English text below:
De eerste maandag van het nieuwe jaar. Een maandag waar velen van jullie vast tegenop kijken (want je moet weer naar school, aan de studie, aan het werk, je man/vrouw is niet meer thuis om van te genieten en mee te helpen in het huishouden en maandagen hebben tóch al geen beste reputatie). Maar het is ook de éerste maandag van het nieuwe jaar! Een vers, nieuw jaar waarin je vol goede moed aan de slag kunt gaan. En alles weer in een vertrouwd ritme komt en je alle drukte van de feestdagen een beetje achter je kunt laten. Afgelopen week was érg druk voor mij en ik heb dan ook veel om dankbaar voor te zijn:
The first Monday of the new year. A Monday many of you probably don’t like to see coming (because you have to go back to school, get studying, go to work, your husband/wife isn’t home anymore to enjoy and to share the household jobs with and Mondays don’t have a very good reputation as is). But it’s also the fírst Monday of the new year! A fresh, new year in which you can get to work with new courage. And everything gets back into a well known rhythm and you can leave the busyness of the holidays a little behind you. Last week was véry busy for me and I have a lot of things to be grateful for:
Ik ben dankbaar voor de goede uitkomst van de 20-weken echo van mijn schoonzusje. Allebei de kindjes lijken gezond te zijn en van één van de twee weten we zelfs het geslacht al. De ander is kennelijk iets eigenwijzer en hield zijn/haar voetjes op een strategische plaats zodat het geslacht voorlopig nog een verrassing is. Voor jullie blijft het sowieso een verrassing, het is aan de gelukkige ouders om zulke onthullingen te doen:-)
I’m grateful for the good results of the 20-weeks (halfway) ultrasound of my sister in law. Both babies seem to be healthy and of one of them we even know the gender. The other baby is appearantly a little more cheeky and held his/her feet on a strategical position so that the gender remains a surprise for now. For you guys it’s remains a surprise alltogether, as I think it’s up to the happy parents to reveal big things like that:-)
Ik ben dankbaar voor de mooie bloemen die in mijn huisje staan. Ze doen me aan de lente denken, daar kijk ik nu alweer naar uit. Van mij mag het gerust een poosje herfst zijn, met mooie gekleurde bomen en onweersbuien, en een tijdje winder met sneeuw en ijs, maar als alles grauw is en de takken kaal zijn en de sneeuw en het ijs er langer dan een week liggen, ben ik het vaak alweer zat en verlang ik naar kleur en nieuw leven. Dit bosje bloemen geeft in ieder geval vast wat hoop op het voorjaar:
I’m grateful for the pretty flowers that are in my little house. They remind me of Spring, which I’m looking forward to already. I’m okay with fall for a while, when the trees have beautiful colours and there are thunderstorms, and a little winter with snow and ice, but when everything is grey and the branches are bare, and the snow and ice are here longer than a week, I get tired of it and long for colour and new life. These flowers give me some hope for Spring.
Ik ben dankbaar voor mijn lieve familie en hun inzet op Oudjaarsdag. Mijn nichtjes, tante, zusje en zwager kwamen allemaal lunchen (en mijn broer, schoonzusje en neefje waren er al) en ik had allerlei lekkere broodjes gekocht omdat ze hard bezig waren een huis van een gezin dat wat hulp nodig had met opruimen en schoonmaken een make-over te geven. Het resultaat was prachtig! Ik ben dankbaar dat ze heel de dag bezig zijn geweest met helpen en vind het echt superlief van ze! Een heel mooie manier om het oude jaar af te sluiten!
I’m grateful for my sweet family and their work on the last day of the year. My cousins, aunt, sister and brother in law all came by to lunch (and my brother, sister in law and little nephew were here already), and I bought all kinds of tasty buns and croissants because they were hard at work to clean and tidy the home of a family that needed some help. The home has gotten a total makeover and the results are wonderful! I am so grateful they have been working hard all day helping and think it’s so sweet of them! A very beautiful way to say goodbye to the old year.
Ook al hou ik helemaal niet van Oud&Nieuw (alle emoties, gedachten, herrie, vandalisme en de miljarden die de lucht in worden geschoten), ik heb het toch naar m’n zin gehad. Mijn broer, schoonzusje, neefje en hun hond Max waren al heel de dag bij ons en bleven tot na middernacht. Een beetje met het excuus dat wij niet in een echte woonwijk wonen en Max, die heel erg bang is van vuurwerk, er dan minder last van zou hebben omdat het hier rustiger is, maar ook omdat we natuurlijk graag het oude jaar met hen afsloten en het nieuwe begonnen. Het mooiste was nog dat mijn neefje (nu anderhalf) precies om tien voor twaalf uit zichzelf wakker werd en dus het vuurwerk goed kon zien om twaalf uur. Hij vond het prachtig. Hij stak steeds zijn handjes in de lucht, kneep zijn vuistjes samen, deed ze dan weer open en zei: Baaa! (vertaling: bam!) Het was superleuk om het eens door de ogen van een klein kindje te bekijken. De rest van de avond hebben we the secret life of Walter Mitty (vreemde film, geen echte aanrader) gezien en lekker gegeten. Om kwart voor één lag ik weer lekker in bed (waar de kat, die in mijn huisje had geplast en gepoept van angst weer helemaal tevreden werd toen ik er was) en heb ik, een beetje melancholisch maar ook met een beetje hoop, God bedankt voor het nieuwe jaar.
Even though I don’t like newyears eve and newyears (all the thoughts, emotions, noise, vandalism and the billions being waisted by shooting them into the sky), I still had a good time. My brother, sister in law and their dog Max were already with us the entire day and stayed till past midnight. A little bit with the excuse that we don’t really live in a busy area and Max isn’t as afraid of the fireworks here as he is at home, but mostly because we really wanted to say goodbye to the old year with them and welcome the new one together. The best part was that my nephew woke up suddenly at ten to twelve and thereby was awake to see the fireworks at midnight. He loved it! He put his little hands in the air, made fist, then opened them and said: Baaa! (translation: bam!) It was so much fun to look at it trough the eyes of a little child. The rest of the evening we watched the secter life of Walter Mitty (weird movie, not really recommended) and ate some delicious food. At a quarter to one I was in my bed (where the cat, who peed and pooped in my little house out of fear was totally at easy and satisfied once I was with her in my bed) and I thanked God for the new year, with a little melancholy but also with a little hope.
Ik ben dankbaar voor mijn neefje Albert. Het is een lekker pittig kind, hij klimt overal op en in, is heel ondeugend, zegt graag nee en doet alles het liefst zelf, hoewel hij dat nog helemaal niet kan. Maar hij is zó grappig, lief en hij brengt zoveel leuks met zich mee:-) Zaterdag zijn mijn broer en schoonzus naar een indoor-speelplaats geweest waar hij moest gillen van de lach op het springkussen, steeds met m’n broer van de hoge glijbaan wilde en al met al uitstekend zijn energie kwijt kon. Dit is Albert toen hij even pauze nam, en het filmpje is zijn eerste kennismaking met de camera op de voorkant van mijn telefoon, zodat hij zichzelf kon zien. Vandaar de onderzoekende blikken:-) Niet letten op mijn ik-praat-tegen-een-baby-stem!
I am grateful for my little nephew Albert. It’s a lovely feisty child, he climbs in and up everything, is very naughty, loves to say no and likes to do everything himself, even though he’s way to small for that. But he’s só funny, sweet and he brings so much joy:-) Saturday my brother and sister in law took him to a giant indoor playground where he was screaming with laughter on the bouncy house, wanted to go from the big slide with my brother over and over again and all in all could really lose all that energy. Above is Albert taking a little break, and the first encounter with the front camera of my phone, so he could see himself. That’s why he’s giving us all these inquisitive looks:-) Don’t mind my I’m-talking-to-a-baby-voice!
Ik ben dankbaar voor nieuwjaarsdag. Vroeger gingen we altijd naar mijn ene opa en oma en mijn andere opa en oma, en dan nog wat ooms en tantes af om hen een gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Helaas heb ik nu alleen nog één oma over, mijn opa’s en andere oma zijn overleden. Dus zijn we ’s middags een poosje naar haar toegeweest en hebben haar een gezegend nieuwjaar gewenst. Ze is nu 82, dus ieder jaar dat we haar nog bij ons mogen hebben is een groot geschenk. Verder zijn we lekker thuisgebleven en hebben we de hele familie van mijn moeders kant een gelukkig nieuwjaar gewenst via de app en werden we door de familie van mijn vaders kant gebeld met de beste wensen. Lekker rustig dus!
I am grateful for newyears day. We used to go each year to my one gramndma and grandpa and the the other grandma and grandpa, and also to some of my aunts and uncles. Unfortunately I now only have one grandma left, my grandpa’s and other grandma have passed away. So in the afternoon we went to her for a little while, wishing her a blessed new year. She’s 82 now, so every year she’s still with us is a big gift. Besides that visit we stayed at home and wished my mom’s family a happy newyear via Whatsapp and we were called with the best wishes by my father’s family. So a nice and quiet day.
Ik ben dankbaar voor vrijdag. Ik werd al op tijd opgehaald om met R, A en A te gaan lunchen, nog één keertje omdat R gisteren weer voor onbepaalde tijd naar Duitsland is vertrokken. Het was erg gezellig (en snel, want één van de A’s had vroeg in de middag een afspraak) en we kwamen er achter dat we eigenlijk zaterdag ook nog wel even tijd hadden om elkaar te zien. ’s Middags ben ik nog met mijn broertje naar wat winkels geweest om wat kleinigheidjes te kopen, want ’s avonds had ik een date met E, over wie ik dit stuk schreef. We hadden afgesproken in een Italiaans restaurant hier in de buurt, en het was erg gezellig. Helaas gaat het niet zo goed met haar en haar familie op dit moment, dus ik heb geprobeerd mee te denken en te helpen en we houden goed contact zodat ik weet waarvoor ik kan bidden en of ik nog iets anders kan doen. Na ons etentje, toen ze thuis was aangekomen, stuurde ze me nog een berichtje dat ze nog steeds dacht aan ons woord- Immanuel. En dat ik haar dierbaar ben en dat ze van me houdt. Dat was heel fijn om te horen. Ik heb nog een tijd met mijn moeder zitten praten over E’s problemen en zij kwam tot dezelfde conclusies als ik. Ook hebben we het nog gehad over hoe moeilijk ik het vind dat vriendinnen zwanger worden/zijn, dat ik dat zelf zo mis, een gezin. Dat ik het zo mis om iemands nummer één te zijn. Gelukkig heb ik mijn lieve ouders die er voor me zijn en vriendinnen die weten dat het een gevoelig onderwerp is.
I am grateful for Friday. I was picked up pretty early to go have lunch with R, A and A, one last time because R had to leave for Germany again yesterday and doesn’t know when she’ll be back again. It was really nice (and quick, because one of the A’s had an appointment early in the afternoon) and we found out that actually we could meet up on Saturday as well. In the afternoon I went to some shops with my little brother to get some little presents, because that night I had a date with my friend E, about whom I wrote this piece. We met in an Italian restaurant nearby and it was very nice. Unfortunately she and her family aren’t doing very well right now, so I tried to think with her and to help and we are keeping in touch so that I know what to pray for and if there’s anything else I can do. After our dinner, when she had arrived home, she sent me a message that she still remembered our word- Emmanuel. And that I’m precious to her and that she loves me. That was very good to hear.
Ik ben dankbaar voor zaterdag, mijn laatste drukke dag voorlopig. Ik merk aan mijn buik, aan de nachtmerries die steeds erger worden en mijn emoties dat ik het véél te druk heb gehad de laatste tijd. Maar zaterdag was fijn. Eerst heb ik ’s ochtends de boodschappen voor de hele week gedaan, daarna ben ik lekker even op de bank gaan liggen. ’s Middags gingen we al vroeg met z’n allen naar mijn oom en neefje die hun verjaardagen vierden. Ze wonen, voor Hollandse begrippen, een eindje weg (nog geen uur rijden, dus ehm… redelijk dichtbij nog) en ik vind het altijd fijn om naar hen toe te gaan. Ik voel me altijd welkom in hun gezin en ze hebben een heel gezellig huis. Toen we ’s avonds terugkwamen moest ik even snel eten, want ik ging nog met R, A en A naar de bioscoop. Helaas was één van de A’s ziek geworden en ging mijn neef, R’s broer, gezellig mee. We gingen naar de film Exodus: gods and kings. Een heel vreemde interpretatie van het leven van Mozes. Ik zou ‘m als christen zeker niet aanraden, omdat God erg tekort wordt gedaan. Hieronder even wat ik er (kort) over schreef op Facebook:
Oké, even een korte review: als je het verhaal van Mozes niet kent is het echt zo’n dramatische, epische film. Maar als je het verhaal kent zie je een soort wanhopige poging van iemand die niet gelooft om de logica te vinden in een verhaal dat helemaal niet draait om logica, maar geloof. Zo ziet Mozes god (uitgebeeld door een ietwat onaardig, wraakzuchtig kind) omdat hij z’n hoofd stoot, worden alle plagen uitgelegd als gevolgen van elkaar (het begint met krokodillen die massaal mens en dier aanvallen, waardoor het water in bloed verandert, héél vreemde theorie, en daar komen dan de muggen op af enz. enz.) en begint Mozes pas een beetje in die god (waarvan wordt gesuggereerd dat ie alleen maar in z’n hoofd zit en extreem gewelddadig en ongevoelig is) te geloven. De reden waarom Mozes de Hebreeërs weg wil hebben uit Egypte heeft meer te maken met een vete tussen hem en de farao dan met Gods plan of de slavernij. Ook het einde is vreemd, en het ‘einde’ van de farao en zijn leger is ook…merkwaardig.
Gelukkig was het wel gezellig met z’n allen en hebben we ook hard moeten lachen om sommige scenes (die in de Bijbel helemaal niet grappig zijn eigenlijk). Ik had van te voren geen idee dat de film zo lang zou duren, anders was ik niet gegaan en op tijd in m’n bedje gekropen. Maar ach, nu heb ik eens een zéér alternatieve versie van Exodus gezien… En afscheid genomen van R.
I’m grateful for Saturday, my last busy day for a while, I hope. I notice I’ve been wáy to busy by my stomach, my nightmares getting worse and my emotions. But Saturday was nice. In the morning I did the shopping for the entire week, afterwards I rested a little on the couch. In te afternoon we all went to the birthdays of my cousin and uncle. They live, in Dutch distances, a little while away (not even an hours drive, so ehm… fairly close still) and I always love going to them. I always feel welcome in their family and they have the cosiest home. When we got back at night I had to eat very quickly, because i would go to the movies with R, A and A. Unfortunately one of the A’s had gotten sick but my cousin, R’s brother, went with us. We went to the movie Exodus: gods and kings. A very liberal interpretation of the life of Moses. I wouldn’t recommend it as a christian, because I feel God doesn’t get the credit He deserves at all! Below is a little review I wrote about it on Facebook:
Okay, a little review: when you don’t know the story of Moses it’s really a dramatic, epic movie. But when you know the story, you see a kind of desperate attempt of someone who doesn’t believe to find logic in a story that isn’t about logic, but about faith. For instance, Moses sees god (presented as a somewhat unkind, vengeful child) because he hits his head, all plagues are played out as consequences of each other (it starts with crocodiles who attack humans and animals so badly all of a sudden that the water turns into blood, véry strange theory, and then the mosquito’s come because of that and so forth and so forth) and Moses only starts to believe a little bit in that god (of whom it is suggested he’s only in Moses’ head and is extremely violent and insensitive). The reason why Moses wants the Hebrews out of Egypt has more to do with some kind of feud between him and the faro than with Gods plan or the slavery. The ending is weird too, and the ‘end’ of the faro and his army also is… strange.
Luckily we did have fun amongst ourselves and we have laughed very hard about some scenes (that aren’t funny at all in the bible). Beforehand I had no idea the movie was this long, otherwise I wouldn’t have gone and had gone to bed early. But hey, now I’ve seen a véry alternative version of Exodus… And said goodbye to R.
Ik ben erg dankbaar voor de preek van zondagmorgen. Het ging over de gelijkenis die Jezus vertelde over de olijfboom in de wijngaard. Ik weet niet wat ik de laatste 28 jaar gedaan heb, maar ik had het idee dat ik de gelijkenis voor het eerst hoorde. De dominee legde uit dat het in die tijd een wet was dat je maar één gewas per veld verbouwde. Als je dan tóch een andersoortige boom plantte, zoals een olijfboom in een wijngaard, was de opbrengst van die boom helemaal voor God. In de gelijkenis komt de eigenaar vaak kijken of de olijfboom al vrucht draagt, maar dat gebeurt al jaren niet. Hij zegt tegen de manager van de wijngaard: kap ‘m maar om, hij brengt toch geen vruchten voort. De manager vraagt echter om uitstel en pleit voor de boom: laat ‘m nog één jaar staan, dan graaf ik erom heen en bemest ik ‘m, zodat hij vrucht gaat dragen. De dominee legde uit dat God de eigenaar is, Jezus de manager en wij de boom. De bedoeling van ons leven is vrucht dragen. Maar misschien doen we dat wel niet, gebruiken we onze gaven niet, luisteren we niet naar God, leven we niet naar Zijn geboden en helpen we anderen niet. God’s geduld raakt dan een keer op. Maar Jezus pleit voor ons, ongevraagd en met veel passie: geef hen nog één jaar, dan zal ik alles doen wat ik kan om hen vrucht te laten dragen! Ik vond het erg mooi dat de dominee benadrukte dat ook dit nieuwe jaar ons weer is gegeven, en dat Jezus steeds probeert om vruchten in ons leven te werken. En dat we om Zijn hulp mogen vragen als we geen vruchten zien in ons leven. Heel mooi!
I’m very grateful for the sermon on Sunday morning. It was about the story Jesus told about the olive tree in the vineyard. I don’t know what I’ve done for the last 28 years, but I felt like I heard this story for the first time. The pastor explained that, in these times, it was the law to plant only one crop per field. When you díd plant another tree or crop in the field, all it’s profits were entirely for God. In the story the owner checks on the olive tree many times, but it hasn’t happened in years. He tells the manager of the vineyard: cut the tree down, it doesn’t bear any fruit anyway. The manager asks for more time though, and pleads for the tree: let it be for one more year, than I’ll dig around it and fertalise it, so that it will bear fruit. The pastor explained that God is the owner, Jesus the manager and we are the tree. The meaning of our life is bearing fruit. But maybe we don’t, maybe we don’t use our talents, we don’t listen to God, don’t live according to His commands and we don’t help others. But Jesus pleads for us, without our asking and with a lot of passion: give them one more year, than I will do everything I can to make them bear fruit! I found it very beautiful that the pastor emphasized that we have been given this new year, and that Jesus tries to work fruit in our lives. And that we can ask for His help when we don’t see fruits in our lives. Very beautiful!
Waar ben jij dankbaar voor? What are you grateful for?
