Vanmiddag ben ik naar de begrafenis van een lieve oude mevrouw geweest.
Ik kom niet veel op begrafenissen gelukkig, maar steeds weer doet het
verdriet me zo'n pijn. Het verdriet van de achterblijvende familie,
het verdriet van vrienden en kennissen... Maar wat me nog het meest
zeer doet is dat het niet zo hóort te zijn. De dood is niet natuurlijk,
het is geen deel van het leven. Het is niet goed. Wij als mensen zijn
niet gemaakt om dood te gaan. We zijn gemaakt om te leven! Gelukkig
weet ik van de lieve vrouw die vanmiddag begraven is, dat ze nu leeft.
Voor altijd. Dat geeft troost. Ik hoop en bid dat het ook de achter-
blijvende familie troost zal geven.
This afternoon I went to the funeral of a dear old lady. Luckily I don't
attend lots of funerals, but once again the grief hurt me so much. The
grief of the family that's left behind, the grief of friends... But
what hurts me the most is that it isn't supposed to be like this! Death
isn't natural, it isn't part of life. It's not good. We as people aren't
made to die. We are made to live! Luckily I know that the sweet lady that
was burried this afternoon is alive right now. Forever. That's comforting.
I hope and pray it will also comfort the family that's left behind.
