weer rennen.

Het zal pijn doen, de scheiding. De dood, het hoort gewoon niet. Niets is onnatuurlijker. Maar toch… ik denk dat ome Leo nu wel gelukkig is. En dat is tóch mooi! En ik weet dat mijn tante haar weg zal vinden, Zijn weg. En dat we allemaal om haar heen zullen staan.

:: I’m grateful for all the sweet people in my life. This week we commemorated two people who were important to me: my uncle Leo, who would have had his birthday this week but died a couple of years ago, and my grandma, my fathers stephmom, who died last year on my uncle Leo’s birthday. My grandma was very old and, as the Bible puts so nicely: tired of days. All she really wanted was to go Home. It was different for my uncle. Not because he didn’t want to go Home, but he kept fighting. For my aunt. This is what I wrote just after he died, in 2009:  

Half an hour ago my uncle Leo has died. Way too young, really. But totally expected. He had been sick since he was eightteen, and with each year passing by it became more and more appearant how horrible his illness was. Problem upon problem stacked on the pile, it became harder and harder to live. The last year he has been in and out of the hospital. A few times we feared he wouldn’t come home again, but time and time again he came back. 

I didn’t actually know him at all. He was always there. Silently, in a wheelchair, white, skinny and in the background. Talking took a lot of effort, I think. He couldn’t walk anymore. He couldn’t even swallow, at the end. And my aunt, my aunt cared  and cared and cared. For all of her life, every day, it was about taking care of uncle Leo. It’s so hard for her. So quiet, so empty, so cold, so lonely. She will have such a hard time. How much she has given. But I know she did it all out of love, that she gave everything up out of love for him, just like he wouldn’t give up out of love for her. 

Yes, it’s easy for me to say. I hardly knew him, but still I feel kind of relieved on behalf of him. Because it is finished, done. I think no one will be as happy with the new heaven and the new earth, and especially the new body as my uncle Leo. I can see it now: health, strength, energy, happiness. No pain, no suffering, no worries. He can run again. 

It will hurt, the great divide. Death, it just shouldn’t be. Nothing is more unnatural. But still… I think my uncle is happy now. And that’s beautiful. And I know my aunt will find her way, His way. And that we’ll all be surrounding her.

:: Ik ben dankbaar dat God onze tijden in Zijn hand houdt. Dat Hij, en Hij alleen weet wanneer we zullen sterven. Ik kan heel goed begrijpen dat mensen het leven niet meer aankunnen en zelfmoord plegen. Dat ze gewoon geen andere uitweg meer zien omdat het leven te hard is, te kil, te uitzichtloos. Ik kan me, júist als Christen, goed voorstellen dat je gewoon naar Huis wilt, veilig bij de Vader wilt zijn. En ik kan me ook voorstellen dat, wanneer je lichamelijk doodziek bent, dreigt te stikken of vreselijke pijn hebt, je denkt aan euthanasie. Ik geloof niet dat zelfmoord plegen een zonde is die ervoor zorgt dat je nooit bij God kunt komen. Als Íemand begrijpt hoe zwaar het leven kan zijn en hoe graag je wilt dat je lijden voorbij is, dan is het Jezus wel. Met actieve euthanasie (de stekker ontkoppelen als iemand al jaren hersendood is begrijp ik beter) heb ik persoonlijk meer moeite, ik weet niet waarom. Misschien omdat het zo klinisch is, zo praktisch, zo ‘schoon’. Zelfmoord is vaak een wanhoopsdaad, euthanasie een gepland uit het leven stappen. Maar ik ben zó dankbaar dat ik niet degene ben die gaat over leven of dood. Of die moet goedkeuren hóe iemand dood mag/moet gaan. Ik weet Wie mijn leven vasthoudt, Wie ieders leven vasthoudt. En dat geeft me rust.

:: I’m grateful that God holds our times in His hands. That He, and He alone knows when we will die. I can understand very well how people can’t handle life anymore and commit suicide. That they just don’t see another way out because life is too hard, too cold, too hopeless. Ican, especially as a Christian, understand that you just want to go Home, want to be safe with your Father. And I can also understand that, when you’re physically ill to death, face a death of suffocation or filled with pain, you consider euthanasia. I don’t believe committing suicide is a sin that makes you never being able to get to God. When Sómeone understands how hard life can be and how much you want your suffering to be over, it’s Jesus. Personally, I have a harder time accepting active euthanasia (pulling the plugs when somebody has been braindead for years, I kind of get). I don’t really know why. Maybe because it’s so clinical, so practical, so ‘clean’. Suicide often is an act of desperation, euthanasia is a planned moment to stop living. But I’m só grateful that I’m not the one in charge of life and death. Or the one who has to approve hów some one can or should die. I know Who holds my life, Who holds everyone’s life. And that gives me rest. 

:: Ik ben dankbaar dat het bijna Kerst is. Vandaag (zondag) is de vierde Adventszondag. De dominee las vanmorgen uit Jesaja, waar staat: ‘Troost, troost mijn volk.’ Het woord dat daar in het Grieks gebruikt wordt voor ‘troost’, betekent ‘Heilige Geest’. Dus eigenlijk staat er: Heilige Geest, Heilige Geest mijn volk. Dat zegt heel veel over God’s karakter, vooral over dat van de Heilige Geest. Zoals ik in de laatste Welcome to the Weekend heb gedeeld, wil ik graag op de Heilige Geest lijken en rustig en stil doen wat nodig is om Jezus bekend te maken als de Zoon van God en de Redder van de mensheid. Ik heb gereageerd op het stuk van #shereadstruth dat erover ging, en dit heb ik geschreven: ‘Ik vind het mooi dat in de quote wordt gezegd dat de Heilige Geest ‘verlegen’ is – dat is wel hoe ik Hem heb leren kennen. Hij is teder en duwt ons bijna onmerkbaar, maar hoe meer we Hem eren, hoe meer Hij aanwezig is. Ik merk het in mensen die Zijn woorden spreken: aardig, zacht, begrijpend en inderdaad een beetje verlegen over de grote woorden die ze spreken, maar altijd wijzend naar onze Jezus. Ik denk dat dat is waarom we in de Bijbel worden gewaarschuwd de Heilige Geest niet bedroefd te maken of te schofferen, omdat Zijn aard verlegen, stil is en Hij afstand van ons kan nemen. God zij dank verlaat Hij ons nooit helemaal, en laat Hij ons zien als Wie we zouden moeten zijn terwijl Hij ons zachtjes duwt en troost.’ Ik ben dankbaar dat God’s Geest zo’n grote rol speelt in ons geloofsleven, of we dat nu doorhebben of niet. In deze tijd van voorbereiding op Kerst blijft Hij wijzen naar Degene om Wie het gaat: Jezus.

:: I’m grateful that it’s almost Christmas. Today (Sunday) is the fourth Advent Sunday. The Pastor read from Isaiah this morning, where God says: ‘Comfort, comfort my people.’ The word that’s used in Greek for ‘comfort’ means ‘Holy Spirit’. So actually it says: ‘Holy Spirit, Holy Spirit my people.’That says so much about Gods character, especially about the character of the Holy Spirit. As I said in the last Welcome to the Weekend, I would love to be like the Holy Spirit and quietly do what is nessecary to make Jesus known as the Son of God and the Saviour of mankind. I’ve commented on the piece about it on #shereadstruth, and this is what I wrote: ‘I love that the quote says that the Holy Spirit is ‘shy’- that’s how I’ve come to know Him. He is tender and pushes us almost unnoticeably, but the more we honor Him, the more He is present. I notice it in people who speak His words: kind, soft, understanding and indeed a little shy about the big words they speak, but always pointing towards our Jesus. I think that’s why we are warned in the Bible not to sadden or offend Him, because His nature is shy, quiet and He can distance Himself from us. Thank God He never leaves us, and He shows us Who we should be like while gently pushing and comforting us.’ I’m grateful God’s Spirit plays such a big part in our faith life, whether we see it or not. In this time of preparation for Christmas, He keeps pointing towards the One it’s all about: Jesus. 

:: Ik ben erg dankbaar voor de preek van zondagavond van onze nieuwe predikant. Hij las voor hoe de engel Maria vertelde dat ze een kindje zou krijgen en dat Hij de redder van de wereld zou worden. In plaats van te twijfelen, gelooft Maria de engel, maar ze stelt hem wel een vraag: hoe kan dat dan? De dominee maakte het punt dat je, als je echt gelooft, je best vragen mag stellen. Maar wat hij vooral érg duidelijk maakte, is dat voor God níets onmogelijk is. NIETS. Wat Hij je belooft heeft, zál Hij waarmaken. God heeft me een grote belofte gedaan. En soms verlies ik de hoop. Denk ik dat God het maar blijft uitstellen omdat mijn geloof te klein is, of dat Hij niet meer aan mij denkt. Maar deze preek gaf me hoop. Niets is onmogelijk voor God. Niets.

:: I’m very grateful for the sermon by our new pastor this Sunday night. He read about us about the angel telling Mary that she would have a baby and that He would be the Saviour of the world. Instead of doubting, Mary believes the angel but she does ask him a question: how can that be? The pastor made the point that, when you really believe, you are allowed to ask questions. But his major point was that NOTHING is impossible for God. Nóthing! What He has promised you, He wíll give you. God made me a big promise. And sometimes I lose hope. I think God keeps postponing because my faith is too small, or that He doesn’t think about me anymore. But this sermon gave me hope. Nothing is impossible for God. NOTHING. 

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

signature

Monday Thankfulness #11

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

Het lijkt altijd of er maar een paar uur zit tussen mijn Welcome to the Weekend en Monday Thankfulness stukjes. Maar toch is er weer een heel weekend voorbij gegaan en heb ik weer een hele week mijn dankbaarheid opgespaard. Lees en kijk maar mee!

It always seems like there are just a few hours between my Welcome to the Weekend and Monday Thankfulness pieces. But once again a whole weekend has gone by and I’ve saved up a whole week of gratitude. Read and watch with me! 

:: Zoals ik in deze post al zei, ben ik maandag voor het eerst naar een nieuwe, christelijke psycholoog geweest. Het liep een beetje anders dan gedacht en uiteindelijk zat ik met de baas van de praktijk in een kamer. Ik heb jullie en mijn vriendinnen gevraagd te bidden en dat is zeker niet voor niets geweest: het was gewoon geweldig! Hij begreep me, biedt me een uitgebreide behandeling, geeft me de ruimte en bekijkt alles ook nog eens vanuit een christelijk oogpunt. Het was alsof ik weer even kon ademhalen, en ik zie dit echt als een wonder. Superbedankt als je mee hebt gebeden, het heeft al mijn verwachtingen overtroffen!

:: As I mentioned in this post, I went to a new christian psychologist for the first time on Monday. It went a little bit different than I thought and eventually I ended up talking with the boss of the practice. I’ve asked you and my girlfriends to pray and that has certainly not for nothing: it was just great! He understood me, offers me a significant treatment, gives me space and looks at everything from a christian perspective. It was like I could breathe again for a minute, and I really see this as a miracle. Thank you SO much if you prayed with us, it has exeeded all my expectations! 

:: Vrijdag was mijn lieve lieve vriendin en nichtje R, die ik nu al 28 jaar ken, jarig. Ik had een hele doos met spulletjes verzameld waarvan ik wist dat ze ze leuk zou vinden, en die werden dan ook met gejuich begroet. Tegenwoordig werkt ze in Duitsland en woont ze daar nu een paar jaar, en ik mis haar erg. We deden altijd alles samen, en het was fijn om weer eens gewoon, zoals elk jaar, op haar verjaardag te zijn, mee te eten en samen naar de winterfair van de kerk te gaan (daarover later meer). R, dank voor wie je bent.

DSCF3444

R is de persoon links / R is the one on the left

59

Het kratje met spulletjes heb ik aan R gegeven. Samen met de kaart ervoor, het kastje met de laatjes en het luchtje erop. Weet je dat ook weer:-) / The little crate with stuff was my gift to R. Together with the card in front of it, the little cabinet with the drawers and the perfume on top of it. So now you know:-) 

:: Friday my sweet sweet friend and cousin R, who I’ve now known for 28 years, celebrated her birthday. I collected a big crate filled with stuff I knew she would like, and it was greeted with joy:-) She works in Germany these days and has been living there for a few years, and I miss her so much. We always used to do anything together, and it was so nice to just, like every year, be together on her birthday, eat together and go to the Winter Fair of the church together (more on that later). R, thank you for who you are. 

:: Ik ben dankbaar voor een lief kaartje en een mooi kadootje dat ik kreeg van mijn andere lieve, lieve vriendin J. Ze was zo blij voor me dat de afspraak maandag zo goed was gegaan, dat ze dit kaartje stuurde. En op R’s verjaardag gaf ze me ook nog eens dit superleuke tijdschrift. Ik bof maar met zulke vriendinnen!

56

:: I’m grateful for a sweet card and a lovely gift from my other sweet, sweet friend, J. She was so happy for me that the appoiuntment on Monday went well, that she sent me this card. And on R’s birthday, she gave me this superfun magazine. I’m so lucky to have such girlfriends! 

:: Ik ben dankbaar dat we zondag Sinterklaas gaan vieren met het hele gezin + aanhang + baby + oma. Ik ben al tijden op jacht geweest naar de perfecte kadootjes, en ik ben zó benieuwd hoe iedereen ze vindt! Daarover zul je aan het einde van dit artikel meer kunnen lezen- het is nu zaterdag maar zondagavond maak ik het af. Het enige wat ik nu nog moet doen is een gedicht schrijven en alles inpakken. En dat wordt nog een grote klus want eh… ik heb het misschien ietwat overdreven op het kadootjesfront. Maar ach, waar je genoeg van hebt, daar mag je van uitdelen!

:: I’m grateful we’re going to celebrate Sinterklaas this Sunbday with the whole family + in-laws + baby + grandma. I’ve been on the hunt for the perfect presents for ages, and I’m só curious what everyone thinks of them! You’ll read more about that at the end of this article – now it’s Saturday but I finish writing this on Sunday. All I have to do now is write a poem and wrap everything up. And that will be a big job because uhm… I may have overdone it a little bit on the present departement. But still, what you have enough of, you can share! 

:: Ik ben dankbaar voor het lieve kadootje (een kadootje naar mijn hart:-)) dat R meenam van de kerstmarkt in Hamburg, Duitsland. Precies iets voor mij, ik ben er zó blij mee. En kadootjes krijgen terwijl er iemand anders jarig is, is ook nooit verkeerd. Moet je kijken hoe mooi:

57

:: I’m grateful for the sweet present (a present after my own heart:-)) that R took home from the christmas market in Hamburg, Germany. It’s exactly something for me, I’m só happy with it! And getting presents while it’s some one elses birthday is never a wrong deal. Look how pretty! 

:: Ik ben dankbaar voor de lol die mijn neefje me bezorgt. Zoals hier. Mijn broer en schoonzusje hebben een hond (de grote witte), wij hebben een hondje en dan is er nog Albert. Op de een of andere manier is hij er altijd bij als de hondensnoepjes uitgedeeld worden. En hij heeft er ook al eens een hapje van genomen:-) Hier de drie hondjes op een rijtje:-)

58

:: I’m grateful for the fun my little nephew gives me. Like here. My brother and sister in law have a dog (the big white one), we have a little dog and then there’s Albert. One way or another he’s always there when the dog candy is being shared. And he also took a bite once:-) Here are the three little doggies in  a row:-)

:: Ik ben dankbaar dat ik vrijdag naar de Winter Fair van onze kerk ben gegaan. Mijn tante heeft het een paar jaar geleden opgestart (zij en mijn andere tante gaan naar allerlei markten en fairs met hun pipowagen vol brocante) voor een goed doel, en sindsdien is het al echt een traditie geworden om door allerlei kraampjes te snuffelen op het kerkplein. Ik vond het wel eng, want ik ken vrijwel iedereen en ben dan bang voor moeilijke vragen, maar het was gewoon leuk! Ook heb ik nog de aller-allerlaatste kadootjes kunnen vinden voor Sinterklaas.

:: I’m grateful I went to the Winter Fair of our church this Friday. My aunt started it a few years back (she and my other aunt go to markets and fair in an old gypsy home filled with cool old stuff) for a good cause and since then it has started to really bve a tradition to go trough all the stalls on the church scuare. I was scared, because I know practically everyone there and was afraid of hard questions, but it was just fun! I also bought the final – yes final – presents for Sinterklaas. 

:: Ik ben dankbaar dat ik nu (zondagochtend) inmiddels klaar ben met het inpakken van de kadootjes:-) Ik ben twee uur bezig geweest, poepoe. En mooi inpakken kan ik ook al niet. Maar het gaat om de inhoud, toch?

:: I’m grateful that I’m now (Sunday morning) done with wrapping the presents. I’ve been at it for two hours, man oh man. And I can’t wrap presents neatly. But it’s about what’s inside, right?

:: Ik ben dankbaar voor het lied ‘Hallelujah’ van de christelijke band Cloverton. Het is een cover van het lied van Rufus Wainwright, wat ik altijd mooi heb gevonden qua melodie en ook wel qua sfeer, maar waar ik niet helemaal achterstond. Cloverton heeft er een kerstlied van gemaakt, en ik vind het gewoonweg prachtig. Echt even luisteren!

:: I’m grateful for the song ‘Hallelujah’ by the christian band Cloverton. It’s a cover of the song by Rufus Wainwright, which I’ve always liked by melody and also by feeling, but couldn’t totally stand behind. Cloverton has made a christmas song about it, and I just totally love it. Really take a listen! 

:: En dan is het nu tijd voor een update over de Sinterklaasviering, waar ik heel dankbaar voor ben! Het was lekker druk (we waren met z’n tienen) en we hadden een gigantische stapel kadootjes. Op de eerste foto zie je de kado’s die ik voor iedereen had gekocht en een paar kadootjes die mijn broertje had gekocht. Op de tweede foto zie je de stapel met kado’s toen we er allemaal waren. Iedereen had voor iedereen iets gekocht, en we hadden ook lootjes getrokken dus iedereen kreeg ook een groter kado met een gedicht. Ik schaamde me al een beetje dat ik wel érg veel voor iedereen had gekocht dit jaar, maar ik kreeg zelf ook heel veel kado’s dus dan is het niet zo erg, toch? (mijn bankrekening piept van wel:-)) Gelukkig geven we elkaar geen kado’s met Kerst, dat scheelt!

6263

:: And now it’s time for an update about the Sinterklaas celebration, for which I’m very grateful. It was quite chaotic (there were ten of us) and we had an ginormous pile of presents. In the first picture you see the presents I got everybody and a few presents my little brother bought. In the second picture you see the stack of presents when we were all there. Everyone got everyone else something, and we had also drawn names of someone you had to buy a bigger gift and write a poem to (out of Sinterklaas’ name, of course). I was a little bit ashamed at hów much I had bought everyone this year, but I got a LOT of presents myself, so then it isn’t so bad, right? (my bank account squeels it is:-)) Luckily we don’t do gifts on Christmas, so there’s that! 

:: Ik ben dankbaar voor alle kadootjes die ik heb gekregen. Teveel om op te noemen, dus ga ik even proberen ze op de foto te zetten:-) Ik ben wel vergeten een superleuk notitieboek in de foto te proppen, dus bij deze: die heb ik ook gehad!

64

:: I’m grateful for all the presents I got. Too much to name them all, so I’m going to try to squeeze them in a picture:-) I did forget to put a super cute notebook in the picture, just so you know: I got that too!

:: Ik ben dankbaar voor de ochtenddienst van zondag. Onze dominee is bezig aan een prekenserie over Nehemia, en het ging nu over een boek waarin heel het volk tekende dat ze vanaf dat moment God’s geboden zouden volgen en Hem alleen zouden dienen. De dominee maakte het heel concreet: als dat boek nu voorin de kerk lag, zou jij het dan tekenen? Of is het je te bindend? Het zette me wel aan het denken. Ik zou dat boek graag tekenen, maar ik weet ook dat ik God’s geboden bij lange na niet kan naleven. Gelukkig vertelde de dominee nog iets anders: als je het (in dit geval hypothetische) boek openslaat, zie je in bloed de naam van Jezus Christus geschreven. Dan kun je met een gerust hart zelf ook tekenen. Want als je toch tegen God’s geboden ingaat, is Jezus’ bloed daar om je schoon te wassen, borg te staan voor jou. Een prachtige dienst!

:: I’m grateful for the morning service on Sunday. Our pastor is working on a series about Nehemiah, and right now He preached about a book that all the people signed by which they promised to follow Gods commands and honour only Him. The pastor made it very tangible: when that book would be laying in church, would you sign it? Or would it be too big a commitment for you? It made me think… I would love to sign that book, but I also know that I wouldn’t be able to live by Gods commands at all. Luckily the pastor said something else: If you would open the (in this case hypothetical) book, you see the name of Jesus Christ, written in blood. Then you can sign yourself too with your mind at ease. Because when you do fail Gods commands, Jesus’ blood is there to wash you clean, to make bail for you. A beautiful service!

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

 

signature

Monday Thankfulness #10

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

En het is alweer maandag. Ik heb een drukke week achter de rug, en een heerlijk rustig weekend. Ik hoop dat jullie allemaal zin hebben in de nieuwe week die voor ons ligt en dat de Hollanders (voor zover ze het vieren) hebben genoten van Sinterklaas.

And it’s Monday again. I’ve had a very busy week, and a lovely quiet weekend. I hope you’re all looking forward to the new week that’s lying ahead of us and that the Dutchies (as far as they celebrated) enjoyed Sinterklaas. 

:: Ik ben super super dankbaar voor het nieuws wat ik nu eindelijk mag verspreiden: mijn broer en schoonzusje verwachten een tweeling! Het was wel even schrikken toen we het hoorden, want we hadden allemaal op één baby’tje gerekend. Maar wat is het toch mooi, een nieuwe zwangerschap, nieuw leven en dat zelfs dubbelop! Mijn broer en schoonzusje zullen aardig wat hulp nodig hebben natuurlijk, met drie kleine kinderen. Maar we staan allemaal voor hen klaar en hopen dat alles goed mag gaan! We danken God voor dit wonder en bidden hem om wijsheid met betrekking tot de ruimte in huis, de reactie van kleine Albert, de financiën en de extra drukte. Hieronder zie je een echo waar allebei de kindjes duidelijk te zien zijn. Hopelijk kan ik ze in april of mei ‘in het echt’ ontmoeten!

45

:: I am super super grateful for the news I can finally share: my brother and sister in law are expecting twins! It was a bit of a shock when we heard, because we all thought there would be just one baby. But how beautiful it is, a new pregnancy, new life and that even doubled! My brother and sister in law are of course going to need quite a lot of help with three little children. But we  are there for them and hope everything will go well. We thank God for this miracle and pray to Him for wisdom concerning the space in the house, the reaction of little Albert, the finances and the extra busyness. Above you can see the ultrasound picture where both little babies are clearly to be seen. Hopefully I can meet them ‘for real’ in April or May. 

:: Ik ben dankbaar voor een drukke week. Ja, gek he? Maar in deze week heb ik de laatste kadootjes voor deze maand gekocht, veel opgetrokken met mijn schoonzusje en neefje (die ook nog kadootjes nodig hadden), de verjaardag van mijn broer gevierd, Sinterklaaskleinigheidjes bij mijn vriendinnen bezorgd, de wekelijkse boodschappen gedaan, op Albert gepast, warempel drie keer gepost op Child of Light en mijn financiën geregeld. Heel erg productief voor mijn doen, en ik zie het dan ook als iets heel goeds!

:: I’m grateful for a busy week. Yes, weird right?! But this week I’ve purchased the last presents for this month, spent a lot of time with my sister in law and my nephew (who needed some presents too), celebrated my brother’s birthday, delivered little Sinterklaas presents at my girfriends houses, got the weekly groceries, babysat Albert, posted on Child of Light three times (well, hooray!) and taken care of my finances. Very productive for me, so I look at it as something very good! 

:: Ik ben dankbaar dat ik vandaag mag beginnen met nieuwe therapie, bij een christelijke psycholoog. Er is mij meerdere keren verteld dat mijn ziekte chronisch is, en dat ik er maar mee moet leren leven. Dat hoop ik met deze nieuwe behandeling te gaan leren. En ook hoop ik dat ik geholpen kan worden met mijn vragen rondom mijn angststoornis en mijn geloof: Hoe kan ik God dienen als ik het huis bijna niet uit durf? Dat soort vragen. Zoals je misschien wel begrijpt zie ik er als een berg tegenop, maar hoop ik ook dat het goed voor me zal zijn. Zou je, als je het kunt en erin gelooft, voor me kunnen bidden?

:: I’m grateful that today I can make a start with a new therapy, with a christian psychologist. I have been told multiple times that my illness is chronical and that I just have to learn to live with it. I hope to start learning with this new treatment. I also hope I can get help with questions regarding my anxiety disorder and my faith: How can I serve God if I’m almost incapable to leave the house? That kind of questions. As you may understand I feel sick thinking about starting, but I also hope it will be good for me. Would you, if you can and believe in it, pray for me? 

:: Ik ben dankbaar voor een chat die ik had met de vriendin die ik noemde in dit bericht. Ik was bang dat ik haar erg gekwetst had doordat ik het gevoel had te moeten kiezen tussen haar en een andere vriendin. Gelukkig zei ze dat ze dat niet zo had gevoeld, dat ze me erg heeft gewaardeerd als vriendin en dat ze me nog steeds mist. Ook zei ze dat ze blij is dat we nog contact hebben en dat ze altijd uitkijkt naar mijn posts. Ik vond die reactie zó lief, ik ben er echt dankbaar voor en het bevestigt maar weer wat een mooi persoon ze is!

:: I am grateful for a chat I had with the friend I mentioned in this post. I was afraid I hurt her very much because I had the feeling I needed to choose between her and another friend. Luckily she said she hadn’t felt it that way, that she has always appreciated me as a friend, and that she still misses me. She also said she’s happy we’re still having contact and that she always looks forward to my posts. I thought that reaction was só sweet, I’m really grateful for it and it only confirms what a beautiful person she is! 

:: Ik ben (nog steeds ja!) erg dankbaar voor mijn kleine neefje. Het is zo’n schatje en je ziet hem met de dag groeien. Sinds anderhalve week kan hij helemaal zelf lopen en struint hij overal zelf naartoe. Ook heeft hij een nieuwe hobby: het leeggooien van zijn bakken met speelgoed en er dan in gaan zitten:-) De foto is niet al te best, maar dit geeft het idee aardig weer:

47

:: I am (still, yes:-)) very grateful for my little nephew. It’s such a sweetheart and you can see him grow every day. Since one and a half week he can walk all by his own and he walks where ever he wants. He also has a new hobby: emptying his boxes with toys and then sit in them:-) The picture isn’t too good, but this shows you the idea.

:: Ik ben dankbaar voor de koudere dagen. Het is zo heerlijk knus om ’s avonds in mijn bed te kruipen met een warme pyjama aan, drie dekens over me heen met een kat er boven op als kers op de taart en dan nog even een leuke serie of film te kijken. Het is gewoon heel knus, en ik ben dankbaar voor alle bescherming tegen de kou die ik heb. Ik bid voor de mensen die dat niet hebben. Vooral de Yezidi’s die bedreigt worden door IS hebben het nu heel moeilijk, omdat ze geen middelen hebben om zichzelf warm te houden. Misschien een goed idee om via een hulporganisatie een bijdrage te geven?

:: I’m grateful for the colder days. It’s so nice and cosy to get into bed at night wearing warm pajamas, three blankets covering me and a cat on top as the cherry on the pie and to watch a nice episode of a series or a movie. It’s just really cozy, and I’m grateful for all the protection against the cold I’ve got. I pray for the people who don’t have it. Especially the Yezidi’s, that are treathened by IS have a really tough time right now. They have no means to keep themselves warm. Maybe it’s a good idea to donate something to them trough a charity? 

:: Ik ben dankbaar voor een nieuwe (nou ja, eigenlijk een oude) cd die ik deze week heb gekocht: My mothers hymn book van Johnny Cash. De cd staat vol met mooie hymns, en een klein beetje wetende wat voor leven deze man heeft geleid ontroert het mij ontzettend om hem deze liederen te horen zingen. Mijn favoriet (sowieso een favoriete hymne) is ‘I’ll Fly Away’. Hieronder kun je ‘m luisteren.

I’ll Fly Away by Johnny Cash on Grooveshark

:: I’m grateful for the new (well, actually it’s old) album I bought this week: my mothers hymn book by Johnny Cash. The cd is filled with beautiful hymns, and knowing a little bit about this man’s life, it really touches me to hear him sing these songs. My favorite (a favorite hymn of mine anyway) is ‘I’ll Fly Away’. Above you can listen to it. 

:: Ik ben dankbaar voor een zeer gulle oom en tante die ons allerlei kadobonnen hebben gegeven. Zó ontzettend lief! Ik weet hoe erg ik bof met mijn familie- ik zou bij ieder van hen terecht kunnen als er iets aan de hand was, dat weet ik zeker. Ze denken aan ons, leven mee en andersom gaat het net zo.

:: I’m grateful for my very generous aunt and uncle who have given us a stack of gift vouchers. Só incredibly sweet! I know how lucky I am to have my family- I would be welcome at anyone of them when something was wrong, I’m sure of it. They think about us, live trough everything with us, just as we do with them. 

Vandaag een korter rijtje dan normaal. Niet omdat ik minder heb om dankbaar voor te zijn- absoluut niet! Maar meer omdat ik erg moe ben en graag naar bed wil:-) Ik schrijf de Monday Thankfulness posts altijd op zondag, vandaar. Als je gewend was mijn posts in je email te krijgen, schrijf je dan opnieuw in aan de rechterkant van de blog om ze weer vanzelf te krijgen. Zoals ik gisteren al schreef, is er iets fout gegaan bij het updaten van mijn blog. Ik zou het leuk vinden als je lekker meeleest!

Today the list of hearts is a little shorter than normal. Not because I have less to be thankful for- absolutely not! It’s more because I’m very tired and want to go to bed:-) I always write the Monday Thankfulness posts on Sundays, and it’s getting late now. If you were used to getting my posts in your inbox, please subscribe again on the right side of the blog to get them automatically again. As I wrote yesterday, something has gone wrong when I updated my blog. I would love for you to keep reading along!

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for?

 

 

signature

What I Wish I Had Known…

what I wish

 

English text below:

Ik wilde wel dat ik geweten had, dat…

  • …Ik op de basisschool niet lelijk was omdat ik werd geplaagd met mijn rode krullen. Ik waardeer ze nu, en had dat toen ook best mogen doen. Kinderen kunnen heel wreed zijn, en pikken je eruit om de vreemdste redenen. Nu hoor ik vaak hoe jaloers mensen zijn op mijn woeste krullen en rode kleur, en ik wou dat ik dat toen al geweten had.
  • …Ik op de middelbare school net zo gek, uitbundig, creatief en expressief mocht zijn als ik wilde. Ik had een voorliefde voor lange rokken, dreadlocks en hippiekleding. Maar die voorliefde heb ik nooit geuit. Ik wilde dat ik had geweten dat er niets speciaals is aan meezwemmen met de stroom, en dat het juist goed is om jezelf te zijn.
  • …De meiden die me uitlachten, buitensloten en als ‘onwaardig’ beschouwden dat ook alleen maar deden omdat ze er zelf bij wilden horen. Ik heb nooit gehoopt bij hen te horen, vanwege hun gedrag. Maar ik wou dat ik geweten had dat het een fase was, dat (bijna) iedereen over zulke dingen heengroeit. Ik wilde dat ik wist dat ik niet bang hoefde te zijn voor wat ze over me dachten. En ik wilde dat ik geweten had dat ik het me niet zo aan had moeten trekken, omdat ik er nu soms nog steeds last van heb.
  • …Ik wel degelijk geliefd was door mijn vriendinnen. Ze zeiden het tegen me, maar ik kón het maar niet geloven. Van mij houden? Onmogelijk! Zagen ze dan niet hoe raar ik eruit zag, hoe anders ik me voelde, hoeveel leuker en liever en mooier en interessanter zij waren? Ik wou dat ik had geweten dat ze het écht meenden, en me geliefd had gevoeld.
  • …Ik het best naar mijn zin mocht hebben toen ik op mijn zeventiende op kamers ging wonen. Ik had constant het idee dat ik thuis moest zijn om mee te helpen in moeilijke situaties, dat ik geen plezier mocht hebben zonder mijn familie, dat het niet oké was om het leuk te vinden zonder hen. Het laatste half jaar dat ik op kamers woonde met mijn lieve vriendin ging het iets beter, maar toch wilde ik dat ik geweten had dat dit mijn kans was om mijn eigen leven te gaan leiden en me niet meer zo verantwoordelijk te voelen voor thuis.
  • …Ik in het derde jaar van de middelbare school niet had hoeven kiezen tussen twee vriendinnen die ruzie hadden. Uiteindelijk heb ik dat toch, min of meer, gedaan, en daar heb ik nog steeds spijt van. Ik heb nog steeds af en toe contact met de ‘afgewezen’ vriendin en hou nog steeds heel veel van haar. Maar het is allemaal niet gelopen zoals het had moeten gaan, en ik weet dat zij daar veel verdriet van heeft gehad. Ik wilde dat ik toen wist wat voor gevolgen het had en dat ik best ‘onpartijdig’ had kunnen blijven. Dus E, het spijt me ontzettend – je bent zo’n lieverd en het spijt me als ik je heb gekwetst.
  • …Ik absoluut niet dik was op mijn vijftiende, mijn negentiende, mijn tweeëntwintigste. Ik heb al die jaren gedacht van wel, alleen maar omdat al mijn vriendinnen een stuk korter waren dan ik en dus ook smaller. Maar, terwijl ik meestal maat 38 droeg, dacht ik toch dat ik te dik was omdat ik mezelf vergeleek met hen. Ik wou dat ik had geweten dat ik een prachtig figuur had. Nu ben ik écht te dik en wilde ik wel dat ik weer zo ‘dik’ was als op mijn negentiende.
  • …Ik niet al mijn kansen had verspeeld toen ik stopte met de Pabo. En daarna met Pedagogiek. Ik dacht dat ik alles verpest had, dat ik dom was en niets kon. Dat ik mijn ouders met extra problemen opzadelde doordat ik weer thuis kwam wonen en een tijd heel depressief was. Dat God mij vast niet meer wilde omdat ik mijn droom, waarvan ik dacht dat het ook de Zijne was, niet had waargemaakt. Ik weet nu dat leerkracht zijn gewoon niets voor mij is, En dat de studie Pedagogiek mislukt is door faalangst. Ik kon er niets aan doen. En mijn ouders hebben me niets dan liefde betoond, en beetje bij beetje mijn zelfvertrouwen weer opgebouwd. Ik wou dat ik toen had gezien hoezeer ik die helende periode nodig had.
  • …Ik het lef had gehad om na een week te stoppen met mijn fulltime baan die ik had na het stoppen met de Pabo. Ik huilde er elke dag, voelde me er ontzettend ellendig en nutteloos en het maakte het feit dat ik gestopt was en nu iets moest doen wat zó niet bij me paste nog veel erger. Ik wou dat iemand me, in plaats van te zeggen: volhouden, dan kun je trots op jezelf zijn’, had gezegd: ‘Er is geen schaamte in stoppen met iets waar je doodongelukkig van wordt.’ Ik wilde dat ik hulp had ingeroepen en had laten merken hóe erg ik het vindt. Want iedereen zegt altijd: van elke situatie leer je wel iets, groei je wel iets. Het enige wat ik van deze ervaring heb geleerd, is dat ik had moeten stoppen zodra de eerste tranen op de werkvloer over mijn wangen rolden.
  • …Ik best verliefd had mogen worden. Maar ik dacht dus dat ik lelijk was, niet interessant, niet de moeite waard. Ik had metershoge muren rond mijn hart opgetrokken, nog steeds trouwens. Het ging zelfs zo ver dat, als ik een leuke jongen zag, ik dacht: oh die zou zo goed bij die-en-die passen. Nóoit heb ik aan mezelf gedacht, me overgeven aan de aandacht van jongens. Ik vond, en vind nog steeds, dat verliefd worden en van iemand houden één van de dapperste dingen is die je kunt doen. Jezelf zó blootgeven. Maar ik wilde dat ik had geweten dat een verliefdheid niet meteen voor eeuwig is, dat ik voor iemand heus wel de moeite waard kon zijn en dat het me heel wat eenzaamheid en een gevoel van ‘er niet bij horen’ had kunnen besparen.
  • …Ik had geweten dat ik best een opleiding mocht kiezen die overeenkwam met mijn passies. Ik heb altijd al veel geschreven, vanaf het moment dat ik wist hoe. Maar ik had het idee dat ik iets supernuttigs moest doen, iets waarmee ik invloed had en anderen kon helpen. Nooit was het in me opgekomen dat ik die passie niet voor niets had gekregen. Dat ik daarmee óok nuttig kon zijn. Dat ik daarmee júist God kon dienen, zoals ik ook door deze blog probeer te doen. Ik ben blij dat ik dat nu wel weet, en een opleiding heb gedaan waarin ik me thuis voelde.
  • …Ik best op mannen kan vertrouwen. Vanwege de eerder beschreven ‘muur’, is er altijd een afstand geweest tussen mannen en mij. Omdat mijn vader psychisch en lichamelijk ziek was en is en mijn broer behoorlijke problemen had, heb ik altijd het idee gehad dat mannen wezens zijn die op een bepaalde manier zwak zijn, waarvoor je moet zorgen. Ik weet niet hoe ik dit moet schrijven zonder mijn vader en broer te kwetsen, want ze zijn zó belangrijk voor me en ik heb zoveel van hen geleerd. Maar toch hebben ze me het idee gegeven dat er altijd wel ‘iets’ is met mannen. Ik wou dat ik geweten had dat de meeste mannen lichamelijk en geestelijk sterk zijn. Ik zie het nu bij mijn broer, mijn zwager en bij de mannen van mijn vriendinnen: zij leiden het gezin, zorgen voor hén zonder moe te worden en  zijn sterk. Ik weet nu dat mijn vader gewoon ziek is, een uitzondering is en, ondanks alles, de beste vader is die je je maar kunt wensen. Maar sommige dingen kan hij gewoon niet, maar dat geldt niet voor alle mannen. Ik mag best geloven dat de meeste mannen sterk zijn. En ik mag best hopen om zelf een keer een man tegen te komen die een beetje voor mij zorgt, en ik voor hem.
  • …Ik God in de kleinste, letterlijkste dingen kan vertrouwen. Eigenlijk heb ik dat altijd wel geweten, maar soms, op mijn duistere momenten, vraag ik me af of Hij me wel ziet, wel hoort, nog wel voor me zorgt. En dan zag ik opeens een regenboog toen we naar de begrafenis van mijn tante reden, kreeg ik een extraatje, zomaar uit het niets, toen ik in het rood stond en schoolboeken nodig had, hadden mijn vriendinnen mijn hele kamer vol ballonnen gelegd omdat ik met de hakken over de sloot mijn jaar gehaald had, kreeg ik tegen al mijn verwachtingen in een uitkering zodat ik in mijn levensonderhoud kan voorzien… God zorgt in alle kleine dingetjes voor me- van een liedje op de juiste tijd tot een kaartje precies als ik het nodig heb. Ik wou dat ik daarvan altijd doordrongen was.
  • …Ik God best had mogen vertrouwen toen Hij me vertelde te gaan schrijven. Ik heb ooit een half kinderboek geschreven en was er erg onzeker over. Ik heb toen een redacteur van een grote christelijke uitgeverij gemaild en gevraagd of zij het enigszins goed vond. Haar antwoord was een volmondig: ‘JA!’ en ze wilde het zelfs meteen uitgeven. Ik heb niets meer van me laten horen, omdat ik zo onzeker was. En ik heb aardig wat schrijfwedstrijden, uitnodigingen om voor tijdschriften te schrijven en een stage bij een tijdschrift afgeslagen (nou ja, van die stage ben ik gewoon huilend weggelopen) omdat ik zo onzeker was over mijn schrijven. Nu hoop ik dat ik mensen kan bemoedigen met wat ik schrijf, schrijf ik nog steeds af en toe voor de HGJB en wil ik dat langzaamaan uit gaan breiden. Ik wilde dat ik had geloofd wat mensen altijd hebben gezegd: schrijven is je talent en je passie, doe er wat mee!
  • …Ik heel veel kan leren van een seizoen van wachten. God doet dit me niet aan, Hij geeft het aan me. Hij geeft me de tijd beter te worden, mezelf te ontdekken, uit te rusten van alles wat ‘fout’ is gegaan.
  • …Ik niet raar of onoprecht ben, maar gewoon wat stofjes mis in mijn hersenen. Dat het oke is om medicijnen nodig te hebben om te functioneren- ik zie ze nu als kado van God. Dat het goed is om er over te schrijven, omdat ik er misschien anderen mee help. En dat, als ik maar één iemand heb geholpen met zijn of haar problemen, al mijn problemen de moeite waard zijn geweest.

Zo, ik heb er weer een hele roman van gemaakt:-) En zulke punten heb ik nog veel meer. Veel dingen waar ik spijt van heb, die ik verkeerd heb begrepen, die anders hadden gemoeten…. Maar ik denk dat dit toch wel de belangrijkste zijn. Denk nou niet dat ik constant vol ben van spijt vanwege deze dingen. Iedereen heeft z’n moeilijke perioden, en iedereen heeft last van dingen die hij betreurt. Ik ben dankbaar dat ik de dingen helderder zie dan toen ik ze doorleefde, en ben eeuwig dankbaar naar God toe dat Hij de schaamte, teleurstellingen en fouten heeft overgenomen en ze aan het kruis heeft gespijkerd.

what I wish

  • … I was in Elementary School. I wasn’t ugly because I was teased with my red curls. Now I can appreciate them, and should have then. Kids can be really cruel, and pick you from a crowd for the strangest reasons. Now I often hear how jealous people are of my mad curls and their red colour, and I wish I had known that then.
  • …I was in high school. I wish I’d known I could be as crazy, loud, creative and expressive as I wanted to be. I had a love for long skirts, dreads and hippy clothes. But I never expressed that love. I wish I had known there’s nothing special about swimming with the current, and that it’s a good thing to be yourself.
  • … I was in high school. The girls that laughed at me, shut me out and percieved me as ‘unworthy’, only did that to belong themselves. I never hoped to belong with them, because of their behaviour. But I wish I had known that it was just a phase, that (almost) everyone grows out of these things. I wish I knew I didn’t have to be afraid of what they said about me. And I wish I had known not to take it to heart, because sometimes it still bothers me. 
  • …I was younger. I wás really loved by my friends. They told me, but I just cóuldn’t believe it. Love me? Impossible! Didn’t they see how weird I looked, how different I felt, how much more fun and sweeter and prettier and interesting they were? I wish I had known they réally meant it, and that I had felt loved.
  • I went to live on my own (in the Netherlands we don’t have dorms, we just search for student housing or an appartment) at seventeen. I wish I’d known it was okay to have fun. I constantly had the feeling that I should be at home to help in difficult situations, that I shouldn’t have fun without my family, that it wasn’t okay to have a good time without them. The last year of living on myself I lived with my dear friend it went a little better, but still I wish I had known that this was my chance to live my own life and to not feel as responsible for the things happening at home. 
  • …In the third year of high school I shouldn’t have to choose between two friends who were having a fight. Eventually I still, more or less, did choose, and I still regret it. I still keep a little contact with the ‘rejected’ friend, and still love her a lot. But it all didn’t turn out the way it was supposed to go, and I know it has hurt her. I wish I knew then what kind of consequences it had and that I should have stayed unpartial. So E, I’m really sorry – you’re such a sweetheart and I’m sorry if I hurt your feelings. 
  • …At fifteen, nineteen and twentytwo. I wasn’t fat at all. For all those years I thought I was, just because all my friends were quite a bit shorter and also, of course, quite a bit smaller. But, while almost always wearing a size four, I still thought I was too big because I compared myself to them. Now I’m réally overweight and just wish I could be as ‘fat’ as I was at nineteen! 
  • …I quit college I took for becoming a teacher. I thought I’d thrown away all of my chances. And after that with Pedagogical sciences. I thought I had ruined it all, that I was stupid and couldn’t do anything. That I created extra problems for my parents by moving back home and being very depressed for a long while. That God probably didn’t want me anymore because I couldn’t make good on my dream, which I thought was His too. I now know that teaching just isn’t my thing. And that the pedagogic sciences didn’t work out because of anxiety of failure. I couldn’t help it. And my parents have shown me nothing but love, and little by little they have built up my confidence again. I wish I had been able to see then how much I needed that healing time. 
  • …After quitting teacher’s school. I wish I had the guts to stop after a week with the fulltime job I hadt. I cried there every day, felt absolutely miserable and useless and it made the fact that I had to stop and now do something só not me much worse. I wish that someone, instead of saying: ‘Keep going, then you can be proud of yourself’, had said: ‘There is no shame in quitting something that makes you absolutely miserable.’I wish I had called out for help and let people know hów bad it was. Because everyone always says: ‘You learn from every situation, you grow from it’. The only thing I learned from this situation is that I should have stopped when the first tears streamed down my face on the workfloor.  
  • …I was younger, that it was okay to fall in love. But as you’ve read, I thought I was ugly, not interesting, not worth the trouble. I had build enormous walls around my heart, and I still have them. It even went so far that, when I saw a cute boy, I thought: oh, he would be great with so-and-so. Néver have I thought about myself that way, given in to the attention of guys. I thought, and still think, that falling in love and loving someone is one of the bravest things you can do. To be só emotionally naked. But I wish I had known that a crush doesn’t mean it’s eternal, that I could be worthy for someone, and that it could have saved me a lot of loneliness and the feeling of ‘not belonging’. 
  • …At seventeen, that it was okay to pick an education that was based on my passions. I’ve always been writing a lot, from the moment I knew how. But I had this idea I had to do something super useful, something that gave me influence to help others. It never occurder to me that I didn’t have this passion for nothing. That I could make myself useful using that passion. That using it could be the bést way to serve God, like I try to do trough this blog. I’m glad I know that now, and did a Bachelor at University where I felt at home. 
  • …I was young, and still. I cán rely on men. Because of the ‘wall’ I described earlier, there has always been a distance between men and me. Because my father is psychologically and physically ill and my brother had kind of big problems in the past, I always had the idea that men are kind of weak, people to take care of. I don’t know how to write this without hurting the feelings of my father and brother, because they are só important to me and they have taught me so much. But still they gave me the idea that there is always ‘something’ with men. I wish I had known and experienced that most men are physically and mentally strong. I see it with my (now totally different) brother, my brother in law and the husbands of my friends: they lead the family, take care of thém without getting tired and are strong. I now know that my father is ill, an exeption and, despite of everything, the best dad you could ever wish for. But some things he just can’t do, but that doesn’t go for all men. I can give myself the permission to believe that most men are strong. And I give myself the permission to hope to one day meet a man who can take care of me, and I of him. 
  • …I was younger, and still. That I can trust God in the smallest, most literal things. Actually I have always known that, but sometimes, in my darkest moments, I wonder if He even sees me, hears me, takes care of me. And then all of the sudden I saw a rainbow while driving to the funeral of my aunt, I got some extra money, out of the blue, when my bank account was in the red numbers and needed books for school, my friends filled my entire bedroom with balloons because I (barely) went to the second grade in high school, I got money to live on from the government in spite of all my expectations… God takes care of me in all the little things – from a song at just the right time to a card exactly when I need it. I wish I was always filled with that knowledge.
  • …I started getting serious about writing. I should have trusted God when He told me to go write. I once wrote half a children’s book and was really insecure about it. I then emailed an editor of a big christian publishing company and asked her if she liked it maybe a little. Her answer was an enthousiastic YES! and she even wanted to publish it right away. I never wrote her back, because I was so insecure. And I have passed by quite some oppertunities for writing contests, pieces in magazines and an internship with a magazine (well, I just ran away crying from that internship) because I was so insecure about my abilities. Now I hope I can encourage people with what I write, I still write for a christian magazine every once in a while and I want to slowly grow that. I wish I had believed what people always used to say: writing is your talent and your passion, do something with it! 
  • …lately. I can learn so much from this season of waiting. God doesn’t do this to me, He gives it to me. He gives me the time to get better, to discover who I am, to rest from all things that went wrong.
  • …all these last few years. That I’m not weird or insincere, but just lack a few chemical things in my brain. That it is okay to need medicines to function – I now see them as a present from God. That it’s good to write about it, because maybe I can help others with the same problem. And that, when I’ve only helped óne other person, my problems have been worthwhile.

I wrote quite the novel:-) And I have lots more of these points. A lot of things I regret, that I misunderstood, that should have been different… But I think those are the most important. Now, don’t think I am constantly filled with regret because of these things. Everybody has their hard times, and everyone has their regrets. I am thankful I see things more clearly now than I did when I was living them, and am eternally grateful to God that He took the shame, dissapointments and mistakes and nailed them to the cross. 

signature

Monday Thankfulness #9

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

Maandag! Voor mij een gewone dag, voor velen van jullie het begin van een drukke week. Ik ben gisteren teruggekomen van twee daagjes en een nachtje weg met mijn beste vriendinnen, en dat was voor mij héél druk. Maar het was fijn, en gezellig, en… Nou, je leest het wel als ik aan het schrijven sla over waar ik dankbaar voor ben:

Monday! To me it’s a normal day, for many of you it’s the start of a busy week. I came back yesterday from two days and a night away with my best friends, and that was véry busy for me. But it was nice, and fun, and… Well, you’ll read it when I start writing down the things I’m thankful for:

:: Ik ben vandaag (nou ja, ik schrijf dit op zondag maar ik bedoel maandag) érg dankbaar voor mijn grote broer. Hij is jarig en hij verdient echt een feestje. In de laatste tien jaar is hij van een teruggetrokken, stille jongen veranderd in een sociale man en vader. Als ik zie hoe hij voor zijn gezin zorgt en daarbij al zijn eigen vrije tijd inzet, ben ik echt trots op hem. En dan maakt hij óok nog tijd om hier veel langs te komen en mee te helpen… Gefeliciteerd, grote broer!

IMG_0010

Mijn broer en ik toen we nog klein waren / My brother and me when we were little

:: I am véry grateful today (well, I write this on Sunday but I mean Monday) for my big brother. It’s his birthday and he really deserves a party. In the last ten years I’ve seen him change from a quiet, withdrawn boy to a social husband and father. When I see how he takes care of his family and gives up all of his free time, I’m really very proud of him. And then he also makes the time to come by us often and help along… Congrats, big brother! 

:: Ik ben dankbaar voor de lieve kaartjes die ik kreeg van mijn beste vriendinnen. Éen met bemoedigende teksten (de linkse op het plaatje) en éen met gewoon een ik-denk-aan-je-tekst, waar ik heel blij van werd. Ik zag namelijk erg op tegen het weekend, en dat wist zij. Daarom liet ze me weten dat ik waardevol ben voor haar. Ik ben dankbaar voor zulke vriendinnen!

33

:: I’m grateful for the sweet cards I got from my best friends. One with encouraging (left on the picture) and one with just an I’m-thinking-about-you-text, which made me very happy. I was dreading the weekend, and she knew. That’s why she let me know I’m of value to her. I’m grateful for such amazing friends! 

:: Ik ben dankbaar dat mijn nichtje een mooie taart in elkaar heeft geknutseld voor de dertigste verjaardag van één van mijn beste vriendinnen. Het was een grote hit- iedereen vond ‘m mooi en hij was nog lekker ook.IMG_0073

:: I’m grateful my cousin made a beautiful cake for the thirtieth birthday of one of my best friends. It was a big hit: everyone loved it and it tasted very very good! 

:: Ik ben natuurlijk vooral dankbaar voor de jarige Jet, Annemarie. Als een vriendin is ze ontzettend trouw en loyaal. Ik ken haar al een jaar of 14 en al die tijd is ze ontzettend lief voor me geweest. We delen heel veel en ik weet dat ik altijd bij haar terecht kan. Ze is getalenteerd: ze is sportief, sociaal, enorm goed in en gepassioneerd voor haar werk als verpleegkundige, ze is een enorme doorzetter want ze is na een ongeluk zes jaar gelden nog steeds hard aan het werk er weer bovenop te komen en aan het knokken om haar baan te behouden. En het mooiste is dat ze mijn zus is in God. Ik weet nog dat ik ooit een halve nacht heb liggen huilen van bewondering en dankbaarheid toen ze had verteld dat dat ongeluk een gave van God is geweest – het heeft haar dichter bij Hem gebracht, haar stilgezet bij de belangrijke dingen en haar haar echte vrienden leren kennen. Ik vond dat zó dapper, en dat is wat haar typeert: dapperheid.

An2

Hier is ze een foto aan het maken van haar taart, anoniem:-) / here she is making a picture of her cake, anonymously:-) 

:: I’m of course especially very grateful for the birthday girl, Annemarie. As a friend she’s super loyal and faithful. I’ve known her for about fourteen years and all these years she has been very sweet to me. We share a lot and I know I can always count on her. She is talented: she’s an athlete, social, very good at and passionate for her job as a nurse, she is so good at pushing trough because after an accident six years ago she is still working hard at her recovery and fighting to keep her job. And the best thing is that she is my sister in God. I remember that once, quite some time ago, I was up crying half a night out of admiration and gratitude when she told me that that accident had been a gift from God – it has brought her closer to God, stopped her at the important things in life and let her know her true friends. I found that só brave, and that’s her in one word: brave! 

:: Ik ben dankbaar voor een lief kadootje wat ik van een andere vriendin kreeg. Precies wat ik leuk vind: postpapier! Dankjewel, J!

32

:: I’m grateful for a sweet present I got from another friend. Exactly what I like: a snailmail package. Thank you, J! 

:: Ik ben dankbaar voor de band Rend Collective, die ik heb leren kennen door mijn zusje Jannemieke. Ik heb meteen via iTunes een aantal cd’s gekocht, en ik hou echt van hun muziek. Hieronder een bekend lied in een echte ‘Rend Collective’ uitvoering:

You Are My Vision by Rend Collective on Grooveshark 

:: I’m grateful for the band Rend Collective, which I got to know trough my little sister, Jannemieke. I’ve immediately purchased some albums trough iTunes, and I really love their music. Above is a well known song in a real ‘Rend Collective’ way.

:: Ik ben dankbaar voor de preken in mijn kerk afgelopen zondag. In de ochtenddienst werden er vijf baby’s en kleine kinderen gedoopt. Ik vind het altijd zo prachtig dat God kleine kinderen, die nog van niets weten, wil opnemen in Zijn liefde. Net zoals Joodse kinderen werden en worden besneden en daarmee deel worden van God’s volk, worden de kleine kinderen uit onder andere mijn gemeente deel van zijn volk door de doop. ’s Avonds hadden we een themadienst, waarin de Tussenclub en de basiscathechese (de jeugd van elf tot een jaar of vijftien) meedeed met onder andere het lezen van de geloofsbelijdenis en het lezen uit de Bijbel. Het ging over de duivel. Nu ben ik er niet zo’n voorstander van om veel aandacht aan de duivel te besteden (ik heb teveel met hem te maken (gehad) om hem die eer te willen geven) maar het was goed dat iedereen er weer eens goed aan werd herinnerd dat hij écht is, wat zijn tactieken zijn en, bovenal, dat hij nu al verslagen is door onze grote God. Ik zal binnenkort een keer een artikel schrijven over mijn ervaringen met de duivel, als dat iemand interesseert?

:: I’m grateful for the services in my church last Sunday. In the morning service five babies and little children were baptised. I always find it so majestic that God wants to take on little children, who don’t even have knowledge of Him, in His love. Just like Jewish children were and are being circumcised and thereby become a part of the people of God, the little children from my church, amongst others, become part of God’s people trough baptism. At night we had a theme service, in which the Tussenclub (in-between-club) and the Basiscathechese (the youth from eleven to about fifteen years old) participated by reading the creed and scripture. It was about the devil. I’m not such a fan of giving attention to the devil (I’ve had and still have too much to do with him to want to give him that honour) but it was good that everyone was well reminded once again that he ís real, what his tactics are and, above all, that he is already beaten by our great God. I will write an article about my dealings with the devil, if someone is interested? 

:: Ik ben dankbaar dat het Advent is. Waarom kun je lezen onder het plaatje dat ik op Instagram plaatste:

31

:: I’m grateful that it’s Advent. Why that is you can read underneath the picture above I posted on Instagram. 

:: Ik ben dankbaar voor het berichtje dat Annemarie postte op Facebook na ons uitje. Ze zegt, en ze zei het ook al tijdens ons etentje, dat dit uitje niet op een betere tijd had kunnen komen. Een kadootje van God, zou ik zeggen!

An

 

:: I’m grateful for this message Annemarie posted on Facebook after our trip. She says, and already said it when we went out for dinner, that this trip couldn’t have come at a better time. A special present from God, in my opinion! She writes: I have such super sweet friends. Had a super surprise weekend because of my 30th birthday! Enjoyed the entire weekend, and because of it forgot about all the work-misery for a while! It couldn’t have been planned better.

:: Ik ben dankbaar dat ik, ondanks alle angst, heb genoten van het weekend. Ik was héél zenuwachtig, maar toch voel ik me redelijk op mijn gemak bij de mensen van wie ik hou en die ik al zo lang ken. Soms vond ik het moeilijk als er veel werd gepraat over werk, over kinderen, over dingen die ik mis… Maar toch viel het mee en heb ik me -warempel:-)- vermaakt. Ik dank God en een aantal bidders dat alles zo goed is gegaan en dat ik het tóch maar heb gedaan. Een hele stap!

:: I’m grateful that I, in spite of all my fears, enjoyed the weekend. I was véry nervous, but still I feel reasonably at ease with the people I love and have known for so long. Sometimes I had a hard time when there was a lot of talk about work, about children, about things I miss… But still it wasn’t at all as bad as I had thought and – who would have thought it:-)- I enjoyed myself. I thank God and some praying people that everything went so well and that it díd do it. It was a big step! 

:: Ik ben dankbaar voor de conversaties die we als vriendinnen hebben. Voor de voorbereiding van ons uitje hebben we maar liefst 63 (!) mails uitgewisseld! Daar moest ik wel om lachen. Hier het bewijs:

25

:: I’m grateful for the conversations we have as friends. While preparing for our trip we have mailed back and forth 63 (!) times! That made me laugh. Above is the evidence. 

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for? 

 

signature

Stepping out of the fear

19

English text below: 

Vandaag is het zover. Ik ga vanmiddag, samen met mijn allerliefste vriendinnen, op weg om te vieren dat een van hen jarig is geweest. We blijven maar een nachtje weg, en ik zal morgen nog in de middag hopelijk weer thuis zijn, maar toch maak ik me druk. Is dit wel wat ze leuk vindt? Wordt het wel gezellig met z’n allen? Ben ík wel gezellig, als ik geen belevenissen te delen heb, geen kracht heb om grappig te zijn, om er echt een feest van te maken? Gelukkig weet ik dat je een feest niet in je eentje maakt, maar samen. Maar ík heb dit allemaal bedacht, dus ik voel me verantwoordelijk. En bang. Bang om weg te gaan, bang warempel om één miezerig nachtje niet thuis te zijn, mijn veilige haven te verlaten. Bang om samen te zijn met vriendinnen van wie ik zielsveel hou, maar die ik al een tijd niet heb gezien. Wat zien ze in me? Wat heb ik te bieden?

Vanochtend lag er een briefje van mijn moeder op de bank. Er staat op: ‘Lieve meis. Heel gezellige dagen toegewenst! Je kunt het heel goed hoor! Liefs, mam.’ Dat briefje geeft me hoop. Zodra we allemaal samen zijn, is het weer als vanouds. Ook al hebben zij allemaal een baan, of een gezin, of allebei. Ook al staan zij midden in het leven, doen ze werk in de kerk, gaan ze bij anderen langs en krijgen visite. Ook al zien zij uit naar dit uitje. We zijn andere wegen gegaan, maar ik ken hen nog. Ik ken hen al ruim 14 jaar, 24 jaar, 27 jaar. We kennen elkaars verlangens, levens, dromen en bovenal delen we liefde voor elkaar. En daarom ben ik wel bang, maar doe ik het tóch. Omdat zij het zo waard zijn.

Nog even een huishoudelijke mededeling: Ik weet dat m’n ritme van blogs posten er een beetje uit is. Dat komt omdat ik veel op mijn neefje heb gepast en samen met hem en mijn schoonzusje gezellige dingen heb gedaan. Het is altijd mijn bedoeling om een Monday Thankfulness en een Welcome to the Weekend te schrijven, en op woensdag een wat ‘diepgaander’ stuk. Vooral de woensdag-artikelen zijn de afgelopen weken uitgebleven. Ik ga wel proberen nog een Welcome to the Weekend te maken voor deze week, waarschijnlijk komt ie pas zondag online. En ik ga mijn best doen om weer wat bemoedigends te schrijven wat ik op woensdag kan delen. Ik hoop dat jullie nog graag meelezen! In ieder geval kun je dus een Welcome to the Weekend verwachten aan het einde van het weekend ( oh ironie) en een Monday Thankfulness op maandag, want ik weet zeker dat ik na deze dagen genoeg heb om dankbaar voor te zijn!

Today is the day. This afternoon I’m going away, together with my dearest friends, to celebrate that one of them is one year older. We only stay away for one night, and tomorrow in the late afternoon I will hopefully be back again, but still I worry. Is this what she likes? Will it be a nice time together? Can Í be fun, when I don’t have experiences to share, no power to be funny, to really make a party? Luckily I know that you don’t make a party on your own, but together. But it’s mé who’s thought this all up, so I feel responsible. And afraid. Afraid to leave, afraid even to spend one lousy night away from home, to leave my safe haven. Afraid to be with my girlfriends whom I love with all my heart, but haven’t seen in quite some time. What do they see in me? What do I have to offer? 

This morning my mother had left a note for me lying on the couch. It says: ‘Dear ‘meis’ (it means girl, but only sweeter). I wish you very nice days! You can do it very well! Love, mom.’ That letter gives me hope. As soon as we’re all together, it will be like the old days. Even though they all have a job, or a family, or both. Even though they’re right in the middle of life, do work in church, go visit others and get people over. Even though they look forward to these days away. We have travelled different paths, but I still know them. I’ve known them for over 14 years, 24 years, 27 years. We know each others desires, dreams and above all we share our love for each other. And that’s why I am afraid, but am stíll going. Because they are só worth it! 

Now for some household-notes: I know that my rhythm of posting blogs has kind of been off. That’s because I have been watching my nephew a lot and hve been doing fun things with him and my sister in law. It’s always my meaning to write a ‘Monday Thankfulness’ and a ‘Welcome to the Weekend’ and something more deep on Wednesdays. Especially the Wednesday-articles have been neglected the past few weeks. I am going to try to write a Welcome to the Weekend for this week, but it will probably be Sunday before it comes online. And I’m going to try to write something encouraging to share on Wednesday. I hope you’re still reading along! So in every case you can expect a Welcome to the Weekend at the end of the weekend (oh irony) and a Monday Thankfulness on Monday, because I’m certain that after these days away I will have plenty to be grateful for! 

signature

Monday Thankfulness #8

 

Monday ThankfulnessEnglish text below:

En het weekend is alweer voorbij! Ik weet dat ik elke Monday Thankfulness daarmee begin, maar ja, zoiets vanzelfsprekends moet toch soms gezegd worden he:-) Ik heb deze week al wat Sinterklaas-inkopen gedaan, veel met mijn neefje gespeeld en gezellig bijgepraat met mijn schoonzusje. Hieronder de dingen waar ik dankbaar voor ben:

And the weekend is over already! I know I mention that at the start of every Monday Thankfulness, but well, something so logical has to be said sometimes, right:-) I’ve done some Sinterklaas-shopping this week (see here what Sinterklaas is), have played a lot with my nephew and cathed up with my sweet sister-in-law. Here are the things I’m thankful for: 

:: Ik ben dankbaar dat mijn lieve zwangere vriendin en haar zoontje even op bezoek zijn geweest. Het is zó leuk om haar zoontje steeds groter te zien worden en haar buik te zien groeien:-) Ik kreeg een heel leuk kadootje, een schrijfblok van ByKris!

16

:: Im grateful for a quick visit by my sweet pregnant friend and her little boy. It’s só much fun to see her little guy get bigger and her belly grow:-) I got a very lovely gift, a notepad from ByKris! 

:: Ik ben dankbaar voor een bezoek van een van mijn allerliefste vriendinnen en haar zoontje. Het is altijd fijn dat ze er is, en niet alleen via de mail of whatsapp. Ik had voor hen allebei een klein kadootje: voor de kleine jongen een politiepet (zijn vader is agent) en voor haar een leuke beker.

:: I’m grateful for a visit from one of my sweetest friends and her little boy. It’s always nice to have her here, not just trough mail or whatsapp. I got them both a little present: for the little man a police helmet (his daddy is a cop) and for her a nice mug. 

:: Ik vond het heerlijk om de afgelopen week veel tijd door te brengen met mijn neefje en schoonzusje. Ik vind zijn leeftijd (14 maanden) zo leuk. Hij weet zich goed duidelijk te maken, klimt, loopt en kruipt overal in, maakt grapjes en is een echte flirt. Deze foto’s hebben we samen genomen:

13 12

:: I loved spending a lot of time with my nephew and sister in law. I like his age (14 months) so much! He knows how to make himself clear, climbs, walks and crawls into everything, makes little jokes and is a real flirt. These pictures above we took together: 

:: Ik ben dankbaar voor de lieve kaartjes die mijn ‘postvriendin’ Jeannea’ me steeds blijft schrijven. Ik heb haar al zo lang niet teruggeschreven, en toch houdt ze stug vol! Deze kaart is denk ik een tijd onderweg geweest, aangezien ze voor zover ik weet al een hele tijd geleden in Texas was. Maar het is leuk om kaartjes van zo ver weg te krijgen:-)

15

:: I’m grateful for the sweet cards my ‘penpal’ Jeannea’ keeps writing me. I haven’t written her back in so long, and still she sticks with it. This card has been travelling quite some time I guess, because for as far as I know she was in Texas quite some time ago. But it’s nice recieving cards from so far away:-)

:: Ik ben dankbaar voor alle Sinterklaaskadootjes die ik heb kunnen kopen. Voor iedereen iets, alleen voor mijn schoonzusje en zusje ben ik nog op jacht. Ik weet wat ik ze wil geven, maar het moet natuurlijk wel perfect zijn! We vieren het pas op 14 december maar ik heb er al zin in! Ik ben God dankbaar dat Hij mij de financiële vrijheid geeft om dit eens per jaar te kunnen doen!

:: I’m grateful for all the Sinterklaas presents I was able to buy. Something for everyone, but I’m still on the hunt for something for my sister in law and little sister. I know what I want to give to them, but of course it has to be perfect! We celebrate it on the 14th of December (the actual date of Sinterklaas is the 5th), but I’m already so exited.  I’m so grateful to God that He gives me the means to do this once a year!

:: Als ik dit plaatje zie, denk ik aan alle dingen die ik kan vertellen van Zijn ‘wonderful deeds’, Zijn geweldige daden. Als ik ergens God’s grootheid in zie, dan is het wel in Zijn voorzienigheid. Vorige week hadden mijn ouders iets nodig en konden het eigenlijk niet betalen. En toen mijn broer dat hoorde, betaalde hij. Dat zie ik niet alleen als een liefdevolle daad van zijn kant, maar ook als voorzienigheid van God. Zo is het zo vaak gegaan in het verleden- familieleden die een vakantie voor ons betaalden, mijn moeder die een naaimachine nodig had omdat mijn broertje te groot is voor normale kleding en dan spontaan van mijn oma en tante 200 euro krijgt- er zijn zoveel verhalen van God’s goedheid, door mensen heen. Zoals het lied zingt: ‘Al wat ik nodig had hebt Gij gegeven- Groot is Uw trouw o Heer, aan mij betoond!’

10

:: When I see this picture, I think of all the things I can tell of Gods wonderful deeds. If I see God’s greatness in one thing, it’s in His providence. Last week my parents needed something they couldn’t actually afford. When my brother heard that, He paid. I do not only see that as a loving kindness from his side, but also as the providence of God. It’s happened a lot like this in the past- family members that paid for our vacation, my mother needing a sewing machine because my ‘little’ brother is too big for normal clothing and then spontaniously getting 200 euro’s from my aunt and grandma – there are so many stories about God’s goodness, trough people. It’s like the song sings: ‘All that I needed Thy hands hath provided- great is Thy faithfulness, Lord unto me!’ 

:: Ik ben dankbaar voor een nieuw boek van Marije van den Berg. Ik heb haar voor het eerst ontmoet toen ik de TrueYou cursus volgde (aanrader!) en ze was zo overduidelijk vol van Gods Geest. Sindsdien heeft ze twee boeken geschreven. Ik heb ze nu allebei, vorige week kwam ze het pakketje met haar nieuwe boek langsbrengen. Ik heb er alleen nog maar snel doorheen gebladerd, maar het ziet er weer super uit! Binnenkort een review!

14

:: I’m grateful for a new book by Marije van den Berg. I met her for the first time when I followed the TrueYou course (recommend it!) and she was so obviously filled with God’s Holy Spirit. Since then she had written two books. I now have them both, last week she personally came to deliver the package with her new book herself. I’ve only browsed trough it, but it looks great! Soon there’ll be a review!  p.s. The book is sadly only available in Dutch, and the little tag says: lot’s of fun writing!

:: Ik ben dankbaar dat deze zondag het Heilig Avondmaal is gevierd in onze kerk. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten ga ik vanwege mijn angststoornis niet naar de kerk zelf toe, maar luister ik alle diensten mee via de kerkradio. Tot ongeveer een jaar geleden probeerde ik wel altijd naar de avondmaalsdiensten te gaan, omdat ik die zo ontzettend belangrijk vind. Maar de laatste keer dat ik er was, was ik compleet door mijn kleding heengezweten, hyperventileerde ik en wilde ik alleen maar huilen. Dus ben ik voortijdig weggegaan uit de kerk. Dat was heel moeilijk, maar ik weet nu dat God me de tijd geeft om tot mezelf te komen en dat Hij het me niet kwalijk neemt. Dat Hij enkel genade is, ook hierin. Ook al eet ik niet het brood en drink ik niet de wijn die mijn gemeentegenoten eten en drinken, ik vier thuis toch mee. Ik herdenk het offer van mijn God, en ben Hem intens dankbaar voor wat Hij heeft gedaan. En ik zie uit naar de dag dat ik weer ‘echt’ mee kan doen. Met dit lied in mijn hoofd:

Carried to the table by Leeland on Grooveshark

:: I’m grateful that the Lord’s Supper was celebrated in our church this Sunday. As you probably know I don’t go to the church itself because of my anxiety disorder, but I listen to every service trough the church radio. Untill about one year ago I did try to go to every service when the Lord’s Supper was celebrated, because I find that sacrament so so important. But the last time I went, I seated trough my clothes, hyperventilated and just wanted to cry. So I left early from the building. That was very difficult, but I know now that God gives me the time to come into my own and that He doesn’t resent me for it. That He’s only Grace, in this too. Even though I don’t eat the bread and don’t drink the wine that my congregation eats and drinks, I do celebrate at home. I remember the sacrifice of my God, and am eternally grateful for what He’s done. And I look forward to the day that I can join in ‘for real’. With the song above in my head: 

:: Ik ben dankbaar voor jullie, mijn lezers. Regelmatig krijg ik via de comments, Facebook of email reacties op mijn stukjes. Heel bemoedigende reacties, trouwens. Sommige mensen maken zich een beetje zorgen om me. Daarom probeer ik nu juist het positieve in mijn leven te belichten. Maar goed- jullie zijn super! Bedankt voor alle steun!

11

:: I’m grateful for you, my readers. I regularly get reactions on my little pieces trough the comments, Facebook or email. Very encouraging reactions, by the way. Some people worry a little about me. That’s why I try to shine a light on the positive things in my life. But well- you guys rock! Thanks for all the support! 

Waar ben jij dankbaar voor? / What are you grateful for?

 

 

 

 

signature